Friday, November 23, 2007

Broken...



Joan Miró
Chien Aboyant à La Lune
( Dog Barking At The Moon )



Ρίγη στην επιφάνεια του νερού
ρίγη και στο βυθό του

Μα πώς;

Από νερό είναι η καρδιά μου
και της νυχτιάς το φύσημα
την ρυτιδώνει;

Με σκιάζει ο βηματισμός σου
πάνω στα ξερά τα φρύγανα
και στα κλαδιά,
στις φτέρες τις κιτρινισμένες
και στα πορφυρά τα πλατανόφυλλα

Είμαι τυλιγμένη στη σιωπή
στη σιγαλιά της νύχτας
και μόνο το μακρινό αλύχτισμα
του σκύλου που γαβγίζει το φεγγάρι
με εξημερώνει
εμένα, τη λύκαινα της στέπας

Έτσι έχω ζήσει τη ζωή μου
στέπες και υπερβόρειες διαδρομές
και χιόνια
κρύβω στις ρίζες των δέντρων μου

και το σκυλί κρυώνει
και απορεί

Πώς το κοιτάζει από ψηλά
αυτό το άτρομο φεγγάρι!


Μάταια γαβγίζει

Μάταια αλυχτάει

Πώς λάμπει αυτό από κει πάνω
μέσ' τo σκοτάδι!

Μού απλώνει χέρια από κισσούς
Poisonous Ivy

Θα με αγκαλιάσουν

και θα με σφίξουν
ζεστά όπως πάντα
σε ύπνους και σε όνειρα
θα με βυθίσουν


Μα το σκυλί ακόμα αλυχτάει
θα με ξυπνήσει με το πνιχτό παράπονό του
και από την δηλητηριώδη του κισσού αγκαλιά
θα με τραβήξει

Εκείνο θα θυμώνει
που δεν μπορεί να σκιάξει το φεγγάρι
κι εγώ η λύκαινα της στέπας
θα μασουλάω του κισσού τα φύλλα

Και θα βαδίσουμε αργά
πάνω στα ξεραμένα χόρτα
εκείνο, το σκυλί που μάταια αλυχτάει
κι εγώ, η λύκαινα της άσπρης στέπας
αφήνοντας το άτρομο φεγγάρι
να παίζει με τη μοναξιά του
και τη σπασμένη σκάλα
του ΟΝΕΙΡΟΥ μου.

Το όνειρό μου πάντα ίδιο
μια σπασμένη σκάλα
κι εγώ να κρέμομαι από κει πάνω
κι ούτε σκυλί για να με κατεβάσει
κι ούτε κισσός για να πλεχτώ
στη γη για να γλιστρήσω
κι ούτε σε λύκαινα
να μεταμορφωθώ μπορώ

με ελιγμούς αιλουροειδούς
για να ξεφύγω.


Πάντα στο όνειρό μου

μια σπασμένη σκάλα.

2006 © Lucy

11 comments:

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

I fell asleep. I woke up. Had a coffee. I didn’t leave the room.
Paris all about me.
I open the curtains. Look through the window. It’s cloudy out. Raining.
The penguins in the corner are mutely weeping. They ask me:
- Were you ever in Siberia?
- No, I tell them. No, but I do love snow.
I draw the curtains again. Switch on the light. I write a letter. The penguins stare at me, unblinking. I don’t like it, but do nothing. Actually, I try to cheer them up every time I finish a letter:
- My dear penguins, don’t be so miserable. We’re in Paris!
I spread some paté on the bread. Eat. I turn up the radio, turn out the light. In the twilight I hear the rain again, and the penguins breathing. I say nothing. A pleasant female voice from the radio gives a coy warning: “J’ai compris tous les mots, j’ai bien compris, merci.”

panselinos noemvris 2007
apo kapou klemeno xwris iposimioseis .....

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

mou thimises me to poiima sou ton
OSIM MANDELSATM, PREPEI NA MAZEPSW ILIKO KAI NA GRAPSW KATI GIAUTON ....TO ANIPOTAGO SKILI TIS STEPPAS...TON POITI ME TA SKLIRA MATIA,
NICE LUCY

lucy of wild flowers said...

Πολύ όμορφο!
Κι όχι κλεμμένο, απλά δανεισμένο...
Penguins, snow, freezing cold!
Στέπα του Βορρά, άραγε;
Εκεί που όλα είναι κατάλευκα και το φεγγάρι τόσο παγωμένο,
που θαρρείς θα το κόψεις σε φέτες...;

lucy of wild flowers said...

Να μαζέψεις υλικό!
Δεν τον ξέρω!
Ο Ποιητής με τα σκληρά μάτια!
Mε εξιτάρει, ήδη...

Kisses!

Antoine said...

Σήμερα σκεφτόμουνα το Miro και να που έβαλες!

Ωραία και ρομαντική πανσέληνος απόψε...

lucy of wild flowers said...

@Δημήτριε,

μάλλον θα εννοείς τον Osip Mandel'shtam, τον Ρώσο ποιητή!

Μα, ναι! Να κάνεις ποστ γιαυτόν!
θα περιμένω με ανυπομονησία!
Ήδη έχω πάρει την βιογραφία της Αχμάτοβα!
Τι χρόνια, τι άνθρωποι!

lucy of wild flowers said...

@Αντώνη μου, τι κάνεις;
Σήμερα σε σκεφτόμουν!

Είναι παλιό αυτό μου το ποστ!
Ο πίνακας ταιριάζει με το γραπτό μου!

Να αναρτήσεις κι εσύ Μιρό!
Θα ήθελα να δω ένα ποστ σου σχετικό!

Ναι, ένα ολόγιομο φεγγάρι τρυφερό,
σχεδόν καλοκαιρινό!

Φιλιά!

lucy of wild flowers said...

@Antoine μου,

ο πίνακας με τον μεγαλύτερο και πιο λυρικό τίτλο-ένα ποίημα από μόνος του-ανήκει στον Miro και είναι:

A Dew Drop Falling from a Bird's Wing Wakes Rosalie, who Has Been Asleep in the Shadow of a Spider's Web

Δυστυχώς δεν αναρτάται στα σχόλια, αλλά στον αφιερώνω!


Άντε, αγόρια, σάς φιλώ και σάς καληνυχτίζω!
Πάω να δω μια βλακεία του Ταραντίνο
(death proof)
σε dvd!
Δεν δίνω γι'αυτόν πια λεφτά στο σινεμα!

Ματς μουτς!

lucy of wild flowers said...

WoW!
I just can't resist!
Nα άλλος ένας καταπληκτικός τίτλος πίνακα του Miro!

The Lark's Wing, Encircled with Golden Blue, Rejoins the Heart of the Poppy Sleeping on a Diamond-Studded Meadow

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

o osim kikloforei....
i ax-matova epi tou piestiriou kisses

lucy of wild flowers said...

Έγινε, Δημήτριε!
θα περάσω αργότερα να θαυμάσω!
Και παίρνει σειρά η
ΑχΜάτοβα, προσεχώς;!

Τι ωραία!
Kisses!