Νέκταρ και δάκρυα
Τα φτιασίδια της Άνοιξης
Τα παραμύθια του ποταμού
Η μαγεμένη βελανιδιά
Καταμεσίς του δάσους
Όλα κοινωνούν το ρουμπινί κρασί σου
Και τα δάκρυα της μετάνοιάς σου
Όλα βαφτίζονται στο νέκταρ σου
Στα κύτταρα και στις φλέβες σου
Κι εγώ χωρίς οδό
Χωρίς της μνήμης τις σελίδες
Ανακατεύω τα χρώματα του φθινοπώρου
Πάνω στις πέτρες και στ’ αγκάθια
Μη με φιλάς απόψε
Μη
Εκείνος στον κισσό του
Με έχει ακόμα τυλιγμένη
Και δεν μ’ αφήνει
Να αναπνεύσω
Lucy 2007
14 comments:
Καλησπερα Λουσυ
Tα ομορφα τα ζητας ολα νομιζω,
και πολυ καλα κανεις, οταν ανακαταευονται με τα ασχημα γινονται ακομα πιο ομορφα, τοσο ομορφα που δεν σε αφηνουν να αναπνευσεις.
Αν με βρεις καπως ασυναρτητο φταιει οτι ειμαι σε φαση επανεκτιμησης γενικοτερα
@wrathchild,
η φάση επανεκτίμησης, σχεδόν πάντα οδηγεί σε θετικά πράγματα!
"...τόσο όμορφα που δεν σε αφήνουν να αναπνεύσεις."
Πόσο αληθινό είναι αυτό και πόσο όμορφο!
Καλησπέρα!
:-))
"τυλιγμένη στο κισσό", πολύ ωραία εικονα
Με καθυστέρηση.
"...κι εγώ χωρίς οδό" αυτό είναι για μένα όλο "μας" το κλίμα.
Και υπέροχη μουσική μπαίνοντας...
Όλα καλά μικρή μου.
KALO RE LUCY ALLA RE PAIDI MOU POLY MAVRILA TELEYTAIA!!
@markos,
δηλητηριώδης ο κισσός...
Ευχαριστώ πολύ.
@Ηλία,
καλησπέρα!
Δεν έχω οδό, κατά πώς δεν έχω και ήχο...που λέει και ο Σαββόπουλος!
Δεν είναι εξαίσιος ο Μπαχ;;;
@Δημήτριε,
μαυρίλα λες, ε;
Χμμμ...
Παρα πολυ καλο.
ζερο.
Και πολλά ακόμα είναι - που τα ξέρεις καλύτερα.
Όσο για την μαυρίλα...καθησύχασε τους βρε παιδί μου πόσο καλά νοιώθεις εντός της!
Πολύ όμορφο :)
@zero,
καλημέρα!
Ευχαριστώ πολύ!
Lucy
@Ηλία,
καλημέρα!
η επιτυχία του γραπτού (μου)
συνίσταται στο να κάνει τους αναγνώστες του να προβάλλουν ό,τι υπάρχει εντός τους..
Να το ξαναπώ...
Καμία μαυρίλα!
@confused,
καλημέρα φίλη μου!
Ευχαριστώ πολύ!
:-))
Post a Comment