Friday, February 22, 2008

Άννα Αχμάτοβα

Στα ηχεία μας σήμερα
Aria of Abigaile
από την όπερα
"Nabucco"
του
Giuseppe Verdi
(1813-1901)
and
When I Am Laid In Earth
από την όπερα
Dido and Aeneas
του
Henry Purcell
(1659-1695)
Που είχα ανεβάσει πριν δύο μήνες
και άρεσε πολύ στον Antoine


Πίνακες του
Jan Gossaert
γνωστού ως
Mabuse
( born about 1478 probably Maubeuge, France,
died 1532 probably Antwerp, Belgium )



Μετά από την ευγενή πρόσκληση του
Stereotype
στο έτερο ιστολόγιό μου
LSD
σχετικά με το παρακείμενό μας ανάγνωσμα, την 123η σελίδα του και κάποιες περιόδους της προαναφερθείσας σελίδας, δεν μπορώ παρά να συγκατανεύσω και να τον ευχαριστήσω για την προτίμηση!
Φυσικά, δεν θα μπω στον κόπο να μετρήσω περιόδους!
Ο μόνος κανόνας που θα τηρήσω, είναι η σελίδα που έχει δοθεί.
Ούτως ή άλλως απεχθάνομαι τους κανόνες.
Η συγκεκριμένη σελίδα, όμως περιέχει ένα κομμάτι, που αξίζει να παρατεθεί:

"Το έτος 1940 η Αχμάτοβα είχε αρχικά μια περίεργη έκπληξη. Από τον Στάλιν δόθηκε ρητή εντολή να τυπωθεί ένας αντιπροσωπευτικός τόμος με ποιήματά της. Ο δικτάτορας ήθελε μ' αυτό τον τρόπο να εκπληρώσει μια επιθυμία της κόρης του Ζβετλάνα. Ζητήθηκε από την Αχμάτοβα να συνεργαστεί στενά. Εκείνη αρχικά είχε θελήσει να δώσει στην προγραμματισμένη επιλογή των ποιημάτων της τον τίτλο Ιτιά (Iva). Μ' αυτή την ποιητική εικόνα ήθελε να αποδώσει με ακίνδυνο τρόπο τη δική της βασική διάθεση και την ατμόσφαιρα της χώρας της. Αυτό δεν έγινε αποδεκτό από την λογοκρισία, αλλά το ομότιτλο ποίημα συμπεριλήφθηκε στην συλλογή.


Η ιτιά


Και μια γερασμένη συστάδα δέντρων
Πούσκιν

Και με γαλήνη μεγάλωσα, υποδειγματική
Στο δροσερό και παιδικό δωμάτιο του νέου αιώνα.
Μ' ανθρώπου κανενός φωνή δεν αγαπούσα,
Μόνο του ανέμου τη βουή εγώ κατανοούσα.
Μου αρέσανε οι τσουκνίδες και οι κολλιτσίδες,
Μα πιο πολύ απ' όλα η ασημένια μου ιτιά.
Και ευγνώμων ολόκληρη ζωή,
την έζησε κοντά μου. Και τα κλαδιά της κλαίγοντας
φυσούσανε μ' όνειρα την αϋπνία μου.
Και - τι περίεργο! - επέζησα εγώ.
Εκεί στέκει το κούτσουρο. Μ' αλλόκοτες φωνές
Άλλες ιτιές συνομιλούν
Κάτω απ' τον παλιό, τον ουρανό μας.
Σωπαίνω, σώπασε...Σαν να' χει πεθάνει ένας αδερφός.

(Άννα Αχμάτοβα
18 Ιανουαρίου 1940) "


Από το βιβλίο
Άννα Αχμάτοβα
Η θυελλώδης ζωή μιας μεγάλης ποιήτριας
του Βόλφγκανγκ Χέσνερ
Εκδόσεις Μελάνι
Μάρτιος 2007



Ανοιχτή πρόσκληση για όλους,
όσοι επιθυμούν να πάρουν τη σκυτάλη...

9 comments:

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

καλησπερα αψογο το ιστοπονημα σου, Mabuse,o ζωγραφος που εφερε το γυμνο στην φλαμανδικη ζωγραφικη,με εργα του οπως το Ποσειδωνας & Αμφιτριτη ειναι απο τους λιγους ζωγραφους τοσο κοντα στα εργα του Durer !
Kαι η νεα ενθεση στους τιτλους!!

για την "ρουσα αντιγονη" σου θυμιζω και αυτο:
http://brexmother1.blogspot.com/2007/12/anna-akhmatova.html


καλο βραδυ
KISSES

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

και μια λεπτομερια η Μaubeuge ειναι μια απο τις ομορφοτερες μικρες πολεις της Γαλλιας!!

Μιχαήλ Angel said...

Ωραία ποιήτρια και σπουδαία γυναίκα. Και τι εποχές ήταν εκείνες, ε? Χρωστάω το ποίημα, Λούσυ μου.
Το μπλε που έβαλα στο μπλογκ, και ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια σου, δεν μου κάθεται καλά, εγώ είμαι του λευκού. Θα το αλλάξω μάλλον. Και καλά έκανες και δεν με ξαναπροσκάλεσες ;)
Μάκια.

Μιχαήλ Angel said...

Το έκανα φωτεινό, Λούσυ. Δεν μου πάμε τα σκούρα εμένα. Όποτε μπεις, πες μου τη γνώμη σου. Στείλε μου και κάποιον κώδικα για μουσική. Σμουατσ

free_dober_man said...

Την καλησπέρα μου. Δεν το έχω διαβάσει ομολογώ, αλλά φαίνεται ενδιαφέρον. Φιλιά καλό μου.

stonnon said...

Αν μου επιδίδατε πρόσκληση θα σας παρέθετα το εξής:

Κάτι επικίνδυνα κομμάτια
χάος
είν’ η ψυχή μου
που έκοψε με τα δόντια του
ο Θεός.

Μίλτος Σαχτούρης


Καλησπέρα, Λούσυ.
Στάθης Νονάκης

lucy of wild flowers said...

Καλησπέρα, φίλοι μου!
Θα απαντήσω αύριο στα σχόλιά σας.
Πολλά φιλιά σε όλους!

δημήτριος παν. μεντεσίδης said...

Εξαιρετική πραγματεία περί της υπέροχης Άννας Αχμάτοβα στο ''Ο χορός της Νατάσας'' του Ορλάντο Φιγκές , στο δεύτερο τόμο και στο κεφάλαιο ''Η Ρωσία μέσα από το Σοβιετικό φακό''.
Ένα εκπληκτικό ταξίδι στην πολιτισμική ιστορία της Ρωσίας, από έναν μαιτρ του είδους.

Lorelei Am Rhein said...

δημήτριε παν. μεντεσίδη,
καλησπέρα!

Σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο και χαίρομαι που η Άννα Αχμάτοβα "μιλάει" και σε σένα...
Θα φροντίσω να προμηθευτώ το βιβλίο...