Tuesday, April 21, 2009

The Pre-Raphaelites

Στα ηχεία μας σήμερα:
Gustav Mahler
Symphony No.2 "resurrection"
&
Symphony No. 4 - 4
conductor: Leonard Bernstein

The Pre-Raphaelites brotherhood,
The most famous brotherhood in the history of Art.




Αρχίζουμε σήμερα, ένα αφιέρωμα στο καλλιτεχνικό κίνημα του 19ου αι., αυτό των Προ-Ραφαηλιτών, ένα κίνημα, που, εκτός από ζωγραφική, περιελάμβανε ποίηση καθώς και λογοτεχνία.


Το ιστολόγιο θα σχοληθεί αρχικά με τους ζωγράφους, ξεκινώντας από τον Ford Madox Brown, δάσκαλο και στενό φίλο του Dante Gabriel Rossetti.


O Ford Madox Brown, παρ' όλο που ποτέ δεν έγινε μέλος της αδελφότητας, σήμερα θεωρείται ο πλέον αντιπροσωπευτικός του κινήματος, από όλους τους υπόλοιπους.
Η ζωγραφική του έχει άμεσες επιρροές από τη Φλαμανδική Σχολή, αφού ο ζωγράφος σπούδασε Τέχνη στο Βέλγιο, και συγκεκριμένα στην Μπρυζ και στην Αμβέρσα.
Τα έργα του διακρίνονται από το έντονα μανεριστικό (μανιεριστικό, όπως έχει επικρατήσει στην Ελλάδα) ύφος
και τις πολύπλοκες σκοτεινές και δραματικές συνθέσεις.
Το έργο Work, θεωρείται το αριστούργημά του.



Ο αμέσως επόμενος της αδελφότητας,
τον οποίον θα παρουσιάσει το ιστολόγιο,
είναι ο
Edward Burne-Jones.



Ford Madox Brown-English Painter

(born April 16, 1821, Calais, France
died October 6, 1893, London, England)



The Seeds and Fruits of English Poetry


John Wycliffe Reading His Translation of the Bible to John of Gaunt


Romeo and Juliet


The Pretty Baa-Lambs


Work


Work (Detail)


The Last of England


Elijah Restoring the Widow's Son



Katia A.

9 comments:

Άτη Σολέρτη said...

Οι προραφαηλίτες είναι από τους αγαπημένους μου! Περιμένω να δω Burne-Jones και Rossetti με ανυπομονησία. Εξαιρετικά έργα με δύναμη να ταξιδέψουν... Εμπνευστικότατοι!!!

Lorelei Am Rhein said...

Καλημέρα, Άτη!
Χαίρομαι, γιατί κι εγώ αγαπώ πολύ αυτή την ομάδα ζωγράφων.
Ο Rossetti θα είναι ο τρίτος, που θα παρουσιαστεί.
Άλλωστε, είναι και ο πλέον αγαπημένος (μου)!
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!
Να έχεις μια όμορφη Τετάρτη!

Antoine said...

Αυτό που με εκπλήσσει με το κίνημα των προ-ραφαηλιτών είναι η ιδέα στην "οπισθοχώρηση" σε μια πιο αυθεντική ζωγραφική. Την ώρα που στη Γαλλία και στη Γερμανία ξεπρόβαλλαν νέα κινήματα, τα οποία σαφώς μπορούν να θεωρηθούν μία ομαλή εξέλιξη στη ζωγραφική, στην Αγγλία παρουσιάζεται μια προσήλωση στο παρελθόν.
Πώς το ερμηνεύεις εσύ αυτό το γεγονός;

Ομολογώ ότι σου ταιριάζουν απίστευτα οι προ-ραφαηλίτες. Εξάλλου στο μπουντουάρ σου που τόσο αγαπώ κάνουν αισθητή την παρουσία τους...

Φιλιά!

Lorelei Am Rhein said...

@Antoine,
καλησπέρα!

Μόλις γύρισα από μια συγκλονιστική ταινία-γαλλική- "το χάρισμα της Σεραφίν"!
Πρόκειται για μια βιογραφική ταινία ενός τρομερού ζωγραφικού ταλέντου και ταυτόχρονα μιας όχι και τόσο stable προσωπικότητας.
Νομίζω, αυτή η ταινία, θα απαντούσε στο ερώτημά σου!

Είναι γνωστό, ότι η ομάδα των προ-ραφαηλιτών ήθελε να διαχωρίσει τη θέση της και την Τέχνη της, από τον ακαδημαϊσμό της εποχής!

Μήπως το ίδιο δεν γίνεται και σήμερα από ομάδες νέων δημιουργών, οι οποίοι μάλιστα τολμούν την αποδόμηση της Τέχνης?
Μήπως το ίδιο δεν συνέβη με τους ντανταϊστές, που επέστρεψαν στο primal και το υποσυνείδητο?

Η δουλειά του κριτικού τέχνης είναι πολύ άχαρη, γιατί απλά κανένας κριτικός δεν μπορεί να ξέρει τι είχε στο κεφάλι του και στην ψυχή του ο καλλιτέχνης.

Τώρα αν θες την άποψή μου για τους προ-ραφαηλίτες, η απάντηση στο ερώτημά σου βρίσκεται στην κουλτούρα τους και στην λατρεία των Άγγλων για τον νατουραλισμό και την φύση.
Ενδιαφέρονταν, πρωταρχικά, για λεπτομερή και εκ του σύνεγγυς μελέτη του αντικειμένου και για την αποθέωση της φύσης, πράγματα, που κατά τη γνώμη τους έλειπαν από τους μεγάλους ζωγράφους της Αναγέννησης και συγκεκριμένα από τον Ραφαήλ!

Πάντως, θα σού ξαναπώ, άλλη μια φορά, ότι σε κάποια ερωτήματα, απόλυτα ακριβής απάντηση δεν υπάρχει.
Ο πόθος για δημιουργία κάποιων καλλιτεχνών είναι τόσο διακαής, ώστε όταν εκλογικεύεται, χάνει την ουσία του.

ΥΓ. Να δεις την ταινία, που προανέφερα!
Αυτά τα ολίγα...
Φιλιά!

Antoine said...

Λεπτομερέστατη απάντηση!
Την ταινία μου την πρότεινε κι ακόμη ένας μπλόγγερ που εκτιμώ πολύ, οπότε θα το θέσω ψηλά στις προτεραιότητές μου!

Καλό βράδυ!

Lorelei Am Rhein said...

Α! Ωραία, τότε!
Περιμένω τη γνώμη σου!

SUN W KNIGHT said...

Πάντα χαίρομαι όταν - σπάνια -συναντώ Δέσποινες στον κόσμο των τεχνών. Μου υπενθυμίζουν πως δεν υπάρχουν κανόνες δίχως εξαίρεση.
Καλοπροαίρετο σχόλιο από έναν ψεύτικο ιππότη... αδελφό του Ροσέτι και του Μπερν-Τζόουνς, που όμως υπήρξε και μαθητής του Ραφαήλ...

Lorelei Am Rhein said...

Ένας μαθητής του Ραφαήλ,
λοιπόν...

Ενδιαφέρον!

panagiota said...

Καλησπέρα σε όλους!
Αγνοούσα παντελώς την ύπαρξη της σχολής των προραφαηλιτών, μέχρις που επισκέφτηκα φέτος την Tate Britain του Λονδίνου.
Ελάχιστες ακαδημαικές γνώσεις αποκόμισα γι' αυτούς, απ' ό, έχω καταλάβει δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη θεωρία, ωστόσο, με συγκίνησαν πολύ οι πίνακές τους και ιδίως οι γυναικείες μελαγχολικές μορφές, οι μελό μορφασμοί τους, τα παραδομένα στη φύση σώματα.
Ξαφνιάστηκα πολύ ευχάριστα με το αφιέρωμά σας.
Θα ήθελα να ζητήσω μόνο, αν γίνεται, να σημειώνεται και το μουσείο όπου βρίσκεται ο πίνακας. Αν μας βγάλει ο δρόμος προς τα κει...