Caché

Με αφορμή ενός post του identitycafe, για τις αγαπημένες του ταινίες και των σχολίων που ανταλλάξαμε σχετικά με τον Michael Haneke,
ανασύρω κάποια κριτική που είχα κάνει για την ταινία του,
Caché και την παραθέτω κι εδώ:

Caché (Κρυμμένος), μια ταινία του Michael Haneke
από lucy

Ημ/νία: 10-02-2006 Ώρα:23:39

Πήγα να δω την τελευταία ταινία του ανατρεπτικού αυτού σκηνοθέτη από την Αυστρία (έχει γεννηθεί στην Γερμανία), με τον φόβο, ότι θα βγώ από τον κινηματογράφο με την ίδια πικρή γεύση, την οποίαν είχα και στις προηγούμενες ταινίες του, μουρμουρίζοντας πως ήταν και παραμένει ένας μεγάλος μισάνθρωπος! Τον γνώρισα, μού συστήθηκε για πρώτη φορά στην ταινία Funny Games! Δεν κρύβω, πως με σόκαρε η ωμή, απροκάλυπτη και αναίτια βία που πρόβαλε σαν ένα αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης Δυτικής κοινωνίας. Σκέφτηκα, "άλλος ένας σκηνοθέτης που θέλει να τραβήξει την προσοχή μας"! Αυτήν την ταινία την είδα στο video και μετά τον ξέχασα, ώσπου πριν 2-3 χρόνια, αν θυμάμαι καλά, είδα στον κινηματογράφο την βραβευμένη του ταινία "The piano teacher" με την Isabelle Huppert. Σε εκείνη την ταινία σχεδόν τον μίσησα, και η άποψή μου περί μισανθρωπισμού του εδραιώθηκε, αποφάσισα δε να μην ξαναδώ ταινία αυτού του δημιουργού. Είμαι όμως αθεράπευτη σινεφίλ, κι έτσι πήγα και είδα και την τελευταία επίσης βραβευμένη στις Κάννες ταινία του! Να πω ότι με ενθουσίασε? Να πώ ότι αναίρεσα την προηγούμενη άποψή μου περί μισανθρωπισμού αυτού του σκηνοθέτη? Και λίγο είναι! Ο άνθρωπος με σχεδόν χειρουργική δεινότητα κάνει μιά βαθειά τομή στο σώμα της "υγειούς" παγκοσμιοποιημένης Ευρώπης, από όπου αντί για ροδαλό και αμόλυντο αίμα, ξεπετάγεται πύον! H δυτική κοινωνία της αφθονίας και της ευημερίας έχει και πρέπει να έχει βάρος στη συνείδησή της τον εξοστρακισμό των διαφορετικών, αυτών που δεν χωράνε, αυτών που δεν μάς αρέσουν, αυτών που θεωρούμε ξένους ανάμεσά μας, όπως ο ήρωας της ταινίας, που με χίλια ψέμματα εμπόδισε την οικογένειά του να υιοθετήσει μικρόν Αλγερινό. "Πώς είναι να ζεις με το βάρος της καταστροφής κάποιου στη συνείδησή σου?" Αυτή η ερώτηση, που τίθεται στο τέλος της ταινίας, είναι ένα χαστούκι στο καλοβαλμένο και λουστραρισμένο πρόσωπο μας, των πολιτισμένων Ευρωπαίων! Της πολιτισμένης δυτικής κοινωνίας, των υποκλοπών, των παρακολουθήσεων και της αδιαφορίας για τον συνάνθρωπο.
Ο Michael Haneke έγινε από του αγαπημένους μου σκηνοθέτες! Να δείτε αυτήν την ταινία!!