Πίνακες των:
Anthony Van Dyck (1599 – 1641)
Jesus captured
Caravaggio (1573 – 1610)
Taking of Christ in the Garden
(The Betrayal of Christ)
Giotto (1267 – 1337)
Judas' Kiss
Duccio di Buoninsegna
(1255 – 1319)
Judas Betrays Christ
Εκκρεμές
το άψυχο σώμα
αργοσβήνει η μέρα
μαζί και η λάμψη
από τα αργύρια
για όσα πεθαίνεις
για όσα θυσιάζεις τους αμνούς
για όσα βουτάς τη ψυχή στα βορβορώδη έλη
Αμνοί και λύκοι
Σφάγια και σφαγείς
ενδυναμώνουν την ηδονή του φιλήματος
πόσο λίγο διαρκεί
πόσα λίγα υπόσχεται
Για ένα νόμισμα
βουτηγμένο στη σκουριά
και στο αίμα
απώλεσες
τα πέπλα της σιωπής
και της ιστορίας
Τώρα
Τώρα
καταραμένος στο αιώνιο βουητό
και τους συναγελασμούς
με τ' αγρίμια
Κάτια Α. 2009
Hans Memling (1430 – 1494)
Scenes from the Passion of Christ
4 comments:
καλημερα
ομορφη αναρτηση
Η προδοσία! Έξοχη ιδεά για μία ζωγραφική και ποιητική ανάρτηση!
Ο βαν Ντάικ έχει έναν πιο ιερό και μεγαλόπρεπο χαρακτήρα. Ο Καραβάτζιο αποτυπώνει για ακόμη μία φορά το ρεαλισμό δίχως κανένα ίχνος θρησκευτικότητας.
Σου εύχομαι ποτέ να μην αισθανθείς προδοσία από φιλί...
Καλημέρα σας!
@Δημήτριέ μου,
ευχαριστώ!
Πολλά φιλιά!
@Antoine,
μα, ναι!
Ο Cravaggio ήταν ερωτευμένος
με τη σάρκα!
Ωστόσο τα έργα του αναδίνουν μεγάλη πνευματική δύναμη!
Κι εγώ το εύχομαι!
Πολλά φιλιά!
Νομίζω ότι πρέπει να σου αφιερώσω έναν Caravaggio μετά το πέρας του Πάσχα...
ή μήπως θα ήταν καλύτερος ένας Ευαγγελισμός όπως μόνο ο Fra Angelico φιλοτέχνησε;
Post a Comment