Νύχτες με βαριές αλυσίδες
Ασήκωτες
Σέρνονται τα φαντάσματα της μέρας
Τρυπούν τους τοίχους
Σφηνώνονται στα κάγκελα
Ροκανίζουν το διάστημα
Της προσμονής
Τα φάσματα της σκοτεινής ίριδας
Απλώνουν τα πέπλα τους
Στη σιωπή μου
Και λιώνουν τη λαλιά μου
Στάχτες και αίμα
Μού χάρισες
Στόμα και μάτια
Δώσε μου
Και νάμα
Και λήθη
Στην
Πέτρινη μοναξιά
Lucy 2007
Ασήκωτες
Σέρνονται τα φαντάσματα της μέρας
Τρυπούν τους τοίχους
Σφηνώνονται στα κάγκελα
Ροκανίζουν το διάστημα
Της προσμονής
Τα φάσματα της σκοτεινής ίριδας
Απλώνουν τα πέπλα τους
Στη σιωπή μου
Και λιώνουν τη λαλιά μου
Στάχτες και αίμα
Μού χάρισες
Στόμα και μάτια
Δώσε μου
Και νάμα
Και λήθη
Στην
Πέτρινη μοναξιά
Lucy 2007
12 comments:
...Μάλιστα...
Η επιστροφή σου στις ατμόσφαιρες που αναζητώ (και βρίσκω) σε σένα σημαδεύεται και από το πάντρεμα των αποψινών μας διαθέσεων.
Καλό ξημέρωμα μικρή μου, ταξιδεμένη...
Καλησπέρα, Ηλία!
Η διάθεση (η δική μου τουλάχιστον),συνοδεύεται από ένα ποτήρι δροσερό, κόκκινο κρασί, για να είναι doubled!
Καλό βράδυ θα ευχηθώ εγώ, γιατί η νύχτα είναι still young...
:-))
Μπράβο, πολύ ωραία εμφάνιση!
Συγγνώμη για τη χθεσινή αναμονή αλλά πίναμε με τη μητέρα ένα Ηλίου Τέχνη Νεμέας του 2003 και επειδή με χτύπησε λίγο στο κεφάλι, έπεσα και κοιμήθηκα σα πουλάκι...
Αν έχεις όρεξη να σου πω την ιστορία -μόνο αν- κάνε μου ένα σχόλιο για να μπω στο gmail.
Αντώνη μου,
καλημέρα!
Μια μικρή παρατήρηση:
Δεν είσαι λίγο μικρός για να πίνεις κρασί;
(Ελπίζω να μη με παρεξηγήσεις!)
Επίσης, μια καλή ιδέα είναι να φτιάξεις παράλληλα, ένα εντελώς δικό σου μπλογκ!
:-)
DEN XREIAZOMASTE TIN ANYPARXIA KAI THN APRAXIA...
MONO TIN TEXNI TIN MAGIKI TIS GITIAS, GIA TIS DYO EPOMENES NIXTES KAI OLA THA TA KANOUME DIKA MAS MIA PROSPATHIA KAI POLI TEXNI!!
Και το όμορφο, λίγο είναι γι αυτούς τους στίχους.......
Ναι, ναι... είμαι μπεκροκανάτα και δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ! Αν με αφήσεις, το κατεβάζω το μπουκάλι!
Μωρέ, θα ετοιμάσω εγώ εκδίκηση για τους συν-bloggers μου κι ας έχουν θερμανθεί πάλι οι σχέσεις μας.
Και επίσης, το έχω σκεφτεί και εγώ το δεύτερο blog, αλλά δε μου πάει η καρδιά να αφήσω τη Χουακίνα μου. Εξάλλου, αν δε μαλώνω και δεν περνάει το δικό μου στους άλλους, ενώ οι άλλοι δε θέλουν, δεν έχει πλάκα. Αλλά πρέπει να σου πω πολλές ιστορίες από τη σύντομη ζωή μου για να καταλάβεις τι... "καλό παιδάκι" που είμαι κι εγώ.
@Δημήτριε,
η γητειά, το γήτεμα και η τέχνη έχουν τον ίδιο στόχο: Το πλάνεμα των ψυχών...
Όπως πάντα, μόλις μού έδωσες μια πολύ ωραία ιδέα κι έμπνευση!
Kisses!
@Μικρέ πρίγκιπα,
σ' ευχαριστώ πολύ!
Χαρά μου,αυτό που γράφω να αγγίζει τους άλλους...
:-)
@Antoine,
Για το ποτό, εσύ ξέρεις καλύτερα...
Για το πρόβλημα με τους φίλους σου, πάνω από όλα μετράει η φιλία!
Τα άλλα θα τα βρείτε.
Νομίζω πως οι έξωθεν συμβουλές (όπως η δική μου),
δεν βοηθούν.
Καλή νύχτα σε όλους
τους φίλους εδώ!
Καλημέρα.
Ειχαμε καιρό να τα πούμε, έλειπα και σε διακοπές.
Ερχομαι λοιπόν στο ευλόγιόν σου και τι να δω ; Αγωνία, θλίψη, απογοήτευση, αναζήτηση και θα τολμούσα να πω και μοναξιά ακόμα, τα συναισθήματα που διαβάζω.
Μου θύμισαν εμένα, μια εποχή που δεν τολμούσα να τα γράψω απο φόβο μήπως και κάποιοι χαρούν που νιώθω αδύναμος.
Η συνεισφορά της θλίψης στο μεσα μας ειναι οτι μας κάνει να κοιτάμε πια μόνο προς τα πάνω.
@tzonakos,
καλημέρα και καλώς ήλθες!
Κι εγώ πριν λίγο καιρό γύρισα από υπέροχο ταξίδι στην Ευρώπη!
Ήταν ονειρικά, έχω ήδη ανεβάσει και φωτογραφίες!
Θλίψη είδες, γιατί κάψαμε τη χώρα μας και όλοι θα υποστούμε τα αποκαΐδια και τη στάχτη!
Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα, που καθημερινά μάς πικραίνει!
Προσωπικά, είμαι πολύ καλά, και το καλοκαίρι το αγαπώ, είναι η εποχή μου, γιατί είμαι παιδί της ζέστης, της πολύ ζέστης μιλάμε!
Άλλωστε τώρα μπορώ να χαρώ Ηρώδειο,
κι άλλα υπέροχα καλοκαιρινά!
Να περνάς καλά!
Φιλιά!
Post a Comment