Οι 300 δεν μπόρεσαν…

Oι τριακόσιοι δεν μπόρεσαν να μού δώσουν καμία απολύτως συγκίνηση!
Δεν δικαίωσε η ταινία τον εαυτό της σαν κόμικ μεταφερμένο στην μεγάλη οθόνη. Δεν κατάφερε ούτε μια στιγμή να με συνεπάρει, να μού κάνει το παραμικρό κλικ!
Κρίμα, γιατί το Sin City με είχε ενθουσιάσει!
Βέβαια το Sin City, πάνω από όλα ήταν μια ευφυής ταινία!
Το Basin City, η πολιορκημένη από την διαφθορά και την αμαρτία πόλη, σε καλωσόριζε με μια ξεχαρβαλωμένη ταμπέλα, όπου η συλλαβή Ba- κρεμόταν επιδεικτικά, αποκολλημένη από την υπόλοιπη φράση, δημιουργώντας συνειρμούς στον θεατή και εισάγοντας τον σε μια σοφά επεξεργασμένη και εικονοκλαστική ατμόσφαιρα, όπου η ομορφιά και η ασχήμια ήταν αντεστραμμένες έννοιες και η αρετή με τη διαφθορά έπαιζαν το παιχνίδι του ποντικιού με τη γάτα.
Εδώ έχουμε ένα απλοϊκό σενάριο, που αναλίσκεται να τεμαχίζει τα καρέ, όπως τεμαχίζονται τα κορμιά στις σκηνές της μάχης.
Τίποτα δεν ολοκληρώνεται! Οι σκηνές της μάχης ροκανίζουν τον χρόνο, που θα είχε ο σκηνοθέτης για να αναδείξει την αξία του κόμικ. Αισθητικά η ταινία, παραπαίει ανάμεσα στο μεταμοντέρνο εστετισμό (με την σεκάνς της oracle, της μάντιδος δηλαδή) και στο κιτς, με την επιλογή του outfit του Ξέρξη! Τον φαντάστηκε ο κομίστας, ή ο σκηνοθέτης (;) σαν έναν πανύψηλο με θηλυπρεπή χαρακτηριστικά τύπο, με καλολαδωμένο κορμί, σαν να είχε μόλις βγει από τη σάουνα και να είχε απολαύσει ένα γερό μασάζ από τις θεραπαινίδες του με αιθέρια έλαια!
Αυτό το αφύσικο ον, διαθέτει φωνή James Earl Jones, βαριά και απόκοσμη, ενώ συγχρόνως κινεί τα χέρια με φιδίσια χάρη χορεύτριας. Από την άλλη μεριά, οι 300 στάζουν από κάθε μόριο του κορμιού τους αδρεναλίνη και βαρβατίλα. Γραμμωμένοι και ατσάλινοι. Ο Εφιάλτης είναι ένας κουασιμόδος, που γλίτωσε παρά τρίχα από τον καιάδα! Δεν καταφέρνει ούτε στιγμή ο σκηνοθέτης να πάρει μαζί του τον θεατή, πράγμα που είναι το μεγάλο ζητούμενο και το χαρακτηριστικό μιας καλοδουλεμένης ταινίας. Φτωχό πολύ το αποτέλεσμα! Μόλις στο δεύτερο μέρος και για λίγα λεπτά, δικαιώνεται η ταινία σαν κόμικ. Όλο ο υπόλοιπος χρόνος κυλάει εντελώς αδιάφορα!
Ακόμα και το ιδεολόγημα που προσπαθεί να περάσει, με τις όποιες προθέσεις και τα όποια κίνητρα, φτάνει στον θεατή σαν χλιαρή λεμονάδα! Η βασίλισσα της Σπάρτης παρακινεί την γερουσία να στείλει ενισχύσεις στον Λεωνίδα, επιχειρηματολογώντας υπέρ του Νόμου και της Τάξης (Law and Order) - παραπομπή σε γνωστές πολιτικές, σαφώς! Ο θάνατος για την πατρίδα, ανάγεται σε μέγιστο αγαθό, μέσω του οποίου ηρωποιείται και περνάει στην αιωνιότητα ο πολεμιστής/στρατιώτης. Στις σκηνές μάχης, που όπως προανέφερα αναλίσκεται όλη η ταινία, παρακολουθούμε να κόβονται κεφάλια και κορμιά να διαπερνώνται από ακόντια και σπαθιά, ενώ οι 300 έχουν υψώσει προστατευτικό τείχος από πτώματα των Περσών! Όλα αυτά, κάποια στιγμή ξεφεύγουν από την έννοια του κόμικ και φιλοδοξούν να γίνουν για τον θεατή υποδόριος ιστός εννοιολογικός και ιδεολογικός.
Μόνο, που δεν το καταφέρνουν ούτε στιγμή! Ακόμα και αυτός ο προφανέστατα μιλιταριστικός άξονας, γύρο από τον οποίον κινείται η ταινία, δεν καταφέρνει να φτάσει στον στόχο. Επειδή πολύ απλά, η ταινία είναι τόσο αδιάφορη αισθητικά και σκηνοθετικά, που βαριέσαι ακόμα να ψάξεις να δεις τι και αν κρύβονται ύποπτες κατευθυντήριες γραμμές από πίσω. Η ταινία απέτυχε, κατά τη γνώμη μου γιατί θέλησε να πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά! Το βλέπεις και το αισθάνεσαι αυτό σε όλη τη διάρκειά της. Φιλοδόξησε να γίνει κάτι παραπάνω από 2 ώρες καθαρής ψυχαγωγίας και διασκέδασης, όπως οφείλει να είναι ένα κόμικ, που σέβεται τον εαυτό του.
Θέλησε να μας πει μεγαλόφωνα: «Κοιτάξτε, εγώ θα σάς διδάξω πώς κατακτάται η τιμή και πώς υπερασπίζονται τα ιδανικά!» Με κραυγές και με γκροτέσκ φιγούρες,
όμως, το μόνο που μπορείς να επιτύχεις, είναι να πουλήσεις φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Κρίμα!
Γιατί, η ταινία έχασε την ευκαιρία να είναι 2 ώρες ατόφιας κινηματογραφικής πανδαισίας!

Lucy 2007