Πίνακας του
Egon Schiele
(born , June 12, 1890, Tulln, near Vienna
died Oct. 31, 1918, Vienna)
Αφουγκράζομαι
τους ήχους σου
τους ψιθύρους
και τις ανάσες
το τοπίο βουλιάζει σε έναν απέραντο ωκεανό
υδάτινες οι μορφές καταλαγιάζουν πλάι μου
σέρνοντας καημούς από κουφάρια ναυαγισμένων
κορμιών
Σαν φέξει
θα εξατμιστούμε σαν το τραγούδι των σειρήνων
με μια λάμψη που θα διαρκέσει
όσο η διαστολή της χρυσής ίριδας
του οργασμικού μας λυκαυγούς
Κάτια Α. 2009
6 comments:
Αιθέριο, ακολουθώντας το όνειρο τη νύχτα τoυ ρομαντικού φωτός...
Καληνύχτα Lorelei!
Μέσα απ' τους ψίθυρους, μέσα απ του έρωτα τα χνώτα, ηχεί το πρώτο σκίρτημα, και η πρώτη φέξη ανθίζει...
Μια νύχτα αγκαλιά με το πιο ηδονικό πάθος...
Αγαπημένοι φίλοι, καλό βράδυ!
Σάς ευχαριστώ για τα γλυκά σχόλιά σας.
Δυστυχώς, λόγω μεγάλης πίεσης χρόνου έχει μείνει λίγο πίσω ο αγαπημένος μου Rossetti,
καθώς και η πολύ προσφιλής μου περιήγηση στα ιστολόγιά σας.
Ελπίζω να ανταποκριθώ σύντομα.
Σάς φιλώ.
Το Λυκαυγές μοιάζει πολλές φορές με το Λυκόφως.
Το ποίημα λέει πολλά, όμως ο Egon Schiele είναι εκφυλισμένος παρακμιακός...
@SUN W KNIGHT,
σ' ευχαριστώ πολύ.
Η προσωπικότητα και η ζωή του έχουν μια τραγική διάσταση, που με γοητεύει.
Ζωγράφο της αποσύνθεσης θα τον αποκαλούσα...
Post a Comment