Within You...

Στα ηχεία μας σήμερα:

David (fucking sensational !!!) Bowie

Within You I live...

Within You I die...

Καραμελοχώρα

Στα ηχεία μας
Dance of the Sugar Plum Fairy
Από το έργο
The Nutcracker
και
Scene
από το έργο
Swan Lake
του
Pyotr Ilyich Tchaikovsky

Θα μού πάρεις καραμέλες;
Αν είσαι καλό κορίτσι...
Τι θα πει καλό κορίτσι;
Αν κάνεις ό,τι σού λέει η μαμά κι ο μπαμπάς.
Α!... Κι αν δεν είμαι, θα μού πάρεις;
Όχι!
Γιατί; Δεν μ΄αγαπάς;
Σ΄αγαπάω, αλλά πρέπει να είσαι υπάκουη για να σού παίρνουμε καραμέλες.
Μα μού αρέσουν πολύ οι καραμέλες!
Ναι, αλλά αν κάνεις αταξίες δεν θα σού παίρνουμε καραμέλες!
Τι είναι αταξίες;
Να, να τρέχεις στον κήπο, να γδέρνεις τα γόνατά σου,
να κυλιέσαι στα χώματα, να ανοίγεις το κεφάλι της κούκλας...
Μα, μού αρέσει να παίζω με τα χώματα...και το κεφάλι της κούκλας το άνοιξα για να δω πώς ανοιγοκλείνει τα μάτια...
Ναι, αλλά τη χάλασες!
Δεν ήθελα να τη χαλάσω...μόνο να δω πώς ανοιγοκλείνει τα μάτια...
Καλά, αλλά δεν πρέπει να χαλάς όλα τα παιχνίδια σου.
Δεν θα τα χαλάω. Τώρα θα μού πάρεις καραμέλες;
Δεν κάνει να φας καραμέλες, χαλάνε τα δοντάκια σου...
Μα, μα... δεν μ' άγαπάς;
Σ' αγαπάω πολύ!
Τότε λοιπόν, θα μού πάρεις καραμέλες...;

Lucy 2008

Holding Back...

"Holding Back The Years..." Back then, when we were tiny and innocent Back then, when the sky was a beautiful shelter and our back garden was a great adventure back then, when our eyes mirrored The Miracle of Life... "I'll keep holding ON..." Στα ηχεία μας σήμερα: Holding back The Years by Simply Red και One by U2

Οδός Ονείρων

.........

Η Νύχτα απλώνει τα υφάδια της
Στην γειτονιά των λασπωμένων ονείρων

Τα αγόρια, τα κορίτσια, τα παιδιά

Κάνουν όνειρα, γλυκά, τρυφερά όνειρα....

Μερικές φορές
καταφέρνουν να τα αγγίξουν
με την πνοή τους

Όμως κάποιες φορές
τα βλέπουν να κυλιούνται στη σκόνη του δρόμου...

Ανταύγειες Σε Χρυσά Μάτια

.......


Κάθε κήπος
έχει
μια φωλιά
για τα πουλιά

Κάθε δρόμος
έχει
μια καρδιά
για τα παιδιά...

Στο mini player

"Το ¨Ονειρο Των Παιδιών Της Γειτονιάς"
από την
"ΟΔΟ ΟΝΕΙΡΩΝ"
του
Μάνου Χατζιδάκι
με τον
Γιώργο Μαρίνο

Δ - Ιάγ (ω) ος

Διάγω Φάσιν Εξωστρέφειας

και Βίον πιθανώς Έκλυτον

By The Book

Περιχαρακώνω τα όρια γδέρνω τα λόγια πάνω στο δέρμα τρυπάω την πληγή το αίμα έχει στερέψει το κοπίδι σμιλεύει το ξύλο χαράζει τα ψηφία της φθοράς ανατριχιάζει η μέρα προσμένει η νύχτα οι φλέβες σου γαλάζιες οι βολβοί μου μενεξελί κι η ορατότητα μπροστά μας αυτό το ανθρακί το μολυβένιο της καταχνιάς και της βροχής το μούχρωμα της ψυχής μας λύγισε από το βάρος των λέξεων και των λεπίδων γέρνω στα σχοινιά γκρεμίζεσαι στο λατομείο των ονείρων σκοτώνω την εποχή της αθωότητας πίσσα και χαλίκια αιχμηρά Πίσσα σαν αίμα σαν καταραμένο αίμα σαν ζωή σαν θάνατος Lucy 2007

Πόρπη σε Εσθήτα

Στα φύλλα που παρασύρει ο άνεμος τρίζει η σπατάλη του χρόνου μου διπλοκουμπωμένη σαν πόρπη σε εσθήτα ηδονική που πρόκειται στα μάρμαρα να σωριαστεί και την αλαβάστρινη γύμνια να αποκαλύψει Lucy 2007

Παιδικοί Έρωτες

Eίχε κάτι απροσδιόριστο επάνω της.
Κάτι που έκανε τους άντρες, που την γνώριζαν να θέλουν να την ρίξουν κατ’ ευθείαν στο κρεββάτι!
Στην αρχή τής άρεσε αυτό, την κολάκευε αν και τους περισσότερους τούς έστελνε αδιάβαστους.
Τούς απέκρουε με το γάντι, με όση λεπτότητα ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί σε τέτοιες περιπτώσεις.
Με τον καιρό όμως, αυτό άρχισε να τής γίνεται βραχνάς. Απέφευγε τις πολλές κουβέντες με τύπους, που έκαναν μπαμ από μακριά, ότι δεν είχαν τίποτα άλλο στο μυαλό τους εκτός από το σεξ.
Έγινε εσωστρεφής και εκλεκτική! Ιδιαίτερα εκλεκτική, τόσο πολύ, που πλέον αυτό είχε καταχωρισθεί στα μεγάλα της ελαττώματα!
Οι φίλες της, οι λίγες καλές, που είχε, τής επεσήμαιναν ότι δεν κάνει καθόλου καλά, ότι είναι ιδιότροπη και κλειστή, ότι διώχνει τους άντρες, ότι θα μείνει μόνη στο τέλος!
Αυτή όμως γελούσε κι έλεγε, ότι ο Mr Right is on his way!

Και να πεις, ότι δεν ερωτευόταν;
Μονίμως ερωτευμένη ήταν! Από τότε που θυμάται τον εαυτόν της ήταν συνεχώς τόσο πολύ ερωτευμένη, που κάποιες φορές αυτό τής προκαλούσε αβάσταχτο πόνο!
Ειδικά αν το αντικείμενο του έρωτά της, ερωτευμένο κι αυτό μαζί της δεν τολμούσε να τής μιλήσει!


Όταν ήταν περίπου 7 ετών κοράσιον, είχε ερωτευτεί τρελλά ένα αγόρι 12 ετών που δούλευε σε παρακείμενο λούναπαρκ! Έμενε ώρες πίσω από τα κάγκελλα της αυλής να τον κοιτάζει καθώς εκείνος, ψιλόλιγνο και όμορφο παιδί με γλυκά χαρακτηριστικά, έτρεχε πάνω-κάτω να προλάβει τις δουλειές που έπρεπε να κάνει.
Μια φορά, μάλιστα, η καρδιά της πήγε να σπάσει, όταν αντιλήφθηκε, ότι εκείνος την συνέλαβε να τον κοιτάζει!


Ντράπηκε τόσο πολύ, που έτρεξε μέσα στο σπίτι αλαφιασμένη. Δεν βγήκε, παρά μετά από αρκετή ώρα για να διαπιστώσει αν εκείνος ήταν ακόμα εκεί!
Την άλλη μέρα έγινε το πιο ευτυχισμένο κορίτσι του κόσμου, επειδή αυτός, περνώντας μπροστά από το σπίτι της και βρίσκοντάς την όπως πάντα σφηνωμένη στα κάγκελλα να τον περιμένει, την ρώτησε «πώς τη λένε»! Δεν θα ξεχάσει ποτέ τα όμορφα λεπτά χαρακτηριστικά του και τα θλιμμένα μάτια του!

Κατά τα τέλη Αυγούστου το λούναπαρκ έκλεισε και η μεγάλη αγάπη της χάθηκε για πάντα! Έκλαψε απαρηγόρητη, όταν ένα πρωί βγήκε στην αυλή και είδε το οικόπεδο άδειο! Ένοιωσε απελπισία, αισθάνθηκε για πρώτη φορά αυτό το συναίσθημα του ανεπανόρθωτου, του τελεσίδικου να της σχίζει τα σωθικά!
Είχε πυρετό δύο μέρες! Οι γονείς της θεώρησαν ότι κρύωσε.
Εκείνη για πρώτη φορά ένοιωσε την ανάγκη να γράψει κάτι. Πήρε χαρτί και μολύβι κι άρχισε να γράφει το όνομά του αμέτρητες φορές! Αυτό έγινε η παρηγοριά της.
Μάλιστα έκανε μια απόπειρα να αποτυπώσει το πρόσωπό του στο χαρτί για να τον φυλάξει εκεί για πάντα! Ήταν τελικά πολύ ερωτευμένη!

Δεν τής κράτησε για πολύ ο πόνος του έρωτα αυτού, όμως!


Μόλις πήγε σχολείο έγινε φίλη με τον Ρούλη, (Θοδωρούλη) που η δασκάλα τούς έβαλε να καθίσουν μαζί! Ο Ρούλης έγινε ο αμέσως επόμενος μεγάλος της έρωτας!
Τής χάριζε πλαστελίνες και τής δάνειζε το ποδήλατό του! Μάλιστα οι μαμάδες τους έγιναν φίλες κι έτσι αντάλλασσαν επισκέψεις. Έκαναν βόλτες με το ποδήλατο, ο Ρούλης τής έδωσε και την φωτογραφία του, την οποίαν ακόμη φυλάει σε κάποιο συρτάρι της!

Μια φορά, ήταν τα δυό τους στο σπίτι της. Έξω έβρεχε και η μαμά της στην κουζίνα τούς τηγάνιζε πατάτες. Ο Ρούλης τής έδειχνε τη συλλογή του από αυτοκινητάκια μοντελισμού και εντελώς ξαφνικά τής έδωσε ένα βιαστικό και αδέξιο φιλί στο μάγουλο!



Κοκκίνισαν και οι δύο και συνέχισαν να παίζουν με τα αυτοκινητάκια,
αλλά μαγκωμένοι πλέον, λες και είχαν κάνει κάτι κακό!
Ανακουφίστηκαν, όταν η μαμά τούς φώναξε, ότι οι πατάτες ήταν έτοιμες και να πάνε να φάνε!


Διάβαζαν μαζί, αυτή βοηθούσε το Ρούλη, που είχε αρκετές δυσκολίες στα μαθήματα και τότε της γεννήθηκε η πρώτη απορία, την οποίαν εξέφρασε στη μαμά της:
«Μαμά, ο Ρούλης δεν τα βλέπει τα γράμματα, γιατί τον διαβάζει η μαμά του;»
Η μητέρα της γελούσε κι έλεγε ότι όλα τα παιδάκια δεν έχουν τις ίδιες ικανότητες στο να μαθαίνουν!
Κάπως έτσι, με τον καιρό, απομυθοποιήθηκε ο Ρούλης.

Ένα καλοκαίρι στα 11-12 της, στις θερινές διακοπές, πριν πάει στο Γυμνάσιο, εκεί κατά Καστέλα μεριά, ερωτεύτηκε τρελλά τον Άλκη!

Συνεχίζεται...