Ο Woody Allen, υπεράνω κριτικής πια,
Ευρωπαίος πλέον και με τη "βούλα", νεανικός, ερωτικός και όπως πάντα ερωτιάρης, σκανταλιάρης, πειραματιζόμενος, αναρχικός στο θέμα του έρωτα, έχοντας βιώσει ο ίδιος έρωτες, διαζύγια, απιστίες, φθορές και την αέναη, τρελλή απογείωση της πρώτης φοράς, που δεν παύει να έρχεται, όσο ζούμε και αναπνέουμε,
(άσχετα από τις σχέσεις και τους έρωτες, που έχει αφήσει κάποιος πίσω του)
και για τήν οποία (πρώτη φορά) ζούμε όλοι,
για αυτό το νέο φτερούγισμα δηλαδή, μιας ακόμα φλόγας,
ενός ακόμα τρελλού έρωτα,
αυτός ο θεϊκός Woody, λοιπόν, μάς χαρίζει μια ολόγλυκη,
δροσερή και φρέσκια ματιά, στο τι είναι ο έρωτας, για την πολυπλοκότητα των σχέσεων,
τον σημαντικό ρόλο του σωστού timing,
τη συμβατικότητα του να ζεις μαζί, επειδή το απαιτεί
το κοινωνικό σου status και οι ξεπερασμένες αντιλήψεις.
Μας ξεναγεί στις ομορφιές του μεσογειακού τοπίου και στις εκρήξεις του μεσογειακού ταμπεραμέντου μιας υπέροχης, φλογερής γυναίκας, της Maria Elena, που την ενσαρκώνει εκπληκτικά η Penélope Cruz, επισκιάζοντας τα υπόλοιπα θηλυκά της ταινίας, εξελισσόμενη σε ντίβα,
από εκείνες τις κλασάτες ντίβες του παλιού ιταλικού κινηματογράφου,
ενώ κλείνοντας την ταινία του, το "τρομερό παιδί" του σινεμα, μάς κλείνει συγχρόνως, πονηρά και παιχνιδιάρικα το μάτι, επιβεβαιώνοντάς μας
για αυτό που πάντα γνωρίζαμε:
Ο άνθρωπος είναι θνητός, ο έρωτας κάποια στιγμή σβήνει...
Αλλά εκείνο που μένει ζωντανό και κάνει τη γη να γυρίζει, είναι η διαρκής αναζήτηση και η ατέρμονη λαχτάρα για το νέο, για το άφθαρτο,
για την ερωτική σπίθα, εν κατακλείδι για την ίδια τη ζωή....
Και οι πιο μεγάλοι και ρομαντικοί έρωτες είναι εκείνοι,
που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ!!!
Δια στόματος Javier Bardem, από τον Woody Allen,
για όλους εμάς με αγάπη...
Mr. Woody, σάς έχω πει, ότι σάς λατρεύω;
Λ.Κ. 2008
