Κατακλυσμιαία η έκπτωση
Ανδροειδή σε ορδές
σπέρνουν αντάρα
και όξινες εκκρίσεις
αποδεκατίζοντας
τους μαλακούς εγκεφάλους
των υπόγεια εγκλεισμένων
διαβρώνοντας τη σάρκα
των κίτρινων φαντασμάτων του έλους
βυθίζοντας σκουριασμένα κοπίδια
στις οφθαλμικές κόχες
των επιτελαρχών του σκότους
Εσύ, όμως, να εμμένεις
κι εγώ απόψε θα ξεθάψω
το θανατερό μου χαμόγελο
και τα ραδιενεργά μου φίδια
Εσύ, όμως, να επιμένεις
κι εγώ τις λάμες μου θα ακονίσω
Εσύ, όμως, να ανατείλεις
κι εγώ το σάβανο των κρύων αγαλμάτων
θα σκίσω με τα δόντια
θα τα ζεστάνω με αίμα καυτό
Και θα χαϊδέψω
αυτό το απόκληρο σκυλί του Άδη
που επιμένει να μού γλείφει
τις πληγές μου
Λ.Κ.. 2008
Ανδροειδή σε ορδές
σπέρνουν αντάρα
και όξινες εκκρίσεις
αποδεκατίζοντας
τους μαλακούς εγκεφάλους
των υπόγεια εγκλεισμένων
διαβρώνοντας τη σάρκα
των κίτρινων φαντασμάτων του έλους
βυθίζοντας σκουριασμένα κοπίδια
στις οφθαλμικές κόχες
των επιτελαρχών του σκότους
Εσύ, όμως, να εμμένεις
κι εγώ απόψε θα ξεθάψω
το θανατερό μου χαμόγελο
και τα ραδιενεργά μου φίδια
Εσύ, όμως, να επιμένεις
κι εγώ τις λάμες μου θα ακονίσω
Εσύ, όμως, να ανατείλεις
κι εγώ το σάβανο των κρύων αγαλμάτων
θα σκίσω με τα δόντια
θα τα ζεστάνω με αίμα καυτό
Και θα χαϊδέψω
αυτό το απόκληρο σκυλί του Άδη
που επιμένει να μού γλείφει
τις πληγές μου
Λ.Κ.. 2008
14 comments:
omorfo
an kai xoiko
tha ta leme poisonous...
kisses
Δεν χρειάζεται να αφήσεις
τα άλλα σου ιστολόγια!
:-)
Ευχαριστώ πολύ, αλλά τι εννοείς
"xoiko"?
Kisses!
χοϊκό = αυτο που ειναι απο χωμα, υλη
σε αντιδιαστολη με αυτο που ειναι αυλο...
Καλώς όρισες πίσω στα φοβερά γραπτά σου.
Και ο Φάουστ υπέροχος.
Φιλιά καλό μου :)
και ναι θα τα αφησω ολα...
εκτος απο το ταξιδομπλογκ
με κουρασε το δηθεν
ξαφνικα γιναμε ολοι και γω μαζι κριτες ακριτοι των παντων...
οχι Λουση θελω το μυαλο μου στο κεφαλι μου...τουλαχιστον τα ταξιδια με ζουν και με ξεκουραζουν...
σε περιμενω παντα απο την γνωστη ταξιδοσελιδα..
φιλια
πολλα
Δημητριος
Καλησπέρα, free!
Πάντα γυρίζω, ή μάλλον προσπαθώ
να μη φεύγω καθόλου!
Ελπίζω να είσαι καλύτερα.
Ευχαριστώ πολύ και φιλιά!
Δημήτριε,
δεν έχεις άδικο.
Νομίζω ότι το μπλόγκιν περνάει μια περίοδο κρίσης και ψάχνει να βρει τον εαυτό του!
Από τη στιγμή που μπήκαν μέσα τα συμφέροντα και ο κιτρινισμός-λαϊκισμός κάποιων δήθεν ενημερωτικών ιστολογίων, άρχισε η έκπτωση!
Όχι βέβαια, ότι πρώτα τα πράγματα ήταν καλύτερα!
Οι μεταμπλογκάδες κάποτε,
έκαναν πάρτυ!
Τώρα κάνουν πάρτυ οι άχρηστες πληροφορίες, που έχουν κατακλύσει το δίκτυο, χωρίς να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό!
Δε βαριέσαι...
Όσο υπάρχουν άνθρωποι...
Για τα ταξίδια,
συμφωνώ απόλυτα!
Σκληρό κείμενο αλλά γεμάτο λαγνεία και πάθος (τέτοια συναισθήματα ένιωσα εγώ με την ανάγνωσή του).
Διαβάζω αυτά που γράφεις στο Δημήτριο παραπάνω για το blogging και ίσως συμφωνώ, ωστόσο δεν μπορώ να βιώσω αυτήν την κατάσταση. Το blog για μένα δεν είναι παρά ένας χώρος έκφρασης και επίσης γνωριμίας με αξιόλογους ανθρώπους. Αισθάνομαι πολύ ευχάριστα όταν κάνω μία εγγραφή και ξέρω ότι κάποιοι θα την διαβάσουν. Και μάλλον αυτός είναι και ο σωστός ορισμός του blogging. Δημιουργία και συζήτηση.
Φιλάκια!
Καλημέρα, Antoine μου!
Κι εγώ σαν χώρο έκφρασης τον βλέπω αυτόν τον χώρο!
Αλλά η έκπτωση υπάρχει, είτε την βλέπουμε, είτε όχι!
Για μένα ο πρωταρχικός και ίσως ο μοναδικός λόγος, που γράφω εδώ, είναι το πείραμα, η έκφραση και η διερεύνηση του κατά πόσον μπορώ να ξεπεράσω τα όριά μου!
Το να κάνω φιλίες, δεν είναι καν ζητούμενο, άλλο που στην πορεία έχω συνομιλήσει με κάποια αξιόλογα άτομα!
Για το ποίημα, τώρα:
Όταν το έγραφα δεν είχα καθόλου στο μυαλό μου αυτά που "διάβασες".
Αλλά, πάλι, όταν γράφεις κάτι, παύει να ανήκει σε σένα, αλλά στον αποδέκτη και στον τρόπο που το βλέπει!
Οπότε, όλα τα γραπτά υπόκεινται - κι έτσι πρέπει - σε πολλαπλές αναγνώσεις και ερμηνείες!
Φιλιά πολλά!
kalispera
kisses
Demetrios.
Καλησπέρα, Δημήτριε!
Φιλιά!
Συγγνώμη που θα αναφερθώ πάλι στο Νίκο Σεργιανόπουλο, αλλά "το απόκληρο σκυλί του Άδη"???? Δεν ξέρω αν έχεις καταλάβει τι έγραψες, με συγκλόνισε όμως. "Το απόκληρο σκυλί του Άδη"????????
Και το έγραψες λίγη μόνο ώρα πριν να πετάξει μακριά σαν ένα "σπόκληρο σκυλί του Άδη"!!!
Πιθανόν να μην ξέρεις τι ακριβώς είναι αυτό που έγραψες. Σχώρα με βρε Λούσυ, σχώρα με...Αληθινά
Μιχαήλ μου,
calm down...
Ναι, τρελλή ή τραγική σύμπτωση,
αυτό το ποίημα, γράφτηκε λίγη μόλις ώρα, πριν ένας άνθρωπος αγαπητός πολύ, σφαγιαστεί με τόσο άγριο τρόπο...
Δεν ξέρω αν ήταν η λύτρωση που ίσως ο ίδιος επιζητούσε, δεν ξέρω σε τι επικίνδυνα μονοπάτια σερνόταν τις νύχτες, σαν ένα απόκληρο σκυλί, που αποζητούσε λίγη αγάπη, ένα χάδι...
Δεν ξέρω πόση μοναξιά βίωνε, όταν τα πλασματικά φώτα και η μάταιη λάμψη έσβηναν πίσω του...
Ναι, καλέ μου ξέρω ακριβώς τι έγραψα...
Βέβαια η αναγωγή ήταν για άλλα σκοτάδια, που μάς κυκλώνουν.
Απλά, έτυχε μια πτυχή αυτού του μαύρου και θλιβερού σκοταδιού να βγει στο φως λίγη ώρα μετά που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές...
Ξέρεις, (σίγουρα), κυκλοφορώ πολύ στο κέντρο...και αντίθετα με άλλους ανθρώπους δεν κοιτάζω απλά, αλλά βλέπω...κοιτάζω κατάματα αυτούς τους "νεο-καταραμένους", που κυκλοφορούν ανάμαεσά μας, χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο, χωρίς ευρώ στην τσέπη...
Όλοι έγραψαν για το θύμα.
Τον θύτη δεν τον σκέφτηκε κανείς!
Πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ένας άνθρωπος, πόσο πολύ μπορεί να εξευτελιστεί, πόσο αντέχει να εξευτελιστεί, χωρίς να αντιδράσει...
Θα παραπέμψω για άλλη μια φορά στην μοναδική ταινία του Μπουνιουέλ, "Λος Ολβιδάδος"!
Ειλικρινά τα έχει πει όλα η ταινία!
Δεν χρειάζεται να προεσθέσει κανείς λέξη!
Τόσο χρόνια πριν και η Τέχνη απλά μάς έχει υπερκεράσει και μάς υπερκαλύπτει...
Οι "νεο-καταραμένοι" έχουν πλέον χτυπήσει και τη δική μας πόρτα!
Φιλιά πολλά!
Θέλω πάντως να τιμωρηθεί αυτός που το έκανε. Και όλοι μας νομίζω :{
Post a Comment