Λεξιπλέξιμο με 5

μακαρονια, κουμπι, μπαλαρινα, μουσικη, τρομος

Μια ιστορία εμπνευσμένη από τις λέξεις της φίλης Foulianna, η οποία και μού έστειλε
την πρόσκληση-πρόκληση.

"Το Μουσείο κλείνει σε 10 λεπτά. Παρακαλούνται οι επισκέπτες, όπως ετοιμάζονται να εξέλθουν. Επαναλαμβάνω. Το Μουσείο κλείνει σε δέκα λεπτά".
Ο νέος άνδρας ήταν ακίνητος πάνω από μισή ώρα μπροστά από το αριστούργημα του Degas,
που αναπαρίστανε με μοναδική χάρη και ζωντάνια τη μικρή μπαλαρίνα. Είχε απορροφηθεί και σχεδόν δεν ανάσαινε!
Λάτρης της Τέχνης, σίγουρα! Τον προσπέρασα όμως, γιατί ήθελα να δω και τα άλλα εκθέματα την λίγη ώρα που μού απέμενε, μέχρι να κλείσουν οι πόρτες για το κοινό. Θαύμαζα τον Σκεπτόμενο Άνθρωπο του Rodin, ενώ σε δύο λεπτά έπρεπε να κατευθυνθώ προς την έξοδο, όταν άρχισε να ουρλιάζει το alarm του Μουσείου. Με τρόμο κι εντελώς ενστικτωδώς κατευθύνθηκα προς την έξοδο, θεωρώντας ως πιο πιθανό να υπήρχε πυρκαγιά, όταν προς τεράστια έκπληξη όλων μας, οι κεντρικές πόρτες εισόδου έκλεισαν θορυβωδώς και διπλοαμπαρώθηκαν. Από τα μεγάφωνα ακούστηκε:
"Ζητούμε την κατανόησή σας. Δεν δύνασθε να εξέλθετε. Παρακαλούμε να συνεργαστείτε με την αστυνομία. Έχει διαπραχθεί κλοπή".
Αμέσως μετά από τα μεγάφωνα άρχισε να μεταδίδεται μια απαλή μουσική για να ηρεμήσει τους επισκέπτες, που έδειχναν νευρικοί και αναστατωμένοι από τον ακούσιο εγκλωβισμό τους μέσα στον χώρο.
Πλησίασα έναν φύλακα του Μουσείου και τον ρώτησα, όσο πιο ευγενικά μπορούσα: "Ποιό έργο έχει κλαπεί, παρακαλώ;"
"Ένα αγαλματάκι του Degas, από την αίθουσα του 1ου ορόφου", απάντησε ανήσυχα, παίζοντας νευρικά με το γυαλιστερό κουμπί της στολής του.
"Θα μάς κρατήσετε πολλή ώρα;" τον ρώτησα.
"Όσο χρειαστεί μαντμουαζέλ. Ίσως μείνετε εδώ μέχρι το βράδυ"
"Μπορώ να κάνω ένα τηλεφώνημα με το κινητό μου; Στο σπίτι μου θα πάρω. Να! Δείτε και μόνος σας!"
Αφού διαπίστωσε, ότι θα έπαιρνα τον σύζυγό μου, μού επέτρεψε να τηλεφωνήσω.
"Έλα, αγάπη μου. Εγώ είμαι. Έχω εγκλωβιστεί στο Μουσείο. Δεν μάς επιτρέπουν να φύγουμε, κι επειδή δεν ξέρω πόση ώρα θα κρατήσει αυτή η κατάσταση, μη με περιμένεις για φαγητό. Να φας, έχει μακαρόνια στο ψυγείο. Εντάξει, μωρό μου; Ματς, σ' αγαπάω!"

Μείναμε στο μουσείο μέχρι τις έντεκα τη νύχτα αλλά αποτέλεσμα δεν υπήρξε. Το κλοπιμαίο και ο κλέφτης είχαν κάνει φτερά!
Όταν κατά τις έντεκα και εφτά λεπτά βγήκα, ανάσανα με βουλιμία τον καθαρό αέρα και κατευθύνθηκα προς το μετρό για το κέντρο του Παρισιού.
Βγήκα από το βαγόνι και βάδισα προς μια από τις γέφυρες του Σηκουάνα. Κοντά σε μια αποβάθρα διέκρινα ένα μαύρο Ντεσεβώ. Έτρεξα και μπήκα μέσα. Ο άντρας στο τιμόνι, που ήταν ο λάτρης του Degas στο Μουσείο, με αγκάλιασε κι άρχισε να γελάει και να με φιλά!
"Είμαστε πλούσιοι, μωρό μου, ακούς; Πλούσιοι!" έλεγε συνεχώς.
"Ναι, ναι! Αγάπη μου σε λατρεύω! Τα κατάφερες!"
Του έλεγα εγώ ανάμεσα στα πνιχτά φιλιά μας!
"Είναι όμως ασφαλές;"
"Φυσικά, μωρό μου! Η ιδέα σου να μού τηλεφωνήσεις και να μού υποδείξεις την πιο τέλεια κρυψώνα με άφησε άφωνο! Ο Degas είναι μέσα στο ψυγείο, μαζί με την κατσαρόλα με τα μακαρόνια!
Κανένας φλικ δεν θα το φανταζόταν να ψάξει εκεί!"
"Αγάπη μου τα καταφέραμε!"
"Ναι, μωρό μου! Ναι!"

Εγώ το χάρηκα το παιχνίδι!
Έτσι για να το χαρούν και αυτοί,

καλώ τους

Μιχαήλ Angel
Wrathchild
Katerina
theoulini
Lupa
identity cafe
Par1saktos
Άμμος
και
Λύσιππο


να συνεχίσουν πλέκοντας σε κείμενο τις λέξεις:
Χμμμ, για να δω ποιές λέξεις...

Ρουσφέτι, βρώμικος, πείνα, λυγαριά , σαρδανάπαλος.

:-))

ΥΓ. Ξέρω, είναι περισσότεροι από 5 αυτοί, που προτείνω, αλλά ενδέχεται κάποιοι να έχουν λάβει ήδη μέρος.
Άλλωστε θα ήθελα να καλέσω στο παιχνίδι πολλούς περισσότερους!