ΟΙ Ποιητές στο Boudoir-Stéphane Mallarmé

Édouard Manet:Portrait of Stéphane Mallarmé, 1876

Nicolas Lancret

La Camargo dancing

Από το βιβλίο του Paul Verlain

Les Poètes Maudites (Οι Καταραμένοι Ποιητές)

ΑΙΤΗΜΑ

του

Stéphane Mallarmé

Από καιρό ονειρευόμουν να 'μαι, ω Δούκισσα,

Η Ήβη που γελά στο τάσι σου, στο φίλημα των χειλιών σου.

Μα είμαι ποιητής, κάτι λιγότερο από αβάς,

Κι ως τώρα η μορφή μου δεν κόσμησε πορσελάνη.

Αφού δεν είμαι το σγουρόμαλλο σκυλάκι σου,

Ούτε οι καραμέλες, η άλικη πούδρα σου, τα μάτια σου που ξεγελούν

Και που ωστόσο πάνω μου ρίχνουνε τη ματιά τους,

Ξανθιά εσύ που οι θείοι κομμωτές σου οι χρυσοχόοι είναι,

Ονόμασέ με...εσύ που τα άλικα χαμόγελά σου

Είναι κοπάδι πάλλευκο από ήμερα αρνιά

Που βόσκησαν στις καρδιές βελάζοντας εκστατικά,

Ονόμασέ με...κι ο Μπουσέ σε μια βεντάλια ρόδινη

Με φλογέρα στα χέρια θα με φτιάξει τη στάνη μου να κοιμίζω,

Δούκισσα, ονόμασέ με βοσκό των χαμογέλιων σου.

Ε, τι ανεκτίμητο λουλούδι του θερμοκηπίου!

Που το έδρεψαν με τι όμορφο τρόπο! Με το τόσο

δυνατό χέρι του αρχιτεχνίτη που έπλασέ το.

Εκδόσεις: Αιγόκερως

Μετάφραση: Αλέξης Ζήρας

Τίτλος πρωτοτύπου: Les Poètes Maudites