Tuesday, January 15, 2008

Ονειρώξεις

Πίνακες
του
PAOLO VERONESE
(born 1528, Verona, died 1588, Venezia)

Στα ηχεία μας σήμερα:
Violin and Piano Sonata in B minor
( Moderato - Agitato )
του
Ottorino Respighi (1879-1936)
(ένα έξοχο και ελάχιστα γνωστό στην Ελλάδα, έργο)





Άπλωσέ μου τα χέρια σου
παράδωσέ μου
τα ραγισμένα σου δάχτυλα
άσε με να ακουμπήσω το στόμα σου
τόσο απαλά
που σχεδόν δεν θα το νιώσεις
μόνο μια στάλα δροσιάς
θα περάσει ανάμεσα μας
που θα την ταξιδέψει το τρυφερό αγέρι
μαζί με τις ευωδιές
από τα νιόβγαλτα τριαντάφυλλα
του στοιχειωμένου κήπου
ένα δοξάρι θα σε πάρει στην αγκαλιά του
καθώς θα με απομακρύνει η βραδινή καταιγίδα
Το φως θα σβήσει
από τα λυχνάρια της εξώπορτας
όταν ο κρύος βοριάς
αγριεμένος θα κονταροχτυπηθεί
με τις ψυχές που σέρνονται
στης λήθης τους λαβύρινθους
και ο κισσός θα πλεχτεί
σαν γιορντάνι
γύρο από το λαιμό μου
τραβώντας με στις κάμαρες της σιωπής
κι εσύ θα πλημμυρίσεις ξανά
ζωή
θα ροδίσει η χλωμάδα στα μάγουλά σου
και τα βλέφαρά σου
θα πεταρίσεις ελαφρά
ψάχνοντας για το φάσμα
με το σχισμένο πέπλο στα μαλλιά
και τον πλεγμένο, γύρο από τους ώμους,
ιστό με τα αγριολούλουδα

Η αυγή με πετρώνει
και το παγωμένο πρωϊνό φως
σχηματίζει πάνω στο μάρμαρό μου
μικρές σκιές
που ολοένα αλλάζουν σχήμα
καθώς τα σύννεφα ο άνεμος κυνηγά
για ένα τελευταίο βαλς

Μη με ξεχάσεις
εγώ εδώ θα στέκω
ακίνητο άγαλμα
μαρμάρινο, λευκό
στην ίδια θέση
στην ίδια στάση
με τον αναρριχώμενο κισσό
τριγύρω μου πλεγμένο

Θα περιμένω
να σβήσουν όλα τα φώτα

θα περιμένω
έως ότου σβήσουν όλα τα φώτα...

Lucy 2008




12 comments:

Pan said...

Καλησπέρα - καλημέρα αγαπητή Λούση.

Ελπίζω να είσαι καλά.

free_dober_man said...

Καλή σου μέρα αγαλματένια μου.
Ποιός την χάρη του αν πέτρωσες γιαυτόν! Αξίζει τελικά; Υπέροχη ακουστική~λεκτική~εικαστική σύνθεση! Ασπασμούς :)

Anonymous said...

PRIN SOU GRAPSW KAPOIO SXOLIO PANTA KOITAW TA LABELS.....
YPEROXH MOUSIKH
TO GRAPSIMO SOU OMWS EINAI 8LIMENO
KAI EXEI AUTH THN AGRIADA TOU VORIA KAI STAGONES OXI DROSIAS OPWS LES ALLA APO APOSTAGMA KISSOU POU KANEI KAKO STA MARMARA ARA KAI STA AGALMATA...
STOUS XALEPOUS KAIROUS THS PARAKMHS POU ZOUME, AUTO POU MAS SWNEI EINAI TO XAMOGELO KAI I DHMIOURGIA....VALE LOIPON XAMOGELO STIS YPEROXES DIMIOURGIES SOU KAI MHN AFISEIS KANENAN NA STO PAREI...
XEREIS KATI TO XAMOGELO DEN EINAI GELIO DEN EINAI ENSTIKTODIKO EINAI VATHEIA STOXASTIKO KRIVEI EIRWNEIA,APORIA,FOVO , PROSMONH ,MELAGXOLIA POLLES FORES...ALLA KAI EYGENEIA, KATANWISH SYXWRESI AGAPH....

MAY THE FORCE BE WITH YOU
VOYAGER

lucy of wild flowers said...

Παν μου,

καλησπέρα!
Καλά είμαι, εσύ;
Φιλιά!

lucy of wild flowers said...

Free μου,

καλησπέρα!
δεν ξέρω αν αξίζει, γιατί το ποστ μιλάει...αορίστως...
LOL
Σιγά, μη βγάλουμε τα προσωπικά μας στη φόρα!
Ευχαριστώ πολύ!
Χαίρομαι, που σού άρεσε η ανάρτηση!
Ειδικά η σονάτα, με το έντονα δραματικό (τραγικό) και συγκινησιακό στοιχείο!
Αρκούντως φορτισμένη!

Πολλά φιλιά!

lucy of wild flowers said...

Ανώνυμε-Δημήτριε,

is that you?
Voyager and traveller?
Μάλλον έτσι κατάλαβα, από το
"MAY THE FORCE BE WITH YOU".

Πολύ ωραίο το σχόλιό σου και σίγουρα το χαμόγελο υπάρχει στην καθημερινότητα μου-και το ειρωνικό και το συγκαταβατικό και αυτό της ανοχής...-αλλά δεν ξέρω, αν θέλω σε αυτή μου τη φάση να εκμαιεύω χαμόγελα από τους άλλους...
Μού αρέσει και μού ταιριάζει, να βιώνω όλα μου τα συναισθήματα!
Ακόμα και την μελαγχολία ή τη θλίψη. Θέλω να βουτάω μέσα σε αυτά και να τα ζω, μέχρι να μην έχουν πια θέση μέσα μου, να ελευθερώνομαι φυσικά από αυτά και όχι να τα καταχωνιάζω σε μια γωνιά της ύπαρξής μου...άλλωστε είμαι ένας τύπος ανθρώπου, που μού αρέσει να μένω μόνη με τον εαυτό μου, χωρίς να φοβάμαι την μοναξιά...έτσι είναι ο χαρακτήρας μου.
Είναι πολλές φορές, που ο ανόητος συγχρωτισμός με ενοχλεί πολύ.
Κακό μού κάνει μόνο η ασχήμια, που βλέπω γύρο μου.
Όλη αυτή η έκπτωση αξιοπρέπειας και αισθητικής!

Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο.
Φιλιά!

Antoine said...

Το όρομα της Αγίας Ελένης είναι ένας από τους αγαπημένους πίνακες της φίλης μου της Έλενας. Ο Βερονέζε έχει φιλοτεχνήσει και το δικό μου αγαπημένο "Η οικογένεια του Δαρείου μπροστά από το Μέγα Αλέξανδρο" που βρίσκεται τώρα στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου. Εγώ ως φιλαλεξανδρεύς έχω μεγάλη αδυναμία σε όλη την καλλιτεχνική δημιουργία που σχετίζεται με το μεγάλο στρατηλάτη.

Θυμάσαι το σκάνδαλο με τη δημοπρασία των αντικειμένων του Τατοίου; Στη συλλογή υπήρχε και ένας αυθεντικός Βερονέζε και... χάθηκε. Τον βούτηξε η βασιλική οικογένεια, όπως και υπέροχους πίνακες του Γύζη και του Λύτρα! Κακώς τα λησμονήσαμε τα γεγονότα.

Υ.Γ. Τι δωράκι θα μου κάνεις σήμερα, βασίλισσα της ελληνικής blogόσφαιρας, που έχω τη γιορτούλα μου;

lucy of wild flowers said...

Αντώνη μου,

χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα!
Να ζήσεις πολλά και όμορφα χρόνια, γεμάτα υγεία, καλλιτεχνία, αγάπη και ό,τι άλλο επιθυμείς!
Καλή πρόοδο, επίσης...έτσι δεν είθισται να λένε σε μαθητές;
Για δωράκι, δεν έχω σκεφτεί κάτι...
χμμμ, θα δω...!

Να ήταν μόνο αυτά, που έχουν κλαπεί, επίσημα και ανεπίσημα...
Χαίρομαι, που υπάρχουν μαθητές Λυκείου, που γνωρίζουν έργα τέχνης και συγκεκριμένους πίνακες!
Εξαιρετικά σπάνιο!

Φιλιά!

roadartist said...

Καλημέρα, καταπληκτικές αναρτήσεις! Καλώς σε βρήκα!

markos-the-gnostic said...

λευκό άγαλμα καλή σου μέρα. και το πλαετο φως έχει μερικές φορές την ομορφιά του

lucy of wild flowers said...

@roadartist,

καλησπέρα (και τι ενδιαφέρον νικ!).
Καλώς ήλθες και σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
Να είσαι καλά και όποτε θέλεις να μάς έρχεσαι!
Θα σε επισκεφτώ κι εγώ.
:-)

lucy of wild flowers said...

@Μάρκο,

καλησπέρα!

Δεν διαφωνώ καθόλου!
Συν το γεγονός, ότι είναι και λυτρωτικό, ενίοτε...!