Sunday, April 13, 2008

Primavera

Στα ηχεία μας σήμερα:
Antonio Vivaldi
Spring
Concerto no. 1 in E RV 269
Spring I, II, III
(Alegro, Largo, Alegro)

Πίνακας του
Sandro Botticelli
(born 1445, Florence [Italy]
died May 17, 1510, Florence)

Primavera
and Details

Δες
πώς το χαμόγελο της νύχτας

σαγηνεύει τις σκιές

που σέρνονται
στα ρείθρα και στα αγριόχορτα

πλήθυναν οι παλμοί της καρδιάς

περιπαίζει η ανέμη το τυλιγμένο παραμύθι

που ξεχάστηκε στον αραχνιασμένο πύργο

τον πιο ψηλό του κάστρου

καθώς οι ιστοί από τις αράχνες

που πάντα προσανατολίζονται στον ήλιο

παγιδεύουν τα ανύποπτα κολεόπτερα

και τις χρυσόμυγες

που μόλις ξύπνησαν

τις πεταλούδες,
που ενδύθηκαν
τα φτερά της ωραιότητας

και τις αργόσχολες κάμπιες

που έκπληκτες ανακαλύπτουν

τα μυστικά
της οργιώδους καμπύλης


Ξεπετάγεται ο θυμός
ενδεδυμένος
το κόκκινο της φωτιάς
σκαλώνει στις λυγαριές
βουτάει στις πρωινές δροσοσταλίδες
τινάζει με μανία τον φόβο του άγνωστου


Το Άγνωστο...
δεν το κατανοεί
μα η προσπάθεια να το αφανίσει

τον αφήνει μαύρο και οικτρό

σχεδόν εκμηδενισμένο

ο φόβος είναι το φίδι

που τρέφεται

από το ίδιο του το μένος


Αυτό το πέρασμα

αυτό το μονοπάτι

η λησμονημένη ατραπός

από τον θάνατο στη ζωή

από τον θάνατο στη λήθη
από τα ερειπωμένα, μοναχικά κτίσματα

της ξεραμένης κοιλάδας
που αρχίζουν να χάσκουν σαν φαντάσματα

κάθε άνυδρη εποχή
τάχτηκαν στην αλήθεια

δεν έχουν άλλον προορισμό


Σ' αυτόν τον δρόμο του γυρισμού

σε λιβάδια, που επαγγέλλονται
την αφθονία της Άνοιξης

και την καρποφορία του καλοκαιριού

θα περιπλανηθώ
σαν διαβάτης,
που έχασε
κάθε προορισμό

που στήριξε με τα γυμνά του χέρια

τους παγετώνες
πριν γίνουν
θλιμμένες σταγόνες νερού

που χάραξε τους καρπούς των χεριών
και τις φλέβες

με το κρύσταλλο του πιο πηχτού σκοταδιού

που διάβηκε την καταχνιά

και κατάπιε το αλμυρό νερό

των δακρύων του χρόνου


Αυτός ο κουρασμένος ίσκιος
οδηγεί στον ήλιο

κι ας έχουν οι ιστοί
πάντα προσανατολισμό τους

στην ανατολή


Στον ήλιο θα κατευθυνθώ

στο φως

στην άνοιξη

στη ζωή...


Λ. Κ. 2008





6 comments:

Antoine said...

Το πνεύμα της Άνοιξης σε έχει καταλήψει!

Προσωπικά μου αρέσει περισσότερο η Αλληγορία της Άνοιξης παρά η Γέννηση της Αφροδίτης. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη δημιουργικότητα του Μποτιτσέλι. Είναι από τους λίγους ζωγράφους που όλη η υφήλιος γνωρίζει και έστω πίνακά του!

Γεια σου, Lucy!

free_dober_man said...

Υπέροχα δένεις τις λέξεις σου και τα ποιήματά σου μικρά ταξίδια στον κόσμο των πνευμάτων και των ψυχών!
Πόσο γλυκά όλα, λόγια κι εικόνες, με ωθούν στην άνοιξη της ψυχής.
Σε φιλώ καλό μου!

Μιχαήλ Angel said...

Στην άκρη του χρόνου να περπατήσω θέλω. Να είναι άρα ευλογία ή κατάρα η αιώνια ζωή? Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν βλέποντας τα θαυμαστά και τα μεγάλα των ζωγράφων.
Πολύ όμορφο και απ-(?)αισιόδοξο το ποίημά σου. Σμουατς

Lucy of wild flowers said...

Καλησπέρα,
στους αγαπημένους φίλους!


@Αντουάν μου,

Το πνεύμα της Άνοιξης με έχει καταλάβει τόσο πολύ,
που έχω ήδη αρχίσει τις μικρές αποδράσεις, όποτε μπορώ!
Λατρεμένη η φωτεινή σκοτεινότητα του Μποτιτσέλι!
Φιλάκι!


@free μου,
ευγενέστατε,

πολλά ευχαριστώ!
Ελπίζω να έχει ήδη εγκατασταθεί για τα καλά η άνοιξη στην καρδιά σου!
Φιλιά πολλά!


@Μιχαήλ μου,

δεν μπορώ να σού απαντήσω...
Πολλοί εζήλωσαν την αιώνια ζωή, αλλά ένα όνειρο είναι κι αυτό,
όπως τόσα άλλα...
Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας το ποίημα, όπως το δει κανείς!
Φιλιά πολλά!

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

καποιος ανωνυμος εγραψε ενα σχολιο για τον χειρισμο της γλωσσας....τελικα αν και δεν γουσταρω τα ανωνυμα σχολια...
θα πρεπει να συμφωνησω μαζι του....

@antoine! προσεχε!βλεπε,μαθαινε....

Ξεπετάγεται ο θυμός
ενδεδυμένος το κόκκινο της φωτιάς
σκαλώνει στις λυγαριές
βουτάει στις πρωινές δροσοσταλίδες
τινάζει με μανία τον φόβο του άγνωστου

θυμος, κοκκινος, που μεσα στο διαφανο των δροσοσταλιδων ξεπλενει τον αγνωστο φοβο....

einfach wunderbar η προτιμας το wunderbar wirken ...

παρε και ενα ανοιξιατικο kiss

Lucy of wild flowers said...

@Demetrius,
dankessen!!!
"einfach wunderbar" will do!

Το φοβόμαστε το άγνωστο!
Είναι τόσο ανθρώπινο αυτό...
Ανταποδίδω το ανοιξιάτικο
φιλί!