Secrets of a Pink Boudoir: April 2007

Monday, April 30, 2007

LEGEND

By
Ridley Scott
with
Tom Cruise
and
Mia Sara

with

THE VOICE
of
James Earl Jones

ThE DEviL

Lord of DArKNEsS

Legend - The Devil conversation

Sunday, April 29, 2007

Give Peace A Chance

May Day
May Day
May Day

Μάιος 1886 Σικάγο

Η ΠΡΩΤΗ διεκδίκηση για Ανθρώπινη Μεταχείριση στην έμμισθη εργασία

Chicago: The Haymarket Riot 1886

"The happy idea of using a proletarian holiday celebration as a means to attain the eight-hour day was first born in Australia. The workers there decided in 1856 to organize a day of complete stoppage together with meetings and entertainment as a demonstration in favor of the eight-hour day. The day of this celebration was to be April 21. At first, the Australian workers intended this only for the year 1856. But this first celebration had such a strong effect on the proletarian masses of Australia, enlivening them and leading to new agitation, that it was decided to repeat the celebration every year.

In fact, what could give the workers greater courage and faith in their own strength than a mass work stoppage which they had decided themselves? What could give more courage to the eternal slaves of the factories and the workshops than the mustering of their own troops? Thus, the idea of a proletarian celebration was quickly accepted and, from Australia, began to spread to other countries until finally it had conquered the whole proletarian world.

The first to follow the example of the Australian workers were the Americans. In 1886 they decided that May 1 should be the day of universal work stoppage. On this day 200,000 of them left their work and demanded the eight-hour day. Later, police and legal harassment prevented the workers for many years from repeating this [size] demonstration. However in 1888 they renewed their decision and decided that the next celebration would be May 1, 1890. [...]
Rosa Luxemburg

All We Are Saying
is
GIVE PEACE A CHANCE!!!

John Lennon

Friday, April 27, 2007

Femme Fatale

Άφησε το μεταξωτό κιμονό να γλιστρήσει απαλά από τους κατάλευκους ώμους και να κυλήσει στο πάτωμα, αποκαλύπτοντας την απειλητική γύμνια της.
Λικνίστηκε με νάζι πάνω στα μαύρα, σατέν ψηλοτάκουνα πασουμάκια και μισοκλείνοντας τα βλέφαρα, τού ψιθύρισε ηδυπαθώς στο αυτί:

Μωρό μου, όχι απόψε...έχω πονοκέφαλο...

Wednesday, April 25, 2007

Δ - Ιάγ (ω) ος

Διάγω Φάσιν Εξωστρέφειας

και Βίον πιθανώς Έκλυτον

Monday, April 23, 2007

Κινούμενα Ζόμπι

Υπάρχει ένα κινούμενο πλήθος ανθρώπων, που άγεται και φέρεται, που προσομοιάζει με ρομπότ, που βρίσκεται μόνιμα σε αποχαύνωση και κατάσταση βαθιάς ύπνωσης και που η μόνη έννοια στην οποία αντιδρά και η οποία μπορεί να το αφυπνίσει είναι μία και μοναδική: Χρήμα.

Το πλήθος αυτών των ναρκωμένων ανθρώπων απαντάται σε όλους τους χώρους και σε όλες τις εκφάνσεις της σύγχρονης Ελλάδας, δημόσιους και ιδιωτικούς, πολιτικούς και ιδιωτεύοντες, πνευματικούς και μη.

Οι άνθρωποι αυτοί, ζουν, αναπνέουν, κινούνται και «δημιουργούν» απόλυτα ενσωματωμένοι και εναρμονισμένοι σε ένα ιδιαίτερα άσχημο, άθλιο και βρώμικο περιβάλλον, όπως είναι ο χώρος της περιοχής της πρωτεύουσας και τα πέριξ αυτής. Καθημερινά γίνονται κοινωνοί ενός ειδεχθούς εγκλήματος κατά του στοιχειώδους/αναφαίρετου/προφανούς/αυτονόητου δικαιώματος του πολίτη να ζει σε ένα περιβάλλον ΚΑΘΑΡΟ και πολιτισμικά ΚΟΣΜΙΟ. Οι όροι αυτοί βέβαια, τείνουν να γίνουν στην χώρα αυτή της φαιδράς πορτοκαλέας, έννοιες άγνωστες και λήμματα προς ερμηνεία σε λεξικό. Οι κινούμενες μάζες των ανθρώπων που κατοικούν στη μείζονα περιοχή πρωτευούσης έχουν πλέον διαποτιστεί και περάσει στη συλλογική τους συνείδηση τον ιδιαίτερα απεχθή τρόπο ζωής και δεν αντιδρούν στην ΤΟΣΗ ΑΣΧΗΜΙΑ που τους περιβάλλει, αντίθετα συμβάλλουν στην εδραίωσή και διαιώνισή της.

Συγκεκριμένα δεν ενοχλούνται καθόλου που:

1. Η πόλη έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο και βρώμικο παζάρι. Λεωφόρος Αλεξάνδρας, Πατησίων, Πειραιώς, Μοναστηράκι, χώρος ηλεκτρικού σταθμού Πειραιά, Αλιπέδου στον Πειραιά, πεζόδρομος Κοραή, Ερμού, Πανεπιστημίου και πάμπολλοι άλλοι ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ και ΔΡΟΜΟΙ, είναι μονίμως κατειλημμένοι από εμπορεύματα ριγμένα φύρδην μείγδην και εμπόρους όλων των φυλών και των χρωμάτων. Η κατάσταση σε μερικές περιπτώσεις είναι απελπιστική, αφού σαν πεζός δεν έχεις ΠΟΥ ΝΑ ΒΑΔΙΣΕΙΣ!

2. Τα σκουπίδια βρίσκουν την δικαίωσή τους στην σημερινή Αθήνα και στον Πειραιά, αφού βρίσκονται παντού! Χαρτιά, τσιγαρόκουτα, πλαστικά, καφέδες χυμένοι στα πεζοδρόμια, ατέλειωτες ορδές από μασημένες τσίχλες, πεταμένες κάτω, που αφού έχουν πατηθεί λιγδιάζουν εμετικά τα πεζοδρόμια! Κουτσουλιές πουλιών σε συγκεκριμένα σημεία του Πειραιά, στην Γούναρη, κοντά στο λιμάνι έχουν να πλυθούν εδώ και μήνες! Σε συγκεκριμένη στάση λεωφορείων και τρόλει, στην Β. Γεωργίου στον Πειραιά, πάλι, υπήρχαν ανθρώπινα ξερατά, τα οποία παρέμειναν στη στάση για πάνω από 2 μήνες και τελικά ξεπλύθηκαν από τη βροχή!

3. Σε ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα πεζοδρόμια και σε ΟΛΟΥΣ τους ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥΣ, είναι παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

4. ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα πεζοδρόμια έχουν σπασμένες πλάκες! Τα γείσα των πεζοδρομίων στις περισσότερες περιπτώσεις είναι σπασμένα!

5. Στις περισσότερες περιοχές Αθήνας και Πειραιά, υπάρχουν ερειπωμένα και βρώμικα κτίρια. Από πάμπολλα από αυτά εξέχουν λαμαρίνες σκουριασμένες, ή άλλα σκουριασμένα παλιοσίδερα, ενώ κρέμονται δομικά μέρη του ερειπίου, τα οποία κινδυνεύουν να πέσουν ανά πάσα στιγμή! Η οδός Σταδίου κοντά στην Ομόνοια, «κοσμείται» εδώ και πολλά χρόνια από ένα τέτοιο ερείπιο, το ίδιο και η Πανεπιστημίου! Το ίδιο και η ευρύτερη περιοχή Μοναστηρακίου, Θησείου, κλπ

6. Οι έλληνες οδηγοί έχουν αποθρασυνθεί τόσο πολύ, που πλέον παραβιάζουν μονίμως το κόκκινο! Τα αυτοκίνητα έχουν γίνει υπερβολικά πολλά για μια τόσο άναρχα επεκταθείσα πόλη, όπου δεν υπάρχει σχέδιο για χώρους parking.

7. Το πράσινο σε Αθήνα-Πειραιά είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτο, αντίθετα το τσιμέντο περισσεύει! Οι κακοτεχνίες και η ασχήμια των οικοδομών απαντώνται μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες και ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!

8. Η επαιτεία έχει αυξηθεί κατακόρυφα την τελευταία τριετία το ίδιο και οι άστεγοι της Πανεπιστημίου-Σταδίου. Και όχι μόνον εκεί...

Δεν έχει τελειωμό αυτή η λίστα, όχι του Σίντλερ, αλλά η λίστα της ντροπής που δείχνει τα άθλια και απέραντα χάλια μας!

Φυσικά το χειρότερο και πιο αδιόρθωτο από τα χάλια είναι αυτό το κινούμενο πλήθος, τα νεκροζώντανα ζόμπι, που έχουν εθιστεί και καλοβολευτεί μέσα σε όλον αυτόν τον οχετό του εμετού και της ασχήμιας.

Κι αντί να αντιδρούν καθημερινά με όποιον τρόπο και διαμαρτυρία μπορούν, ειδικά όσοι έχουν την δυνατότητα και πρόσβαση σε κάποιο βήμα, σε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσον, όσοι κρατούν πέννα και γράφουν στον τύπο, ή όσοι έχουν φωνή σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών περί άλλα τυρβάζει. Φυσικά υπάρχει η εξαίρεση του Γ. Ψαριανού, που τα χώνει προς πολλές κατευθύνσεις και μερικών ακόμα συνειδητοποιημένων δημοσιογράφων! Αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη! Κάποιοι άλλοι γερασμένοι και παρηκμασμένοι γκουρού του lifestyle των εφημερίδων και των glossy περιοδικών, ένθετων και ανεξάρτητων κάνουν μόκο για την ταμπακέρα και για τα χάλια της σύγχρονης Ελλάδας, χαϊδεύοντας αυτιά και κοιμίζοντας συνειδήσεις, σαν γνήσια τσιράκια των αφεντικών, τουτέστιν του μεγάλου κεφαλαίου, που τούς πληρώνει βεβαίως, βεβαίως!

Αγαπητοί μου, τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ κατά της ποιότητας ζωής του σύγχρονου έλληνα διαπράττονται ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ!

Μένει μόνο να δούμε ποια θα είναι η ΤΙΜΩΡΙΑ!

Thursday, April 19, 2007

Νέκταρ και Δάκρυα

Νέκταρ και δάκρυα

Τα φτιασίδια της Άνοιξης

Τα παραμύθια του ποταμού

Η μαγεμένη βελανιδιά

Καταμεσίς του δάσους

Όλα κοινωνούν το ρουμπινί κρασί σου

Και τα δάκρυα της μετάνοιάς σου

Όλα βαφτίζονται στο νέκταρ σου

Στα κύτταρα και στις φλέβες σου

Κι εγώ χωρίς οδό

Χωρίς της μνήμης τις σελίδες

Ανακατεύω τα χρώματα του φθινοπώρου

Πάνω στις πέτρες και στ’ αγκάθια

Μη με φιλάς απόψε

Μη

Εκείνος στον κισσό του

Με έχει ακόμα τυλιγμένη

Και δεν μ’ αφήνει

Να αναπνεύσω

Lucy 2007

Wednesday, April 18, 2007

Αφήνομαι...

Aφήνομαι να πέφτω απ' τον γκρεμό
Ποτίζω το δέντρο
που θα με συγκρατήσει στα κλαδιά του
το άλογό μου δένω στον κορμό του
στις ρίζες του γέρνω
και κοιμάμαι
και κάθε που ξημερώνει
το νοίκι τού πληρώνω
δυό δάκρυα
και μια σταγόνα αίμα

Lucy 2007

Saturday, April 14, 2007

ΝΑΜΑ

Θα σε κρατάω στα χέρια μου τρυφερά
σαν μια εύθραυστη κρυστάλλινη μινιατούρα
θα σε ποτίζω κάθε ξημέρωμα καθάριο νερό από την πηγή
και κάθε νυχτιά θα σε τρέφω με την ανάσα μου
και θα σε ζεσταίνω με τα μαλλιά μου
θα σού πλέκω νανούρισμα με μεταξένιο νήμα
και θα κουβαριάζω τις αξημέρωτες σκιές
σε δίχτυνη παγίδα
θα λιώνω σίδερο και ατσάλι να πίνεις, να ξεδιψάς
και θα ψήνω χρυσό καρβέλι από νιόβγαλτο κριθάρι
να χοβολίζει στη θράκα
και να χορταίνεις τη πείνα σου
Θα τρυγώ μελίσσι σε θυμάρι και κυπαρίσσι
και κέδρο βαθυπράσινο
τα μύχια της καρδιάς σου να γλυκαίνεις
και το φιλί σου να είναι βάλσαμο και νάμα
τα αραχνοΰφαντα σκεπάσματα θα στρώνω
να γέρνεις το κορμί το λαβωμένο
και με τα χείλη μου θα γλείφω τις πληγές σου
θα γίνομαι ρίζες και χορτάρι
να αναπαύεται η αντάρα της ψυχής σου
και κρίνα ανοιξιάτικα θα σπέρνω στον κοιτώνα
του ουρανού μας
Μυστικές λέξεις θα σού τραγουδώ
και γλυκολάλητο πουλί παραδεισένιο
θα χτίσει τη φωλιά του μέσ' τα μάτια σου
θα σού αρπίζω τις χορδές του ονείρου
και τα σύννεφα θα γλιστρούν μέσα στα δάχτυλά μας
Θα κοιμάσαι στην αγκαλιά μου
παραδομένος πολεμιστής
σαν να μη πρόκειται να έρθει η αυγή
και θα χαράζουμε μαζί
επάνω στον αχάτη της καταφυγής μας
λουτρά με αγγέλους
ξωτικά, θαλάσσιες σπηλιές
και θα κλειδώνουμε σε δρύινο σεντούκι
το χάρτη
για το κρυφό νησί μας

Lucy 2007

Friday, April 13, 2007

Μέλι και Ψωμί

Θα με αφουγκραστείς μέσ' τη σιωπή
θα μού φέρεις νερό μέσα στις χούφτες
θα με ζεστάνεις με την ανάσα σου
θα με ταΐσεις μέλι και ψωμί;
Θα κόψεις τον απαγορευμένο καρπό για μένα
θα ντύσεις τη γύμνια μου
θα ψηλαφίσεις τις ραγισματιές μου;
Θα δέσεις κόμπο τις βουλιαγμένες ψυχές
να μη με τρομάζουν τις νύχτες;
θα σπάσεις τις χορδές σου
για μένα
σαν να μην άκουσες ποτέ μουσική;

Ένα δοξάρι μόνο κρατώ
με αυτό σε ρωτάω
και η απόκριση σε σι μπε μολ
από θραύσματα μνήμης

Lucy 2007

Wednesday, April 11, 2007

ΕΛΕΓΕΙΑ

Ξεμακραίνει η θλίψη
Που έχτιζε με τα χέρια του
Ο δήμιος
Όλοι οι γόρδιοι δεσμοί κομμένοι
Νέες πηγές
Αμάραντη ικεσία
Αναβλύζουν από τα δάκρυα του χαμού

Τούτη η άνοιξη
Λαχταράει να ζήσει
Να σκοτώσει τους οιωνούς
Και να συνθέσει την άσπιλη ελεγεία της

Τούτη η άνοιξη
Σπέρνει παπαρούνες μέσα στο αίμα
Κι ασπάζεται το μέτωπο του κεραυνού.

Lucy 2007

Tuesday, April 10, 2007

Αμάγαλμα Σιωπής

Το κάδρο ετοιμάζεται προσεκτικά
Γκρο πλάνο σε μάτια και στόμα
Η ψευδαίσθηση της οφθαλμαπάτης
Και η απουσία της αιτίας
Τυλίγεσαι στο σελιλόιντ
Σε περιδίνηση των αρμών

Τα φώτα της πόλης
Ξεμακραίνουν αδιάφορα
Ίσως και επιτηδευμένα
Οι κόχες των ματιών αδειανές
Από όνειρα
Από εφιάλτες
Τα χέρια γεμάτα
Από τρισδιάστατες απουσίες
Κι από παλιές λαβωματιές
Που αιμορραγούν πηχτό μελάνι

Σού γράφω
Όπως αναπνέω
Σού μιλώ
Όπως εξαϋλώνομαι
Μέσα στην ομίχλη σου
Και στο αμάλγαμα της σιωπής σου

Δεν βρέχει πια
Στον γκρίζο τούτο τόπο
Και η στέρνα που χρόνια τώρα καθρεφτίζει τη θλίψη μου
Γέμισε λειχήνες και έρπουσες σκιές.

Σε περιμένω
Όπως λιώνω
Κι όπως οι φωτοσκιάσεις
Ζωγραφίζουν στο πρόσωπό μου
Τη νύχτα

Lucy 2007