Πίνακες του πολύ σημαντικού Βέλγου,
Σουρεαλιστή ζωγράφου
Paul Delvaux
(born Antheit, nr Huy, 23 Sept 1897;
died Veurne, 20 July 1994)
Σουρεαλιστή ζωγράφου
Paul Delvaux
(born Antheit, nr Huy, 23 Sept 1897;
died Veurne, 20 July 1994)
Τα ακίνητα σώματα
των ωραίων νεκρών
λευκά ως αγάλματα
περιπαθούς οδύνης
κρεμάμενα στις διαφανείς ματιές
λάγνων εραστών
ριζώνουν τις νύχτες
στις εφιαλτικές διαδρομές
των μεταφυσικών φόβων
σε άδειες πλατείες
σε σταματημένα τραίνα
και μαλακά ρολόγια
απύθμενης μνήμης
ατελέσφορης λησμονιάς
Τα λευκά σώματα
μοιραίων γυναικών
διψούν για ύδωρ
φυτρώνοντας σε αλύτρωτους κορμούς
κοιμώμενα τις αυγές
δειλά
χωρίς ήχους
χωρίς άρθρωση
με φωνήεντα λιγνά
και κραυγές
εναλλασσόμενου ηλεκτρισμού
Ω! Τα υπέροχα σώματα
λησμονημένων νεκρών
τρυπώνουν στις γωνιές της κάμαράς μου
τη νύχτα
και μού κρατούν σφιχτά το χέρι
Μη τύχει και λησμονήσω
μην τύχει και ανάψω το φως
μην τύχει και στρογγυλέψω τα φωνήεντα
του πάθους
© Lucy 2007
των ωραίων νεκρών
λευκά ως αγάλματα
περιπαθούς οδύνης
κρεμάμενα στις διαφανείς ματιές
λάγνων εραστών
ριζώνουν τις νύχτες
στις εφιαλτικές διαδρομές
των μεταφυσικών φόβων
σε άδειες πλατείες
σε σταματημένα τραίνα
και μαλακά ρολόγια
απύθμενης μνήμης
ατελέσφορης λησμονιάς
Τα λευκά σώματα
μοιραίων γυναικών
διψούν για ύδωρ
φυτρώνοντας σε αλύτρωτους κορμούς
κοιμώμενα τις αυγές
δειλά
χωρίς ήχους
χωρίς άρθρωση
με φωνήεντα λιγνά
και κραυγές
εναλλασσόμενου ηλεκτρισμού
Ω! Τα υπέροχα σώματα
λησμονημένων νεκρών
τρυπώνουν στις γωνιές της κάμαράς μου
τη νύχτα
και μού κρατούν σφιχτά το χέρι
Μη τύχει και λησμονήσω
μην τύχει και ανάψω το φως
μην τύχει και στρογγυλέψω τα φωνήεντα
του πάθους
© Lucy 2007
8 comments:
μας τρελανες Λούσυ με τον αγαπημένο μου ζωγράφο και τα άπειρα λευκά γυμνά γυναικεία σώματα. θα πάθουμε ντελίριο. σιγά - σιγά
καλημέρα lucy!!
ειχα εβδομαδες να κάνω βόλτα στα αγαπημένα μου blogs και σημερα ... ω χάρμα οφθαλμών το ποστ σου! Εκπληκτικοί πίνακες!
Να είσαι καλά που μας ομορφαίνεις την καθημερινότητα και μας δίνεις λίγη τεχνη , λίγη κουλτουρα ...πολύ ομορφιά.
Να σου πω εκείνο που θέλω να σου λέω κάθε φορά, ας μην, αφού η Αναπνοή τρόπον τινά το είπε πιο καλά.
Να σ' ευχαριστήσω λιγάκι ήθελα λοιπόν, αφού οι γραμμές σου αυτή τη φορά με αφορούν ακόμα λίγο πιο πονετικά από άλλες φορές.
to prwto tou ergo pou ida itan stin tate gallery to enipnio tiw afroditis kai mou ixan kanei entipvsi ta megala matia....san ta matia tis annoulas sto vivlio tis A dimotikou emas twn palioterwn...
alla ekei pou ton ida arketes fores itan sta mouseia tis neas yorkis pou exoun polla ergatou ...
san auto pou exeis ston ipertitlo tou blog sou kai onomazetai to skasimo tis meras....kai mou thimizei tixografies stin Kriti, to eida se sillogi sourealistvn sto GUGGENHEIEM....
nice as always
kisses
Demetrios the traveller
@Μάρκο μου,
Αχ! Τι ωραία!
Ο σκοπός είναι να πάθετε delirium! Σκέφτεσαι κάτι καλύτερο;
@Αναπνοή,
τι γλυκό σχόλιο!
Η τέχνη είναι παραμυθία!
Μάς γλυκαίνει την άγρια καθημερινότητα!
Σε ευχαριστώ από καρδιάς!
@Ηλία μου,
μού είσαι πολύτιμος, και σαν παρατηρητής και σαν αναγνώστης και σαν σχολιαστής!
Να προσέχεις πολύ τον εαυτό σου, ναι;
Φιλιά!
@Δημήτριε,
ταξιδευτά μου!
Πολυγυρισμένος και όπως πάντα ενημερωμένος και με καλό taste!
Φιλιά!
Post a Comment