Ούλη Κόμη

Πίνακας του

Sandro Botticelli

(Alessandro di Mariano di Vanni Filipepi)

(Born 1445, Florence [Italy],

Died May 17, 1510, Florence)

Primavera or Allegory of Spring

1482

Tempera on panel

Uffizi, Museum, Florence

Ένα "παλιό" ποίημά μου, της περιόδου που ονομάζω "αγωνιώδη".

Το αγαπώ πολύ και μού αρέσει από καιρού εις καιρόν να το επαναφέρω...

Σημ. Ούλη κόμη=σγουρά μαλλιά

Αποδυναμωμένη κουλτούρα

Σε βάθος σουρεαλιστικού πίνακα

Δεν πίστευα σ’ αυτό το τέλος

Της αδέκαστης σκέψης

Πριν από σένα ήμουνα γκρεμός

Στα χείλια της απροσπέλαστης

Επαναστατικότητας

Μαζί με σένα

Διαλεχτικά φιλολογικά εξασέλιδα

Σε ηλιόλουστες αίθουσες

Και τοπία ανεξερεύνητα

Αγώνας ασθμαίνων

Μακριά σου έβλεπα τη θάλασσα

Χωρίς ελπίδα

Αντανακλαστικού φωτός

Στο ferry άδεια μνήμη

Μακριά από κει

Εδώ κοντά

Κοντά σου

Απελπισία

Άσκοπη αναζήτηση

Δεν με βρήκες

Το ήξερα

Γαλάζια κύματα στο μυαλό σου

Απουσία μονιμότητας

Και μονιμότητα απουσίας

Αδιάφορο αν πονάω

Προσωρινά μόνο

Θορυβώδικα ιδανικά

Ραντίζουν τις απενεργοποιημένες σου

Διαλείψεις.

Ούλη κόμη καθ’ όλου ευκινησία

Και νευρώδικη ιδιοσυγκρασία

Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος

Που απουσιάζει

Υγρό κύμα

Που σφαδάζει

Καθώς μιλάς για πεμπτουσίες

Κι εγώ για διάτρητους ορίζοντες

Γελούσες

Παιδιάστικοι ελιγμοί

Το πιστεύεις;

Κίτρινα τα μάτια σου ΤΟΤΕ

Πέτρινα τα μάτια σου ΤΩΡΑ

Αδιαπέραστο κάλεσμα

ΤΩΡΑ

Θέλω να τα ρουφήξω

Με μια ανάσα χωρίς επιστροφή

ΤΩΡΑ

Και δεν μπορώ

ΤΩΡΑ ΠΙΑ.

2004 © Κάτια Ξ.