Sunday, September 2, 2007

La Bohéme - Venecia sin ti

......


Charles Aznavour





Αφιερωμένο εξαιρετικά...

6 comments:

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

ΠΑΡΙΣΙ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 19.. ΑΠΟΒΡΑΔΟ
ΨΙΛΟΒΡΟΧΟ...
ΟΙ ΝΕΡΟΚΑΣΤΑΝΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΥΓΡΕΣ ΝΑ ΚΛΑΙΝΕ ΣΑΝ ΤΙΣ ΙΤΙΕΣ ...
ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ WALKMAN THΣ SONY TO LA BOEHME ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΖΝΑΒΟΥΡ ΤΟ ΝΤΑΣΣΕΝ Η ΠΙΑΦ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΑΜΟ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ...ΤΡΥΠΩΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΣΙΟΝ ΕΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΚΗΠΟ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΕΡΩΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΪ....
ΒΡΕΘΗΚΑΝΕ ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΥΧΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΕΝΑΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΧΩΡΙΣΑΝ, ΑΥΤΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΦΡΕΣΚΟΧΩΡΙΣΜΕΝΟΣ....
ΕΙΠΑΝΕ ΕΝΑ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟ ΓΕΙΑ ΚΑΙ ΦΥΓΑΝ ΠΡΟΣ ΑΛΛΕΣ ΚΑΤΕΥΘΗΝΣΕΙΣ....
ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΑΚΟΜΗ ΤΟ WALCKMAN OXI ΚΑΙ Η ΚΑΣΣΕΤΑ ΜΕ ΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ....ΛΥΠΗΘΗΚΕ ΠΟΛΥ ΟΧΙ ΓΙ'ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΣΣΕΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ....
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΛΟΥΣΗ

lucy of wild flowers said...

Αυτά τα βλέμματα, πόσο άδεια, όταν ξανασυναντιούνται μετά από χρόνια, αυτά τα χέρια, πόσο παγωμένα, αυτές οι λέξεις, που ψελλίζεις, πόσο μισές, πόσο ατελείωτες, πόσο πονάνε...
Κι αυτές οι μουσικές, αυτές που ήταν συνυφασμένες με την κάθε στιγμή, την κάθε ανάσα, τον κάθε χτύπο της καρδιάς...αυτές, πόσο λυπημένες και μοναχικές...

Ονειρέψου ένα φωτεινό Παρίσι!
Όνειρα γλυκά, Δημήτριε!

Judge Dredd said...

Τι κομματαρα αυτη που εβαλες απο το 2046, το απολυτο χειμωνιατικο σαουντρακ μονο που το ακουσα ανεβηκα

lucy of wild flowers said...

@judge dredd,

χαίρομαι πολύ, που ανέβηκες!
Είπα, να χειμωνιάσουμε σιγά - σιγά!
Τόσο παρατραβηγμένο καλοκαίρι κουράζει!
Άλλωστε ανυπομονώ να αγοράσω νέα ρούχα! (σαν material girl!) LOL

Σοβαρά, τώρα: Το 2046, μαζί με τα miami vice, requiem for a dream και insider είναι τα αγαπημένα μου (σχετικά πρόσφατα ) soundtracks.
Τα αγόρασα την αμέσως επομένη, που είδα τις ταινίες!
Επίσης και η Amelie.
Κατά διαστήματα έχω ανεβάσει πολλά κομμάτια από τα συγκεκριμένα tracks...

markos-the-gnostic said...

πολύ ωραία πράγματα μας έβαλες; τι κάνεις ρε Λούσυ;

lucy of wild flowers said...

Έλα, ρε Μάρκο!
Πού βρίσκεσαι εσύ;
Οι παλιές (διαδικτυακές) αγάπες, πάνε στον Πράδεισο;

Μια χαρά είμαι.
Ελπίζω κι εσύ.
Χάρηκα που σε "ξαναείδα" εδώ!