Πίνακας
του
Rosso Fiorentino
(Giovanni Battista di Jacopo)
Italian painter
(Born March 8, 1494, Florence, Italy-
died Nov. 14, 1540, Fontainebleau, France)
Musician Angel
Ανοίγω τα παράθυρα
να βάλω μέσα στο σπίτι
αυτό το φως που γλυκοπαίζει άρπα
κάθε ξημέρωμα
με μεταξένια δάχτυλα.
Τραβώ και τις βαριές κουρτίνες
τις φορτωμένες σκόνη κι αναμνήσεις.
Θέλω να αγγίξω τα βαθυπράσινα φύλλα της οξιάς
που όλο και σαλεύει στον θλιμμένο κήπο
όλο και γέρνει τα βράδια κουρασμένη
θροΐζοντας μελαγχολικά
στο χάιδεμα του ανέμου.
Μα η ανέμη σκοτεινού παραμυθιού
τυλίγει δίχτυα και ιστούς
γύρο απ' τον κήπο
Χαράζει χνάρια ζοφερά ο χρόνος
στο πέτρινο της λήθης μονοπάτι
οι δείκτες του παλιού ρολογιού
ακινητοποιημένοι
σε κάποια διφορούμενη μεταφυσική προοπτική
και το βιολί ξεκούρδιστο πλάι στα εφιαλτικά τοπία
του αγαπημένου μου σουρεαλιστικού πίνακα
που ξεχύνεται τις νύχτες στις ενύπνιες μεταλλάξεις μου.
Ο κήπος μου!
Γέμισε αγάλματα, λαβύρινθους, στοές!
Και οι κουρτίνες μένουν ερμητικά κλεισμένες
όσο αρνούνται τα παράθυρα
να παίξουν με το φως.
Κάτια Ξ.
Οκτώβριος 2010
3 comments:
Μαυρίλα και αδιέξοδα, όμως μου αρέσει πολύ κυρία!
Γιώργος (μέλλων φιλόλογος χμ χμ χμ)
Καλημέρα,
μου φερές συνειρμικά, και όχι μόνο, στο νου τα Καβαφικά παράθυρα. Μια πάλη ανάμεσα στις επιθυμίες: την παθητική όραση του κόσμου, και την φοβία, που έγινε αδυναμία, του βλέμματος να κοιταχθεί στον κόσμο...
Η ασφάλεια των παραθύρων, η επιλεκτικότητα των κουρτινών, αφήνουν πάντα τον τόπο ξέφρενα άλλο...
Όσο ο άλλος, δε γίνεται, εμείς...
Καλό απόγευμα!
@Γιώργο,
η μαυρίλα και τα αδιέξοδα, όπως ανέγνωσες, υπαγορεύονται από τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Σ' ευχαριστώ πολύ!
Εκτιμώ ιδιαίτερα το σχόλιο ενός μελλοντικού φιλολόγου!
:)
@kioy,
το έχω ξαναγράψει: τα σχόλιά σου
στα γραπτά μου, δίνουν μια συναρπαστική διάσταση και ποιητική συνέχεια στις σκέψεις που αποτυπώνω!
Σ' ευχαριστώ πολύ για τον σπάνιο λόγο που αρθρώνεις...
Με την ευκαιρία, στο blog σου "ακατοίκητη γη" δεν μπορώ να μπω...
Καλό σας βράδυ!
:)
Post a Comment