Friday, November 30, 2007

Ο Χρόνος


Ανεξίτηλη κηλίδα ο χρόνος
από μαύρο μελάνι
αφήνει βαριά σημάδια
στη ψυχή μου
σκούρες σταλαγματιές
από σιέννα και ώχρα
με μια σταγόνα μολυβί

Χαράζει το μυαλό μου
με καλοκαιρινά τατουάζ
από αρμύρα και κύμα λευκό
σαν πανί κουρασμένου οδοιπόρου
σαν την τελευταία σταγόνα νερού
στο φλασκί ερημίτη
που φυλάκισε τις επιθυμίες του
σε άγονη γη

Βουτάω την πέννα μου
στο μελάνι του χρόνου

Αόρατο!
Με αλχημείες διαβάζω τις βουλές του
με δάκρυα ποτίζω το χαρτί

Μάταια!
Λιώνει!
Αφήνοντάς με, με μια συντριβή

Σαν απορία
βουτηγμένη

στο αίμα ενός αθώου

Μελάνι πορφυρό ο χρόνος μου;
Σαν αίμα;

Ή μαύρο;
Σαν νυχτερινή σκιά
γιγάντιου κυπαρισσιού;

Lucy 2007

Επειδή σάς άρεσε,
μπορείτε να κατεβάσετε το
Sad Romance
Εδώ

8 comments:

ΠΡΕΖΑ TV said...

Ωραιο post για ακομη ενα μοναχικο βραδυ του χειμωνα...

lucy of wild flowers said...

Καλησπέρα, Νίκο μου!

Ελπίζω να σού κρατάει γλυκιά συντροφιά!

Antoine said...

Συνεχίζεις στο κλασικό...

Εγώ έκλεισα. Στις 26 Δεκεμβρίου θα έρθω στην Αθήνα και έχω στο πρόγραμμά μου Κλιμτ-Σίλε, Εγγονόπουλο, Τζόρτζιο ντε Κίρικο και ό,τι άλλο προκύψει. Τα επισκέπτηκες όλα, μικρή εξερευνήτρια;

lucy of wild flowers said...

Καλό απόγευμα, Αντώνη μου!

Η ζωγραφική, όπως και η μουσική, είναι μια οντότητα!
Κατά διαστήματα, με εκφράζει "αυτό" ή το "άλλο"!
Δεν υπάρχει σχέδιο στις αναρτήσεις!
LOL
Θα σε δούμε, λοιπόν;
Στείλε, αν θες φυσικά, το κινητό σου, για να επικοινωνήσουμε!
Σχεδόν όλα!
Φιλιά!

Pan said...

...είναι ο χειρότερος γιατρός.

lucy of wild flowers said...

@Pan μου,

ο χειρότερος...

Κάποτε, όμως και ο καλύτερος...

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

'~Ω Διός υψιμέλαθρον έχων κράτος αιέν ατειρές,
άστρων ηελίου τε σεληναίης τε μέρισμα,
πανδαμάτωρ, πυρίπνου, πάσι ζωοίσιν έναυσμα,
υψιφανής Αιθήρ, κόσμου στοιχείον άριστον,
αγλαόν ώ βλάστημα, σελασφόρον, αστεροφεγγές,
κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εύδιον είναι.

αυτα σχετικα με τον πανδαματωρα. τωρα δεν το ψαχνω περισσοτερο.....
πανδαματωρα χρονο
ή
πανδαματωρα ερωτα

lucy of wild flowers said...

@Δημήτριε,

καλησπέρα!
Πανδαμάτωρ ο χρόνος σε σχέση με τα αθρώπινα πάθη, και όπως πολύ ωραία είπες και ο έρωτας!

Ο χρόνος για μένα είναι ένα στοίχημα! Άλλοτε είναι μαζί μου, άλλοτε εναντίον μου, πάντως ποτέ δικός μου...
Η μεγαλύτερη και πιο μάταιη πάλη του ανθρώπου, είναι αυτή με τον χρόνο.
Για τον θνητό, αυτό ενέχει το στοιχείο της τραγωδίας...
Γιαυτό, από όλες τις έννοιες, χειροπιαστές ή μη, ο χρόνος με εξιτάρει πιο πολύ!

Kisses!