Saturday, February 9, 2008

Mirror

....

Πίνακες του
Francis Picabia
(One of the founders of DADA movement)

(Born 22 January 1879, Paris, France
Died 30 November 1953, Paris, France)






Ο καθρέφτης σου
μη ρωτάς

είμαι

είσαι
η ανεστραμμένη
εικόνα
μου

Το παραμορφωτικό κάτοπτρο
του βεληνεκούς
των αέναων κύκλων
της φαντασίας των ελιγμών
και των
κυκλοτερών
ανελίξεων

Κοίλο
Κυρτό

Εισχωρώντας
σε ρομβοειδείς κερατοειδείς
αναστέλλει
την τραγωδία
των αμφισβητούμενων
εκτελέσεων
διαστέλλει
το υπερεγώ
συστέλλει
το
αδιάλειπτο
και το
αναπάντητο
ή
το
απαντημένο
από τους ρυθμιστές
του
χρόνου;

Ο καθρέφτης σου
είναι

είμαι

παραμορφωτική εικόνα
της συγγνώμης
των ορθογώνιων
επεμβάσεων
που δολοφονούν
τους τέλειους
πλατωνικούς
κύκλους
εντός

Lucy 2008







6 comments:

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

ti egine to rixame sto dada twra!!lol
kalinixta
sxolia avrio
kisses

lucy of wild flowers said...

Ναι!
Όπως σού έγραψα και στα δικά σου σχόλια, με έπιασε η Άνοιξη...
Λίγο πρώιμα, ίσως;
Όσο για το Dada, χρωστάω σε κάποιον εκτενές ποστ!
Να δω, πότε θα το κάνω...
LOL
Kisses!

free_dober_man said...

Μας τυλίγεις στις λέξεις σου σαν σε ιστό αράχνης. Συνέχισε να πλέκεις τόσο πολύπλοκους ιστούς. Καλημέρα Λούσυ. Σε φιλώ :)
ΥΓ,Θέλω κάτι να σε ρωτήσω.Κοίτα το μέιλ σου.

lucy of wild flowers said...

Χρυσούλι μου,
το διάβασα και θα σού απαντήσω!
Ευχαριστώ πολύ!
Η αράχνη της γειτονιάς σας!
Φιλάκια!

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

I consider America responsible for the shame of our age: the glorification of work, that stupid ideology which has engendered the idea of material progress and the disdain of every utopia or poetry tending toward the perfection of the human soul... I cannot help opposing those influences... with the most violent lunge forward, the idea, and the most creative of actions, idleness.

τάδε έφη Tristian Tzara ο ένας από τους δύο νονούς του ΝΤΑΝΤΑΪΣΜΟΥ...
ΕβραιοΡουμάνος από το BACAU..

Αναφορικά με τον PICABIA και την Νεοϋρκέζικη παρέα του, θα έλεγα οτι "ολίγα" προσέφεραν στο ντανταϊστικό ρεύμα, επειδή δεν πήραν ποτέ ανοιχτά θέση.
Ηταν πολύ αντικαπιταλιστικό σαν ρεύμα, για τα Αμερικανικά γούστα της εποχής.
Οι μικρές αναφορές και η συμπάθεια τους δεν ήταν τόσο έκδηλη, όσο των Ευρωπαίων Ντανταϊστών.

Σαν ζωγράφος βέβαια είναι απαράμιλος και ένας απο τους πιο αγαπημένους μου.

Αλήθεια έφτασε ποτέ αυτο το ρεύμα στην Ελλάδα, πότε;
Και αν ναί από ποιούς;

φιλιά
καληνύχτα.

lucy of wild flowers said...

Δημήτριε,
ο Ντανταϊσμός είναι περισσότερο στάση ζωής και φιλοσοφίας απέναντι στα πράγματα, παρά ρεύμα ζωγραφικό!
Γιαυτό δεν έχει χαρακτηριστικά αποκλειστικά δικά του, αλλά είναι συρραφή πολλών άλλων ρευμάτων.
Στην Ελλάδα δεν ευδοκίμησε.
Ο σουρεαλισμός ναι!

Κάποια στιγμή θα το κάνω το αφιέρωμα.
Φιλιά!