Monday, January 29, 2007

Βρέχει Μετεωρίτες










Βροχή από μετεωρίτες

στο κεφάλι μου...

No shelter

No protection

No Way OUT...





Πόσο...










Πόσο με κουράζετε όλοι σας

Πόσο με κουράζετε όλοι σας

Πόσο με κουράζετε...





Thursday, January 25, 2007

Apocalypto


Πώς ο Mel Gibson κατατάσσεται πλέον στους σημαντικούς σκηνοθέτες;

Με τον εξής απλό τρόπο: Υπογράφοντας σημαντικές ταινίες.

Ο Gibson είναι δηλωμένος δεξιός. Επίσης έχει κατά καιρούς ταχθεί υπέρ της εξωτερικής πολιτικής Bush!

Έχει κατηγορηθεί για τις πολιτικές θέσεις που έχει εκφράσει.

Αλλά όλα αυτά δεν σημαίνουν, ότι δεν μπορεί να είναι κι ένας σημαντικός σκηνοθέτης, του οποίου το έργο καταφέρνει να συζητείται ευρέως.

Πολλοί μεγάλοι δημιουργοί – σκηνοθέτες, οι οποίοι έχουν υπογράψει αριστουργήματα κατηγορήθηκαν για τη δεξιά ως και φασιστική τους ιδεολογία,

π.χ ο Ελίας Καζάν, ο σκηνοθέτης του καταπληκτικού Αμέρικα- Αμέρικα και άλλων μεγάλων ταινιών, έχει κατηγορηθεί για συνεργασία με την κυβέρνηση MacCarthy,

η οποία φακέλωνε όλους τους αριστερούς καλλιτέχνες και ανάγκασε πολλούς να διαφύγουν στην Ευρώπη για να αποφύγουν τη σύλληψη.

Παρ’ όλα αυτά, οι ταινίες του Καζάν παραμένουν σπουδαίες, αν και η αλήθεια είναι, ότι μετά από αυτές τις αποκαλύψεις για τις σκοτεινές του δραστηριότητες, η περσόνα του Καζάν απομυθοποιήθηκε πλήρως!

Γιατί, πώς να το κάνουμε;

Η δεξιά και φασιστική ιδεολογία και το κάρφωμα έχει μισηθεί από την πλειοψηφία των καλλιτεχνών παγκοσμίως!

Ας επιστρέψουμε όμως στον Mel Gibson και στην ταινία του Apocalypto, την οποίαν είδα σε ειδική προβολή την περασμένη εβδομάδα.

Η ταινία είναι ιδιαίτερη και σημαντική για δύο κυρίως λόγους:

Ο ένας είναι η άκρως ρεαλιστική πλατφόρμα την οποίαν ρίσκαρε και ακολούθησε η σκηνοθετική γραμμή του δημιουργού,

και ο δεύτερος και σημαντικότερος είναι, ότι αυτή η ταινία, όπως και όλες του Gibson είναι μια ταινία χαρακτήρων, οι οποίοι όμως δεν πλάθονται/ενσαρκώνονται από ηθοποιούς αστέρες, αλλά από άγνωστα πρόσωπα.

Δεύτερο ρίσκο για τον Gibson: Παίρνει έναν μεξικανό χορευτή τον Rudy Youngblood, και τον μεταμορφώνει σε έναν πολύ εκφραστικό και δεξιοτέχνη ηθοποιό.

Το άλλο μεγάλο του στοίχημα, το οποίο κέρδισε με το σπαθί του, είναι η απόλυτα επιτυχημένη διαχείριση σκηνών πλήθους.

Κι εδώ δεν μιλάμε για 10-15 κομπάρσους πολλαπλασιασμένους ψηφιακά, όπως έγινε στην ταινία «Τροία», αλλά για πραγματικά πλήθη γηγενών (native people),

σε πλάνα τόσο τέλεια δομημένα και με τους κομπάρσους τόσο ενδελεχώς ενορχηστρωμένους, ώστε να αποδώσουν τα μέγιστα, που ο θεατής μένει κατάπληκτος.

Ρισκάρει και σε ένα άλλο σημείο. Στην χρήση της γλώσσας. Και πολύ καλά κάνει, διότι κατά καιρούς έχουμε ρίξει το γέλιο της αρκούδας σε ταινίες, όπου όλες οι φυλές όλων των εθνών μιλάνε τέλεια αγγλικά. Είναι σαν το χοντρό γέλιο που ρίχνουμε όταν ακούμε μεταγλώττιση

σε καθημερινά «σαπούνια», ή όταν διαβάζουμε κάκιστα ελληνικά του τύπου: «παρεσειφρύουν»

ή

όταν ακούμε τους φτωχούς πλην τίμιους ρεπόρτερς λαϊκών καναλιών να εκτοξεύουν: «να εξεπλήξουν».

Σού λέει ο άλλος, αφού λέμε «εξέπληξε τα πλήθη» π.χ θα πρέπει να πούμε να εξεπλήξει τα πλήθη! Αλοί και τρισαλοί!

Για την ταινία Apocalypto και ειδικά για τον αρχαίο πολιτισμό των Mayas, έγινε ενδελεχής ιστορική έρευνα. Αποτέλεσμα αυτής της έρευνας, η οποία βασίζεται σε δουλειά έγκριτων ιστορικών, είναι ο τρόπος ζωής, ένδυσης, συνηθειών και η θρησκεία των Mayas, οι οποίοι προσέφεραν ανθρώπινες θυσίες στους Θεούς τους.

Λέει λοιπόν ο σκηνοθέτης το εξής αυτονόητο:

Ότι όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί ήταν αιματοβαμμένοι.

Αιγύπτιοι, Ρωμαίοι, Έλληνες, (θυσίαζαν ζώα), Ισραηλίτες, Mayas κλπ.

Εκτός από το αίμα που έρεε στις θυσίες, υπήρχε και το αίμα των ηττημένων στους πολέμους και στις επεκτατικές επιδρομές. Λέει επίσης και ένα ακόμα σημαντικό πράγμα και ιστορικά τεκμηριωμένο:

Ο κάθε πολιτισμός αλώνεται πρώτιστα εκ των έσω. Εκ των έσω επέρχεται η παρακμή και ο εκφυλισμός. Οι έξωθεν εισβολείς είναι η φυσική συνέπεια της έσωθεν κατάρρευσης.

Κι εδώ θα μπορούσαμε να πούμε, ανάγοντας τα γεγονότα στα σημερινά δεδομένα-διότι έτσι είναι χρήσιμο να διαβάζονται οι ταινίες-

ότι ο Mel Gibson ευλογεί λίγο τα γένια του Bush και ας πούμε κατανοεί την εισβολή στο Ιράκ. Ένας πολιτισμός εκφυλισμένος , όπως αυτός του Ιράκ, που απαιτεί αιματοχυσίες για να διατηρηθεί, δικαιολογεί την παρέμβαση του εισβολέα αμερικανού.

Όλα αυτά σε λεπτές και αποκλίνουσες αποχρώσεις, βέβαια.

Αλλά!

Υπάρχει και τo "αλλά"!

Ο Gibson στην εξέλιξη της ταινίας ανατρέπει τον εαυτόν του! Ας μην ξεχνάμε ότι είναι Αυστραλός.

Κατάγεται από το Down Under! Και οι άνθρωποι από το Down Under, (όπως ονομάζεται η Αυστραλία), έχουν μια βαθειά ερωτική σχέση με τη φύση

( o Gibson κυριολεκτικά αποθεώνει τη Φύση σε πλείστες όσες σκηνές!!)

και μένουν προσηλωμένοι, κάπως ουτοπιστικά, σε αξίες,

όπως η φιλία, η αγάπη, οι δεσμοί αίματος, η χαρά της ζωής.

Όλες αυτές τις αξίες καταφέρνει και τις «περνάει πολύ άμεσα στον θεατή, κι όχι απλοϊκά, αλλά ουσιαστικά!

Χρησιμοποιεί τη βία, σαν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής στην ζούγκλα και της ανάγκης για επιβολή και επιβίωση.

Η βία γίνεται πιο ωμή, όσο πλησιάζει ο πολιτισμένος Maya για να αρπάξει τον απολίτιστο ιθαγενή και να τον σύρει στο σκλαβοπάζαρο και την ανθρωποθυσία!

Κι εδώ είναι που ο Gibson αυτοαναιρείται! Ίσως του ξέφυγε, αλλά εμμέσως πλην σαφώς δηλώνει, ότι η μεγαλύτερη, η πιο αποκρουστική βία προέρχεται από τον «πολιτισμένο» λαό και με την επίφαση της επίτευξης κάποιου ιερού σκοπού!

Η Βία, όμως την οποίαν παρουσιάζει στην ταινία του, δεν είναι η βία για την βία, ούτε οι μπουνιές, κλωτσιές και λοιπά λακτίσματα

στυλ Ταραντίνο, ούτε προέρχονται από χαρακτήρες καρτούν, τους οποίους δημιουργεί ο Ταραντίνο και άλλοι του ίδιου τύπου

υπερεκτιμημένοι σκηνοθέτες- πατάτες!

Είναι βία απόλυτα ενταγμένη στον σκοπό της ταινίας. Είναι η βία η οποία παραλύει τελικά, όταν οι άνθρωποι οι οποίοι την μετέρχονται συνειδητοποιούν, ότι κάτι άλλο μεγαλύτερο από αυτούς, κάτι που δεν μπορούν να το αντιληφθούν, τούς ξεπερνά!

Και ο Gibson, αποδεικνύει το ταλέντο του, αλλά και την κατά βάθος ανέγγιχτη ακόμα ψυχή του, παρά τις δηλώσεις υπέρ Bush,

στην τελευταία σεκάνς της ταινίας.

Οι πολιτισμένοι, βίαιοι Mayas οδεύουν προς τις καραβέλες της Ισαβέλλας, ενώ ο γηγενής Γοργοπόδαρος με την σύντροφο και τα παιδιά του χώνονται βαθιά στην ζούγκλα για μια «νέα αρχή».

Για αυτήν τη νέα αρχή, φυσικά έχει ήδη μιλήσει η ιστορία!

Το ενδιαφέρον όμως μήνυμα είναι, ότι οι του Down Under, αλλά και γενικά όλοι οι under γυρίζουν την πλάτη στον πολιτισμό που επιβάλλεται με την βία και κρατάνε το δικό τους κύτταρο ζωντανό!

(Ολοζώντανοι στο κύτταρο, σκηνές ΡΟΚ!!-

Άλλο "κύτταρο" βέβαια αυτό, κάπου Ηπείρου κι Αχαρνών,

έλα να σε Γιουχαΐσω!! )

Κύριε Gibson, Μr. Down Under,

Για αυτήν την ταινία σας βγάζω το καπέλο!

© Λ.Κ

Posts

Τα posts
Ingmar Bergman
και
Brazil (όλα τα clips)
έχουν μεταφερθεί


ΕΔΩ

για καθαρά πρακτικούς λόγους.

Tuesday, January 23, 2007

BRAZIL








Terry Gilliam's
Great Film

BRAZIL









The Company Of Wolves








του

Neil Jordan

Ένα Θανατερό παραμύθι












Dangerous Liaisons

H υπέροχη, ρομαντική, όσο και σκληρή

ηθογραφία

Επικίνδυνες Σχέσεις

σκηνοθετημένη από τον σπουδαίο
Stephen Frears

και
το
μυστηριακό

Vertigo (ο Ίλιγγος)

του Alfred Hitchcock


με την πανέμορφη KIm Novak


ΕΔΩ

Pier Paolo Pasolini

Οι αριστουργηματικές ταινίες ( αποσπάσματα)

του P. P. Pasolini

"Σαλό ή 120 ημέρες στα Σόδομα"

και

Μάμα Ρόμα

ΕΔΩ

To "Σαλό"
είναι αυστηρώς ακατάλληλο για ανηλίκους
κάτω των 15 ετών.

Σφαίρα









Είσαι η σφαίρα

που εκτοξεύεται με αστραπιαία ταχύτητα

που εκμηδενίζει τους νόμους της φύσης

με την θαυμαστή περιστροφική της κίνηση

που περιδινίζεται αόρατη

και μόνο το φριχτό της σφύριγμα

φανερώνει

ότι πέρασε ξυστά δίπλα

από τον ανυποψίαστο περαστικό


Είμαι το πεδίο βολής σου

κατέρχεσαι με μανία

και τρυπάς τα στήθια μου


Τόσο συντριπτικά κατάγματα

προκαλεί η σχέση μας

σφαίρα - στήθος

ΣΦΑΙΡΑ - ΣΤΗΘΟΣ

τραύμα διαμπερές

Τραύμα διαμετρήματος

κανονιοβολισμού

ίσως και ξιφολόγχης

τραύμα στήθος

σφαίρα

τραύμα

πεδίο βολής

Τραύμα

καρφώθηκε στον τοίχο

η σφαίρα


Σκοπεύσατε

ΠΑΛΙ

Π Υ Y Y Y Ρ

Lucy 2007







Sunday, January 21, 2007

Μαγεμένο Δάσος











Δάσος πυκνό
απόκοσμη νυχτιά
αποσπάσματα της μέρας
χαρακωμένα

Κέλτικες νότες
στον αγέρα
κι ένα τάσι στο χέρι
πίνεις αργά
γουλιά - γουλιά
το δάκρυ μου
και το αίμα
που έσταξε από το δάχτυλό μου
όταν με τσίμπησε το αδράχτι
φύλλα κισσού
και φλούδα
από του δέντρου τον κορμό
και τα ηδυπαθή σου χείλια
είναι το γιατρικό μου


Ρανίδες κόκκινου γλυκού
τη βλάστηση φουντώνουν
ξάπλωσε εσύ ανάμεσα στα βρύα
κι εγώ από τη γέρικη συκιά
θα φέρω γάλα
πρέπει να φας
μωρό μου
πρέπει να πιείς
και να τραφείς
με του φιδιού το νέκταρ

κι ύστερα ελεύθερο
το κόκκινο να αφήσεις
αυτό το άλικο το βαθύ
να αχνίσει
να παγώσει
και τη ζωή να υποσχεθεί
ή νάρθει να την πάρει



Το δάσος τη νύχτα αυτή ριγεί
με οιμωγές από στοιχειά
και με νεκρών εραστών
τις ικεσίες

Μην είναι η φωνή σου εκείνη;
Ή μήπως η δική μου;
Ποιά γλώσσα ερπετού σαλεύει
στο σκοτάδι
σφυρίζοντας ανατριχιαστικά;
Θέλει το γάλα από το
τρυφερό σου στόμα
να έρθει να γευτεί
μωρό μου
Όλη τη γλύκα του
ν' αρπάξει
και ξερό φύλλο να το αφήσει.

Θέλει θυσία το ερπετό
γλυκιά και φρέσκια σάρκα
Δεν θα το αφήσω
το αθώο σου το λίκνο
να μολύνει
μωρό μου

Με μαγεμένο αδράχτι
όλα τα δάχτυλα τρυπώ
απ' τα λευκά μου χέρια
το αίμα να τρέξει
άφθονο
το φίδι να χορτάσει
κι αν πάλι λαίμαργο πολύ
είναι
και τη λαγνεία του
για ανθρώπινη σάρκα δεν κορέσει
εδώ είναι το στήθος μου
το γάλα να βυζάξει
ή το αίμα

μακριά από σένα όσο μπορώ
μωρό μου θα κρατήσω
το σκοτεινό το φίδι



Κάτω απ' την πυκνόφυλλη
τη δρυ
στου λυκαυγούς τη πάχνη
ξαπλώνω
με το μπροκάρ το χρυσαφί μου
ένδυμα σκισμένο
έτοιμη για τη θυσία του ερπετού

Κοιμήσου εσύ
στα απαλά τα βρύα επάνω
στο λίκνο σου προστατευμένο
κι άσε με εμένα βορρά στο πλάσμα
που έρποντας
τ' αυτί μου πλησιάζει
και ψιθυρίζει ήχους ανατριχιαστικούς
ήχους αγάπης και λαγνείας
και κρύο σαν ατσάλι
απ' το λαιμό
στο στήθος κατεβαίνει
ό,τι τού έταξα
Ω! Πόσο λαχταράει
να πάρει

Lucy 2007





Ηere...There...

Τα Posts
Αποστροφή
και
The Hunger

έχουν μεταφερθεί

ΕΔΩ

για καθαρά πρακτικούς λόγους.

(καλύτερη φόρτωση της σελίδας)

Sergei Eisenstein









Sergei Mikhailovich Eisenstein
(Russian: Сергей Михайлович Эйзенштейн, Latvian: Sergejs Eizenšteins)
(January 23, 1898 – February 11, 1948) was a revolutionary Soviet film director and film theorist
noted in particular for his silent films Strike,
Battleship Potemkin and Oktober.
His work vastly influenced early film makers
owing to his innovative use of and writings
about montage.

"With Eisenstein, you confront a demonic, baroque visual theatricality, helplessly adhering to the confused theories of his writing on film. And he was quickly in decline…There are those who still acclaim him, but his influence is now very hard to detect".
David Thomson

Ivan The Terrible



The Odessa Steps Massacre In
'Battleship Potemkin' (1925)

Μια από τις πιο συγκλονιστικές σκηνές
στην
ιστορία του κινηματογράφου

ΘΩΡΗΚΤΟ ΠΟΤΕΜΚΙΝ

Η σκηνή με το καροτσάκι



Alexander Nevsky
Βattle scene part 1







Carl Dreyer

Carl Theodor Dreyer's

VAMPYR (excerpt)



The Passion Of Joan Of Arc 1928
(Silent film)

Wednesday, January 17, 2007

Λαξευμένες Μορφές






Αδυναμία συγκέντρωσης της μνήμης

Προδίδει ο νους όταν είναι ατελής

Διστάζει το χέρι να δώσει χτύπημα θανατηφόρο

Σκαλίσματα και ανάγλυφες παραστάσεις

Παιδεύουν το μυαλό

Και τη σκέψη περιγελούν



Τρεις διαστάσεις σε έλλειψη

Μονοδιάστατος ο άνθρωπος

Σε πλήρη εναρμόνιση

Με την απουσία σοφής γλαυκός

Έδεσα τις άϋλες κορδέλες μου

Γύρο από την ψυχή σου

Μα αιχμάλωτός μου δεν είσαι

Ούτε θα γίνεις ποτέ

Γιατί σού διαφεύγουν τα χρώματα

Και οι δύο άλλες διαστάσεις

Το βάθος και η προοπτική



Και οι λάμψεις

Η σιέννα

Α! Αυτή η πιο αθώα από όλες

Τις αποχρώσεις

Του εγκεφαλικού λαβύρινθου

Και η λοβοτομή σου

Πλησιάζει

Ή μήπως έχει ήδη συντελεσθεί

Με τελετάρχες και αυλικούς

Και αυλοκόλακες ίσως;



Στέκω ωχρή με καρφωμένο βλέμμα

Στις παραστάσεις τις ανάγλυφες

Τόσο νεκρές και σιωπούσες

Νεκρή φύση όχι

Καθ’ όλα ζωντανή η απεικόνιση

Και με θαυμαστή ακρίβεια

Λαξευμένη

Και τόσο πάλλουσα

Από αγάπη και από πόνο

Αίμα κυλά από των μορφών τα μέτωπα

Και τους βοστρύχους και τα στήθη τους

Κόκκινα βάφει

Τόσο καυτό το αίμα το μάρμαρο ζεσταίνει

Από τα βάθη

Του ψυχρού υλικού αναβλύζει

Και από την αρχαία ιστορία



Πώς να αγγίζω τις ανάγλυφες μορφές

Τις ματωμένες

Εγώ η απούσα

Ο μονοδιάστατος ο άνθρωπος εγώ

Χωρίς τις μεταξένιες μου κορδέλες να ματώσω

Πως;

Η γεύση του αίματος

Και η μυρωδιά του

Βάφουν τις νύχτες μου κόκκινες

Και ζωντανεύουν τις λαξευμένες τις μορφές

Τα χέρια τα λευκά τα μαρμαρένια απλώνουν



Κι μεσ' την πέτρα με τραβούν

Με καταπίνουν

Λευκές και ματωμένες


Από του λαξευτή το χέρι

Για πάντα καταδικασμένες

Στην Αρχαία την Κατάρα


Lucy 2007







Tuesday, January 16, 2007

Κουτσομπολίστικα έντυπα(;;;)







Κουτσομπολίστικα έντυπα (!!!)
- λέμε τώρα,
μην το πάρουμε και τοις μετρητοίς,
ότι αυτά είναι έντυπα! -

Κουτσομπολίστικες tv σαβούρες

plus

Κουτσομπολίστικα blogs.

Τι σκοπό εξυπηρετούν;

Μα να διαιωνίζουν την ήδη έχουσα φθάσει στα ύψη
νεοελληνική καφρίλα!

Βρε, ΟΥΣΤ!!!

Εν τω μεταξύ ο Ψαριανός ο Γρηγόρης, τα έχωσε πάλι στους νταβατζήδες,
που δεν αφήνουν την τιμή της βενζίνης και του πετρελαίου στο Ελλαδιστάν
να έλθουν στα ίσια τους,
παρά το γεγονός ότι η τιμή του πετρελαίου

διεθνώς

πέφτει

πέφτει

πέφτει

...

Μπράβο παλληκάρι μου!

Έτσι, χώστα!
Να αγιάσει το στόμα σου!!!




Friday, January 12, 2007

Λιποτάκτησε








Κυβερνάς το σύμπαν
της καρδιάς μου
το απροσμέτρητο άπαν
το ολοσχερές τίποτα

Λιποτάκτης
ακόμα μια φορά

κυλάς στον πράσινο λόφο
φυτρώνεις σε γκρίζα πεδιάδα
η δεξαμενή των δακρύων δεν λέει να στερέψει

Τα διαμάντια διαλύθηκαν σε σκόνη
ποιός λέει ότι διαρκούν για πάντα

Ποιός μιλάει;
Ποιός σωπαίνει;

Αντί για απάντηση
περιμένω την πράξη σου

Λιποτάκτησε!

Mαζί μου!

Τώρα!

Αύριο θα είναι
Αργά

Τόσο

Α Ρ Γ Α

Lucy 2007




Wednesday, January 10, 2007

Το σκοτάδι μου








Το

Σκοτάδι

Μου

Ξορκιζω



Το

Σκοτάδι

Μου



Μόνον

Αυτό






Αναδεύοντας το Χρόνο








Συνεχίζω να αναδεύω το χρόνο.
Μού λες να σταματήσω, αλλά δεν σ' ακούω.
Η φωνή σου χάνεται στη βουή του ανέμου
και στο ανάδεμα των κυμάτων.

Χρόνος, άνεμος, κύμα.

Με φέρνουν κοντά σου.

Με γυρίζουν σε μονοπάτια απρόσιτα
και κακοτράχαλα.
Μονοπάτια που ανηφορίζουν μέχρι το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία,
από όπου βιγλίζαμε το άπειρο, με τα μενεξελιά σύνεφα να ακουμπούν γλυκά στα ματοκλάδια σου
και στα μαλλιά μου.

Αίμα και άμμος!

Παλιά ταινία και σύγχρονη προοπτική.

Έσκαγε το κύμα δυνατά στα πόδια μας
και μαζεύαμε πνοές και ιώδιο στα πνευμόνια.

Ο φάρος στην άκρη του μόλου κένταγε αχτίδες από απελπισμένο φως στον ορίζοντα.

Αναδεύω το χρόνο.
Δεν είναι φίλος μου, μα μήτε εχθρός.
Είναι ένας Άδωνις, που μάκρυναν πολύ τα μαλλιά του τα χρυσαφιά
και τα μπράτσα του κουράστηκαν από την προσμονή.
Κρέμονται ακίνητα τώρα στα πλευρά του κι αναμένουν.
Ένα νεύμα.
Μια νέα πνοή.
Μια φάση.
Μια κατάφαση.
Μια αντίφαση.
Έστω...



Ανηφορίσαμε μια νυχτιά το μονοπάτι κρατημένοι απ' το χέρι.
Πιστεύεις στα θαύματα;
Με ρώτησες

Κάποτε πίστευα.
Τότε...
Πίστευα...

Ρώτησέ με πάλι.
Σε παρακαλώ.
Ρώτα με ξανά!
Αν...

Αν πιστεύω

Αν...

Αν πιστεύω

Θέλω
Να
Πιστέψω

Θέλω πολύ να πιστέψω
σε κάτι
σε ό,τι δήποτε

γιατί

ΟΛΑ

Μοιάζουν
να έχουν
χαθεί

Μαζί
και
η πίστη μου

πάντα αδύναμη ήταν
τώρα πιο πολύ

Τώρα
ανύπαρκτη

Ρώτα με πάλι

θα στο χρωστάω

Ρώτα με
Αν
μπορώ

Αν μπορώ πια
να πιστέψω

Μόνο ρώτα με...



Ταξίδεψα απόψε στο μονοπάτι μας...

Κοιμήθηκα ύπνο ταραγμένο
11:00 - 03:30
όνειρα παράξενα γεμάτον
όχι εφιάλτες
ΟΧΙ

Όνειρα μόνον!
Αλαφιασμένη ξύπνησα
όχι από όνειρο
ΟΧΙ

μα από τη σκέψη σου
αυτή μόνο με ξυπνάει από το λήθαργο
ευώδιασε το δωμάτιο από τη μυρωδιά σου
κι από την απουσία σου

και αυτή η αίσθηση του κενού
καρφί στα σπλάχνα
αυτή η αίσθηση
της μεταφοράς σου
σε άλλη διάσταση
κόμπος στην ανάσα

το μονοπάτι μας
και το εκκλησάκι
και τα ματοκλάδια σου
κι ένας ύπνος γεμάτος όνειρα
κι ένα νέφος στην κάμαρά μου
και μια ερώτηση που ακόμα περιμένω

Πιστεύεις
ΑΚΟΜΑ;

Ρώτησέ με πάλι
Αχ
μόνο να με ρωτούσες...



Lucy 2007




Sunday, January 7, 2007

Σε λίγο θα φταίει το...ΠΑΣΟΚ!!!







Μετά από ωραίες βόλτες στη νυχτερινή και παγωμένη Αθήνα και από θεατρική παράσταση
την "ΣΑΡΑ" στο θέατρο Αμόρε, που ήταν πέρα για πέρα ατυχής
και για βαθιά χασμορητάαααα, (θα γράψω άλλη μέρα εκτενώς),
επιστρέφω σπίτι, ας ρίξω μια ματιά στην σφαίρα των ιστολογίων - λέω - και πληροφορούμαι, ότι το
μόνιτορ έκλεισε!

Μέχρι εδώ, όλα καλά!

Παρακολουθώ λίγο τα σχόλια, να δω τι έχει παίξει, βλέπω δύο "στρατόπεδα", η μία πλευρά, που ο the Return, ευγενικά και αξιοπρεπώς υποστηρίζει, λέει ότι καλό είναι να εισακουστεί η επιθυμία της Μιραντολίνας, κατά κόσμον κ. Θωμά, να εξαιρεθεί το feed της από το μόνιτορ, αφού αυτό είναι δικαίωμά της, η άλλη πλευρά, ο vrypan δηλαδή έχει τα δικά του επιχειρήματα, τα οποία είναι κατανοητά - δεν έχει τραβήξει και λίγα με τις διάφορες υστερίες διαφόρων περσόνων - εδώ που τα λέμε!

Μέχρι εδώ, ξανά μανά λέω, όλα καλά!

Αλλά ξαφνικά αρχίζουν παράσιτα!

Και τι θόρυβο κάνουν τα παράσιτα;
Αντι- Πασοκικό!

Σιγά ρε τύποι, ΝΔημοκράτες (???), μάλλον!

Μέχρι εκεί έφτασε η χάρη σας;

Έχετε μια ολόκληρη Ελλάδα να παραμιλάει από την ανέχεια!

Έχετε την αισχροκέρδεια σε ημερήσια διάταξη και δεν μπορείτε να την αγγίξετε!

Έχετε κάνει την παιδεία κομματικό μπαλάκι!

Σήμερα τα βάλατε με τον Φασούλα, που ανέλαβε τον δήμο του Πειραιά, ο οποίος Δήμος είναι χρεοκοπημένος!

Και τώρα ξεκινήσατε λασπολογία κατά του Πασοκ,
με αφορμή ένα blog που θέλει να βγει από το μόνιτορ;

Έλεος πια!

Τι φοβάστε; Μήπως χάσετε την κυριαρχία του μόνιτορ;

Και αν ο vrypan δουλεύει στο ΠΑΣΟΚ, θα σάς δώσει λογαριασμό;;

Ε, δεν πάμε καλά στην Ελλάδα!

Καθόλου καλά δεν πάμε!!!

Μα καθόλου!!!!




Saturday, January 6, 2007

Το Carousel Των ΟνείρωΝ μας






Στο mp3
ακούγεται η
ονειρική μουσική
από την ταινία
ΑMELIE







Γύρο γύρο

Γύρο γύρο

Στριφογυρίζουμε



γύρο γύρο

γύρο γύρο

στο carousel

των ονείρων μας



γύρο

γύρο



γύρο

γύρο



γύρο

γύρο



στα όνειρά μας

γύρο

γύρο





ΓΥΡΟ

ΓΥΡΟ

.....

Lucy 2007









The EnD







By JIM MORRISON-THE DOORS





This is the end, beautiful friend
This is the end, my only friend
The end of our elaborate plans
The end of ev'rything that stands
The end

No safety or surprise
The end
I'll never look into your eyes again

Can you picture what will be
So limitless and free
Desperately in need of
some strangers hand
In a desperate land

Lost in a Roman wilderness of pain
And all the children are insane
All the children are insane
Waiting for the summer rain
There's danger on the edge of town
Ride the king's highway
Weird scenes inside the goldmine
Ride the highway West baby

Ride the snake
Ride the snake
To the lake
To the lake

The ancient lake baby
The snake is long
Seven miles
Ride the snake

He's old


And his skin is cold
The west is the best
The west is the best
Get here and we'll do the rest

The blue bus is calling us
The blue bus is calling us
Driver, where you taking us?

The killer awoke before dawn
He put his boots on
He took a face from the ancient gallery
And he walked on down the hall

He went into the room where his sister lived
And then he paid a visit to his brother
And then he walked on down the hall
And he came to a door
And he looked inside
Father?
Yes son
I want to kill you
Mother, I want to.............

Come on, baby, take a chance with us
Come on, baby, take a chance with us
Come on, baby, take a chance with us
And meet me at the back of the blue bus

This is the end, beautiful friend
This is the end, my only friend
The end

It hurts to set you free
But you'll never follow me





The Lizard King










Not To Touch The Earth
by
Jim Morrison-The Doors

( I Am The Lizard King. I Can Do Anything...)
στο προηγούμενο post

The Big Snake




Friday, January 5, 2007

The Big Snake






Not To Touch The Earth
by
Jim Morrison-The Doors

( I Am The Lizard King. I Can Do Anything...)







The big snake is crawling
in the jungle
along with the drums
it's crawling
on your skin

it's running in your blood

the big snake
is poisoning your breath

it's sucking your mind



the big serpent
is cold blooded
it's thirsty

the big snake
is in your hand
it's in your power



do not feed the big snake
do not run on the road
of no return

do not warm its blood
do not kiss its skin



for this is the big snake
it's always in your mind
it's eating it out

it's in your blood
it's getting warm in your cells

its lair is in your molecules



this is the big snake

and the big snake
is hungry
for your flesh
for your blood
for your life



do not feed the snake
do not feed the snake
in your mind

the big snake

this is the big snake

this is your road

of

no

return

Lucy 2007






Thursday, January 4, 2007

Εκεί










Εκεί
στο σημείο ανάμεσα στα μάτια
που το σουβλίζει ο πόνος



εκεί στο διάφραγμα
που σφίγγεται κουβάρι



εκεί
στων χεριών τις χαρακιές
που ακατάσχετα αιμορραγούν



εκεί σε βρίσκω
εκεί σε χάνω



εκεί ακούς το αλύχτισμά μου
εκεί σκοτώνω το δήμιό μου



εκεί το ταραγμένο μυαλό
χωραέι σε ένα ανυπόστατο ψέμα



μη φοβηθείς απόψε
κοιμήσου στο σκοτάδι



μη φοβηθείς
αυτή είναι η προβολή
του δικού μου σκοταδιού



να το θυμάσαι
πως αυτός είναι ο δικός μου φόβος



κοιμήσου ήσυχα εσύ
και κράτα το σκοτάδι μου
απόψε....

Lucy 2007