Πίνακες
του
Simon Vouet
(born Jan. 9, 1590, Paris, Fr.
died June 30, 1649, Paris )
Στα ηχεία μας σήμερα
Polvtsian Dances
από το έργο
Prince Igor
του
Alexander Borodin (1833-1887)
...στη μέση, εξ αιτίας μια άγριας ψύξης, η οποία πρώτη φορά μού συμβαίνει σε τέτοια έκταση, προσπαθώ να γράψω και να το διασκεδάσω λίγο.του
Simon Vouet
(born Jan. 9, 1590, Paris, Fr.
died June 30, 1649, Paris )
Στα ηχεία μας σήμερα
Polvtsian Dances
από το έργο
Prince Igor
του
Alexander Borodin (1833-1887)
Είναι αρκετά κωμικό το θέαμα: περπατώ μονόπαντα, κάθομαι με δυσκολία, σηκώνομαι μετά βασάνων.
Για να γυρίσω πλευρό τη νύχτα στον ύπνο, ( ύπνο δηλαδή, τρόπος του λέγειν, γιατί μισοξύπνια την έβγαλα από τους πόνους ) έπρεπε να ανακαθίσω στο κρεββάτι και μετά να γυρίσω.
Ιστορίες για αγρίους!
Τέλος πάντων, μέσα σ' αυτήν την κωμικο-τραγικο-σουρεαλιστική κατάσταση, το μόνο που με ανακουφίζει, ( εκτός από τις αλοιφές, που βρωμάνε!!), είναι να ακούω μουσική και να τρώω σοκολάτες!
Ελπίζω να περάσει κάποια στιγμή σήμερα,
γιατί αύριο έχω μια απαισίως φορτωμένη μέρα!
Άει, στο καλό!
Ούτε να αρρωστήσει κανείς δεν μπορεί!
Ουφ, πια!
Lucy 2008
10 comments:
PERASTIKA....
Ευχαριστώ πολύ, Δημήτριε!
Να είσαι καλά!
Δεν έχω έρθει καθόλου από σένα να δω και να σχολιάσω, αλλά αυτόν τον καιρό είμαι στις "κλειστές' μου και στις κακές μου!
Φιλιά!
Περαστικούλια καλό μου.
Και μια μεγάλη αγκαλιά!
Φιλάκια.
Loreley να σε ρωτήσω κάτι;
Μήπως είσαι η soulmate μου;
Το ίδιο ακριβώς υποφέρω και εγώ.
Το βράδυ αναγκάζομαι να λαμβάνω την στάση του εμβρύου για να μπορέσω να κοιμηθώ.
Και αν κάνω μια παραπάνω κίνηση νιώθω κάτι σαν ηλεκτρισμό να διαπερνά το κάτω μισό του σώματός μου.
Και, φυσικά, πάει ο ύπνος, ξέχνα τον.
Πολλά φιλιά.
Και περαστικά μας.
Αχ, Ντομπερμανάκο μου,
σ' ευχαριστώ πολύ!
Μια ζεστή αγκαλιά την χρειάζομαι!
Φιλιά πολλά!
Πανούλη μου,
δεν ξέρω αν είμαι η soulmate σου,
το άλλο σου μισό ή your dark side of the moon.
Εκείνο που ξέρω, είναι ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, μιας και είμαστε μια από τα ίδια!
Ειδικά η νύχτα είναι μαρτυρική!
Να νυστάζεις φοβερά και σε κάθε κίνηση να ξυπνάς από τον πόνο!
Αχ, πόσο σε νιώθω!
Περαστικά μας...
Φιλιά!
Περαστικά σου Λούσυ μου!
Πώς την άρπαξες? Μα είναι ρούχα αυτά που φοράτε? Όλες οι μέσες και γοφοί έξω. Αστειεύομαι Λουσάκι μου. Περαστικά, σιδερένια! Μάκια :)
περαστικά σου Λούσυ. ευτυχώς είναι πόνοι που ξέρουμε ότι θα περάσουν.
ρε, τι πανε΄μορφη η τελευταία κοπέλα με αυτό το πανέμορφο ενατενιστικό ύφος
Δεν ξέρω, βρε Μιχαήλ μου!
Ντύνομαι ζεστά αυτές τις μέρες!
Μη παίζεις με τον πόνο μου!
LOL
Φιλιά πολλά!
Μάρκο μου,
ευχαριστώ πολύ!
Μακάρι να περάσει τελείως, σύντομα!
Ήδη βελτιώθηκε κάπως ο πόνος...
Πανέμορφη, indeed!
Post a Comment