Σικελικός Εσπερινός

Σικελικός Εσπερινός
Μάρτιος του 1282
Παλέρμο

Η νύχτα που αφήσαν τις κραυγές τους
να σκίσουν τους ορίζοντες
όταν το αστροπελέκι χτυπούσε
και οι πεδιάδες βάφονταν στο αίμα
και οι κλαγγές των όπλων και τα ποδοβολητά
έσπερναν άγριο τρόμο
όταν τα σύννεφα μαζώχτηκαν σε ένα κουβάρι σκόνης
και οι χαίτες στον Αίολο ανεμίζαν
κι απ' τα ρουθούνια των αλόγων
καυτό το χνώτο εκτοξευόταν
μαζί με χλιμιντρίσματα
οιμωγές και κατάρες

Ήταν εκείνος ο Εσπερινός
που σιώπησαν τα αηδόνια
και μίλησαν οι σπάθες
που τα κορμιά σαν σπασμένα τσαμπιά σταφύλια
λύγισαν για να μπουν στα πατητήρια
της εύφορης μεσογειακής γης
και με τους άλικους χυμούς τους
την σαρκοβόρα δίψα του -που-δεν-χορταίνει-για-αίμα-
να κορέσουν

Σκίστηκαν τα ουράνια
σκίστηκαν κι οι ιμάντες στους θώρακες
που πανοπλίες και μέταλλα βαστούσαν
και φάνηκαν οι καρδιές γυμνές

έτοιμα για τον αιμοδιψή σφαγέα τα σφάγια

Ήταν ο εσπερινός που σίγησαν τα δάση
και τα κλωνάρια κι οι κορμοί δακρύσαν
και δάκρυα μαύρα
όχι ανθρώπων μόνο, μα ολάκερης της πλάσης
τη γη ποτίσαν για τις χιλιάδες τις ψυχές
τις μαύρες
τις πονεμένες και ανήλεα σφαγιασμένες
και θρήνοι τα σωθικά τρυπήσαν
για το άδικο και το κακό
που βρήκε
έρημες μάνες και γυναίκες και παιδιά
που έχασαν άντρες, γιούς, συντρόφους, παλληκάρια
πάνω στους γλυκολάλητους ανθούς της νιότης
πα' στα χρυσά τους νιάτα
να μη προλάβουν να χαρούν αγάπη, έρωτα, φιλί
και τρυφερή να τρυγήσουν σάρκα
γιατί το ξίφος του εχθρού
αλλιώτικα εκέλευσε
και το μεταξένιο νήμα της ζωής τους
πρόωρα έκοψε
κι έμεινε στην Σικελική τη γη
αίμα, καπνός και κουρνιαχτός
και μαύρο, καμένο χώμα
και άψυχα παλληκαριών κορμιά
και έρημες γυναίκες

© Λ.Κ. 2007