Πίνακες του
John Henry Fuseli
Swiss painter
(born 1741, Zürich, died 1825, London)
John Henry Fuseli
Swiss painter
(born 1741, Zürich, died 1825, London)
Ezzelin and Meduna
Βοούσε το αίμα σου
στη σιωπή
άκουγα το βουητό του
να ενώνεται με το βουητό
του εκτοπλάσματος
των ερπουσών ψυχών
Γεύτηκα τις πληρωμές σου
αμέτοχη ερινύα
των ηδονών του Άδη
Σε ασπάστηκα
σε κατακερμάτισα
σε ξόδεψα
Αξόμπλιαστη εικόνα
κέρινη και διάτρητη
διαδρομή με δανεικά καπίκια
εσκούδος
από πειρατικές γαλέρες
και παραμύθια
από ματωμένα χείλη
Βοούσε κι η σιωπή η ίδια
καθώς τεμαχιζόταν
Πόσα ταξίδια ξοδεμένα
για ένα τόσο δα
μικρό κομμάτι...
Λ.Κ.2008
στη σιωπή
άκουγα το βουητό του
να ενώνεται με το βουητό
του εκτοπλάσματος
των ερπουσών ψυχών
Γεύτηκα τις πληρωμές σου
αμέτοχη ερινύα
των ηδονών του Άδη
Σε ασπάστηκα
σε κατακερμάτισα
σε ξόδεψα
Αξόμπλιαστη εικόνα
κέρινη και διάτρητη
διαδρομή με δανεικά καπίκια
εσκούδος
από πειρατικές γαλέρες
και παραμύθια
από ματωμένα χείλη
Βοούσε κι η σιωπή η ίδια
καθώς τεμαχιζόταν
Πόσα ταξίδια ξοδεμένα
για ένα τόσο δα
μικρό κομμάτι...
Λ.Κ.2008
Silence
9 comments:
Υπέροχος πίνακας ο "καλωσήλθαμε" και τα λόγια σου ευχάριστη "επιστροφή".
Για μένα.
Συνεχίζεις με το αίμα. Το πιο αμφισημικό σύμβολο! Ζωή-θάνατος. Αλλά εν όψει της άνοιξης, καλύτερα να το δεις ζωή. Μάκια πολλά πολλά!
@Ηλία μου,
"επέστρεφε, αγαπημένη αίσθηση και παίρνε με..."
Τα λόγια σου, αυτό το κλωθογύρισμα μες στο μυαλό μου έπλεξαν...
Φιλιά!
Μιχαήλ μου,
συνεχίζω και θα συνεχίζω...
Δεν ξέρω για πόσο.
Ζωή! Μα, ναι!
Ζωή, σε προσκυνώ!
Εσένα μόνο, τίποτα άλλο!
Φιλιά!
ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΜΙΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ΜΟΥ ΔΗΛΩΘΗΚΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΨΩ ΜΕ ΑΙΜΑ...ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΩΘΗΚΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ...
ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ:
¨" ΤΟ ΑΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ...ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΙΝΕΤΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΥΨΗΛΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ"...
ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ, ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑ ΔΕΟΥΣ, ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΤΙΚΑ...
ΖΩΗ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΥΣΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑ ΚΑΘΑΡΣΗ ΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΑΛΛΑ ...
ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΔΕΘΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ..
KISSES LORELEY
ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ...ΠΑΝΤΑ, ΑΠΛΑ, ΚΑΙ ΑΓΩΓΚΙΣΤΑ..
Πολύ όμορφο το ποίημα σου κορίτσι.
"βοούσε το αίμα σου, βοούσε κι η σιωπή"
Τι ποιητικός οίστρος, καλό μου!
Οι πίνακες μιλούν κι αυτοί.
Σε φιλώ.
@Δημήτριε,
θα επιστρέφω και θα επιστρέφω,
παρ' όλο που δεν φεύγω...
Συγκλονιστικό το αίμα, ανατριχίλες και δέος το συνοδεύουν.
Μικρή το φοβόμουν πολύ!
Μα πάρα πολύ...
Κι όπως έχω ξαναπεί,
μέσα από αυτά τα γραπτά,
τους φόβους μου ξορκίζω...
Και τα σκοτάδια μου...
Πολλά φιλιά!
@Free μου,
σε ευχαριστώ πολύ!
"Βοούσε το αίμα σου"
Το έχω ξαναγράψει σε παλαιότερο ποίημα, λίγο διαφορετικά.
Οίστρος, νομίζεις, ε;
Φιλιά πολλά!
Δυνατό ποίημα όπως το αίμα που ξεσπάει στις ανοιχτες φλεβες.Πολύ ζωτικές τούτες οι μελωδίες σου
Post a Comment