Μαγεμένο Δάσος

Δάσος πυκνό απόκοσμη νυχτιά αποσπάσματα της μέρας χαρακωμένα Κέλτικες νότες στον αγέρα κι ένα τάσι στο χέρι πίνεις αργά γουλιά - γουλιά το δάκρυ μου και το αίμα που έσταξε από το δάχτυλό μου όταν με τσίμπησε το αδράχτι φύλλα κισσού και φλούδα από του δέντρου τον κορμό και τα ηδυπαθή σου χείλια είναι το γιατρικό μου Ρανίδες κόκκινου γλυκού τη βλάστηση φουντώνουν ξάπλωσε εσύ ανάμεσα στα βρύα κι εγώ από τη γέρικη συκιά θα φέρω γάλα πρέπει να φας μωρό μου πρέπει να πιείς και να τραφείς με του φιδιού το νέκταρ κι ύστερα ελεύθερο το κόκκινο να αφήσεις αυτό το άλικο το βαθύ να αχνίσει να παγώσει και τη ζωή να υποσχεθεί ή νάρθει να την πάρει Το δάσος τη νύχτα αυτή ριγεί με οιμωγές από στοιχειά και με νεκρών εραστών τις ικεσίες Μην είναι η φωνή σου εκείνη; Ή μήπως η δική μου; Ποιά γλώσσα ερπετού σαλεύει στο σκοτάδι σφυρίζοντας ανατριχιαστικά; Θέλει το γάλα από το τρυφερό σου στόμα να έρθει να γευτεί μωρό μου Όλη τη γλύκα του ν' αρπάξει και ξερό φύλλο να το αφήσει. Θέλει θυσία το ερπετό γλυκιά και φρέσκια σάρκα Δεν θα το αφήσω το αθώο σου το λίκνο να μολύνει μωρό μου Με μαγεμένο αδράχτι όλα τα δάχτυλα τρυπώ απ' τα λευκά μου χέρια το αίμα να τρέξει άφθονο το φίδι να χορτάσει κι αν πάλι λαίμαργο πολύ είναι και τη λαγνεία του για ανθρώπινη σάρκα δεν κορέσει εδώ είναι το στήθος μου το γάλα να βυζάξει ή το αίμα μακριά από σένα όσο μπορώ μωρό μου θα κρατήσω το σκοτεινό το φίδι Κάτω απ' την πυκνόφυλλη τη δρυ στου λυκαυγούς τη πάχνη ξαπλώνω με το μπροκάρ το χρυσαφί μου ένδυμα σκισμένο έτοιμη για τη θυσία του ερπετού Κοιμήσου εσύ στα απαλά τα βρύα επάνω στο λίκνο σου προστατευμένο κι άσε με εμένα βορρά στο πλάσμα που έρποντας τ' αυτί μου πλησιάζει και ψιθυρίζει ήχους ανατριχιαστικούς ήχους αγάπης και λαγνείας και κρύο σαν ατσάλι απ' το λαιμό στο στήθος κατεβαίνει ό,τι τού έταξα Ω! Πόσο λαχταράει να πάρει Lucy 2007