Thursday, August 21, 2008

The Isle Of The Dead

The Isle of the Dead, 1880,
Oil on Canvas,
Kunstmuseum Basel

The masterpiece
painted
by
Arnold Böcklin
(born Oct. 16, 1827, Basel, Switzerland,
died Jan. 16, 1901, Fiesole, Italy)

The Isle of the Dead, 1886,
Museum der Bildenden Künste, Leipzig, Germany
                                                                                 

HR Giger's homage to Böcklin's masterpiece
The Isle of The Dead


Μακάβριο εύρημα
η μαύρη κοιλάδα
σβησμένη με μονοκονδυλιά 
από αίμα και ραδιενέργεια

Πώς είπαμε τ' όνομά σου;
Και πού μένεις;
Όλο ξεχνάω τις αυγές
Όλο και πιο πολύ
θα με βοηθήσεις να θυμηθώ;
Κι αυτά τα μακάβρια ευρήματα;
Ή μήπως είναι τα χτεσινά αποφάγια μου;
Και πώς ξέχασα να κλειδώσω;
Από πού κυλάει όλο αυτό το αίμα;
Ένα παράθυρο ξεχάστηκε ανοιχτό
Είσαι πολύ απρόσεκτος
Θα τιμωρηθείς
Δεν μού αρέσει το κόκκινο
είναι πολύ καυτό
και πάντα κυλάει
δεν μπορείς να το σταματήσεις
Γιαυτό θα βασανιστείς
ναι, ναι, θα βασανιστείς
τα σχέδια
εκείνες οι μαύρες γραμμές
και τα σημάδια
στη βάση του κρανίου σου
ναι, θα δηλώσεις μετάνοια
αλλιώς θα τιμωρηθείς
θα τιμωρηθείς μέχρι θανάτου
θα φας όλα τα αποφάγια
και θα σφουγγίσεις με τα μαλλιά σου
το αίμα από τους τοίχους

Ποιός είπαμε ότι είσαι;
Και τ' όνομά σου...
όχι, όχι δεν μού θυμίζει κάτι
Ίσως τα μακάβρια ευρήματα...
ίσως αυτά...
ίσως κοιτώντας τα θυμηθώ...

Λ.Κ. Καλοκαίρι 2008

9 comments:

kioy said...

This comment has been removed by the author.

kioy said...

Νομίζω πως ζωγραφίζεις αγαπητή μου...
Οι λέξεις τα χρώματα στο πινέλο του μυαλού σου, και καμβάς ενιαίος και αδιαίρετος τούτο το κειμενό σου...

Εμείς οι άνθρωπο της γνώσης, που όλο εξελισσόμαστε, πως ακόμα δε χωνέψαμε την ματαιότητα μας. Πως δεν συνειδητοποιήσαμε το όνομα του; ¨ολα μια μεγάλη αντίφαση... Και η επιστήμη που καρπώνεται και φορτώνεται όλο το βάρος της γνώσης πως κάθε μέρα καπηλεύεται θεραπείες
που φτυαρίζουν τα μυαλά μας πως θα γλιτώσουμε την αναπόφευτκή μοίρα μας... Άνθρωποι δειλοί και ανίδεοι , δίχως προσποίηση στο στίβο της άγνοιας τους. Κάθε ζωή έχει υποχρέωση, σαν κερί που θα σβήσει, μια αιωνιότητα στο The Isle Of The Dead...

Την καληνύχτα μου αγαπητή μου...

s.frang said...

Γιατί τέτοια μαυρίλα; Γράψε τίποτα ευχάριστο, όσο λάμπει ο ήλιος... Με τις μαυρίλες του χειμώνα μπορείς να ρίξεις τα απαισιόδοξα που μαζεύεις ως φιλόλογος και ως κριτικός τέχνης.

ΥΓ: Α ναι, και καλό φθινόπωρο, οσονούπω!

Lucy of wild flowers said...

Καλημέρα σας!

@kioy μου,
ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια, που απαλύνουν τη μαυρίλα, (όπως λέει και ο Στέλιος!)
και κάνουν το blogging ακόμα άξιο υπάρχειν!
Γράφεις πολύ όμορφα, όπως έχω διαπιστώσει και στο ιστολόγιό σου και όπως βλέπω και στα εδώ σχόλιά σου!
Χαίρομαι για την αμοιβαία μας συμπάθεια!
Φιλιά πολλά!



@Στέλιο μου,
κάθε που γυρίζω στην Ελλάδα μετά από διαμονή "έξω",
υφίσταμαι ένα μικρό, έως πολύ μεγάλο πολιτισμικό σοκ!
Η μαυρίλα, λοιπόν, είναι αναπόφευκτη!
Just can't help it!

Lots of kisses!

Antoine said...

Hallo!
Hallo!
Σου έλειψε ο μικρούλης σου Antoine;

Δε χρειάζεται -νομίζω- να επαναλαμβάνομαι δηλώνοντας ότι χειρίζεσαι άψογα το μακάβριο. Τραγικό όσο το επιθυμείς και λυρικό υπακούοντας απλά στην τραγικότητά του. Οι πίνακες μου ήταν άγνωστοι αλλά οφείλω να ομολογήσω την αδυναμία μου, που έχεις πάμπολλες φορές έχεις αντιληφθεί, για την πένθιμη ζωγραφική.

Υ.Γ. Σου στέλνω όλη μου την αγάπη και πολλά φιλάκια από τη Θεσσαλονίκη στην οποία μόλις πριν έφθασα μετά από πολυήμερες διακοπές στο Αιγαίο.

Lucy of wild flowers said...

@Αντουάν μου,
χαίρομαι πολύ, που γύρισες και πέρασες όμορφα στα γαλάζια νερά του Αιγαίου!

Έχεις κι εσύ την αγάπη μου και τα φιλιά μου!

Καλή νύχτα...

Antoine said...

Δέχομαι μετά χαράς τα φιλιά σου και την αγάπη σου!
Να έχεις και συ μια όμορφη νύχτα!

markos-the-gnostic said...

ακόμη κι απ την απλή μετάβαση από μια οποιαδήποτε πόλη προς την Αθήνα, παθαίνεις πολιτισμικό σοκ...

Lucy of wild flowers said...

Μάρκο μου,
ακριβώς έτσι!
Καλό μήνα!