Αχερουσία

Ένα νόμισμα σφιχτά γαντζωμένο Στα κοκαλωμένα δάχτυλα Λευκά μαραμένα κρίνα σε ευωδιαστό λιβάδι Μη διαβείς τη λίμνη Είναι κατασκότεινη και σε περιγελά Με ορθάνοιχτο ρύγχος Και με ολόφωτα μάτια Είναι όλη μάτια Τα βλέπεις; Δεν σε σκιάζουν; Αυτά γυρεύουν να σε καταπιούν Μη τη διαβείς τη λίμνη Χάρισέ μου το νόμισμα Θα το γκρεμίσω στα Τάρταρα Θα σού φορέσω αγριολούλουδα για στεφάνι Και θα σού δώσω φιλί ανεξίτηλο Κοκκινάδι στο μέτωπο Και μαύρο μελάνι στα χείλια Πες μου ότι δεν θα διαβείς τη λίμνη Κοίτα τις δροσοστάλες του Αυγερινού Μαζί τις κυνηγήσαμε στο άπειρο Και τις ήπιαμε μαζί με γλυκό sherry Δες με που σε κοιτάζω Μη διαβείς τη σκοτεινιά αυτή Θα με ξεχάσεις και πίσω δε γυρνάς Κι εγώ σού χρωστάω Νόμισμα χρυσό Και διαμάντι για δάκρυ Και αυγή φεγγοβόλα Και νερό κελαρυστό Σού χρωστάω Δεν το ξέχασα Πώς θα μπορούσα; Δεν έχω να πληρώσω παρά μόνο με δάκρυα Σε τούτον το παγωμένο κόσμο Δεν έχω να ασημώσω Παρά μόνο με το αίμα μου Σε τούτον τον ξεραμένο κήπο Η λίμνη προστάζει Και τα μάτια μου είναι μακριά σου Το ίδιο και τα χέρια μου Κρατώ σε Όσο μπορώ Και πια δεν αναμένω Σε κλαίω κάθε βράδυ Νυχτιές με άγρια ουρλιαχτά Και το πρωί σε ξεχνώ Ξεθάβω τα νομίσματα Και σού τα δίνω Και σε παρακαλάω Τη λίμνη μην περάσεις Ή άσε με μαζί σου να’ ρθω Δώσε μου το νόμισμα σου να κρατώ Δεν έχω άλλο κλάιμα Δεν έχω δάκρυα πια Μόνο νερό Πηχτό νερό και μαύρο Μια λίμνη Νύχτα σκοτεινή Αντανακλάει το πρόσωπό σου Και η μνα είναι δική του Δική του τώρα πια Κι όχι δική μας Lucy 4/12/2006