Ronald Laing
Κόμποι
«Στις μέρες μας πολύ λίγα βιβλία συγχωρούνται. Μαύρο πάνω στο καναβάτσο, σιωπή στην οθόνη, ένα άσπρο φύλλο χαρτί, είναι ίσως πράγματα κατορθωτά. Υπάρχει ελάχιστη σχέση ανάμεσα στην αλήθεια, και την κοινωνική “πραγματικότητα”. Γύρο μας υπάρχουν ψευδογεγονότα, στα οποία προσαρμοζόμαστε σε μια ψευδή συνείδηση κατάλληλη για να θεωρήσουμε τα γεγονότα αυτά σαν αληθινά και πραγματικά, ακόμα και σαν ωραία. Στην κοινωνία των ανθρώπων η αλήθεια βρίσκεται πια λιγότερο σ’ ό,τι είναι τα πράγματα και περισσότερο σ’ ό,τι δεν είναι. Η κοινωνική μας πραγματικότητα είναι τόσο απεχθής, αν θεωρηθεί στο φως της εκτοπισμένης αλήθειας, και η ομορφιά σχεδόν δεν είναι πια δυνατή εκτός κι αν είναι ψέμμα».
(Από την εισαγωγή)
ΚΟΜΠΟΙ
Ο Τζακ μπορεί να καταλάβει
ότι υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να καταλάβει η Τζιλ
και ότι αυτή μπορεί να καταλάβει ότι υπάρχει κάτι
που αυτή δεν μπορεί να καταλάβει
αλλά ότι αυτή δεν μπορεί να καταλάβει ΤΙ δεν μπορεί να καταλάβει
Μολονότι
(ο Τζακ μπορεί να καταλάβει ότι)
αυτή μπορεί να καταλάβει ότι ο Τζακ μπορεί
να καταλάβει ό,τιδήποτε είναι αυτό
που αυτή μπορεί να καταλάβει ότι δεν μπορεί να καταλάβει
αλλά δεν μπορεί να καταλάβει τι.
Ο Ronald D. Laing γεννήθηκε στη Γλασκώβη και αποφοίτησε από το ομώνυμο πανεπιστήμιο. Εργάστηκε σαν ψυχίατρος σε πάρα πολλά νοσοκομεία και κλινικές καθώς και στο Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Σχέσεων Τάβιστοκ, όπου μελέτησε το θεσμό της οικογένειας.
(εκδόσεις ΠΟΛΙΚΟ ΑΣΤΕΡΙ)
7 comments:
Θα του ρίξω και εγώ μια προσωπική ματιά την επόμενη φορά που θα βρεθώ σε κάποιο μεγάλο βιβλιοπωλείο.
*Η φωτογραφία με τους κόμπους πραγματικά πολύ ωραία.
Ναι, αν το βρεις, πάρε το.
Είναι δεμένα τα λόγια του, σαν κόμποι βέβαια, αλλά γιαυτό ακριβώς αξίζει.
Έτσι είναι και η ζωή....
κόμποι στο λαιμό...
den jerw gia to vivlio
alla gia tous kobous xerw oti ama den boreis na tous liseis tous koveis!!!!
@Σπύρο,
έτσι ακριβώς!
Σήμερα γιορτάζει το ήμισυ εκ του ονόματός σου.
Χρόνια πολλά!
@Δημήτριε,
τότε ίσως χρειαστεί να κόψουμε όλη μας τη ζωή, μια και είναι γεμάτη κόμπους!
Με μεγάλη χαρά... βλέπω _επιτέλους_ να... ασχολείται κόσμος στην Ελλάδα με το μνημειώδες έργο του Ρόναλντ Λαιγκ, χάρις στο οποίο... φαίνομαι (και ΕΙΜΑΙ)... πάνω από δέκα χρόνια νεώτερος σήμερα, από αυτό που γράφει η ταυτότητά μου (χεχε).
Οταν ήμουν 20 χρονών, στο Λονδίνο, είχα ζήσει ενάμισυ χρόνο μέσα σε Λαιγκιανό κοινόβιο της Philadelphia Association, και... επιστρέφοντας στην Ελλάδα έφτιαξα τον "Κόμπο 1", ελληνικό παιγνίδι για υπολογιστές με άμεση επιρροή από τους "Κόμπους" του Λαιγκ. ( γραπτά μου για τέτοια θέματα _εδώ_, και το βλογ μου με κλικ στο όνομα "omadeon").
Σας βάζω στο βλογ-ρολ μου.
Να είστε καλά
και... να τα λέμε, που-και-που. :)
Γιώργος
Post a Comment