Πανσέληνος

Μια παλαιότερη ανάρτησή μου, για το φεγγάρι...

"Full Moon" 

by Michael Roppert

 

Η Πανσέληνος του Αυγούστου

Μπλε-Ασημένια αργοσαλεύει

βιγλίζει από ψηλά,

βουτάει και βυθίζεται

και αρμενίζει

στα κατασκότεινα

νερά του Αιγαίου

και τους χαρίζει αέρινα

και απαλα μια στάλα

από τη λάμψη της

την φευγαλέα.

Σε μια ασημοσκόρπιστη

ασημογέννητη αχτίδα

αναριχιέμαι απόψε.

Στα σκοτεινά τα βάθη

τα τρικυμισμένα

καταδύομαι,

στα υγρά παλάτια

του αγριεμένου Ποσειδώνα.

Μπλέκονται τα ξέπλεκα μαλλιά μου

στις πλατινόκοπες τις τρίαινες

του υδάτινου θεού.

Τρίτωνας και νηρηίδες

γύρο μου στήνουν χορό πλανευτικό

με άηχες μελωδίες του βυθού.

Σε άρπες φιλντισένιες

τ' ακροδάχτυλά θροΐζουν

και σε πελώριο κοχύλι

μ' εγκλωβίζουν.

Μαργαριτάρια βαθυμπλέ κυλούν

στα μάγουλα και στα όνειρά μου.

Σε χίλιες δυό σταγόνες διάθλασης

διάφανης και γαλάζιας σκορπούν

σιωπή αντηχώντας

κυματιστή και μεταξένια.

Ιππόκαμποι σε δίχτυα,

κοράλλια πορφυρά,

γίνονται η νέα φορεσιά μου.

Φύκια μαβιά και πρασινόχροα

με παγιδεύουν

σε μυστικά σαν χέλια μονοπάτια,

τραβώντας με γλυκά, λικνιστικά,

σε βυθισμένες πολιτείες,

σε απροσπέλαστους

θαμμένους θησαυρούς,

σε χαμένες και πανώριες

Ατλαντίδες.

Εκεί στ' ανεξερεύνητα τα βάθη

πλάσμα ουράνιο θεϊκό,

τα χέρια σου στη μέση μου τυλίγεις

και στα παλάτια σου γλυκά

με παρασέρνεις.

Μεσ' τα φιλιά σου

τα γλυκόπιοτα

με το νερό της λήθης σου

σαν σε άλλο νησί των λωτοφάγων

αφήνω πίσω παρελθόν

και θλίψη

και ντύνομαι το ένδυμα σου

το χρυσοποίκιλτο

με τ' άστρα

που ξερρίζωσες για μένα.

Είναι γλυκειά η λησμονιά σου

μεσ' τα νερά του φεγγαριού

είναι πλάνη θανατερή

η Ποσειδώνεια τρίαινά σου.

Υπνωτισμένη από χέλια

ηλεκτροφόρα

και μέδουσες ηδονικές

βυθίζομαι σε πελαγίσιο ύπνο

μέσα στα χέρια σου

τα υγρά ερέβη

μέσα στα βλέφαρα

τ' ανήλιαγα σου σπήλαια

και μεσ' τα όνειρα

κάθε ρανίδα πόθου

μού στραγγίζεις

κάθε ίνα στα σκοτάδια βυθισμένη

μού μεθάς.

Κάτια Ξ.

Αύγουστος 2012