The Pendulum

Στα ηχεία μας σήμερα:

Armand Amar

Les Secrets de Florence

Πίνακας του:

Jan BRUEGHEL the Elder

~Flemish painter~

(born 1568, Brussels [now in Belgium]

died Jan. 13, 1625, Antwerp)

The Sense of Hearing

1618

Oil on panel, 65 x 107 cm

Museo del Prado, Madrid

Επικίνδυνος ο εναγκαλισμός

των καλοκαιρινών κυκλώνων

Στο τρισδιάστατο μάτι του Κύκλωπα

αντανακλώνται θάλασσες

στις οποίες ακόμα δεν ταξίδεψα

στις σπηλιές πέρα απ' τα βράχια

θυσιάζονται στον Νηρέα

γλοιώδη γοργόνεια

που απώλεσαν το βάρος

των φιδίσιων βοστρύχων

Ένα σεντούκι άνοιξα εχτές

παλιό

σκονισμένο

διαβρωμένο από την λύπη

ΑΔΕΙΟ!

όχι περιεχομένου

αλλά συνειρμικών ονειρώξεων

"Κάλλιο άδειο"

μού ψιθύρισε στ' αυτί

το άλλοτε σιωπηλό εκκρεμές

πριν διαλυθεί

σε μικροσκοπικές βίδες

και ελάσματα

φανερώνοντας

την απύθμενη δίνη

του κυκλώπειου οφθαλμού

Κάτια Α. 2009

The Atomium in Brussels

(All the snapshots are taken by me

July 2008)

...and yeah, it's raining, AGAIN,

but the delicious, 

melting and tempting chocolate,

the hot coffee 

and the refreshing beer

along with the EXTREME BEAUTY 

of The Grote Markt (Grand Place)

made it up to us...

L.K. 2008

Coming Home...

Στα ηχεία μας σήμερα:
Sonata Κ208
του
Domenico Scarlatti
(1685-1757)
και
An Old Epitaph,
Ave Verum Corpus Christi
( Canto Armonico,)
και
Pavan
του
William Byrd
(1543-1623)

Πίνακας του
Vincent van Gogh
(born March 30, 1853, Zundert, Netherlands,
died July 29, 1890, Auvers-sur-Oise, near Paris)

Still Life
Vase with Twelve Sunflowers

Τα χρυσαφένια στάχυα στο κρυστάλλινο βάζο
κι αυτό ακουμπισμένο με επιμέλεια
στο θόλο του παραθυριού

Χαϊδεύουν τη μνήμη
οι μεστοί καρποί τους,
αναδεύουν την παλιά δαντελένια κουρτίνα
μαζί με τη θαλασσινή αύρα
που έμπαινε στο σπίτι-αερικό
το κρεμασμένο στο ακρογιάλι
δροσίζοντας τα σκασμένα χείλη
ποτίζοντας την άνυδρη καρδιά

Ήχοι, γλυκοψιθυρίσματα, σκιές
βήματα στη σκάλα
βλέμματα υποσχετικά
χέρια πάνω στα δικά μου
όνειρα τρυπωμένα στον έναστρο θόλο
και μια θάλασσα
Α! Μια θάλασσα μεγαλόπρεπη
να αντανακλά το θλιμμένο φεγγάρι
να αντανακλά τα βήματά μας
τις φιγούρες μας
ίδια μάνα
ίδια τρυφερή αγκαλιά
ίδια η ίδια η Ζωή!

Θα γυρίσω
σού είχα πει
Θα γυρίσω...
Μα ακόμα σέρνομαι στα σκοτάδια
στους βαλτώδεις δρόμους
και στις σκονισμένες γωνιές
τα φαντάσματα
με στοιχειώνουν
και τα χείλη δεν λένε να ξεδιψάσουν
μεγάλωσαν οι νύχτες μου
και οι μέρες άδειες

Και μια πηγή
εκεί μακριά

Και μια θάλασσα
Αχ, μια θάλασσα
ίδια καθαρτήριο
ίδια η ίδια η ζωή!

Θα γυρίσω,
σού είχα πει...

Θα γυρίσω...

Λ.Κ. 2008

Hush, little baby...

Στα ηχεία μας σήμερα:
Summertime
(από την όπερα Porgy and Bess)
του George Gershwin,

I Never Talk To Strangers
του
Tom Waits (με Bette Midler)
και
She Is So Beautiful
από τον
Mike Scott and the Waterboys
(because you once sang it to me...)

Έργο του
Auguste Rodin
(από τα προσχέδια)
(born November 12, 1840, Paris, France
died November 17, 1917, Meudon)

Hush little baby,
hush now
I'm here with you
I'm here for you
come into my arms
lie slow and weep
I'll kiss your tears dry
I'll love you tonight
hush, my sweet darling
'cause the living might not be easy
but I'm holding you tight
I'm by your side
I may vanish into thin air tomorrow
but tonight I'm all yours, sweetie
So, hush now, baby
dry your eyes
and make love to me
be mine tonight

Hush, hush,
hush now, darling...

L.K. 2008

Full Moon Rising

Σονάτα Υπό Το Σεληνόφως
(Μoonlight Sonata)

Ludwig van Beethoven


Στο mini player
H Φαντασία του
Chopin
(Για να ακούσετε τη Moonlight Sonata
απενεργοποιείστε το mini player )

Eδώ
το περυσινό Moonlight Sonata post.

For Ever? Nay...

Μόλις τελείωσε, θέλω να πιστεύω, μια περίοδος απίστευτης κόπωσης, σωματικής, ψυχικής και συναισθηματικής.

Θα προτιμούσα να σκέπτομαι, πως έληξε δια παντός, αλλά, επειδή στον τομέα αυτόν είμαι φριχτός άνθρωπος και το ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, εκτός του γεγονότος, ότι είναι ανέφικτο,
μια ουτοπία, δεν ταιριάζει και στην ιδιοσυγκρασία μου

(εδώ θέλει λίγη ανάλυση το πράγμα, επειδή, έχοντας πολύ νωρίς στη ζωή μου συνειδητοποιήσει, ότι οι άνθρωποι έχουν μια εγγενή αδυναμία στο να παραμείνουν κάπου ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ίσως ο αλάνθαστος, όπως έχει αποδειχτεί, μηχανισμός μου αυτοσυντήρησης να το έχει απωθήσει, σαν έννοια αποκρουστική, ενώ υποσυνείδητα το επιζητεί με απέλπιδα ζέση),

ευελπιστώ, ότι αυτή η εξουθενωτική κόπωση, που χτύπησε συγχρόνως σε όλα τα μέτωπα, θα με αφήσει ήσυχη για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να απολαύσω τις χαρές που φέρνει μαζί του το καλοκαίρι.

Ατέλειωτες αμμουδιές, ερημικές κατά προτίμηση-ποτέ δεν μού άρεσαν τα μεγάλα πλήθη-εκτός από τους χώρους των clubs, όπου ο αέναος και ολονύχτιος χορός ανεβάζει την αδρεναλίνη σε peak limits και κάνει τις αισθήσεις να παίρνουν φωτιά,
και τις διεκδικήσεις στο δρόμο, όπου κυοφορείται ένα νέου είδους όνειρο, αυτό της συντροφικότητας και της κοινωνικής πάλης!

Αλλά ας επανέλθω στο καλοκαίρι!
Γνωρίζω πολύ καλά, ότι τα προβλήματα ανακυκλώνονται!
Είναι ένας τρόπος να δοκιμάζεται η αντοχή μας;
Είναι ένας τρόπος να μένουμε ανθρώπινοι;
Είναι ίσως ένας τρόπος να συνειδητοποιούμε, ότι είμαστε φτιαγμένοι από φθαρτό και ευάλωτο υλικό και τόσο μα τόσο τραγικά περαστικοί σε αυτό το χαώδες σύμπαν;

Συνειδητοποιώντας κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας αυτές τις αλήθειες, δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι το βαρύ χέρι της μελαγχολίας να μού σφίγγει το στομάχι!

Με μερικές έννοιες προσπαθώ να εξοικειωθώ, αλλά είναι τόσο αφόρητα δύσκολο, ειδικά, όταν αντικρίζεις την απουσία κατάματα. Όταν μπαίνει βαθιά μέσα στη ψυχή και το μυαλό σου το παράλογο!
Όταν, όλες οι άλλες παρουσίες αρχίζουν να έχουν πένθιμη απόχρωση κι όταν το φως της ημέρας είναι μια τραυματική εμπειρία και η ίδια η κραυγαλέα λάμψη του ήλιου είναι βαριά και σκοτεινή!

Όταν ΟΛΑ σού φαίνονται ΑΔΕΙΑ!
Τίποτα απολύτως δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό το ΚΕΝΟ!

Ο πανδαμάτωρ χρόνος, θα πει κάποιος!
Ναι, πιστεύω στον χρόνο!
Αυτός είναι, που σε δικαιώνει πάντα!
Αυτός που θεραπεύει, αυτός που καταλαγιάζει την αντάρα.
Κι από αντάρες έχω ζήσει πολλές!

Από σήμερα όμως, θα τις κλείσω σε ένα γαλάζιο, θαλασσινό μπουκάλι, όλες τις αντάρες της ζωής μου, όλους τους πόνους και όλες τις απουσίες και θα βγω στην αμμουδιά και στα βράχια και στη θάλασσα, την απέραντη αγάπη μου, να βουτηχτώ, να καθαιρεθώ, να βαφτιστώ από την αρχή, να νιώσω μέρος του απέραντου αυτού κόσμου, να γίνω ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ του σύμπαντος.
Lucy 2007

Pink Flamingos

Χτυπάς τα πλήκτρα μανιασμένα Κι άλλοτε τα χαϊδεύεις απαλά Τρυφερά Μην και τα πονέσεις Κι αυτά αφήνουν να ξεχυθεί Ο ήχος Η ύφεση Η δίεση Το sι bémol Οι ήχοι του δάσους Μού μοιάζουν Είπες Τα πουλιά Κελαϊδούν Μα και κρώζουν Είπα Τι μοιάζει με το άλλοτε; Τι μοιάζει με το τώρα; Εσύ κι εγώ Είμαστε δυό ευλύγιστοι κορμοράνοι Που σκύβουν να πιούν νερό στην πηγή Τι μοιάζει με τον ήχο; Τι ηχεί σαν την σιωπή; Τι σιγοτραγουδά σαν Ροζ φλαμίνγκο Που με χαμηλωμένα βλέφαρα Σκορπά υγρασία Και ροζ σκιές; Το αραχνοΰφαντο φόρεμα με τα τούλια Και τα λευκά κρυστάλλινα γοβάκια Με φλερτάρουν κάθε πρωί Που ανοίγω την ντουλάπα Τη νύχτα βγάζουν στεναγμούς Και τραγουδούν σε σολ ύφεση Ποτέ δεν μού άρεσε η δίεση Ούτε του ορίζοντα Ούτε της μέγγενης Σε κείνο το χειρουργικό τραπέζι Με την μοσχαροκεφαλή Που ετοίμαζες για το δείπνο μας Είχες μελώσει και κάστανα Και σταφίδες σε κόκκινο κρασί Μού έδωσες να πιω τη νύχτα και το νέο μελιαστό Και ήπια Θεέ μου, πόσο ήπια! Και είπες ότι η σοδειά εκείνη τη χρονιά ευλογημένη ήταν Γι’ αυτό και το κρασί σου με μεθούσε Γι’ αυτόν είπες Κι όχι γι’ άλλο λόγο Το χρυσό λαγήνι σου γεμάτο ήταν Κρέμονταν οι ρόγες Στα δάχτυλά μου μέσα οι χυμοί Χρυσοί και κατακόκκινοι Γι’ αυτό είπες Και για τίποτα άλλο Δεν θα ρωτάς Δεν θα μιλάς Μον’ θα σιωπάς Καθώς τη νύχτα εγώ θα πίνω Δεν θα λυγίσεις Δεν θα αναδέψεις το καζάνι Με τα βοτάνια Μια ρίζα και μια φτερούγα από αετόπουλο Θα ρίξεις στη στάχτη και θα ρημάξει το αλάτι της γης Και θα πετρώσει Το ύδωρ του κόσμου Και τα γοργόνεια θα κρατηθούν σε κύκλο Ανίερου χορού Ετσι είπες Και άρχιζες να με ντύνεις Στα τούλια τα ροζ τα αραχνοΰφαντα Και τα γοβάκια μου τα κρυσταλλένια φίλησες Με τα ηδυπαθή σου χείλη Και αρχίσαμε οι δυο μας το χορό Και το γοργόνειο Μάς κοιτούσε Και κοιτούσε Και κοιτούσε Και δεν πετρώναμε Και λικνιζόμαστε σαν ροζ φλαμίνγκος Και σαν γερανοί αποδημητικοί πετούσαμε μακριά Και η Μέδουσα Ξερίζωσε τα φίδια της Και εξόρυξε τους οφθαλμούς της Και είπε στον Οιδίποδα «Μην τους αφουγκράζεσαι πια Δεν είναι δικοί σου Μήτε δικοί μου Ανήκουν στα αποδημητικά Ανήκουν στους ανέμους Ανήκουν στις νυχτερινές του δάσους οιμωγές Και στις σπηλιές τις ανήλιαγες Μην τούς οσμίζεσαι Γιατί το αίμα σου όλο θα χυθεί Και θα κυλήσει στην ανομία σου η πέτρα Ασ’ τους αυτούς Θα αποδημήσουν τώρα στο νοτιά Θα κολυμπήσουν με χελιδονόψαρα Θα στολιστούν κοχύλια Και κοράλλια Θα κάνουν έρωτα σαν δυό δελφίνια τρελαμένα Από πόθο Και θα φιλιούνται σαν Ροζ φλαμίνγκος Σαν κορμοράνοι Σαν χρυσοφτέρουγοι γερανοί» Έτσι η Μέδουσα - το φοβερό γοργόνειο - απεφάνθη Και ο Οιδίποδας την άνομη την κλίνη Και το απέραντο σκοτάδι του κανάκεψε «Ναι, άσ’ τους αυτούς, όσο είναι ευτυχισμένοι…» ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ Γιατί ένα αποδημητικό πουλί Είναι η ευτυχία Που όλο στο Νοτιά πετά Και φεύγει Κι αφήνει πίσω του Ροζ φτερά Και ροζ σκιές Ένα φλαμίνγκο ροζ H ευτυχία Είναι Lucy 2006

BELA BARTOK

Concerto pour Piano 1 - Allegro moderato

Souls

All The Madmen
by
David Bowie

Πόσο ακόμα

Θα σ' ΑγΑΠώ
ΔίΧωΣ ΣωΜΑ
ΠΌΣο ΑκόΜα
Για ΤΩν ΜατιΩΝ σοΥ
Το ΧΡώΜΑ

Από Την ΕλεΥθΕρΙΑ


Στην Ελπίδα,
που ζήτησε κάτι ελληνικό!
Αυτό το συγκεκριμένο το αγαπώ πολύ!

Don't Get Me Wrong

Please, baby,
don't GET ME WRONG

I May Be WRONG
by
Radiohead


Don't get me Wrong
by
The Pretenders

Traveller

by
Talvin Singh



Αγκάλιασέ με
σφίξε με
θέλω να λιώσω στη μέγγενη της ανάσας σου
ένα τραγούδι χωρίς γυρισμό
μια καυτή ανάσα χωρίς επιστροφή
ένα τελευταίο βλέμμα
δυο χέρια καυτά και υγρά
μια νύχτα χωρίς φανάρια
χωρίς όρια
χωρίς φάρους
μια νύχτα στο απόλυτο σκοτάδι

ΑΝτΕχΕιΣ;
ΧωΡΙς ΓυΡΙσΜΟ;
ΜΠορΕιΣ;

ΤαΞιΔΕψΕ
με ΙλλιΓΓιΩδΗ ΤαχΥτηΤΑ
ΧΩΡΙΣ ΓΥΡΙΣΜΟ

Grillos

(kissing the waves-abstract drawing by Lucy)

Grillos
By Paco Fernadez

Βούτηξε στη θάλασσα
πιες όλο το κύμα να σβήσεις τη φωτιά σου
άσε το αλάτι να κρυσταλλώσει στην επιδερμίδα σου
και μετά άσε με να το λιώσω με τα φιλιά μου

Βούτηξε στην αλμύρα
γεύσου την
γίνε πλάσμα της θάλασσας
τραγούδησε τον σκοπό των σειρήνων
κι άσε με να ξεχαστώ στην αγκαλιά σου
άσε με να αποκοιμηθώ στα στήθια σου επάνω

ας βουτήξουμε μαζί στα κρύα νερά
ας αφεθούμε στα υγρά φιλιά της
και στα δροσερά μουσκεμένα χάδια της
γλιστράμε στο νερό

PRiMal FeEliNg
Do yoU FeeL iT?
Do YoU FeeL mE?