Το πόθεν έ(αί)σχε(ο)ς των πολιτικών

Painting 
by

Giulio Romano

(original name Giulio Pippi)

(born 1492/99, Rome, Italy,

died Nov. 1, 1546, Mantua, Duchy of Mantua)

The references of the painting are crystal clear.

Jupiter: Corruption through power and money

Olympias: The person willing to be corrupted.

Jupiter Seducing Olympias

1526-28

Fresco

Sala di Psyche, Palazzo del Tè, Mantua

Είναι απίστευτο, το πώς το πόθεν έ(αί)σχε(ο)ς των πολιτικών της Ελλάδας, δεν έχει αλλάξει από το 2008, από τότε, δηλαδή, που έγινε αυτή η ανάρτηση! 

Και όχι μόνον δεν έχει αλλάξει, (αυτοί έγιναν πλουσιότεροι, αναιδέστεροι και περισσότερο αλαζόνες), αλλά εν μέσω οικονομικής κρίσης, αυτοί οι άνθρωποι πλέον, προκαλούν απροκάλυπτα με τις υπόγειες κινήσεις τους, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας μεν, χωρίς να αναφέρονται, όμως, τα συγκεκριμένα ονόματα.

Άλλωστε, είναι και αισθητικά απαράδεκτο, βΟλευτές-καλοβολεμένοι, τερατωδών διαστάσεων και κιλών, (φάτε-φάτε, που έλεγε και ο παλιός, καλός κωμικός) 

να καλούν τον πολίτη σε αιματηρή λιτότητα!

ΑΣ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΙΣΟΥΜΕ!

ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ!

ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Ας έρθουν στην ελληνική βουλή νέα, φρέσκα και προς το παρόν αδιάφθορα πρόσωπα...

Μέχρι να διαβρωθούν, αν κάποια στιγμή διαβρωθούν κι αυτοί, βλέπουμε...

Κάτια Ξ.

Δεκέμβριος 2011

Nano politics...

...and Nano politicians...

Πίνακας

του

Lucas Cranach, the Elder

(born 1472, Cranach, bishopric of Bamberg [now Kronach, Germany],

died October 16, 1553, Weimar, Saxe-Weimar)

The Judgment of Paris

c. 1513

Oil and tempera on limewood, 43 x 32 cm

Kimbell Art Museum, Fort Worth

Detail of the painting

Δύο "ηγέτες" νανοειδούς πολιτικού διαμετρήματος, 

η Angela Merkel - "L'Europe c’est Moi"

και ο Nicolas Sarkozy - "Jawohl meine frau Merkel",

θα αποφασίσουν για το μέλλον της Ευρώπης!

Οποία παρακμή!

Κάτια Ξ.

Δεκέμβριος 2011

The Tower of Babel

Painting

by

Pieter Bruegel, the Elder

(born 1525, probably Breda, duchy of Brabant [now in the Netherlands],

died September, 1569, Brussels [now in Belgium])

The Tower of Babel

1563

Oil on oak panel, 114 x 155 cm

Kunsthistorisches Museum, Vienna

Details of the painting

 

Τον χτίζουμε 

ολημερίς κι ολονυχτίς

κι ακόμα τον υψώνουμε

και τον υψώνουμε

και τον υψώνουμε

χωρίς σταματημό...

Κάτια Α.Ξ. 

Νοέμβρης 2011

Ήρθαν, λοιπόν.

"Le Bouquet tout fait"

by 

René Magritte 

- Belgian surrealist artist-
(21 November 1898 – 15 August 1967)

Ήρθαν, λοιπόν, οι βάρβαροι του ποιητή;

Αυτοί, που "θα ήσαν μια κάποια λύση";

Ίσως η μόνη λύση;

Νύχτα επέλασαν στην πόλη.

Κατέλυσαν σε πανδοχεία βρωμερά

και πλάγιασαν με εταίρες.

Και τώρα στέλνουν τα μαντάτα, λέει.

Πεινούν τ' άλογά τους και διψούν

και οι ίδιοι, μόλις ξαποστάσουν,

τους άμοιρους αυτής της άνυδρης κοιλάδας

ν' ανταμώσουν θέλουν.

Ήρθαν, λοιπόν, οι βάρβαροι...

Μα δεν μπορώ τα μάτια μου

πάνω τους ν' αποθέσω...

Μού λείπει μια εικόνα ομορφιάς.

Κάτια Ξ.

Οκτώβριος 2011

Ελλάδα, η χώρα των Desperados

Μια παλιά ανάρτησή μου, (May 10, 2008)
η οποία, σήμερα, με κάνει να ανατριχιάζω...

Πίνακες
του
William Turner
(born 1508?, Morpeth, Northumberland, Eng.
died July 7, 1568, London)

Στα ηχεία μας σήμερα:
Qui Tollis
του
Joseph Haydn
( born March 31, 1732, Rohrau, Austria
died May 31, 1809, Vienna)

Ο Έλληνας τα τελευταία χρόνια, ζει την κάθε του μέρα σαν να είναι η τελευταία του!
Σαν να μην υπάρχει μέλλον,
σαν να έχει διαγραφεί το "Αύριο" από την δική του πραγματικότητα!
Έτσι αισθάνεται, έτσι έχει μάθει να σκέπτεται, ή μάλλον έτσι τον έχουν "εκπαιδεύσει" να σκέπτεται. Με την απουσία ουσιαστικής σκέψης, με την απουσία ελπίδας.
Αλλιώς, πώς να εξηγήσει κανείς, ότι οδηγεί σαν ένας απελπισμένος κατάδικος, που μόλις δραπέτευσε από την φυλακή και ξέρει, ότι από στιγμή σε στιγμή θα τον ξαναρίξουν πίσω από τα σίδερα, οπότε ούτε η δική του ζωή, ούτε του συνανθρώπου του έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία.
Πώς να εξηγήσεις, ότι τεμπελιάζει ατέλειωτες ώρες στις καφετέριες, σαν να τού τέλειωσαν οι στιγμές απόλαυσης και χαλάρωσης, ότι ξενυχτάει στα σκυλάδικα, σαν να μην τού αρκεί η διάρκεια της ημέρας,
ότι υπερδανείζεται και υπερχρεώνεται, σαν να μην πρόκειται ποτέ να φτάσει η αποφράς ημέρα, που θα πρέπει να αρχίσει να ξεχρεώνει,
ότι δεν ενδιαφέρεται ούτε στο ελάχιστο για το μέλλον της χώρας του, με συνέπεια να μην συνδικαλίζεται, να απαξιώνει ένα κεκτημένο με αίμα, απαράβατο δικαίωμα και καθήκον του, αυτό της επιλογής των εκπροσώπων του στη Βουλή δια της ψήφου του.
Πώς να εξηγηθεί, ότι καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον, καίγοντάς το, καταπατώντας το, σαν να μην πρόκειται να το κληροδοτήσει σε κανένα, λες και είναι ο τελευταίος άνθρωπος επί γης;
Κι όμως!
Είναι ο ίδιος έλληνας πολίτης, που σε καιρούς κινδύνου επιδεικνύει ομοψυχία και εξαιρετικό ψυχικό σθένος.
Είναι ο ίδιος ευαισθητοποιημένος πολίτης, που προσφέρει από το υστέρημά του για την ανακούφιση αναξιοπαθούντων συνανθρώπων.
Είναι ο ίδιος, που προσφέρει πολύτιμη βοήθεια σε περιπτώσεις, που φυσικές καταστροφές έχουν πλήξει γείτονες λαούς!
Είναι ο ίδιος, που επέδειξε υποδειγματική ψυχραιμία, τάξη και λογική, όταν διεξάγονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας, με αποτέλεσμα, όλα να λειτουργούν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι ακριβείας!
Είναι ο ίδιος πολίτης, που όταν έχει όραμα, έναν ανώτερο σκοπό, μπορεί να κάνει θαύματα!
Ποιός έχει στερήσει λοιπόν το όραμα από τον σύγχρονο Έλληνα;
Ποιός τον έχει κάνει να αισθάνεται σαν ένας άνθρωπος δίχως μέλλον;
Ποιός τον έχει οδηγήσει σε αυτήν την αυτοκαταστροφική μανία,
ώστε να συμπεριφέρεται και να λειτουργεί σαν ένας desperado μιας έρημης, καταδικασμένης, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς ελπίδα ανάνηψης, χώρας;
Πολλές οι ευθύνες και προς διαφορετικές κατευθύνσεις!
Το μεγάλο μυστικό, η κύρια αιτία, είναι οπωσδήποτε η κρίσιμη γεωγραφική θέση της Ελλάδας.
Μια θέση, που πολλοί λαχταρούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους, ώστε να εξουσιάζουν τις οδούς και τις τύχες των τριών ηπείρων!
Μια χωροταξική θέση, που είναι συγχρόνως η ευλογία και η κατάρα μας.
Ολόκληρη η ιστορία του Ελληνικού έθνους, είναι η τρελλή κούρσα των μεγάλων δυνάμεων να αποκτήσουν πλήρη έλεγχο στην Μεσόγειο, με πρόσβαση στην Ασία και με δυνατότητα να καταστέλλουν, εν τη γενέσει τους, τα απελευθερωτικά κινήματα της Αφρικής!
Είναι τυχαίο το γεγονός, ότι οι μεγάλες δυνάμεις κρατούν την Αφρική σε κατάσταση ομηρείας, εναλλάσσοντας το ένα χουντικό καθεστώς μετά το άλλο στα πλέον πλούσια κράτη της μαύρης Ηπείρου; Φυσικά όχι!
Έτσι ελέγχεται πλήρως ο τεράστιος ορυκτός πλούτος της πιο πλούσιας ηπείρου του πλανήτη!

Επιστρέφοντας στους σύγχρονους desperados της Ελλάδας, η δραματική αλλαγή θα επέλθει, μόνον όταν αντιληφθούν/αντιληφθούμε την τεράστια δύναμή μας!
Τότε και μόνο τότε!
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, απλά θα ζούμε σαν να μην υπάρχει αύριο!
Τραγικοί desperados σε μια κακογραμμένη τραγωδία,
χωρίς κομμό και χορικό!

Κάτια Ξ. 2008

Το πλιάτσικο είναι νέο φαινόμενο...

Και πολύ φοβάμαι, ότι δεν είναι ελληνικό, ούτε έργο αντιεξουσιαστών!
Δεν συνάδει με την έμφυτη περηφάνια και το πολιτιστικό κύτταρο του Έλληνα, ούτε με τους μακρόχρονους πολιτικούς αγώνες μας.
Είναι ΝΤΡΟΠΗ, που κάποιοι δεν περιφρούρησαν τις διαδηλώσεις και επέτρεψαν σε κάθε λογής κακοποιά στοιχεία να παρεισφρήσουν στο σώμα των εξεγερμένων νέων...


Εν τώ μεταξύ, οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, φαίνονται ανίκανοι να αποκωδικοποιήσουν τα δραματικά γεγονότα!
Αγνοούν πλήρως, ότι μια νέα γενιά ανθρώπων, οι έφηβοι 15-19 ετών, διαμορφώθηκαν ενώ αυτοί κοιμόνταν!
Θεωρούσαν τα παιδιά αυτά ακίνδυνα, ανενεργά, παιδιά του υπολογιστή και των chat rooms!
Θεωρούσαν τα παιδιά αυτά "κοιμισμένα", έτσι όπως τους έστρωσαν το πουπουλένιο κρεβατάκι τους οι γονείς, αυτή η βολεμένη και πλήρως διαβρωμένη πια, "γενιά του Πολυτεχνείου"!
Πόσο λάθος μπορεί να κάνει κανείς, όταν αγνοεί την δύναμη των νέων!
Τον θυμό, την συσσωρευμένη οργή, το αίμα που βράζει!
Την αγωνία τους για το μέλλον, αλλά και και την ανάγκη για τη δική τους επανάσταση!
Την ανάγκη τους για μια νέα ολόδική τους ταυτότητα!
Για το δική τους εξέγερση και για την προσωπική τους επιλογή να διαμορφώσουν το αύριο!

Το πιο εύστοχο σχόλιο, που άκουσα αυτές τις ημέρες, ήταν από Ευρωπαϊκό δελτίο ειδήσεων, από το Παρίσι, νομίζω, όπου η δημοσιογράφος επισημαίνει, ότι στην Ευρώπη - με αφορμή την οικονομική κρίση - έχει ήδη αρχίσει ένας κύκλος βίας και επεισοδίων, ανάμεσα στον λαό και τις εξουσίες, που ευνοούν το μεγάλο κεφάλαιο!

Αυτή είναι μόνο η αρχή!

Οι Γάλλοι έχουν ήδη το παράδειγμα της πυρπόλησης του Παρισιού λίγα χρόνια πριν!
Οι Έλληνες πολιτικοί, όπως πάντα, με την δυσκαμψία μυαλού, που τούς διακρίνει, αρνούνται να "ανιχνεύσουν" και να αφουγκραστούν το κλίμα και την λαϊκή βούληση.
Έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου,
οι πολιτικοί ξεροσταλιάζουν για τις καρέκλες και ο λαός είναι, 
όπως πάντα, αγανακτισμένος, αλλά η λύση θα έρθει από τους νέους!
Μόνο από αυτούς!
Έτσι γινόταν πάντα στην Ιστορία!
Έτσι θα γίνει και τώρα!

Λ.Κ. 2008

Die Welle - Η Γερμανική Άνοιξη (του σινεμά)

Στα ηχεία μας σήμερα:
Κομμάτια από το soundtrack της ταινίας
και Clash!

Die Welle - Το Κύμα (2008)

directed by

Dennis Gansel

Jürgen Vogel ... Rainer Wenger

Max Riemelt ... Marco

Jennifer Ulrich ... Karo

"Είμαι 17άρης, σάς γαμώ τα Λύκεια..."

Όταν είσαι 17άρης, και τα Λύκεια γαμάς και ολόκληρη την κοινωνία μπορείς να γαμήσεις, και το πιο καταπληκτικό απ' όλα είναι, ότι μπορείς να το κάνεις με την αθωότητα, που έχουν απολέσει εντελώς οι "μεγάλοι", δηλαδή, μπορείς να έχεις τόσα ελαφρυντικά, τόσους σοβαρούς λόγους και τέτοια εσωτερική φλόγα, που μπροστά στο σαρωτικό σου ΚΥΜΑ, είναι ανήμποροι οι γραβατωμένοι γιάπηδες και οι ελευθεριάζοντες πολιτικοί!
Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν είσαι νέος,
και ζεις σε μια "φάση" καθόλα ισοπεδωτική, όταν είσαι σταγόνα, σταγονίτσα, σταγονίδιο (ας θυμηθούμε τα παροιμιώδη "σταγονίδια" του Ευάγγελου Αβέρωφ!!!)
και απεγνωσμένα αποζητάς να ταυτιστείς με άλλες σταγόνες;
Τι μπορεί να συμβεί, όταν ξαφνικά μέσα στην μακάρια νάρκη του καταναλωτισμού και της τεχνητής ευμάρειας, αποκτήσεις ένα λόγο ύπαρξης, ένα σκοπό, που σε εμπνέει,
μια ιδεολογία, που σε ενώνει και σε ταυτοποιεί, που σε εντάσσει σε ένα σύνολο,
που σού δίνει έναυσμα και κίνητρο, που σε κάνει να ξεχωρίσεις από το ανώνυμο, μουντό πλήθος;
Που σε κάνει να ΖΕΙΣ, να ΖΕΙΣ, να ΖΕΙΣ;;;
Τελικά αυτό είναι το βαθύτερο κίνητρο και το πιο εργονομικό!
Το πιο ακατανίκητο!
Το κίνητρο που σού δίνει ΖΩΗ!!!
Η ουσία στην οποίαν πατάνε γερά όλα τα καθεστώτα ανά τον κόσμο!
Και όχι μόνο τα καθεστώτα!
Αλλά και όλες οι αρχές!
(Άλλωστε είναι γνωστό, ότι όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα βασίζονται κατ' επίφασιν, 
στην αρχή του αιτίου και αιτιατού)

Δίνουμε κίνητρο για ζωή στον άνθρωπο!
Και όσο πιο πολύ προχωρά η κοινωνία και εξελίσσεται ο άνθρωπος, βιολογικά, πολιτιστικά, οικονομικά, τόσο το κίνητρο για ζωή διαφοροποιείται!
Τόσο το κίνητρο για ζωή ισοπεδώνεται...
Ώσπου να γίνει ευτελές, τόσο δα μικρό, τόσο μηδαμινό, τόσο ανύπαρκτο, ώστε να συνοψίζεται σε μια άνευ ουσίας και κούφια, σαν "κύμβαλο αλλαλάζον" λέξη:

ΧΡΗΜΑ

Η παγκόσμια οικονομία καταρρέει!
Το Χρήμα και ο καταναλωτισμός κινδυνεύουν!
Μωρέ τι μάς λέτε;
Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος,
ή αλλιώς ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται!


Και αν ο ήδη πένης δεν φοβάται την φτώχεια, το σύστημα φοβάται το ΝΕΟ!
Ο οποίος νέος, έχει ανάγκη να πιστέψει σε κάτι!
Σε ένα όραμα, σε μια ιδεολογία, σε ένα σκοπό!
Σε αυτό, που θα τον βγάλει από το ΤΕΛΜΑ!
Τέλμα στο οποίο είναι βυθισμένη όλη η δυτική κοινωνία του λαίμαργου κεφαλαίου και του άπληστου ανθρώπου-εξουσιαστή!
Αυτόν τον ΝΕΟ, στρατολόγησε ο Χίτλερ, μετατρέποντας τον σε φρικτόν ΕςΕς (ανατριχιαστικό, αλλά πέρα για πέρα αληθινό και κατανοητό!)
Αυτόν τον Νέο, επικαλείται η ταινία Die Welle, για να διχοτομήσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο,  ( των νέων αλλά και των μεγαλύτερων ), ώστε να καταδείξει τις επιπτώσεις ενός προπαγανδιστικού και κατασταλτικού μηχανισμού, μεταμφιεσμένου τον μανδύα της "δύναμης", της "ενότητας" της "αλληλεγγύης", αλλά και της απάλειψης της μοναξιάς!
Τελεσίδικα, τραγική λέξη η μοναξιά για την ταινία!
Η μοναξιά της πόλης, η μοναξιά της διαλυμένης οικογένειας, η μοναξιά του να είσαι διαφορετικός!

Χαμένοι μέσα σε ένα συνονθύλευμα ιδεών και κατευθύνσεων, μια τάξη νέων 17άρηδων, επιλέγουν το μάθημα της Απολυταρχίας, και κάτω από την επιρροή ενός γοητευτικού και χαρισματικού καθηγητή, που προσέρχεται στο μάθημα με T-shirts των Ramones και των Clash, επαναπροσδιορίζονται κοινωνικά και ταξικά, αποκτώντας ομαδική συνείδηση, που θα τούς οδηγήσει σε απολυταρχικές μεθόδους και φασιστική νοοτροπία!


Είναι γνωστό, πού βασίστηκε ο Χίτλερ για να δημιουργήσει τις ορδές των Αρίων του!
Είναι γνωστό, επίσης, πού βασίζονται όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα, για να κρατούν τις μάζες καθηλωμένες!
Δίνουν λίγα προνόμια σε μερίδα πολιτών, και την ψευδαίσθηση, ότι είναι "ξεχωριστοί", με αποτέλεσμα αυτή η μερίδα να κρατά καλά το καμτσίκι εναντίον των μαζών!
Δεν χειραγωγεί ο "δικτάτορας" τους πολλούς!
Αρκεί να εκπαιδεύσει τους "λίγους" να κρατούν και να εκτοξεύουν όταν "πρέπει" το καμτσίκι!
Έτσι λειτουργούν όλα τα καθεστώτα, έτσι λειτουργεί το κεφάλαιο, έτσι παραμυθιάζονται κάποιοι, ότι είναι ξεχωριστοί, ακριβώς έτσι στρέφεται ο άνθρωπος εναντίον άλλου ανθρώπου, η θρησκεία εναντίον άλλης θρησκείας, ο πολιτισμός εναντίον άλλου πολιτισμού!
Το δίδαξαν και το πραγμάτωσαν πρώτοι οι αρχαίοι Ρωμαίοι, τέλεια!
Διαίρει και βασίλευε!
Έτσι ο φασισμός λειτουργεί υπογείως, ακόμα κι αν δεν φοράει πια το σήμα των ΕςΕς, ούτε λευκά πουκάμισα.
Ο φασισμός έχει πολλά πρόσωπα, είναι καλά κρυμμένος σε κάθε μας βήμα!
Γιαυτό πρόσεχέ τον!
Σε παραμονεύει να σε παρασύρει, χωρίς καν να το αντιληφθείς!
Έχει την μορφή δροσερής σταγόνας, που σύντομα μετατρέπεται σε ανεξέλεγκτο ΚΥΜΑ!
Που σε βυθίζει σαν δρόμος χωρίς επιστροφή στην βαθύτερη και πιο σκοτεινή άβυσσο!
Μην διερωτάσαι τι μάς ενδιαφέρουν εμάς όλα αυτά;

Γιατί το ΚΥΜΑ είναι εδώ!

Να δείτε την ταινία!
Δίνει μαθήματα πολιτικής, χωρίς καν να το προσπαθήσει!
Χωρίς καν να κοπιάσει!
Χωρίς καν να είναι μια μεγάλη καλλιτεχνικά ταινία!
Συγχρόνως δίνονται εξαιρετικές ερμηνείες!
Καθηλωτικά δυναμικό το σπιντάτο μοντάζ!


Highlight: Η σκηνή των μελών του "Κύματος", όταν γεμίζουν τη πόλη με συνθήματα!
Ένα πραγματικό πάρτυ του δρόμου!


Λ.Κ. 2008

κ. Χατζηγάκης

Ο σοφός λαός, λέει:
"Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης".

Τι σάς φοβίζει κύριοι;
Γιατί δεν συναινείτε στην σύσταση προανακριτικής επιτροπής;
Ως πότε οι "μεγαλοκαρχαρίες" θα κολυμπούν ασύδοτοι, αφού πρώτα έχουν καταβροχθίσει όλα τα ψάρια του ωκεανού;
Εχετε την εντύπωση, ότι θα συνεχίσετε να μένετε στο απυρόβλητο!;;
Φευ!
Το πλοίο σας βουλιάζει, κύριοι...
Ο σώζων εαυτόν, σωθήτω...

Λ.Κ. 2008

Όταν η ίδια η Βουλή διδάσκει την ατιμία...

Φωτογραφία από την ταινία

Vertigo

του

Alfred Hitchcock

Το θέμα με τον πρώην υπουργό Ναυτιλίας Παυλίδη και η συγκάλυψη του σκανδάλου με τις μίζες για τα δρομολόγια της άγονης γραμμής,  (δεν είναι το μόνο σκάνδαλο, βέβαια) αποκαλύπτει ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα νοσεί σοβαρά!
Και αν κάποιος απευθυνόταν στον ελληνικό λαό σήμερα, θα έπρεπε να τού πει:
Τυφλός τα τ'ώτα τον τε νούν τα τ'όμματ' εί !
Λ.Κ. 2008

Η Κατακόμβη των Ονείρων

Στα ηχεία μας σήμερα:
Popol Vuh
και
Hans Zimmer


Opening credits of

Nosferatu (1979)

by

Werner Herzog

Στεγανοποιημένο το πηγάδι του διαβόλου

ριχτήκαμε νύχτα

χωρίς σκοινί και κουβά

κι όλο στενεύουν τα τοιχία του

και αναδεύουν οι λειχήνες

ασθμαίνοντας για δηλητηριώδεις εναγκαλισμούς

η πτώση αμείλικτα κάθετη

και σφοδρή

τα νύχια προσπαθούν να γαντζωθούν

μα γδέρνονται

σκίζονται και ματώνουν

κορμιά άψυχα στον πάτο

η κατακόμβη των ονείρων

τα ξερνάει σαν μιασμένα υπολείμματα

μιας ακίνητης

και μελαγχολικής αιμομιξίας

όταν η κατακλυσμιαία βροχή

δεν προμηνούσε άλλο

παρά τον θάνατο

© Λ.Κ. 2008

Τράπεζες: Οι νέοι Shylock ή Υπάρχει Ελπίδα;

Πίνακας του
Bernardino Luini
Italian painter, Lombardian shool
(born 1480, Luino, died 1532, Milano)

Στα ηχεία μας σήμερα:
Richard Wagner
Parsifal
Mein Vater!


Salome with the Head of St John the Baptist

Άραγε, αυτή η χώρα έχει ελπίδα;
Αυτή η "μαζική συμφορά", που έχει ενσκήψει σ' αυτό το γεωγραφικό μήκος και πλάτος,
η οποία ονομάζεται "νεοέλληνες", έχει ελπίδα;
Αυτός ο τόπος, ο άνυδρος, ο ακαλλιέργητος, ο αφημένος και παρατημένος στους 4 ανέμους, έχει ελπίδα;
Αυτοί, που έχουν "όραμα" για τον τόπο, το οποίο εξαντλείται στο χτίσιμο και κλείσιμο των ποταμών, έχει ελπίδα;
Αυτοί που σχεδιάζουν τη νέα πόλη, κατεδαφίζοντας καλαίσθητες μονοκατοικίες, αναγείροντας τσιμεντένια κουτιά, με αποτέλεσμα ένα κομμάτι γης, χωρητικότητας 77 ατόμων να κατοικείται από 1007, έχουν ελπίδα;
Αυτοί οι δρόμοι, που είναι αδύνατον να περπατηθούν από ανθρώπους, αφού μόνιμα είναι παρκαρισμένα αμάξια σε κέθε τετραγωνικό μέτρο, έχουν ελπίδα;
Αυτά τα μυαλά, που εκτονώνονται σε παντοειδείς δραστηριότητες, πλην της πλέον κρίσιμης, που είναι η αντίσταση, έχουν ελπίδα;
Υπάρχει ελπίδα, όταν οι ψηφοφόροι εκλέγουν για αρχηγό κρατους κάποιον ανύπαρκτο, μεταφορικά και κυριολεκτικά;
Έχουν ελπίδα οι κυβερνώντες, όταν εντολοδόχος τους είναι το κεφάλαιο , που διακινείται μεταξύ μιας προκλητικής ολιγαρχίας;
Υπάρχει ελπίδα, όταν οι τράπεζες είναι οι Σάυλοκ του 21ου αιώνα;
Υπάρχει ελπίδα για όλους εμάς, που αγωνιούμε για ένα δίκαιο και φωτεινό μέλλον;
Για όλους εμάς, που δεν εφησυχάζουμε;
Για όλους εμάς, που δεν σιωπούμε;
Για όλους εμάς, που δεν κλείνουμε τα μάτια;
Για όλους εμάς, που αγωνιζόμαστε καθημερινά, μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες;
Για όλους εμάς, που ξέρουμε, ότι υπάρχει κάτι καλύτερο και ότι το να το αναζητούμε, δεν είναι ΟΥΤΟΠΙΑ;

Υπάρχει ελπίδα;

Υπάρχει;
Υπάρχει;
Υπάρχει;
Υπάρχει;
Υπάρχει;
Υπάρχει;

Λ.Κ.2008

Confessions...

Πίνακας
(with details)
του
Quentin Massys
( Born c. 1465, /66, Louvain, Brabant [now in Belgium]
Died 1530, Antwerp )

Πάει καιρός τώρα, που τα ιστολόγια δεν με εμπνέουν
για κανενός είδους εξομολόγηση!

Όμως, θα κάνω το χατήρι στον φίλο Θ. και παρ' ό,τι,
όχι εξομολογητικά, θα απαντήσω, στο τι θα άλλαζα,
αν μπορούσα, από το παρελθόν μου...
Τις οπισθοχωρήσεις μου!
H καθημερινότητα, per se, είναι διαβρωτική. Όμως
η αντίσταση στην διάβρωση είναι (προσωπική) νίκη!
Αυτό λοιπόν θα άλλαζα! Τίποτα άλλο!
Lucy 2007 (still!)

Αστυνομοκρατούμενο κράτος (;)

.....

Λέμε, λέμε, λέμε, μπορεί να αποδίδουμε στον έλληνα τα μύρια όσα ελαττώματα,
αλλά, όλα κι όλα!
Να πούμε και του στραβού το δίκιο!
Ο Έλληνας από την φύση του, την πολλή αστυνομοκρατία δεν τη σηκώνει!
Μπορεί να πασχίζει η Ελληνική Δεξιά (να μη γνωρίζει η "Αριστερά" σου τι ποιεί η "Δεξιά" σου!) να δημιουργήσει την ίδια τρομολαγνεία στον Έλληνα, που έχει δημιουργήσει ο Μπους στον Αμερικανό, ή που δημιούργησε πριν από χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του '70 η τότε Γερμανική κυβέρνηση στον μέσο Γερμανό, ο οποίος ευχόταν να έχει τον αστυνόμο μέσα στην αυλή του ή και μέσα στο σπίτι του αν ήταν δυνατόν, κάτω από τον φόβο της RAF (Rote Armee Fraktion-Ομάδα Κόκκινος Στρατός) των Andreas Baader και Ulrike Meinhof,
αλλά του Έλληνα, κι αυτή είναι η αλήθεια, όσους Αλβανούς κι αν τού ρίξεις στην Ομόνοια, όσους αναρχικούς κουκουλοφόρους, όσους Ζωνιανούς χασισέμπορους, όσους ρακένδυτους τριτοκοσμικούς οικονομικούς μετανάστες κι αν τού σπείρεις στον δρόμο του, ποτέ δεν θα ευχηθεί να έχει τον μπάτσο στην αυλή του!
Στην ουσία στα "τέτοια του"!
Ο Έλληνας σαν λαός, είναι αλλέγκρος, είναι χαλαρός, είναι δεν βαριέσαι αδελφέ, όλοι θα ζήσουμε, είναι "ποιος είσαι εσύ, κύριε πολιτσμάνε, που θα μού κατσικωθείς στο σβέρκο", - άσχετα, που πάει μετά μόνος του και βγάζει τα μάτια του με τις επιλογές της ψήφου του - έτσι λοιπόν η τρομολαγνεία είναι γιαυτόν άγνωστη έννοια!
Και κάτι με αυτές τις διαολεμένες κάμερες δεν τού κάθεται!
Καθόλου δεν τού κάθεται του Έλληνα, αυτού του απείθαρχου Βαλκάνιου!
Ωρύεται η κυβέρνηση, ότι δεν θα φακελώσει τους συνδικαλιστές!
Σιγά και σάς πιστέψαμε!
Ωρύεται ο Μαγγίνας, (κάτι σαν Μέγγενη δεν σάς φέρνει στο νου αυτό το όνομα;)
ότι είναι αθώος, ωσάν λευκή περιστερά, - ποιόν πάς να κοροϊδέψεις, κύριος;
Σε τα μάς, πούχουμε φάει τα πεζοδρόμια με το κουτάλι;
Αναρωτιέται ο συνδικάλας Έλλην, που κάθε, που θα τον χρειαστεί το κίνημα, αυτός εκεί, μπροστάρης, με την σημαία του συνδικαλιστικού αγώνα υψωμένη!

Βλέπει λοιπόν η κυβέρνηση, ότι του συνδικάλα Έλληνα ο σβέρκος τον αστυνόμο δεν τον σηκώνει, και έρχεται η εντολή, καυτή σαν πρωτοχρονιάτικο ψωμάκι,
από του Μαξίμου!
Καλύψτε τον Μαγγίνα, να περάσει το ασφαλιστικό, γιατί χανόμαστε!
Να περάσει το ασφαλιστικό κι ύστερα οι κάμερες, κομμάτια να γίνουν!

Lucy 2007

Du Levande ( Εσείς, οι Ζωντανοί (...Νεκροί ) )

.......

Νύχτες Πρεμιέρας στην Αθήνα
13ο Φεστιβάλ Διεθνούς Κινηματογράφου
στο Κλεινόν μας Άστυ

Ο Roy Andersson, μετά από το δυσοίωνο και εφιαλτικό "Τραγούδια από τον 2ο Όροφο", κινηματογραφημένο το 2000,
που είχα δει στον ιστορικό κινηματογράφο Studio (δυστυχώς έκλεισε!),
επανέρχεται, πιο ώριμος, πιο τολμηρός, πιο αθυρόστομος, πιο ρηξικέλευθος, και δίνοντας τη λύση, που είχε αφήσει ελλιπή στην προηγούμενη ταινία του...

Σουηδία, η χώρα της ευημερίας και του ιδανικού, κοινωνικού συστήματος,
που λειτουργεί σαν αλάνθαστος ελβετικός μηχανισμός ρολογιού ακριβείας!
Η χώρα, που τα κοινωνικά γρανάζια είναι τόσο καλολαδωμένα και θεωρητικά, όλα λειτουργούν στην εντέλεια!
Ακούγεται η ιδανική "πολιτεία", (Πλάτων και Γκαίτε ορίζουν τη ευτυχία και την λήθη εδώ), για να βιώνει κανείς την καθημερινότητά του;
Ίσως! Ίσως από ψηλά!
"Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά", σύμφωνα με το δικό μας άσμα.
Από ψηλά, η πόλη φαντάζει μια λίμνη γαλήνης, μια παραμυθία (παρηγοριά στην σύγχρονη ζούγκλα), μια ζωγραφιά, μια αγγελικά πλασμένη τοποθεσία, με ποτάμια, νερά, γεφύρια, πράσινο, πράσινο, όπου φτάνει το μάτι...
Αλλά από κοντά...αφήστε καλύτερα...
Από έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα...
Στην ταινία ξετυλίγονται αργά σκηνές σαν κομμάτια κι αποσπάσματα μιας αξημέρωτης νύχτας...
Στιγμιότυπα, σαν εκείνα του Ρόμπερτ Όλτμαν, μικρές σταγόνες ζωής ή θανάτου, στην χώρα των ζωντανών νεκρών...

"Έτσι που τη ζωή σου χάλασες εδώ
σ' όλην τη γή,τη χάλασες..."
(Κ.Καβάφης)

Με υποφωτισμένα πλάνα, η ταινία μοιάζει με τον εφιάλτη που σε δένει μαζί του τα ξημερώματα, πριν χαράξει η πρώτη αχτίδα, και σε ακινητοποιεί, έτσι ώστε να νιώθεις ότι θέλεις να ξυπνήσεις, κι ωστόσο να είσαι μουδιασμένος, καθηλωμένος και άλαλος.

Άνθρωποι, άνθρωποι, άνθρωποι...μόνοι άνθρωποι, χωρίς ψιμύθια, κατάχλωμοι σαν να βγήκαν μόλις από τον τάφο, ή σαν να ετοιμάζονται να διαβούν τις πύλες του Άδη.

Άνθρωποι ρομπότ, αλκοολικοί, που ακόμα και στο μεθύσι τους υπακούουν τον bartender, ο οποίος τούς δηλώνει κάθε φορά, ότι "αύριο είναι μια άλλη μέρα"!
Μια άλλη μέρα, ίδια κι απαράλλαχτη με την προηγούμενη...

Άνθρωποι, που πίσω από τις λαμπερές μάσκες-"πορσελάνες" (στην φανταστική και συνάμα ανατριχιαστική σκηνή με το τραπεζομάντηλο), επωάζουν το αυγό του φιδιού, τον ναζισμό!

Απροκάλυπτα, έτσι, χωρίς περιστροφές, ο Andersson φωτογραφίζει το σύγχρονο πρόσωπο του ναζισμού, καλυμμένο με την λατρεία του παρελθόντος!
Καταπληκτικό στιγμιότυπο!
Ο εργάτης τραβάει το λινό τραπεζομάντηλο,
για να αποκαλύψει "κατά λάθος" τις σβάστικες!
Οι πορσελάνες, πανάκριβα σερβίτσια-αντίκες, συντρίβονται στο πάτωμα κι ο εργάτης οδηγείται στην ηλεκτρική καρέκλα, όπου ο "δήμιος" για να την λειτουργήσει, καταφεύγει στο εγχειρίδιο χρήσης, ( manual ), ενώ οι θεατές της εκτέλεσης "θεώνται" τρώγοντας pop corn!

Ο καταδικασμένος σε θάνατο, βιώνει την ηλεκτρική καρέκλα στον εφιάλτη του,
( μας τον διηγείται, καθηλωμένος μέσα στις λαμαρίνες του αμαξιού του, σε ένα traffic, από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει ), ενώ συγχρόνως στην πραγματικότητα, βιώνει ένα μόνιμα δυσοίωνο όνειρο, το οποίο τον χειραγωγεί και τον παγιδεύει, σαν ιστός αράχνης.

Ο έρωτας/σεξουαλική πράξη, στην ευνομούμενη αυτή πόλη, τελείται μηχανικά το ίδιο και ο θάνατος.

Υπάρχει ένας ιδανικός τόπος, MONO για αυτούς που ερωτεύονται/αγαπούν και για αυτούς που πεθαίνουν!
Κάπου μακριά, μια πανέμορφη γη, ηλιόλουστη.

Την τραγουδούν και την ονειρεύονται...την ποθούν, αλλά είναι τόσο άπιαστη!
Μια ιδεώδης πολιτεία απολαύσεων.

Καταρρακτώδεις βροχές και καταθλιπτικοί χειμώνες, άχαρα κτίρια, άδειοι χώροι, χωρίς προσωπικότητα, αποστειρωμένοι, όλα γκρίζα και μονότονα, ακόμα και η χαρά είναι γκρίζα.
Το παιδικό παιχνίδι γίνεται στους ακάλυπτους των κτιρίων.

Τόσο απαισιόδοξος είναι ο Roy Andersson?

Πιο πεσιμιστής από ποτέ, πιο μαύρος από ποτέ, πιο τραγικά χιουμορίστας από ποτέ!
Τον απεκάλεσαν σουρεαλιστή, εξ αιτίας της προηγουμένης ταινίας του.

Αν σουρεαλιστικά είναι όλα, όσα βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος στις μεγαλουπόλεις, και στις απρόσωπες "ευνομούμενες" κοινωνίες, ναι, θα συμφωνούσα κι εγώ!

Αλλά, όπως ο Thomas Vinterberg στο Festen ( Δανία 1998 ), ξετυλίγει την ανθρώπινη τραγωδία μέσα από τον ιστό μιας καθ' όλα αξιοπρεπούς και ευτυχισμένης οικογένειας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο Roy Andersson, καταγράφει την, σε κατάσταση "λήθης", αποστείρωση του κοινωνικού ιστού της ίδιας, καθ' όλα αξιοπρεπούς κι ευτυχισμένης κοινωνίας.

Τα ζώντα κύτταρα του σώματος αυτού, που παραπαίει ανάμεσα στον ληθαργικό "ξύπνιο"
και στα τρομακτικά όνειρα, είναι τα βαριά χάλκινα πνευστά, και τα τύμπανα, σε σκηνές απόλυτης ακινησίας, με τους ήχους της "ακάθαρτης τζαζ", να κάνουν ιλιγγιώδεις διαδρομές προς την Luisianna του αμερικανικού Νότου!

Ο Roy Andersson γίνεται τόσο τολμηρός, αιρετικός και αθυρόστομος, ( με την κυριολεξία του όρου, κι όχι εκστομίζοντας βρισιές! ), όταν βάζει στο στόμα του ψυχίατρου τα εξής τρομακτικά λόγια:

"Έρχονται εδώ άνθρωποι και μού ζητούν να τους κάνω ευτυχισμένους. Είναι ΚΑΚΟΙ, ( mean ) ΚΑΙ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ. Έπαψα εδώ και καιρό να προσπαθώ, στις συνεδρίες μαζί τους. Τώρα πια, τούς γράφω χάπια, ολοένα και πιο ισχυρά"!

Αν τολμάει ένας σκηνοθέτης να ΠΕΙ κάτι τέτοιο, κι όχι απλά να το υπονοήσει, ότι δηλαδή ο σύγχρονος άνθρωπος, έτσι που έχει καταντήσει, ή αν θέλετε, έτσι που έχει αφήσει να τον καταντήσουν, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ,
ε, τότε, εγώ προσωπικά τον θεωρώ κάτι παραπάνω από τολμηρό!

Τον θεωρώ ΓΕΝΝΑΙΟ!

Το να βλέπεις κατάματα την αλήθεια, και να την κοινωνείς σε μερίδα του κόσμου, σε όσους τέλος πάντων θα δούν την ταινία σου, κινδυνεύοντας μάλιστα να γίνει μισητός,
αυτόματα σε κατατάσσει σε μια εκλεκτική μερίδα ανθρώπων, με την οποίαν προσωπικά θα ήθελα και θα επεδίωκα να διατηρώ εκλεκτικές συγγένειες!

Σταματάει εκεί ο Roy Andersson?
Όχι, βεβαια!

Όπως ανέφερα στην αρχή, είναι πιο τολμηρός και πιο ώριμος από ποτέ!

Προτείνει λύσεις!
Προτείνει εφιάλτη!
Ζώντα εφιάλτη!

Τα βλέμματα των σε "λήθη" ζωντανών - νεκρών στρέφονται αργά- αργά από τα ασήμαντα κι ευτελή στιγμιότυπα της άτυπης ευμάρειάς τους, προς τον ουρανό, που ανοίγει το ομιχλώδες παραπέτασμά του από βαριά, μολυβένια σύννεφα, για να αποκαλύψει
την ειδυλλιακά πανοραμική καλλονή της πόλης, έναν γήινο παράδεισο, που από ψηλά καθαίρεται κι εξαγνίζεται,
με την επερχόμενη απειλή, που ήδη βιώνει ο υπόλοιπος μισός πλανήτης.

"Βρέχει ( Βόμβες ) πάνω από το Σαντιάγκο"
( Il pleut sur Santiago - 1976 )

ή αλλιώς

DESTROY IT ALL!

Λ. Κ. 2007


The Film Trailer

π

π
Directed
by
Darren Aronofsky

There iS No ORdeR ONLY CHAoS




Όχι! Δεν Πιστεύω, ότι κάποιος δεν έχει δει Aυτήν Tην Ταινία!