Άδεια ας μένουν...

Μυστικές κυψέλες κυοφορούν μελίρρυτες λέξεις ο χτύπος της καρδιάς φθίνει και στα αυτιά ηχούν καμπάνες και γέλια ο ήχος της φωνής σου τόσο καθησυχαστικός μη φοβηθείς θα έρθει θα περάσει θα χαθεί στα σκοτάδια και στα φώτα ίσως θα μείνει η σκιά του και αυτό το σιγανό μουρμουρητό από την ανάσα του μη φοβηθείς θα έρθει και θα φύγει Μού το υπόσχεσαι; Πως θα έρθει και θα φύγει; Μα φυσικά και όχι Tο μόνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι εσύ θα φοβηθείς και θα τρέξεις στο άγνωστο όχι μα στην αγκαλιά του Υποσχέσεις της παγωμένης νύχτας στην αγκαλιά του δεν θα τρέξω και δεν θα φοβηθώ ποτέ ξανά Ο φόβος εμένα ας φοβάται Κι τα χέρια του άδειa ας μένουν... Lucy 2006