(Κάτι από τα παλιά μου...)
Κοφτή καυτή ανάσα
σε μαύρο φόντο
αδιάπτωτη μούσα
ρέουσα
αλλάζει σχήματα
οργασμικές στρεβλώσεις
απλώνουν ιστούς
με ξέφρενο ρυθμό
δαμάζονται
σε χέρια ηδονικά
καυτή λάβα
πετρώνει στο έρεβος
κι ο χαλαζίας αστράφτει
κάτω απ' το βάρος
της απύθμενης συμμετρίας
των λυγμών.
Δια ζώσης η φωτιά
διά σιγής η έκρηξη.
Μεταλλάσσομαι...
(2005) © Loreley Lucy
4 comments:
Η κομψή κοπέλα του Βερμέερ στην κορυφή και ένα παλαιό σου ποίημα για να σου υπενθυμίζουν ότι είσαι χρόνια εδώ και θέλουμε να σε βλέπουμε συχνότερα.
Αυτή η αλλαγή όμως σε προδιαθέτει θετικά;
Υ.Γ. Ομολογώ πως τον Picabia δεν τον γνώριζα.
'οργασμικές στρεβλώσεις'
μου θυμίζει λευκό θόρυβο διαμορφωμένο με λυγμούς
@Αντουάν μου,
λίγα πράγματα πλέον, έως καθόλου θα έλεγα, με προδιαθέτουν θετικά...
Απλά μια αλλαγή με ψήγματα νοσταλγίας....
Έχω αναρτήσει Picabia και παλιότερα!
Σε φιλώ γλυκά!
@Μάρκο μου,
πάντα έπιανες τον σφυγμό μου...
Φιλιά!
@Αντουάν,
ξέχασα να το αναφέρω: με γειά το νέο άβαταρ!
Post a Comment