Zhang Yimou στο Μέγαρο Μουσικής

Η φωτογραφία είναι η μόνη, που ήταν δυνατόν να τραβήξω,
από το τέλος της παράστασης.

Το τρομερό παιδί της Κινέζικης κινηματογραφίας
σκηνοθετεί την αριστουργηματική ταινία του

Σήκωσε Τα Κόκκινα Φανάρια

για μπαλέτο.

H αίθουσα ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΡΙΑΝΤΗ ήταν ασφυκτικά γεμάτη εχθές, παρά τον καύσωνα.
Οι τυχεροί, που παρακολουθήσαμε αυτό το αισθητικά άψογο θέαμα,
αποζημιωθήκαμε δεόντως!

Ο Yimou μετέφερε τη δύναμη του δημιουργικού του οίστρου στη σκηνή.
Δυνατά συναισθήματα, αισθησιακή χορογραφία, σοφό μίγμα κλασσικού μπαλέτου και πολεμικών τεχνών, με σαφή, όμως έμφαση στον κλασσικό χορό, υποβλητικοί φωτισμοί, τους οποίους επιμελήθηκε ο ίδιος, απρόβλεπτες σινεφίλ αναφορές, που ξάφνιασαν και άγγιξαν ιδιαίτερα τους μυημένους στον κινηματογράφο, όπως η μυσταγωγική σκηνή, πίσω από το παραβάν, με τις σκιές των δύο μελλοντικών εραστών, να γιγαντώνονται και να μικραίνουν, ήταν μερικά από τα μαγικά συστατικά της παράστασης.

Η σκιά του αφέντη, που απαιτεί να πάρει με τη βία τη μικρή προστατευομένη του, παραπέμπει ευθέως στον Ιβάν τον Τρομερό, του μεγάλου Sergei Eisenstein.
Η επίδειξη της δύναμης και της αδυναμίας, παίζουν με τα μεγέθη των σκιών, που άλλοτε γίνονται τεράστιες και άλλοτε συρρικνώνονται. Ο αφέντης του πολυτελούς οίκου με τα μαλλιά μαζεμένα και μυτερό γενάκι, φέρνει σινεφιλικές ανατριχίλες, καθώς ο φωτισμός τον πλαισιώνει και προβάλλει επιβλητικά το προφίλ του. Νοιώθεις τη βαριά σκιά του μεγάλου Ρώσου σκηνοθέτη να απλώνεται στο κορμί σου.
Για μένα η καλύτερη στιγμή της παράστασης.

Ο φόρος τιμής στο αρχαίο κινέζικο θέατρο και στην Όπερα, καθώς και στον παραδοσιακό ερωτικό χορό των λεπτεπίλεπτων πορσελάνινων κοριτσιών της Κίνας, ενώνει το παρελθόν με το παρόν με αριστοτεχνικό τρόπο.

Οι χορευτές χειροκροτήθηκαν με τη θέρμη, που το αθηναϊκό, φιλότεχνο κοινό, αφειδώς χαρίζει!
Περίμενα και τον Yimou στην σκηνή, αλλά προφανώς προτίμησε να μείνει στο Πεκίνο, ετοιμάζοντας την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων!



Ακόμα δυο φωτογραφίες από παραστάσεις, που παρακολούθησα στο θέaτρο Badminton το 2007 και τις απόλαυσα, την κάθε μία για διαφορετικούς λόγους.

Jesus Christ SuperSTAR

και

The SWAN LAKE

Θα δοθεί η ευκαιρία να γράψω εδώ γι' αυτές τις παραστάσεις.

Lucy 2007