Monday, February 4, 2008

Atonement


Εξιλέωση

Η ταινία αρχίζει στην περίλαμπρα μεγαλόπρεπη εξοχή της Αγγλίας και τελειώνει στο φαντασμαγορικό landmark των White Cliffs of Dover, σημείο αναφοράς της αθάνατης προπολεμικής (pre-war) ρομαντικής λογοτεχνίας και των Άγγλων συγγραφέων, από την Jane Austen και τον Thomas Hardy, έως τον D. H. Lawrence.

Βέβαια, στον D. H. Lawrence, η λέξη κλειδί, που ξεκλειδώνει τον νέο αιώνα, εισάγοντάς μας σε ένα θαυμαστό, παραπλανητικό και περίτεχνο κόσμο, απελευθερωμένης σεξουαλικότητας και σοφιστικέ
μοντερνισμού, είναι η λέξη FRUSTRATION
!
Η ίδια λέξη κλειδί, το ίδιο νόημα, το ίδιο βαρύ και αμετάκλητο συναίσθημα διέπει το μυθιστόρημα και τους ήρωες του Ian McEwan, από το πρώτο λεπτό, μέχρι το τελευταίο.
Καθώς ξετυλίγεται, σαν μεταξωτό νήμα, η πλοκή του έργου, καθώς το κουβάρι σιγά-σιγά λιγοστεύει, η ματαίωση, η φοβερή αυτή σκιά, που καταπλακώνει τους ήρωες, θεριεύει!

Καταπιεσμένα συναισθήματα, ανομολόγητος έρωτας, εσωτερικοί κραδασμοί λειτουργούν ως μοχλός, όχι για να εξυψώσουν αλλά για να καταποντίσουν τα πρόσωπα.
Αν ο έρωτας της μικρής Briony Tallis προς τον Robbie Turner, έβρισκε χρόνο και τρόπο να εκδηλωθεί, τότε θα γινόταν κατανοητή η πράξη της ανήσυχης έφηβης.

Τότε θα υπήρχε αιτιολόγηση όλου του προσωπικού δράματος που βίωσαν οι ήρωες.
Η μοναδική αιτιολόγηση.

Γιατί άλλη δεν υπάρχει!

Ο απωθημένος, ρομαντικός έρωτας, τα πληγωμένα συναισθήματα και η ζήλια, που κατατρώνε αυτό το ξανθό, αγγελικό, έφηβο πλασματάκι, είναι πιο δυνατά και από τον ίδιο τον διάβολο!

Ικανά να καταστρέψουν πολλές ζωές!

Όπως στο πρώτο μυθιστόρημα του D. H. Lawrence, The White Peacock, o ήρωας, συναισθηματικά καταπονημένος από τον αδιέξοδο έρωτά του για το υπεροπτικό αντικείμενο της λατρείας του, και βαριά frustrated, αντιλαμβάνεται, ότι θα ζήσει με αυτό το συναίσθημα, που θα τον αγκαλιάζει πια για την υπόλοιπη ζωή του, έτσι και η
Briony, ΕΠΙΛΕΓΕΙ να ζήσει με αυτό το σαρκοβόρο τέρας, που τής τρώει το μυαλό,
εξιλεώνεται μέσα από την τραγική βίωση της ματαίωσης.


Η Παντοδυναμία του Συγγραφέα


Η οθόνη γεμίζει με πολλαπλά είδωλα της καταξιωμένης, πλέον, και ηλικιωμένης συγγραφέως, Briony Tallis.

Λίγο πριν αποχαιρετήσει την ευτυχία, που γι' αυτήν είναι οι λέξεις, το μυαλό, οι αναμνήσεις της, -εργαλεία της δουλειάς της- λίγο πριν την εγκαταλείψει η πνευματική της διαύγεια, η συγγραφέας, εξιλεώνεται(;)
γράφοντας το πρώτο και συγχρόνως τελευταίο μυθιστόρημά της.
Θα μπορούσε να ξεδιπλώσει την πλοκή, κάνοντας τον Robbie να την ερωτεύεται τρελά!

θα μπορούσε να εξομολογηθεί στον Robbie, τον λόγο, που την ώθησε να πει το φρικτό της ψέμμα!

Θα μπορούσε να ζήσει τον ματαιωμένο έρωτά της,
μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της.

Θα μπορούσε, αλλά δεν το έκανε...

Αντίθετα, ένωσε, - σε μια τελευταία προσπάθεια, να σκίσει τον εφιαλτικό ιστό, μέσα στον οποίον, οι σκιές και όχι οι αληθινές υποστάσεις των τριών νέων είχαν εγκλωβιστεί για πάντα, - τους δύο ερωτευμένους, τον Robbie, που λαχταρούσε και ονειρευόταν το γλυκό, υγρό μουνί της Σεσίλια, και την αδελφή της, που καιγόταν από επιθυμία για τον Robbie, και τούς επέτρεψε να βιώσουν έναν fiction, και γιαυτό αθάνατο, έρωτα.

Η ίδια, με στεγνά χείλη και συρρικνωμένη ψυχή, από το ανηλεές συναίσθημα της ματαίωσης (Frustration), περιμένει υπομονετικά αλλά και με τρόμο, το πλήρες άδειασμα του μυαλού,
να την λυτρώσει επί τέλους.

Η ταινία είναι άνιση.
Το πρώτο μέρος, με τον τρεμάμενο και εύθραυστο έρωτα της Cecilia και του Robbie, το ανομολόγητο, πρώτο ερωτικό σκίρτημα της Briony, το οποίο η ίδια αργότερα περιγράφει ως: "Once I had a crush!", την οργιάζουσα, παγανιστική, αγγλική εξοχή, τα σκοτεινά, δρύινα εσωτερικά, και τους σκιώδεις, βαρείς φωτισμούς του αρχοντικού, τον παλλόμενο πόθο του Robbie, τα προτεταμένα χείλη της Cecilia και το καταπράσινο λάγνο σατέν, σε αντιδιαστολή με τις λευκές οργάντζες της έφηβης Briony, με τα σφιγμένα χείλη, τα διαφανή μάτια και το σατανικό φυζίκ, σε καθηλώνουν.


Το Turning Point του βιβλίου, σοφά τοποθετημένο ανάμεσα στον ερωτικό παροξυσμό και σε έναν βιασμό.

Δοσμένο με ιδιαίτερη μαεστρία, τέχνη και αισθητική πληρότητα,
στην ταινία.

Το δεύτερο μέρος κουράζει, με τις πλαδαρά άνευρες σκηνές από τον καταστροφικό πόλεμο.

Φλυαρία και επανάληψη.

Κάπου, ο Joe Wright φιλοδόξησε να αναπαράξει την λυρική ποιητικότητα του The Thin Red Line, αλλά δυστυχώς, ούτε είναι, ούτε μπορεί, απ' όσο δείχνουν τα πράγματα μέχρι τώρα, να γίνει ένας νέος Terrence Malick.

Αποζημιώνει η τελευταία σεκάνς με τους δυο ερωτευμένους να παιχνιδίζουν ανέμελοι στα κύματα, με φόντο τα πάλλευκα βράχια του Ντόβερ...
τρυφερό, μοναδικό δώρο απελπισίας στους άτυχους εραστές...

"How stands the old Lord Warden?
Are Dover's cliffs still white?"
Rudyard Kipling

There'll be bluebirds over the white cliffs of Dover..



Λ.Κ. 2008

Ακούμε:
“O soave fanciulla, o dolce viso”
του
Giacomo Puccini
από την όπερα
"La Boheme"
(Από το soundtrack της ταινίας)

30 comments:

Mr. Wrong Guy said...

de latrepses to soundtrack???

Antoine said...

Πολύ καλό το soundtrack! Την ταινία δεν την είδα, αλλά εγώ δεν άκουσα καλά λόγια... Ωστόσο, εμπιστεύομαι περισσότερο τη δική σου γνώμη.

Μοιραιος Χαρακτηρας said...

Συμφωνώ με την άποψή σας περί πλαδαρότητας του δεύτερου μέρους.

Θα έλεγα οτί ο Ράιτ αδυνατεί να χειριστεί ένα επικό γεγονός όπως είναι ο πόλεμος. Δεν ξέρω αν το Thin Red Line είναι το πρότυπο.

Εσείς που είσαστε της Αγγλικής φιλολογίας, υπάρχει η αντίστοιχη λέξη στα Ελληνικά για τα λουλούδια Brionies?

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

file moiraie xaraktira
to onoma einai elliniko
ΒΡΥΩΝΙΑ ( ΑΓΙΟΚΛΗΜΑ )
λατ.Bryonia dioica

τωρα το εργο δεν το ειδα,, το βιβλιο δεν το διαβασα....
αλλα η μουσικη( του post) .....
αγαπημενη και προσφατα ακουσμενη στην Λυρικη σε μια υπεροχη παρασταση

καλησπερα φιλια...

Μοιραιος Χαρακτηρας said...

Ωστέ πρόκειται για το αγιόκλημα, ε;

Τι υπέροχη αποκάλυψη! Μου επιτρέπεις να συμπεριλάβω στο ποστ μου για την ταινία την πληροφορία που μου δίνεις;

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

μοιραιε χαρακτηρα αυτες ειναι μερικες επιπλεον πληροφοριες για το αγιοκλημα απο το γουεπστερς.

Bry"o·nin (?), n. (Chem.) A bitter principle obtained from the root of the bryony (Bryonia alba and B. dioica). It is a white, or slightly colored, substance, and is emetic and cathartic.

Bry"o·ny (brī"·n), n. [L. bryonia, Gr. βρυωνια, fr. βρυειν to swell, esp. of plants.] (Bot.) The common name of several cucurbitaceous plants of the genus Bryonia. The root of B. alba (rough or white bryony) and of B. dioica is a strong, irritating cathartic.
και λιγες απο την βοτανολογια...
ΒΡΥΩΝΙΑ ( ΑΓΙΟΚΛΗΜΑ ) - Bryonia dioica


Μαλακτική φλεγμονές. βρογχίτιδα, στηθάγχη, ουλίτιδα, δερματικές παθήσεις, , πόνους μυών και τενόντων.

λουση ειδες τον χαρακτηρα των ιστοπονηματων σου,
διδακτικος..αντε και συντομα μ3ε εδρα ιστοπονηματολογιας στο ΚΠΑ...
λολ

lucy of wild flowers said...

@Mr. Wrong Guy ,
το λάτρεψα!
Ειδικά το κομμάτι από την όπερα Λα Μποέμ που ακούμε τώρα!
θεϊκό!
Κι εσύ φαντάζομαι, ε;

lucy of wild flowers said...

@Antoine,
να τη δεις για να έχεις μια δική σου γεύση.
Όσο για τις κριτικές και κάποιους κριτικούς, τα είπαμε και αλλού!
Φιλιά!

lucy of wild flowers said...

@Μοιραίε χαρακτήρα,
καλώς ήλθες!

Μα, ναι!
Το The Red Thin Line, είναι πλέον σημείο αναφοράς!
Και αξεπέραστο μέχρι στιγμής!
Για το φυτό θα αναπτύξω πάρα κάτω...

markos-the-gnostic said...

πολύ με ξεκουράζουν αυτές οι ταινίες. θα τη δώ

lucy of wild flowers said...

@Δημήτριε,

καλησπέρα!

Υπέροχη η όπερα!
Και το συγκεκριμένο κομμάτι, μοναδικό!
Από τα λίγα, που η τραγικότητά τους σε ανεβάζει και σε κάνει να εύχεσαι, να ζήσεις έναν παρόμοιο έρωτα, έστω και με με ολέθρια κατάληξη...

Για το φυτό, τα έγραψες πολύ ωραία και αναλυτικά!
Μόνο που θα διαφωνήσω, όσον αφορά στο ποιο φυτό είναι...
Δεν είναι το αγιόκλημα. Αυτό το ευλογημένο, μοσχοβολιστό αναρριχώμενο, που μάς μεθάει με το άρωμα του τα ζεστά, καλοκαιρινά βράδια στις εξοχές...

Η Βρυωνία ανήκει στα Βρυόφυτα, τα οποία είναι παρασιτικά φυτά, η ρίζα των οποίων έχει ευεργετικές ιδιότητες, όπως πολύ σωστά έγραψες.
Χωρίζεται σε δύο είδη την λευκή βρυωνία και την μαύρη, και οι δύο εκ των οποίων έχουν δηλητηριώδη (Poisonous) άνθη.

Είναι φυτό μεγάλης ανθεκτικότητας, ανήκει στην οικογένεια των Cucurbitaceae, και είναι γνωστή στην φυτολoγία ως Βρυωνία, ή αβρωνία ή οβρυά, ή Βρυωνία άμπελος, η λευκή.

Βρυωνία λευκή· οἱ δὲ μάδον, οἱ δὲ ἄμπελος λευκή, οἱ δὲ ψίλωθρον, οἱ δὲ μήλωθρον, οἱ δὲ ὄφιος σταφυλή, οἱ δὲ κέδρωστιν, Αἰγύπτιοι χαλαλαμόν, Ρωμαῖοι νότιαμ, οἱ δὲ ἕρβα κοριάρια, οἱ δὲ κουκούρβιτα ἠῤῥατικά, Δάκοι.

Ταύτης τὰ κλήματα καὶ τὰ φύλλα καὶ αἱ ἕλικες, ὅμοια τῇ ἡμέρῳ ἀμπέλῳ, δασύτερα δὲ πάντα· καὶ ἐμπλέκεται τοῖς παρακειμένοις θάμνοις, ἐλλαμβανομένη ταῖς ἕλιξι· κάρπον δ'ἔχει βοτρυοειδῆ, πυῤῥὸν, ᾧ ψιλοῦται τὰ δέρματα. Ταύτης καὶ οἱ ἀσπάραγοι κατὰ τὴν πρώτην ἐκβλάστησιν ἑφθοὶ ἐσθίονται, οὔρησιν καὶ κοιλίαν κινοῦντες. Δύναμιν δε ἔχει τὰ φύλλα καὶ ὁ καρπὸς καὶ ἡ ρίζα δριμεῖαν· ὅθεν ἐπὶ τῶν Χειρωνείων καὶ γαγγραινικῶν καὶ φαγεδαινικῶν καὶ σαπροκνήμων ἑλκῶν μεθ'ἁλὸς καταπλασσομένα ποιεῖ· ἡ δὲ ρίζα χρῶτα ρύπτει καὶ τετανοῖ· καὶ ἔφηλιν ἀποκαθαίρει, ἰόνθους, φακούς, οὐλὰς μελαίνας σὺν ὀρόβῳ καὶ γῇ Χίᾳ καὶ τήλει· καθεψεθεῖσα δὲ μετ'ἐλαίου, μέχρι τακερωθῇ, πρὸς τὰ αὐτὰ ἁρμόζει· αἴρει δὲ καὶ ὑπωπία καὶ πτερύγια τὰ ἐν δακτύλοις συστέλλει· σὺν δὲ οἴνῳ καταπλασσομένη διαφορεῖ φλεγμονὰς, καὶ ἀποστήματα ρήσσει· ἀνάγει δὲ καὶ ὀστᾶ, λεία καταπλασσομένη· σηπταῖς δὲ μίγνυται ἐπιτηδείως· πίνεται δὲ καὶ πρὸς ἐπιληψίας ὁλκὴ α' καθ'ἡμέρα πρὸς ἐνιαυτόν· ὠφελεῖ ἀποπλήκτους καὶ σκοτωματικοὺς, ὁμοίως λαμβανομένη· δυοῖν δὲ < ὁλκὴ ποθεῖσα ἐχιοδηκτοις βοηθεῖ καὶ ἔμβρυα φθείρει· ὑποταράττει δ'ἐνίοτε τὴν διάνοιαν· καὶ οὖρα κινεῖ πινομένη· καὶ προστεθεῖσα ὑστέρα ἔμβρυα καὶ δεύτερα ἐπισπᾶται· καὶ ἐκλεικτὸν δὲ μετὰ μέλιτος δι'αὐτῆς τοῖς πνιγομένοις καὶ δυσπνοοῦσι καὶ βησσοῦσι, πλευράν τε ἀλγοῦσι καὶ ρήγμασι καὶ σπάσμασι δίδοται· καὶ σπλῆνα τήκει, τριωβόλου ὁλκὴ ποθεῖσα σὺν ὄξει ἐπὶ ἡμέρας λ'· καὶ καταπλάσσεται δὲ μετὰ σύκου πρὸς τὰ αὐτα χρησίμωσ· ἀφέψεται δὲ καὶ ἐγκάθισμα, καθαρτικὸν ὑστέρας ὄν καὶ ἐκβόλιον. Χυλίζεται δὲ ἡ ρίζα αὐτῆς ἔαροσ· πίνεται δὲ σὺν μελικράτῳ ὁ χυλὸς πρὸς τὰ αὐτὰ, ἄγων φλέγμα· ὁ δὲ καρπὸς ποιεῖ πρὸς ψώρας καὶ λέπρας, συγχριόμενος καὶ καταπλασσόμενος· κατασπᾷ δὲ καὶ γάλα ὁ καυλὸς αὐτῆς χυλισθεῖς, καὶ μετὰ πυρῶν ἑψημένων ροφηθεῖς.


Η ετυμολογία της είναι από τη λέξη (τα) βρυα-

Καταπληκτική η σημειολογία του ονόματος της Briony Tallis!

Fili;a poll;a!

lucy of wild flowers said...

@Μάρκο μου,
σίγουρα να τη δεις...

Μεγάλοι έρωτες, αδιέξοδα πάθη, το στοιχείο μας...

Μιχαήλ Angel said...

Πολύ όμορφη ανάλυση.
Με συνεπήραν τα "white cliffs of Dover", που πολύ καλά κάνεις και εξυμνείς. Αυτό το σημείο και άλλα πολλά πέρασαν απαρατήρητα από τις κριτικές. Τώρα ετοιμάσου για Johnny! O Johnny πήρε το όπλο του. Μάλλον τη φαλτσέτα του. Έχουμε να πάθουμε πλάκα! Μάκια :)

lucy of wild flowers said...

Μιχαήλ μου,
καλημέρα!
Όλα τα πήρε ο Τζόνυ κι έφυγε...χρυσή σφαίρα, τα μυαλά μας!
Και ο Τιμ το ίδιο!
Θα τον ακούσουμε να τραγουδάει κιόλας τον Τζονυ! WOW
Απίστευτη χαρά!
Fully ready I am!
Thanx a lot!
Kisses!

free_dober_man said...

Μου άρεσε και το 2ο μέρος. Έχει σκληρές σκηνές, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον. Εξαιρετική η κριτική σου.
Σε φιλώ.

stonnon said...

grafeis se kapoio entypo?

stonnon

lucy of wild flowers said...

@Free μου,
καλημέρα.
Ευχαριστώ πολύ!
Χαίρομαι, που απόλαυσες την ταινία τόσο!
Φιλιά!

lucy of wild flowers said...

@stonnon,
(τι παράξενο νικ!)
καλώς ήλθες!

Γνωριζόμαστε από κάπου;

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

iperoxi fotografia
iperoxi mousiki

apo story etsi kai etsi

kai to telos pragmatika paramu8enio

kalunixta kisses Loreley

lucy of wild flowers said...

Καλησπέρα, Δημήτριε!

Ώστε το είδες, λοιπόν, ε;
Χαίρομαι!
Υψηλό αισθητικό επίπεδο, ναι!
Αξίζει κάποια Oscar awards!

Kisses!

Ilias Dimopoulos said...

Πριν λίγο το είδα.
Στέκομαι λίγο διαφορετικά απέναντι στο έργο - τώρα ετοιμάζω ένα κειμενάκι μέσα μου.

Και το δικό σου πρώτο μέρος όμως...φωτίζει...

Καλησπέρα μικρή μου.

lucy of wild flowers said...

Ηλία μου,
το "διαφορετικά" είναι ευλογημένο!

Δεν είναι εκ των πραγμάτων εφικτό ένα πνευματικό έργο (κι όχι διάνοιας, όπως πολύ άστοχα γράφουν, πριν την προβολή των ταινιών),
να τυγχάνει πανομοιότυπης ανάγνωσης και ψηλάφησης, από όσους το παρακολουθούν!
Ο καθένας από μάς, προβάλλει μέσα από αυτό, πράγματα, που "κουβαλάει" εντός του και τον έχουν επηρεάσει περισσότερο.
Νομίζω, ότι και ο κάθε δημιουργός αυτό επιθυμεί.
Το έργο του να έχει πολλαπλές αναγνώσεις.
Φυσικά διαβάζοντας την ανάρτησή σου δεν διέκρινα μεγάλες διαφορές.
Απλά εστιάζουμε σε διαφορετικά πράγματα...
Φιλιά!

Ilias Dimopoulos said...

Δεν απέχω και πολύ από αυτό που λες.
Πράγματι ευλογημένο.

Το "φυσικά" σου με εξόντωσε.
Χο.
Μαααα...εμένα μου άρεσε πολύ το έργο... δεν το βρήκα ούτε άνευρο, ούτε άνισο ή πλαδαρό....

lucy of wild flowers said...

Ηλία μου,
έγραψα κατά λέξη:
"Το δεύτερο μέρος κουράζει, με τις πλαδαρά άνευρες σκηνές από τον καταστροφικό πόλεμο"
Όχι όλο το δεύτερο μέρος, αλλά ό,τι αφορά στις πολεμικές σκηνές.
Αλλά πάλι, εμείς οι γυναίκες δεν συμπαθούμε γενικά την πολεμική ατμόσφαιρα, σωστά;
Εκτός, φυσικά αν πρόκειται για την Λεπτή Κόκκινη Γραμμή!
Ή για την Πτώση!

Φιλιά!

stonnon said...

Η ταινία έχει κάποιες σκηνές άφθαστου κάλλους, αλλά κάπου χάνεται σε σχέση με το βιβλίο.
Αγαπητή μου Κ. θεωρώ σωστό πρώτα να διαβάζεται το βιβλίο και μετά να βλέπει κάποιος το έργο. Τότε υπάρχει διακριτή αντίστιξη δημιουργήματος -θεατή.
Πολύ ωραία η κριτική σου.
Στο e-mail αν θες απαντάς. Δεν θα γίνω αδιάκριτος. Φιλιά!

lucy of wild flowers said...

@stonnon,

πολύ καλή η παρατήρησή σου, σχετικά με την σχέση δημιουργήματος και αποδέκτη...
Όμως, πόσοι έχουν τη δυνατότητα να έχουν διαβάσει όλα τα λογοτεχνικά έργα στα οποία βασίζονται πλείστα όσα δημιουργήμτα της 7ης Τέχνης;
Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Πολλοί είναι αυτοί, που αφού έχουν απολαύσει μια ταινία, σπεύδουν να αγοράσουν το βιβλίο στο οποίο είναι βασισμένη...
Έστω κι έτσι, όμως, είναι πολύ θετικό, ο κόσμος να προσεγγίζει την λογοτεχνία μέσω μιας ας πούμε λαϊκής και προσιτής τέχνης για τις πλατειές μάζες, όπως είναι ο κινηματογράφος!
Θα μού πεις, υπάρχουν κινηματογραφικά δημιουργήματα, που κάθε άλλο παρά στο ευρύ κοινό απευθύνονται!
Αυτή είναι μια άλλη συζήτηση,
όμως!

Στο μέιλ, ευχαρίστως να απαντήσω, καθώς και μια ερώτηση να θέσω: Περί τα φιλολογικά κι εσού οι ενασχολήσεις;
:-)

ΥΓ. Στα σχόλια των αναρτήσεών μου, παρακαλώ να με αποκαλείς Λούσυ.
I would appreciate that!
Thnx!

free_dober_man said...

Θα την ξαναδούμε ή μόνο για Σουίνι Τοντ είσαι;

lucy of wild flowers said...

@Free,

μα και βέβαια θα την ξαναδώ!
Αυτό είναι σίγουρο. Καμία ταινία δεν βλέπω μόνο μια φορά!
Άλλωστε βρήκα πολλές αρετές στην ταινία, αν εξαιρέσεις την ατυχή επιλογή της νεαρής Μπράιονι του δεύτερου μέρους.
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο αλλά και η έφηβη Μπράιονι, είναι η πεμπτουσία του άκρατου ερωτικού καλέσματος και του σαρκικού πόθου!
Και ξέρεις, ότι αυτό το part του έρωτα, με εξιτάρει περισσότερο απ' όλα!
Εντάξει, για την κάποια βαρεμάρα ορισμένων σκηνών του 2ου μέρους δεν θα μαλλώσουμε τώρα!

Φιλιά!

Μιχαήλ Angel said...

Έχουμε πολλά να δούμε. Καυτός ο Φεβρουάριος!

lucy of wild flowers said...

Αχ, αχ!
Nα δούμε τι θα πρωτο-προλάβουμε!

Φιλιά, dear!