ΣΤΟ ΧΑΟΣ... ΣΟΥ... ΜΟΥ...

Αδιαμόρφωτο σκοτεινό ανεξερεύνητο ανέτελλε έδυε Πάλευε να ανορθώνεται να λάμπει να φεύγει να πετά ένοχο αθώο ασαφές ρευστό σχήμα ερωτικό ρίγος στο αίμα ΡΙΓΟΣ στο άζωτο των υγρών σκεύος θείο μοναχικό μόνο διάτρητο ραγίζει εύκολα αστραπιαία σπάει και πάλι ανατέλλει και ξανά δύει μαγνητικά ρευστά κυλούν χάνονται γλιστρούν στα χέρια σου μου χέεται και διαχέεται η σιωπή σου μου λάμπει το δάκρυ σου μου ανατέλλει δύει ατέρμονα ακούραστα αέναα αστραπές αστρόσκονη το χαμόγελό σου μου θλίψη γελάει ξεφεύγει καταλαγιάζει μαζεύεται ένα κουβάρι λύνεται ξανά δένεται χωρίς αιδώ στα δίχτυα σου μου στα κύματά σου μου ταξιδεύω σε γαλαξίες ακροπατώ με αγκαλιάζεις με φτερά κέρινα όχι με τα φτερά σου μου πετάμε γινόμαστε άυλοι εξανεμιζόμαστε στη βροχή στο αγέρι στο σκοτάδι στο φως βυθιζόμαστε σε ρεύματα θερμά και ψυχρά κολυμπάμε σε πελάγη αφουγκραζόμαστε τις ψυχές λαχταράμε να μιλήσουμε με νότες με τις νότες σου μου ακόμα σιωπή ακόμα βυθός ακόμα ρωγμή ακόμα πετάω ακόμα βυθίζεσαι στο χάος σου μου... Lucy 2006