Κατοικείς σε κείνο το σπίτι από κόκκινα τούβλα
Με την παλιά, σκουριασμένη καγκελόπορτα
Και τα σχεδόν κλειστά παράθυρα
Μια σκιά που αγαπώ να μισώ
Μια σκιά από το παρελθόν
Που με παρακολουθεί μέρα νύχτα
Να φεύγω και να επιστρέφω
Όπως η βροχή του Φθινόπωρου
Μια σκιά
Που μού χαρίζει μία νότα
Κι εκείνο το λυπημένο τέμπο
Κι ένα ματσάκι γιασεμιά
Δεμένα με μωβ κλωστίτσα
Που σε λίγο θα σπάσει
Και θα σκορπίσουν τα λευκά άνθη
Στους τέσσερις ανέμους
Είσαι η σκιά
Που μισώ να αγαπώ
Κλείνεις τις πόρτες
Και με κλειδώνεις μέσα
Και πετάς το κλειδί
Στο πιο βαθύ πηγάδι
Μ' αγαπάς, λες
Γι' αυτό θα με φυλακίσεις στο όνειρό σου
Και θα παραλύσεις τη φωνή μου
Αναρριχάσαι στο κορμί μου
Δηλητηριώδης κισσός
Τυλίγεσαι στα μπράτσα και στα στήθη μου
Και σφίγγεις το λαιμό μου
Θανατερά τα φιλιά σου
Παραμονεύεις στη σκιά σιωπηλός
Πίσω από τις κλειστές γρίλιες
Του ερειπωμένου σπιτιού
Μια σκιά που ξέφυγε από τις Ερινύες
Που ακολουθεί κάθε μου βήμα
Πίσω από την αμπαρωμένη πόρτα
Με δαχτυλίδια καπνού να θολώνουν το βλέμμα
Σκαμμένο από την οργή μέτωπο
Και σκοροφαγωμένα ρούχα
Δηλητηριώδης κισσός...
Σκιά μου...
Αγάπη μου...
Lucy 2007
I Love To hate You - Erasure
Με την παλιά, σκουριασμένη καγκελόπορτα
Και τα σχεδόν κλειστά παράθυρα
Μια σκιά που αγαπώ να μισώ
Μια σκιά από το παρελθόν
Που με παρακολουθεί μέρα νύχτα
Να φεύγω και να επιστρέφω
Όπως η βροχή του Φθινόπωρου
Μια σκιά
Που μού χαρίζει μία νότα
Κι εκείνο το λυπημένο τέμπο
Κι ένα ματσάκι γιασεμιά
Δεμένα με μωβ κλωστίτσα
Που σε λίγο θα σπάσει
Και θα σκορπίσουν τα λευκά άνθη
Στους τέσσερις ανέμους
Είσαι η σκιά
Που μισώ να αγαπώ
Κλείνεις τις πόρτες
Και με κλειδώνεις μέσα
Και πετάς το κλειδί
Στο πιο βαθύ πηγάδι
Μ' αγαπάς, λες
Γι' αυτό θα με φυλακίσεις στο όνειρό σου
Και θα παραλύσεις τη φωνή μου
Αναρριχάσαι στο κορμί μου
Δηλητηριώδης κισσός
Τυλίγεσαι στα μπράτσα και στα στήθη μου
Και σφίγγεις το λαιμό μου
Θανατερά τα φιλιά σου
Παραμονεύεις στη σκιά σιωπηλός
Πίσω από τις κλειστές γρίλιες
Του ερειπωμένου σπιτιού
Μια σκιά που ξέφυγε από τις Ερινύες
Που ακολουθεί κάθε μου βήμα
Πίσω από την αμπαρωμένη πόρτα
Με δαχτυλίδια καπνού να θολώνουν το βλέμμα
Σκαμμένο από την οργή μέτωπο
Και σκοροφαγωμένα ρούχα
Δηλητηριώδης κισσός...
Σκιά μου...
Αγάπη μου...
Lucy 2007
I Love To hate You - Erasure
8 comments:
είδες πως γίνεται συνήθως? αγαπάμε με πάθος αυτό που μας δηλητηριάζει...(αυτό λέγεται μαζοχισμός κυρία μου!) :P
Του κισσού το πλάνο ψήλωμα,
δεν ειναι μόνο ενας πνιγμός,
είναι και βάσανο και βάρος,
στο τέλος τυλίγει τον κορμό,
τον φυλακίζει, κι απ έξω
φαίνεται ο κισσός, μα μέσα ειναι αυτό
που τον στηρίζει και δεν φαίνεται πιά.
Εμπνεύστηκα απο καιρό με αυτό το θέμα και είχα σκοπό να γράψω κάτι.
Μα δεν ξέρω πώς μπορεί να αντιδράσει το μέσα, και ν αποτινάξει τον κισσό, αφού του έγινε αναγκαστική συνήθεια πιά.
Το δηλητήριο στις σωστές δόσεις είναι ίαμα. Ο Λόγος είναι που δηλητηριάζει και θεραπεύει. Φιλάκια. :)
Να συμπληρώσω ότι το ποίημα είναι όσο πρέπει δηλητηριώδες ώστε να θεραπεύει. Πολύ ωραίο. :)
to problima me ton kisso einai oti akomi kai na ton xilwsis afinei simadia epanw sou.
Kαλησπέρα, αγαπημένοι φίλοι!
@foulianna,
δυστυχώς, καλή μου, έτσι γίνεται...
Αλλά, ακόμα κι αν μπορούσαμε να το αλλάξουμε, θα βρίσκαμε ένα σωρό δικαιολογίες να μην...
:-)
@tzonakos,
υπέροχο αυτό, που εμπνεύστηκες!
Ελπίζω να κάνεις ποστ, σχετικά με αυτό το θέμα!
:-)
@free μου,
ευχαριστώ πολύ!
Πόσο όμορφη και αληθινή παρατήρηση!
Και το δηλητήριο του φιδιού, άλλωστε είναι φάρμακο-ίαμα, αν χρησιμοποιηθεί στη σωστή δόση!
Φιλί!
:-)
@Δημήτριέ μου,
ακριβώς!
Το άγγιγμα του κισσού αφήνει σημάδια στο δέρμα, όχι ανεξίτηλα, πιστεύω.
Με τα σημάδια της καρδιάς τι γίνεται;
:-)
Καλό βράδυ σε όλους!
Για μενα που παντα πιστευω οτι ειναι Οκτωβρης ηρθε κι εδεσε αυτο το κειμενο
Ο κισσος ο πολυσηζητημενος Λουσι ειναι αυτο που ζηταμε απο τον αλλον οταν μας αγαπαει κι ας αφηνει σημαδια
Καλησπερα
@Wrathchild,
καλησπέρα!
Ναι, το ζητάμε αυτό το αγκάλιασμα το ασφυκτικό του κισσού...για πόσο όμως, δεν είμαι σίγουρη, όταν αρχίσει να γίνεται βραχνάς...
Οκτώβρης...χμμμ!
Post a Comment