ΟΙ Ποιητές στο Boudoir-Κακναβάτος Έκτωρ

Έκτωρ Κακναβάτος

Τετραψήφιο

(απόσπασμα από το έργο)

Κι αν δεν ήταν έτσι;
Κι αν ήταν αλλιώς τα πράγματα;
Βλαστήμησα την ώρα και τη στιγμή που σ’ είδα
Να ’ρχεσαι
Έτσι όμορφη, έτσι φανατικιά,
Μπροστά-μπροστά στη φάλαγγα των λογγοβάρδων
Και να βουίζει το πλήθος: χαίρε αυγούστα…
Μα εσύ έβλεπες κατά τη βραζιλία,
Να παροπλίζονται τα πλοία των αχαιών
Ν’ αλλάζουν σημαία
Τους απεργούς τους θερμαστές στη προκυμαία
Να σουλατσάρουν πεισματάρηδες
Με ξεφτίδια απ’ τα μαλλιά του αγαμέμνονα
Στις φούχτες
Να ψάχνουν για μπορντέλα
Να συζητούνε καθισμένοι στο μουράγιο
Με το νέστορα, τον άγιο γεράσιμο, το νότη μπότσαρη
Για την ανάσταση του γένους…
Εκείνη τη νύχτα έγινε ο χαλασμός:
Ορκίστηκαν όλοι,
Άλλος στη μάνα του την κλυταιμνήστρα
Άλλος στο όνομα της κορούλας του
Άλλος στον άγνωστο στρατιώτη
Άλλος…πού να θυμάμαι τώρα,
Μα ο τελευταίος
Αχ θεέ μου, τι στιγμή ήταν εκείνη*…
………………………………………

Χωρίς ραδιουργίες,
Έτσι όπως απόγεμα μεγάλο σάββατο
Μού βάλανε για πρώτη φορά τον αιματοσταυρό
Απ’ το σφαγμένο αρνί του πάσχα,
Φριχτό σημάδι ανάμεσα στα μάτια,
Ανάμεσα σε δύο θάλασσες
Από τη μια το αιγαίο από την άλλη το ιόνιο
Κα στη μέση το σημάδι το ματωμένο.

Πού να βρω πια ησυχία; την άλλη μέρα
Ήρθε το μήνυμα σκληρό: το πτώμα σου
Τσαλακωμένο όπως το τραίνο που ‘πεσε στη χαράδρα
Το βρήκανε στη βαϊκάλη μογγόλοι ψαράδες
Να πλέει δίπλα σε μια ψάθα.
Τότε πιά πάει κι η αγιά σοφιά

(εδώ το χειρόγραφο είναι κατεστραμμένο από την πολυκαιρία)

Πάει και το μεσολόγγι
Πάει κι ο νότης μπότσαρης
Οι αργοναύτες παντρεύτηκαν στη βραζιλία,
Σκόρπισαν τα μαλλιά του αγαμέμνονα
Στους πέντε ανέμους
Κάψανε τα πλοία
Και δεν ξαναμίλησαν για τη μονεμβασιά.

Το βράδυ…, τι λέω;
Κάθε βράδυ
όλα τα βράδια
αστροφεγγιά βάρβαρη
αστροφεγγιά των λογγοβάρδων
αστροφεγγιά σαν ξερό χταπόδι
κατάντικρυ σ’ έναν ήλιο μασσώνο,
βυρσοδέψη*
……………………………………..

(εκδόσεις κείμενα)