Loreley and the celebrities...

..........


Κάνοντας μια Κυριακάτικη βόλτα στα φιλικά ιστολόγια, ανακάλυψα το χαριτωμένο αυτό wigdet στο blog του Equilibrium.
Μού άρεσε, το έκανα και ιδού τα αποτελέσματα:

Άνθρωποι της showbiz, που μού μοιάζουν...
Παρουσιάζει ένα κάποιο ενδιαφέρον, γιατί με κάποιους από αυτούς ανήκουμε στο ίδιο ζώδιο
πχ
Kylie Minogue, Boy George !

Δηλαδή, αν ήμουν αγόρι, θα ήμουν Boy George ή Hugh Grant?
Δηλαδή WOW!!!

Δηλαδή,

Karma - Karma Chameleon...




Το βρίσκω χαριτωμένο παιχνιδάκι για τολμηρούς και με ανοιχτούς ορίζοντες
και προσκαλώ όσους φίλους θέλουν, να το κάνουν...

http://www.myheritage.com/collage

Και με μια διαφορετική μου φωτογραφία,
παρόμοια αποτελέσματα...
Αλλά εδώ...OSCAR WILD !!!

Put The Blame On Me...Boy...

.....

GILDA
Rita Hayworth

"Put The Blame On Mame"






Put the blame on me, boy,
If that's gonna make you feel good...

Φαντάζομαι...

........

Θα θες να μάθεις
πώς είμαι
αν είμαι καλά
αν συνεχίζω να ζω
αν έφυγα οριστικά
από τον ασφυκτικό κλοιό
των αυλοκολάκων

Λοιπόν,
καλά είμαι
αν θες πραγματικά να μάθεις
ή τουλάχιστον είμαι καλύτερα από πριν
μπορεί και χειρότερα
ποιός νοιάζεται
για τις λεπτότατες διαβαθμίσεις της κατήφειας
της εσωστρέφειας
της γκρίζας απόχρωσης του χυνόπωρου

Ακριβώς!
χύνονται οι οπώρες
οι χρυσαφιές στα βαλτώδη νερά
κι εσύ διαβαίνεις σκυφτός, κουρασμένος...

Ποιός νοιάζεται άλλωστε;
Ποιός ρωτάει κάτι, πέρα από τα τυπικά;

Ποιός νοιάζεται;

Δεν έχω άλλη ερώτηση

Καληνύχτα...

Lucy 2007

Du Levande ( Εσείς, οι Ζωντανοί (...Νεκροί ) )

.......

Νύχτες Πρεμιέρας στην Αθήνα
13ο Φεστιβάλ Διεθνούς Κινηματογράφου
στο Κλεινόν μας Άστυ

Ο Roy Andersson, μετά από το δυσοίωνο και εφιαλτικό "Τραγούδια από τον 2ο Όροφο", κινηματογραφημένο το 2000,
που είχα δει στον ιστορικό κινηματογράφο Studio (δυστυχώς έκλεισε!),
επανέρχεται, πιο ώριμος, πιο τολμηρός, πιο αθυρόστομος, πιο ρηξικέλευθος, και δίνοντας τη λύση, που είχε αφήσει ελλιπή στην προηγούμενη ταινία του...

Σουηδία, η χώρα της ευημερίας και του ιδανικού, κοινωνικού συστήματος,
που λειτουργεί σαν αλάνθαστος ελβετικός μηχανισμός ρολογιού ακριβείας!
Η χώρα, που τα κοινωνικά γρανάζια είναι τόσο καλολαδωμένα και θεωρητικά, όλα λειτουργούν στην εντέλεια!
Ακούγεται η ιδανική "πολιτεία", (Πλάτων και Γκαίτε ορίζουν τη ευτυχία και την λήθη εδώ), για να βιώνει κανείς την καθημερινότητά του;
Ίσως! Ίσως από ψηλά!
"Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά", σύμφωνα με το δικό μας άσμα.
Από ψηλά, η πόλη φαντάζει μια λίμνη γαλήνης, μια παραμυθία (παρηγοριά στην σύγχρονη ζούγκλα), μια ζωγραφιά, μια αγγελικά πλασμένη τοποθεσία, με ποτάμια, νερά, γεφύρια, πράσινο, πράσινο, όπου φτάνει το μάτι...
Αλλά από κοντά...αφήστε καλύτερα...
Από έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα...
Στην ταινία ξετυλίγονται αργά σκηνές σαν κομμάτια κι αποσπάσματα μιας αξημέρωτης νύχτας...
Στιγμιότυπα, σαν εκείνα του Ρόμπερτ Όλτμαν, μικρές σταγόνες ζωής ή θανάτου, στην χώρα των ζωντανών νεκρών...

"Έτσι που τη ζωή σου χάλασες εδώ
σ' όλην τη γή,τη χάλασες..."
(Κ.Καβάφης)

Με υποφωτισμένα πλάνα, η ταινία μοιάζει με τον εφιάλτη που σε δένει μαζί του τα ξημερώματα, πριν χαράξει η πρώτη αχτίδα, και σε ακινητοποιεί, έτσι ώστε να νιώθεις ότι θέλεις να ξυπνήσεις, κι ωστόσο να είσαι μουδιασμένος, καθηλωμένος και άλαλος.

Άνθρωποι, άνθρωποι, άνθρωποι...μόνοι άνθρωποι, χωρίς ψιμύθια, κατάχλωμοι σαν να βγήκαν μόλις από τον τάφο, ή σαν να ετοιμάζονται να διαβούν τις πύλες του Άδη.

Άνθρωποι ρομπότ, αλκοολικοί, που ακόμα και στο μεθύσι τους υπακούουν τον bartender, ο οποίος τούς δηλώνει κάθε φορά, ότι "αύριο είναι μια άλλη μέρα"!
Μια άλλη μέρα, ίδια κι απαράλλαχτη με την προηγούμενη...

Άνθρωποι, που πίσω από τις λαμπερές μάσκες-"πορσελάνες" (στην φανταστική και συνάμα ανατριχιαστική σκηνή με το τραπεζομάντηλο), επωάζουν το αυγό του φιδιού, τον ναζισμό!

Απροκάλυπτα, έτσι, χωρίς περιστροφές, ο Andersson φωτογραφίζει το σύγχρονο πρόσωπο του ναζισμού, καλυμμένο με την λατρεία του παρελθόντος!
Καταπληκτικό στιγμιότυπο!
Ο εργάτης τραβάει το λινό τραπεζομάντηλο,
για να αποκαλύψει "κατά λάθος" τις σβάστικες!
Οι πορσελάνες, πανάκριβα σερβίτσια-αντίκες, συντρίβονται στο πάτωμα κι ο εργάτης οδηγείται στην ηλεκτρική καρέκλα, όπου ο "δήμιος" για να την λειτουργήσει, καταφεύγει στο εγχειρίδιο χρήσης, ( manual ), ενώ οι θεατές της εκτέλεσης "θεώνται" τρώγοντας pop corn!

Ο καταδικασμένος σε θάνατο, βιώνει την ηλεκτρική καρέκλα στον εφιάλτη του,
( μας τον διηγείται, καθηλωμένος μέσα στις λαμαρίνες του αμαξιού του, σε ένα traffic, από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει ), ενώ συγχρόνως στην πραγματικότητα, βιώνει ένα μόνιμα δυσοίωνο όνειρο, το οποίο τον χειραγωγεί και τον παγιδεύει, σαν ιστός αράχνης.

Ο έρωτας/σεξουαλική πράξη, στην ευνομούμενη αυτή πόλη, τελείται μηχανικά το ίδιο και ο θάνατος.

Υπάρχει ένας ιδανικός τόπος, MONO για αυτούς που ερωτεύονται/αγαπούν και για αυτούς που πεθαίνουν!
Κάπου μακριά, μια πανέμορφη γη, ηλιόλουστη.

Την τραγουδούν και την ονειρεύονται...την ποθούν, αλλά είναι τόσο άπιαστη!
Μια ιδεώδης πολιτεία απολαύσεων.

Καταρρακτώδεις βροχές και καταθλιπτικοί χειμώνες, άχαρα κτίρια, άδειοι χώροι, χωρίς προσωπικότητα, αποστειρωμένοι, όλα γκρίζα και μονότονα, ακόμα και η χαρά είναι γκρίζα.
Το παιδικό παιχνίδι γίνεται στους ακάλυπτους των κτιρίων.

Τόσο απαισιόδοξος είναι ο Roy Andersson?

Πιο πεσιμιστής από ποτέ, πιο μαύρος από ποτέ, πιο τραγικά χιουμορίστας από ποτέ!
Τον απεκάλεσαν σουρεαλιστή, εξ αιτίας της προηγουμένης ταινίας του.

Αν σουρεαλιστικά είναι όλα, όσα βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος στις μεγαλουπόλεις, και στις απρόσωπες "ευνομούμενες" κοινωνίες, ναι, θα συμφωνούσα κι εγώ!

Αλλά, όπως ο Thomas Vinterberg στο Festen ( Δανία 1998 ), ξετυλίγει την ανθρώπινη τραγωδία μέσα από τον ιστό μιας καθ' όλα αξιοπρεπούς και ευτυχισμένης οικογένειας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο Roy Andersson, καταγράφει την, σε κατάσταση "λήθης", αποστείρωση του κοινωνικού ιστού της ίδιας, καθ' όλα αξιοπρεπούς κι ευτυχισμένης κοινωνίας.

Τα ζώντα κύτταρα του σώματος αυτού, που παραπαίει ανάμεσα στον ληθαργικό "ξύπνιο"
και στα τρομακτικά όνειρα, είναι τα βαριά χάλκινα πνευστά, και τα τύμπανα, σε σκηνές απόλυτης ακινησίας, με τους ήχους της "ακάθαρτης τζαζ", να κάνουν ιλιγγιώδεις διαδρομές προς την Luisianna του αμερικανικού Νότου!

Ο Roy Andersson γίνεται τόσο τολμηρός, αιρετικός και αθυρόστομος, ( με την κυριολεξία του όρου, κι όχι εκστομίζοντας βρισιές! ), όταν βάζει στο στόμα του ψυχίατρου τα εξής τρομακτικά λόγια:

"Έρχονται εδώ άνθρωποι και μού ζητούν να τους κάνω ευτυχισμένους. Είναι ΚΑΚΟΙ, ( mean ) ΚΑΙ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ. Έπαψα εδώ και καιρό να προσπαθώ, στις συνεδρίες μαζί τους. Τώρα πια, τούς γράφω χάπια, ολοένα και πιο ισχυρά"!

Αν τολμάει ένας σκηνοθέτης να ΠΕΙ κάτι τέτοιο, κι όχι απλά να το υπονοήσει, ότι δηλαδή ο σύγχρονος άνθρωπος, έτσι που έχει καταντήσει, ή αν θέλετε, έτσι που έχει αφήσει να τον καταντήσουν, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ,
ε, τότε, εγώ προσωπικά τον θεωρώ κάτι παραπάνω από τολμηρό!

Τον θεωρώ ΓΕΝΝΑΙΟ!

Το να βλέπεις κατάματα την αλήθεια, και να την κοινωνείς σε μερίδα του κόσμου, σε όσους τέλος πάντων θα δούν την ταινία σου, κινδυνεύοντας μάλιστα να γίνει μισητός,
αυτόματα σε κατατάσσει σε μια εκλεκτική μερίδα ανθρώπων, με την οποίαν προσωπικά θα ήθελα και θα επεδίωκα να διατηρώ εκλεκτικές συγγένειες!

Σταματάει εκεί ο Roy Andersson?
Όχι, βεβαια!

Όπως ανέφερα στην αρχή, είναι πιο τολμηρός και πιο ώριμος από ποτέ!

Προτείνει λύσεις!
Προτείνει εφιάλτη!
Ζώντα εφιάλτη!

Τα βλέμματα των σε "λήθη" ζωντανών - νεκρών στρέφονται αργά- αργά από τα ασήμαντα κι ευτελή στιγμιότυπα της άτυπης ευμάρειάς τους, προς τον ουρανό, που ανοίγει το ομιχλώδες παραπέτασμά του από βαριά, μολυβένια σύννεφα, για να αποκαλύψει
την ειδυλλιακά πανοραμική καλλονή της πόλης, έναν γήινο παράδεισο, που από ψηλά καθαίρεται κι εξαγνίζεται,
με την επερχόμενη απειλή, που ήδη βιώνει ο υπόλοιπος μισός πλανήτης.

"Βρέχει ( Βόμβες ) πάνω από το Σαντιάγκο"
( Il pleut sur Santiago - 1976 )

ή αλλιώς

DESTROY IT ALL!

Λ. Κ. 2007


The Film Trailer

The Heart Of Darkness

.......

The Heart of Darkness

Η καρδιά του σκοταδιού είναι νεκρή;
Σήπεται σε μουχλιασμένους βάλτους
ξερνώντας τις τελευταίες σταγόνες από αίμα και πύον
πριν απομείνει μια ξεραμένη πέτρα,
θνησιγενές απολίθωμα της ζωής, που κάποτε υπήρξε;

Ή είναι ζωντανή, γεννώντας μάτια
που παρασύρονται στου αίματος τη ροή
ουρλιάζοντας με κόρες διεσταλμένες;

Ή μήπως είναι πάλλουσα
σαν παραμύθι παιδικό τις νύχτες που ξυπνάει
ζητώντας βυζί και γάλα
σαν λάμια με δόντια κοφτερά
που λιμπίζεται σάρκα κι αίμα;

Τι χρώμα και υφή
έχει η καρδιά του σκοταδιού μου;

Να τολμήσω
να αντικρίσω
να χαϊδέψω
να γευτώ
να οσμιστώ
να ελπίσω
πως νεκρή καρδιά είναι;

'Η μήπως τη θέλω ζωντανή
μαζί της τις νυχτιές να αναμετριέμαι...;

Lucy 2007

Νανούρισμα στον Νέβα...

......

Dreamy days and nights
in
St. Petersburg

Snapshots taken by me
in July 2007

Εντάξει, ας το αντιμετωπίσουμε...

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας κατ' εξοχήν καθαρόαιμος, Ευρωπαϊκών προδιαγραφών πολιτικός!
Χαμηλών τόνων, τίμιος και μέχρι στιγμής αδιάφθορος!
Όμως, το να προσπαθείς να κάνεις Δυτικοευρωπαϊκού τύπου πολιτική στην Ελλάδα της λαμογιάς και της ρουσφετολογίας, φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός!
Ουτοπιστικό και προς το παρόν ανέφικτο.
Ο σοσιαλισμός φθίνει στην Ευρώπη της παγκοσμιοποίησης, αλλά ακόμα και με συντηρητική και δεξιά πολιτική, οι χώρες του κύριου κορμού της ΕΕ, πορεύονται με βήματα προόδου και ανάπτυξης.
Αν το ΠΑΣΟΚ είχε καθαρή δεξιο-νεοσυντηρητική απόκλιση, θα προσήλκυε πολύ περισσότερους ψηφοφόρους, όπως έγινε επί προεδρίας Σημίτη.
Είναι μεγάλο λάθος και κακή εκτίμηση να αναλύεται η ήττα του ΠΑΣΟΚ πχ σε έλλειψη προγράμματος ή απουσία σαφούς προσανατολισμού.
Ο προσανατολισμός του σύγχρονου ΠΑΣΟΚ είναι σαφής και είναι ο σοσιαλισμός!
Με το ίδιο σκεπτικό, τότε, η Νέα Δημοκρατία,
με ανύπαρκτο πολιτικό σχεδιασμό,
και παραπαίουσα ανάμεσα σε (προσπάθεια να φανεί ) κεντρώα
και δεξιά συντηρητική πολιτική, επί τριάμισυ χρόνια, έπρεπε υπό αυτές τις συνθήκες, να υποστεί συντριπτική ήττα.
Μέγα λάθος, κι επίσης κακή εκτίμηση είναι, ότι οι ψηφοφόροι απέκτησαν αριστερή συνείδηση.
Η αριστερά στο σύνολό της αύξησε την δύναμή της, εν μέρει από μερίδα νέων ψηφοφόρων, αλλά κυρίως από την "αριστερή", την πλέον σκληροπυρηνική, δηλαδή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ!
Αυτοί οι οποίοι δεν πείσθηκαν, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας καθαρά σοσιαλιστής
πολιτικός, που θα μπορούσε να εντάξει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό μοντέλο σοσιαλισμού στράφηκαν στα αριστερά κόμματα, και θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε την μερίδα του λέοντος.
Αν το ελληνικό εκλογικό σώμα είχε αποκτήσει αριστερή συνείδηση, δεν θα είχαμε το φαινόμενο της εκπροσώπησης της πλέον συντηρητικής παράταξης του ελληνικού λαού στην Βουλή!
Αυτό το γεγονός, από μόνο του, χωρίς περαιτέρω αναλύσεις, καταρρίπτει την θεωρία περί νέου αριστερού προσανατολισμού.
Αν, σύμφωνα με τις πλέον αισιόδοξες εκτιμήσεις, η αύξηση της αριστεράς δεν είναι συγκυριακή, αυτή θα έχει συνέχεια.
Εκτιμώ, όμως ότι, αν το ΠΑΣΟΚ αποκτήσει ένα δεξιόστροφο πρόσωπο, με συντηρητικές αρχές, θα συσπειρώσει τους συντηρητικότερους ψηφοφόρους του, που έχουν μετακινηθεί προς τη ΝΔ στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.

Το στοίχημα, λοιπόν, παίζεται για όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας!
Το ΛΑΟΣ "κλέβει" τους πλέον συντηρητικούς από την δεξιά του Καραμανλή και οι αριστερές δυνάμεις την πλέον αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ.
Οι νέοι ψηφοφόροι, σαν εκλογική δυναμική συνιστώσα, θα δώσουν πλέον καθαρό στίγμα προσανατολισμού στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, και η νεοσυντήρηση του ΛΑΟΣ, θα αυξήσει τις δυνάμεις της, όσο ο Καραμανλής κάνει, έστω και κατ' επίφασιν, κεντρώα πολιτική, βάζοντας στον πάγο το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκέια-Οικογένεια.
Η σαφής διαχωριστική γραμμή, που έχει χαραχτεί από την "πολιτική" Χριστόδουλου, στοίχισε στην ΝΔ πολλούς συντηρητικούς ψηφοφόρους από το κυρίως σώμα της.
Από τους συγκυριακά ψηφίσαντες την δεξιά παράταξη στις προηγούμενες εκλογές, στις 17 Σεπτέμβρη μέρος στράφηκε προς τα αριστερά, εξ αιτίας των σκανδάλων και των πρόσφατων καταστροφών και θανάτων από τις πυρκαγιές και ένα άλλο τμήμα, στράφηκε προς τον καθαρά εθνικόφρονα συντηρητισμό του ΛΑΟΣ.

Η ΝΔ "πήρε μεν, κεφάλι" στις εκλογές του 2007, αλλά όλοι το γνωρίζουν, ότι πλέον το παιχνίδι για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις παίζεται στην Χαριλάου Τρικούπη.
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος αναμένει την κίνηση του ΠΑΣΟΚ.
Στροφή προς τα δεξιά, με ηγεσία Ευάγγελου Βενιζέλου, οπότε η ΝΔ αναγκάζεται να προβεί προς μία νέα κοινωνική πολιτική, πράγμα πολύ δύσκολο, μια και το κύριο στήριγμά της είναι το μεγάλο κεφάλαιο,
ή σαφής, καθαρόαιμη Ευρωπαϊκή σοσιαλιστική πολιτική, με Γιώργο Παπανδρέου, για την οποίαν πολιτική, θα ωριμάσουν σιγά-σιγά οι συνθήκες στην Ελλάδα και θα είναι έτοιμος ο πολίτης σε μερικά χρόνια...

Το μέλλον είναι εδώ!

Λ.Κ 2007

Εικόνες από το Tallinn

.......

Ταξίδι στον χρόνο
Στο όνειρο
Στη μαγεία
Ταξίδι στο Tallinn

Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από μένα

Ιούλιος 2007

Эрмитаж - HERMITAGE - Pictures Of An Exhibition

Ερμιτάζ!

Το μεγαλύτερο Μουσείο στον κόσμο, με ανεκτίμητους θησαυρούς Τέχνης
Εικόνες από το καλοκαιρινό μου ταξίδι...
Για λίγο χρώμα και διαφυγή μέσα στην μουνταμάρα της πόλης ετούτης...