Κίρκη

Η Κίρκη
του ήλιου θυγατέρα, νοσταλγός
της δυσοσμίας των ναυαγών
και της ασύστολης καταπάτησης
των επικρατειών του Άδη
νωχελικά τεντώνεται σε δώμα
μυστηριώδες σκοτεινό
από του Φαέθωνα τα αστραφτερά τα άρματα
αόρατο
και αναδυόμενο
από βαλτώδες σαρκοβόρο έλος.

Οι οιμωγές της σπέρνουν
θανατερές καιόμενες βάτους
οι επικλήσεις της
εκρήγνυνται σε δυσώδη φέρετρα
πρώην ευγενών νεκρών
νυν αποσυντεθειμένων ζώντων
σε βυθούς ναυαγίων θλιβερών.

Οι ανενδοίαστα εκτοξευθείσες
ερεβώδεις ονειρώξεις της
μεταλλάσσονται σε ομίχλη
λεπτότατης ύφανσης
με μαεστρία δουλεμένης
σε δρύινους αργαλειούς

Η Κίρκη πλήρως γνωρίζουσα
τη λάγνα χρήση του υφαδιού
και του αδραχτιού
με νύχια μυτερά
τη μεταξένια ομίχλη
σχίζει
και ιστό από λινάρι στήνει
τον Οδυσσέα και τους λοιπούς
καραβοτσακισμένους να αδράξει.

Μπλέκονται αυτοί
μεσ' τα λινά υφάσματα
κι οι σάρκες οι ταλαίπωρες
ηδονικά χαϊδεύονται
μ΄αγγίγματα ανατριχιαστικά
της Κίρκης
ώσπου όλα τα λινά της
και τα μεταξωτά
και οι αραχνοΰφαντοι χασέδες
γίνονται ηδονική παγίδα
και στο δώμα της
το άτεγκτο τούς φέρνουν.

Μέσα στο δώμα
το οργασμικό
μέσα στον σαρκοβόρο κήπο
η Κίρκη ελλοχεύει
με τα λινά
και τα μεταξωτά στρωσίδια
με νύχια αρπαχτικά
με υφάδια από ομίχλη
τους άμοιρους τους ναυαγούς
να περισώσει
και να καταβροχθίσει
μεσ' των θελγήτρων της
την περιδίνηση
και την οδύνη

2006 © Loreley Lucy