This Film Is Not Yet Rated!

"Ακούστε", πώς έχουν τα πράγματα:
Υπάρχουν κάποιοι, που ελέγχουν παντελώς και αδιαλείπτως την ροή της πληροφόρησης,
που φθάνει σε σάς.

Τουτέστιν:

Ελέγχουν πώς θα σκέφτεσθε και τι θα σκέφτεσθε
Ελέγχουν πώς θα ενεργείτε
Ελέγχουν πώς θα διαμορφώνετε άποψη
Ελέγχουν τι θα σας είναι αρεστό
Και τι κατάλληλο για τα χρηστά σας ήθη.
Ελέγχουν ποιά πληροφόρηση θα φθάνει σε σάς και κάτω από ποιά καλύπτρα
Ελέγχουν και κρίνουν το σεξ και την ηδονή ως απαγορευμένα!

Βέβαια, εμείς στην Ευρώπη, μέχρις στιγμής έχουμε γλιτώσει φτηνά από αυτό το τσουβάλιασμα ιδεών και αισθήσεων.
Διότι έχουμε κουλτούρα, έχουμε τους αρχαίους πολιτισμούς μας, την Επικούρειον φιλοσοφία μας, τους Ευδαιμονιστές μας, την ελευθερία λόγου και διακίνησης των ιδεών μας, τα πολύτιμα κληροδοτήματα των αρχαίων ημών προγόνων, την ιστορία μας, τους αγώνες μας, τη συλλογική μας μνήμη και τις συλλογικές μας ενοχές!

Αυτά και άλλα ανεκτίμητα, που βρίσκονται στο σεντούκι της κληρονομιάς μας, μάς καθιστούν ιδιαίτερα ευαίσθητους όταν παραβιάζεται η προσωπικότητά μας
και κάτι στην λέξη

Censoria - Censorship - Λογοκρισία,

δεν μάς κάθεται καλά.

Είμαστε, ακόμα, η Ήπειρος της ελεύθερης βούλησης και της λατρείας της τέχνης, κάτι που μας καθιστά τον επίγειο παράδεισο των σύγχρονων καλλιτεχνών.
( Όπως του Woody Allen, πχ, που, όπως διαφαίνεται, έχει αρχίσει να ρίχνει «μαύρη πέτρα» πίσω του και να γυρίζει τις καυστικές ταινίες του στα Ευρωπαϊκά εδάφη πλέον).

Δεν συμβαίνει το ίδιο, όμως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού!
Εκεί οι καλλιτέχνες, πιο συγκεκριμένα οι κινηματογραφιστές, παραγωγοί και σκηνοθέτες έχουν τον μπαμπούλα τους.

Τον BOOGIE MAN, όπως θα έλεγε και ο Stephen King.

Ο Boogie man, δεν είναι ένας, είναι πολλοί.
Είναι ολόκληρος οργανισμός.
Με πρόεδρο τον
Jack Valenti και αρχιιέρεια, την Joαn Graves.

H δε επωνυμία της εταιρείας των "boogie men" ( σε αγαπώ, ω! εταιρεία! ) είναι:

MPAA ( Motion Picture Association of America )

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:
O Jack Valenti, εγκάθετος των μεγάλων studios των ΗΠΑ, και με υψηλές γνωριμίες ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη, ιδρύει εταιρεία σήμανσης των ταινιών, πριν βγούν στο κοινό το 1966, κατόπιν της προβολής της ταινίας, «Who is afraid of Virginia Wolf», στην οποίαν ταινία, ακούγονταν, κατά την άποψή, του άσεμνες λέξεις.
Η εταιρεία είναι η MPAA, αποτελείται από πολίτες των ΗΠΑ, που απαραιτήτως πρέπει να έχουν παιδιά σε σχολική ηλικία, (αλλά αυτό είναι κάτι αναληθές καθώς καταρρίπτεται από μαρτυρίες), η ταυτότητά τους παραμένει αυστηρά απόρρητη, (για να μην δέχονται πιέσεις κι επηρεάζονται στην κρίση τους )
και εισπράττουν μισθό $30.000 !
Το δε εντεταλμένο έργο τους είναι να βλέπουν ΟΛΕΣ τις ταινίες και τις παραγωγές των studios-γιγάντων, αλλά και τις ταινίες ανεξάρτητης παραγωγής και να τούς δίδουν "σήμανση", δηλαδή, ποιές είναι κατάλληλες για ποιούς.
Οι σημάνσεις είναι οι εξής, όπως περίπου τις γνωρίζουμε και εμείς από τα καθ'ημάς.

Τα μέλη της εταιρείας δεν μπορούν να παραμένουν στην MPAA πάνω από 7 χρόνια.
Κι όμως αποκαλύπτεται, ότι κάποιο μέλος με το όνομα Ioakimides, παραμένει μέλος επί εννέα ( 9 ) χρόνια!
Τα μέλη πρέπει να είναι γονείς, με παιδιά σε σχολική ηλικία!
Κι εδώ παραβιάζονται οι κανόνες εκ των έσω. Υπάρχουν μέλη με παιδιά από 22 έως 35 ετών.
Τα μέλη οφείλουν να μετρούν, πριν δώσουν σήμανση στις ταινίες, πόσα fuck, shit, asshole κλπ ακούγονται, πώς λέγονται και αν μπορούν να αποφευχθούν.
Αν ο παραγωγός θέλει μεγαλύτερο κοινό για την ταινία του, μπορεί να αφαιρέσει τα επίμαχα σημεία, που έχουν εντοπίσει και ζητούν να αφαιρεθούν τα μέλη της MPAA.

Ας δούμε, όμως, ποιες ταινίες οδεύουν τελικά για το μεγάλο κοινό, δηλαδή για όλες τις ηλικίες, που σημαίνει Not Restricted:

Πιστεύετε, ότι είναι αυτές της απροκάλυπτης βίας και του splatter?
Όχι, βέβαια!
Από την επιτροπή MPAA παίρνουν το διαβατήριο για τις αίθουσες και για τα μεγάλα audiences, όλα τα σεβόμενα τον εαυτόν τους blockbusters, ακόμα κι αν η βία σε αυτά τα films, είναι απαγορευτική για τις τρυφερές ηλικίες.
Αντίθετα "κόβονται" και κατευθύνονται σε περιορισμένο κοινό, κι επομένως σε εισπρακτική αποτυχία, ταινίες με ερωτικές σκηνές, ακόμα κι αν η ερωτική σκηνή είναι γυρισμένη με τρυφερό και αισθητικά άψογο τρόπο.

Όλα αυτά αποκαλύπτονται στην ταινία-ντοκυμαντέρ,

This Film Is NOT /Υ Ε Τ/ RATED,

του Kirby Dick,
ο οποίος κάνει μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική ταινία, με πολύ χιούμορ και διεισδυτικότητα, για τα άδυτα της βιομηχανίας του θεάματος των ΗΠΑ.



Το πολύ αποκαλυπτικό, είναι ότι οι ταινίες που παίρνουν το πράσινο φως για τα multiplex και για "όλη την οικογένεια", είναι οι ταινίες των studios - κολοσσών, δηλαδή της Warner Bros, Paramount, 20th Century Fox, Universal, Walt Disney και Sony.
Τα μεγάλα studios τρώνε τις μικρές, ανεξάρτητες παραγωγές, όπως ακριβώς το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό!
Η δε μεγάλη αποκάλυψη της ταινίας, που αγνοεί εντελώς ο μέσος Αμερικανός, είναι ότι αυτά τα συγκεκριμένα studios είναι θυγατρικές οικονομικών κολοσσών, που ελέγχουν το 95% των media και επομένως όλη τη διαδικασία της ροής πληροφόρησης στις ΗΠΑ!

Μία άλλη αποκάλυψη του film, είναι σχετική με τις ταινίες πολεμικού περιεχομένου.
Αυτές υποβάλλονται 5 φορές στο ΝΑΤΟ, με διαδικασίες πολύ χρονοβόρες προκειμένου να πάρουν την έγκριση για τις αίθουσες.
Για να πάρουν σήμανση «κατάλληλη για όλες τις ηλικίες», πρέπει να αφαιρεθεί τυχόν υλικό, που αφορά σε ποτό, βωμολοχίες, σεξ και ό,τι άλλο θα έθετε την αξιοπιστία και το λαμπερό προσωπείο του στρατού των ΗΠΑ σε αμφισβήτηση.
Από ντοκυμαντέρ σχετικό με την ζωή Αμερικανών στρατιωτών στο Ιρακ,
η MPAA απαιτούσε να κοπούν φράσεις όπως, fuck, mother fucker κλπ.

Το σχόλιο του Kirby Dick σχετικά: «Μα έτσι είναι η καθημερινή ζωή των φαντάρων εκεί, δεν μπορείς να λογοκρίνεις την πραγματικότητα! Αν δεν σας αρέσει, μη στέλνετε στρατό στο Ιράκ!»

Στην ταινία, αποκαλύπτεται η σύσταση της επιτροπής που εξετάζει τις ενστάσεις, μετά την σήμανση που δίνεται από την MPAA, στην οποία συμμετέχουν δυο ιερείς, χωρίς δικαίωμα ψήφου.

Η επιτροπή απαρτίζεται από τους:

( According to the investigation done within the film, the following people (as of 2006) have been named as members of the MPAA appeals board )

Matt Brandt, President, Trans-Lux Theaters
Pete Cole, film buyer, The Movie Experience
Bruce Corwin, chairman and CEO, Metropolitan Theatres
Alan Davy, film buyer, Regal Entertainment
Mike Doban, president, Archangelo Entertainment
Steve Gilula, CEO, Fox Searchlight Pictures
Frank Haffar, COO, Maya Cinemas
John Lodigian, vice president of sales, Sony Pictures
Michael McClellan, vice president and film buyer, Landmark Theatres
Milton Moritz, CA/NV chapter president, North American Theatre Owners
Len Westenberg, VP of operations, west coast division, Loews Cineplex Theatres
Jonathan Wolf, director, American Film Market
The Reverend James Wall, United Methodist Church minister representative, National Council of Churches
Harry Forbes, representative, United States Conference of Catholic Bishops

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, είναι όλοι άτομα, που κινούν τα νήματα της
διανομής των blockbusters στις αίθουσες και φυσικά το μερίδιό τους από την τεράστια πίτα του boxoffice, δεν είναι καθόλου αμελητέο!

Τον Jack Valenti, πρόσφατα διαδέχτηκε στην ηγεσία της MPAA ο Dan Glickman,
ο οποίος συνεχίζει το "θεάρεστο" έργο του προκατόχου του!

Είδα την ταινία εχτές, 10/9, σε πρώτη προβολή στο ΤΡΙΑΝΟΝ, και την συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέμα την λογοκρισία.

Καυτό θέμα, και food for thought!

Lucy 2007