Πλίνθοι και κέραμοι...

Στα ηχεία μας σήμερα:
Cocteau Twins
Aloysius
(προς τιμήν του
James Augustine Aloysius Joyce)
και
Lorelei

Πρώτα απ' όλα, να ευχηθώ στον Γιώργο Παπανδρέου, περαστικά, σιδερένιος και να αναρρώσει τάχιστα!
Τι έγινε, βρε Γιώργο, αγόρι μου;
Βουντού σού έκαναν κι είχες ένα τόσο απροσδόκητο και περίεργο ατύχημα, με το ποδήλατο σε άδειο εξοχικό δρόμο; Εγώ στη θέση σου, θα μήνυα τον δήμο, την κοινότητα, ό,τι είναι τέλος πάντων εκεί στην Σταμάτα, όπου έγινε, αν δεν απατώμαι, το περιστατικό, που δεν φροντίζουν, όπως πρέπει να "μπαλώνουν" τις λακκούβες και βάζουν σε κίνδυνο τους ξέγνοιαστους εποχούμενους!
Περαστικά σου, Γιώργο, ολόψυχα, και να γυρίσεις γρήγορα στα καθήκοντά σου!

Τι περίεργο πράγμα!
Ετούτη 'δω την άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, ε, καλά, όχι και ραγιάδες ακριβώς!
Αγαπητοί μου συμπολίτες, κλέφτες και λωποδύτες, ωχ! ούτε αυτό το ποίημα κάνει!
Τέλος πάντων, τούτη εδώ η άνοιξη, ετούτο το Πάσχα, που πλησιάζει, δεν έχουν ακόμα καταφέρει να με βάλουν στην κατάλληλη πνευματική και ψυχική ανάταση, στην οποία μόνη μου έμπαινα, μετά μεγάλης προθυμίας, άλλες χρονιές!
Δεν ξέρω, πώς έχει γίνει έτσι η fucking reality, και δεν μπορώ να χαρώ έστω, αυτά τα λίγα όμορφα, που έχω στην ζωή μου.
2-3 αγαπημένους φίλους, μια άλφα (λέμε τώρα!) οικονομική άνεση, μια γλυκιά και τρυφερή παρουσία πλάι μου, ( ένας καθ' όλα όμορφος άνθρωπος), που με αγαπά και με συνδράμει τις ώρες της μαυρίλας, την υγεία μας, τέλος πάντων...
Σε άλλες εποχές, νομίζω, ότι αυτά θα ήταν υπεραρκετά, για να νιώσει κανείς έως και πολύ χαρούμενος, ικανοποιημένος!
Αλλά πως να χαρεί κανείς;
Όπου και να γυρίσεις, η ζοφερή πραγματικότητα σε αποδιοργανώνει.
Τα κινητά, απεφάνθησαν πλέον οι ειδικοί, είναι καρκινογόνα! Το φέρνουν σιγά-σιγά, να μην πανικοβάλλουν τους χρήστες.
Αναφέρονται, προς το παρόν, μόνον στα παιδιά και στις ζημιές, που προκαλούν στους παιδικούς εγκεφάλους!
Ο καρκίνος θερίζει και τα αίτια είναι τα σκουπίδια, που προσλαμβάνουμε στην καθημερινή μας τροφή, με τα φυτοφάρμακα στα φρούτα και στα λαχανικά και με τα αντιβιοτικά στα κρεατικά και στα πουλερικά!
Τα ψάρια επίσης, είναι γεμάτα κάδμιο, υδράργυρο και άλλα βαρέα μέταλλα!
Τα βιολογικά προϊόντα είναι μια κάποια λύση, αν είναι πραγματικά βιολογικά κι όχι fake!
Μα τι να φάμε, τέλος πάντων; Μήπως να το ράψουμε καλύτερα;
Είναι κι αυτό μια κάποια λύση!
"Πάνω που τον συνήθισα να μην τρώει, αυτός ο άτιμος πήγε και μού ψόφησε!"
Α, ρε Χότζα, σοφέ!

Ας είναι καλά η ΥΠ.ΕΞ., που έκανε διάσημο το twitter.com (τσίου-τσίου!) στην Ελλάδα!
Μα, ναι! Η ΥΠ.ΕΞ. και η συνάντησή της με Έλληνες (ε, τι θέλατε πια κι εσείς, με σκοπιανούς να συναντηθεί η γυναίκα;) bloggers!
Προσωπικά, πιστεύω, ότι πολύ καλά έκανε και συναντήθηκε με κάποιους από το διαδίκτυο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου, τώρα!
Tο θέμα μου είναι το twitter.com (τσίου τσίου, λέμε!),
ή όπως το έχω ονομάσει, το site της άχρηστης πληροφορίας της ημέρας!
Τι σού είναι, τέλος πάντων, αυτοί οι Αμερικανοί! Να μην αφήσουν άνθρωπο να ξεφύγει από το δίχτυ! Εκεί! Να τον έχουν καθηλωμένο, καλωδιωμένο και ναρκωμένο!

Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη, είναι μεγάλη η πίτα και όλοι κάνουν σαν τρελοί για ένα κομματάκι!
Ε, τι, μόνο ο Μπίλλυ δε κιντ, θα τρώει;
Άσε, που δεν έχουν καθόλου, μα καθόλου φαντασία! Δεν υπάρχουν readers, friends, contacts, κάτι νόστιμο κι ευφάνταστο, τέλος πάντων, αλλά following και followers!
Άντε, ρε! Αλήθεια;
Followers! What the hell!
Σε εποχές βασιλείας βρισκόμαστε;

Αλλά κι εκείνο το κλιπάκι, για να σε πείσουν να ανοίξεις λογαριασμό, είναι επιπέδου νηπιαγωγείου!
Η Κάρλα, λέει, γράφει 140 λέξεις, για το τι κάνει εκείνη ακριβώς τη στιγμή.(Έλα, ρε! Πώς το σκέφτηκες;)
Έτσι, οι ανά τον πλανήτη φίλοι της θα είναι ικανοί να γνωρίζουν, ότι η Κάρλα πίνει καφέ, τής έκατσε το σουφλέ, ή την έπιασε κόψιμο!
Επίσης, η ίδια Κάρλα θα μάθει, ότι ο διαδικτυακός φίλος της από το Αζερμπαϊτζάν έπαθε κόλλημα με τους Van Halen, o έτερος φίλος της αγαπά το base ball, και η φίλη της από την Χαβάη, μόλις έφαγε μπλε καβούρι, που δεν δημιουργεί χοληστερίνη, γιαυτό είναι και πανάκριβο!

Please!
No more useless information, no more brainwash!
Get the fuck outahere!
We are still Europeans!

Και όπως πολλές φορές έχω ξαναπεί:
GET A LIFE!!!

Λίγες μέρες πριν, είδα το απόλυτο αρσενικό, τον Colin Farrell, στην άκρως εσωτερική ταινία του Martin McDonagh "In Bruges"!
Γλυκός, ευάλωτος, κακό παιδί, ως συνήθως, αλλά με μια ερμηνεία στην κόψη του ξυραφιού!
Παραπαίει ανάμεσα στο τραγικό και στην αδεξιότητα της "μούτας". Βρίζει, σαν γνήσιος dubliner, καπνίζει, πίνει, τρώει τα νύχια του, βαράει ό,τι κουνηθεί μπροστά του και ερωτεύεται, ενώ εσωτερικά, οι τύψεις τού καίνε τα σωθικά! Έχει σκοτώσει, από ένα γελοίο λάθος, ένα μικρό αγόρι. Εκεί στην Bruges, μια "παραμυθένια, γοτθική πόλη", που όμως δεν τού αρέσει καθόλου, μάλιστα την χαρακτηρίζει σαν μια άθλια τρύπα, θα συναντήσει και την κόλαση και τον παράδεισο!
Ο Martin McDonagh κάνει ένα καυστικό σχόλιο για την παιδοφιλία και γενικώτερα για την κακοποίηση παιδιών στο Βέλγιο, μια χώρα, που όπως φαίνεται, δεν την έχει καθόλου σε υπόληψη! Τι να το κάνεις το παραμυθένιο σκηνικό, λέει, όταν η διαστροφή είναι τόσο διαδεδομένη!
Και τελικά, ο Ryan-Colin αποφαίνεται, αιρετικά, τελείως αιρετικά, σαν τραγικός ήρωας του James Augustine Aloysius Joyce, και σαν γνήσιος Δουβλινέζος, ότι
η Bruges είναι η κόλαση (του)!

Λ.Κ. 2008