Saturday, July 28, 2007

Oblivion


Νύχτες με βαριές αλυσίδες
Ασήκωτες


Σέρνονται τα φαντάσματα της μέρας
Τρυπούν τους τοίχους
Σφηνώνονται στα κάγκελα
Ροκανίζουν το διάστημα

Της προσμονής

Τα φάσματα της σκοτεινής ίριδας
Απλώνουν τα πέπλα τους
Στη σιωπή μου
Και λιώνουν τη λαλιά μου


Στάχτες και αίμα
Μού χάρισες

Στόμα και μάτια
Δώσε μου
Και νάμα
Και λήθη

Στην

Πέτρινη μοναξιά

Lucy 2007

12 comments:

Ilias Dimopoulos said...

...Μάλιστα...
Η επιστροφή σου στις ατμόσφαιρες που αναζητώ (και βρίσκω) σε σένα σημαδεύεται και από το πάντρεμα των αποψινών μας διαθέσεων.

Καλό ξημέρωμα μικρή μου, ταξιδεμένη...

lucy of wild flowers said...

Καλησπέρα, Ηλία!

Η διάθεση (η δική μου τουλάχιστον),συνοδεύεται από ένα ποτήρι δροσερό, κόκκινο κρασί, για να είναι doubled!

Καλό βράδυ θα ευχηθώ εγώ, γιατί η νύχτα είναι still young...

:-))

Antoine said...

Μπράβο, πολύ ωραία εμφάνιση!

Συγγνώμη για τη χθεσινή αναμονή αλλά πίναμε με τη μητέρα ένα Ηλίου Τέχνη Νεμέας του 2003 και επειδή με χτύπησε λίγο στο κεφάλι, έπεσα και κοιμήθηκα σα πουλάκι...

Αν έχεις όρεξη να σου πω την ιστορία -μόνο αν- κάνε μου ένα σχόλιο για να μπω στο gmail.

lucy of wild flowers said...

Αντώνη μου,
καλημέρα!
Μια μικρή παρατήρηση:
Δεν είσαι λίγο μικρός για να πίνεις κρασί;
(Ελπίζω να μη με παρεξηγήσεις!)

Επίσης, μια καλή ιδέα είναι να φτιάξεις παράλληλα, ένα εντελώς δικό σου μπλογκ!
:-)

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

DEN XREIAZOMASTE TIN ANYPARXIA KAI THN APRAXIA...
MONO TIN TEXNI TIN MAGIKI TIS GITIAS, GIA TIS DYO EPOMENES NIXTES KAI OLA THA TA KANOUME DIKA MAS MIA PROSPATHIA KAI POLI TEXNI!!

Μικρός Πρίγκιπας said...

Και το όμορφο, λίγο είναι γι αυτούς τους στίχους.......

Antoine said...

Ναι, ναι... είμαι μπεκροκανάτα και δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ! Αν με αφήσεις, το κατεβάζω το μπουκάλι!

Μωρέ, θα ετοιμάσω εγώ εκδίκηση για τους συν-bloggers μου κι ας έχουν θερμανθεί πάλι οι σχέσεις μας.
Και επίσης, το έχω σκεφτεί και εγώ το δεύτερο blog, αλλά δε μου πάει η καρδιά να αφήσω τη Χουακίνα μου. Εξάλλου, αν δε μαλώνω και δεν περνάει το δικό μου στους άλλους, ενώ οι άλλοι δε θέλουν, δεν έχει πλάκα. Αλλά πρέπει να σου πω πολλές ιστορίες από τη σύντομη ζωή μου για να καταλάβεις τι... "καλό παιδάκι" που είμαι κι εγώ.

lucy of wild flowers said...

@Δημήτριε,

η γητειά, το γήτεμα και η τέχνη έχουν τον ίδιο στόχο: Το πλάνεμα των ψυχών...
Όπως πάντα, μόλις μού έδωσες μια πολύ ωραία ιδέα κι έμπνευση!
Kisses!

lucy of wild flowers said...

@Μικρέ πρίγκιπα,

σ' ευχαριστώ πολύ!
Χαρά μου,αυτό που γράφω να αγγίζει τους άλλους...
:-)

lucy of wild flowers said...

@Antoine,

Για το ποτό, εσύ ξέρεις καλύτερα...

Για το πρόβλημα με τους φίλους σου, πάνω από όλα μετράει η φιλία!
Τα άλλα θα τα βρείτε.
Νομίζω πως οι έξωθεν συμβουλές (όπως η δική μου),
δεν βοηθούν.

Καλή νύχτα σε όλους
τους φίλους εδώ!

TZONAKOS said...

Καλημέρα.
Ειχαμε καιρό να τα πούμε, έλειπα και σε διακοπές.
Ερχομαι λοιπόν στο ευλόγιόν σου και τι να δω ; Αγωνία, θλίψη, απογοήτευση, αναζήτηση και θα τολμούσα να πω και μοναξιά ακόμα, τα συναισθήματα που διαβάζω.
Μου θύμισαν εμένα, μια εποχή που δεν τολμούσα να τα γράψω απο φόβο μήπως και κάποιοι χαρούν που νιώθω αδύναμος.
Η συνεισφορά της θλίψης στο μεσα μας ειναι οτι μας κάνει να κοιτάμε πια μόνο προς τα πάνω.

lucy of wild flowers said...

@tzonakos,

καλημέρα και καλώς ήλθες!

Κι εγώ πριν λίγο καιρό γύρισα από υπέροχο ταξίδι στην Ευρώπη!
Ήταν ονειρικά, έχω ήδη ανεβάσει και φωτογραφίες!
Θλίψη είδες, γιατί κάψαμε τη χώρα μας και όλοι θα υποστούμε τα αποκαΐδια και τη στάχτη!

Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα, που καθημερινά μάς πικραίνει!

Προσωπικά, είμαι πολύ καλά, και το καλοκαίρι το αγαπώ, είναι η εποχή μου, γιατί είμαι παιδί της ζέστης, της πολύ ζέστης μιλάμε!
Άλλωστε τώρα μπορώ να χαρώ Ηρώδειο,
κι άλλα υπέροχα καλοκαιρινά!

Να περνάς καλά!
Φιλιά!