tag:blogger.com,1999:blog-2174759739094462467.post4457399976843137607..comments2023-08-11T14:13:11.852+03:00Comments on Secrets of a Pink Boudoir: PrimaveraLorelei Am Rheinhttp://www.blogger.com/profile/05367313849452779910noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-2174759739094462467.post-59606461116264807502009-06-01T10:52:02.954+03:002009-06-01T10:52:02.954+03:00Ταξιδιώτη,καλημέρα!Μένω έκπληκτη με τα σχόλιά σου!...Ταξιδιώτη,<br>καλημέρα!<br><br>Μένω έκπληκτη με τα σχόλιά σου!<br>Μού δείχνουν, ότι έχεις ασχοληθεί με τα γραπτά μου.<br>Κάτια Α. είναι το πραγματικό μου όνομα.<br>Συγκρίνεις τα ποιήματά μου με αυτά της Δημουλά!<br>Τι να πω?<br>Ένα τεράστιο ευχαριστώ!<br>Δεν μού έχουν κάνει πιο κολακευτική αναφορά!<br>Αν και είναι η ποιήτρια, με την οποίαν έχω ασχοληθεί λιγότερο από άλλους ποιητές.<br>Η μελαγχολία κι εγώ είμαστε συνδεδεμένες με άρρηκτους δεσμούς.<br>Αυτό δεν μπορώ να το αναλύσω εδώ, αλλά η παρατήρησή σου, ότι υπάρχουν ανοικτές πληγές είναι πέρα για πέρα αληθινή!<br>Ελάχιστοι, ίσως και κανείς, απ' όλους, όσοι έχουν διαβάσει τα γραπτά μου, δεν με έχουν αποκωδικοποιήσει έτσι.<br>Είναι όμορφο συναίσθημα....ναι, πολύ όμορφο.<br>Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη.<br>Με τη ματιά σου και τις παρατηρήσεις σου!<br>Σ' ευχαριστώ πολύ, πολύτιμε φίλε!Lorelei Am Rheinhttp://www.blogger.com/profile/05367313849452779910noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2174759739094462467.post-83825339560955794632009-06-01T02:41:57.429+03:002009-06-01T02:41:57.429+03:00Για να είμαι ειλικρινής... ήμουν πολύ διστακτικός ...Για να είμαι ειλικρινής... <br>ήμουν πολύ διστακτικός πριν διατυπώσω δημόσια το σχόλιό μου<br>(κι ουτε καν βέβαιος ποια ήταν η Katia A.)<br><br>Απο την άλλη, υπάρχουν στίχοι που σε αγγίζουν, <br>και άλλοι που αδιάφορα τους προσπερνάς<br><br>Η Katia A. μου θύμισε της Δημουλά τα χρώματα<br>(που με αγγίζει και την λατρεύω ιδιαίτερα),<br><br>βρήκα πολλά κοινά... ένα απο αυτά είναι η μελαγχολία,<br>μα πρόσεξα και μια διαφορά σημαντική:<br><br>οι στίχοι της Katia A. έχουν πληγές που μοιάζουν ανοιχτές,<br>της Δημουλά, δείχνουν μάλλον συμβιβασμό κι αποδοχή...<br><br>Κοίταξα πίσω, σε βάθος χρόνου, <br>ελπίζοντας να βρώ ένα σημάδι διαφορετικό.... <br><br>Ισως δεν έψαξα αρκετά τα ίχνη... ίσως δεν πρόσεξα<br>μα δεν το είδα και σκέφτηκα πώς είναι άδικο και κρίμα...<br><br>Μονάχα στο στίχο που υπογράμμισα είδα μια ελπίδα,<br>μια αντιστροφή, μια δύναμη που θα ξορκίσει το κακό<br>... μου άρεσε ιδιαίτερα, <br>κι ίσως τον στίχο αυτό τον "μεταφέρω" κάποτε και στο δικό μου blog<br><br>Συνέχισε να γράφεις... στο μέλλον εύχομαι μονάχα απο το φώς,<br>την άνοιξή σου, τη ζωή... <br><br>Οι πιο καλές στιγμές, ας είναι αυτές στο νέο δρόμο...Taxidiotishttp://www.blogger.com/profile/04741001033636253465noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2174759739094462467.post-11589506412030404832009-06-01T00:18:21.522+03:002009-06-01T00:18:21.522+03:00Ταξιδιώτη,σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου ...Ταξιδιώτη,<br>σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου και για την προτροπή, που δείχνει, αν μη τι άλλο, ανθρώπινο ενδιαφέρον.<br>Το εκτιμώ πάρα πολύ αυτό.<br><br>Σαν Κάτια, τώρα, κι όχι σαν Lorelei,<br>εξομολογούμαι, ότι κρύβω κι ένα κομμάτι, θλιμμένο πολύ,<br>μια ψυχή κάποιες φορές βαριά, που εδώ, σε αυτά τα γραπτά, βρίσκει ανάσες και διέξοδο φωτός.<br><br>Να έρχεσαι συχνά, φίλε μου.<br>Καλό σου βράδυ.Lorelei Am Rheinhttp://www.blogger.com/profile/05367313849452779910noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2174759739094462467.post-30409464928923029102009-05-31T23:35:38.910+03:002009-05-31T23:35:38.910+03:00Ομορφοι πίνακες, εξαίσιο κ μοναδικό το blog σουμα ...Ομορφοι πίνακες, εξαίσιο κ μοναδικό το blog σου<br>μα εκείνο που με κράτησε εδώ για ώρα,<br>είναι οι στίχοι της Katia A.<br><br>Mια μονο απορία, ή παρατήρηση -αν θες <br><br>αξίζει αυτή η ποίηση να σπαταλιέται μοναχά στον πόνο?<br><br>Διάλεξα -για το σχόλιό μου- την ανάρτηση αυτή <br>(ανάμεσα σε πολλές άλλες),<br><br>μονάχα για τους τελευταίους στίχους της<br><br>που ξαναγράφω εδώ ως προτροπή:<br><br>"Στον ήλιο θα κατευθυνθώ<br>... στο φως<br>... στην άνοιξη<br>... στη ζωή..."<br><br>Καλό σου βράδυTaxidiotishttp://www.blogger.com/profile/04741001033636253465noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2174759739094462467.post-10702532997669909832009-05-06T19:23:00.000+03:002009-05-06T19:23:00.000+03:00Πάνας, νύμφες και πλαγίαυλος...Μού θύμισες κάτι άλ...Πάνας, νύμφες και πλαγίαυλος...<br>Μού θύμισες κάτι άλλο, επίσης παλιό μου...αχ!<br>Σ' ευχαριστώ Μιχαήλ.<br>Εσύ θα γράψεις κάτι από αυτά τα πολύ ωραία σου, ή είσαι περαστικός;;;<br>Φιλιά!Lorelei Am Rheinhttp://www.blogger.com/profile/05367313849452779910noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2174759739094462467.post-44265896490055639472009-05-05T20:45:00.000+03:002009-05-05T20:45:00.000+03:00Προσπαθώ να θυμηθώ τι αίσθηση μου είχε αφήσει τότε...Προσπαθώ να θυμηθώ τι αίσθηση μου είχε αφήσει τότε και τι σχόλιο θα μπορούσα να είχα κάνει.<br>Κρατιέμαι και θα το δω αργότερα.<br>Τωρα όμως συνοδεία πινάκων και μουσικής περιπλανιέμαι σε ένα σκοτεινό δάσος, περιτρυγυρισμένος από τον Πάνα, τις νύμφες και τους αυλούς τους.<br>Όσο για τις σκιές, εγώ ζω σαν τον Ρασκόλνικωφ, ο ίδιος μια σκιά. Ας με φοβούνται.<br>Δυνατό πολύ!Μιχαήλ Angelhttp://www.blogger.com/profile/17471275735075281649noreply@blogger.com