Sunday, September 9, 2007

Λυσσασμένη Γάτα-Tennessee Williams

.........


Στο mini palyer:
THE HOUSE OF THE RISING SUN


Ένα παλαιότερο post μου.




Cat On A Hot Tin Roof : Η Λυσσασμένη Γάτα.

Tο θεατρικό έργο του Tennessee Williams, γραμμένο το 1955 είναι ένα μοναδικό ψυχογράφημα χαρακτήρων, οι οποίοι παραπαίουν ανάμεσα στα όρια της λογικής και της παράνοιας. H κεντρική ηρωίδα Maggie είναι εγκλωβισμένη σε ένα γάμο συμβιβασμού και συμφέροντος και ζητά απεγνωσμένα attention (προσοχή, αγάπη). Η Maggie είναι η Cat, η Γάτα, που έχει παγιδευτεί από τις ίδιες της επιλογές και γιαυτό αντιδρά πρωτόγονα, λυσσασμένα. Ο τίτλος του έργου αποδόθηκε πολύ επιτυχημένα στα ελληνικά: "H Λυσσασμένη Γάτα".
Έχει ανεβεί σε πολύ σπουδαίες θετρικές παραστάσεις, αλλά την ηρωίδα, την Maggie, σημάδεψε με την ερμηνεία της στον κινηματογράφο η πανέμορφη Elizabeth Taylor, στην ταινία του 1958, σκηνοθετημένη από τον Richard Brooks, ο οποίος αντικατέστησε τον George Cukor, που ήταν η αρχική επιλογή των studios για τη σκηνοθεσία.






Με τον ίδιο τρόπο, τον κεντρικό ήρωα Stanley Kowalski του θεατρικού έργου
A streetcar Νamed Desire,
που έγινε ταινία υπό τη σκηνοθετική μπαγκέττα του Elias Kazan το 1951 και αποδόθηκε στα ελληνικά "Λεωφορείον ο Πόθος", σημάδεψε με την δική του μοναδική, τρυφερή και συνάμα ανάλγητη περσόνα ο στοιχειώσας τα όνειρα των απανταχού γυναικών της εποχής Marlon Brando.
Ο Stanley Kowalski ασκεί έναν ζωώδη μαγνητισμό στην εύθραυστη και παρηκμασμένη Blanche. Η σχέση αυτή, καταστροφική για την Blanche, είναι κάτι παραπάνω από καταδικασμένη. Πάλι αδιέξοδα, πάλι deadend.
Το προσφιλές θέμα του Tennessee Williams.

O Tennessee Williams, (1911-1983) του οποίου το πλήρες όνομα είναι Thomas Lanier Williams, είναι ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της Αμερικανικής Mεταπολεμικής Λογοτεχνίας (Post War Αmerican Literature). Έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο Pulitzer δραματικού συγγραφέα για τα έργα του
Α Streetcar Named Desire το 1948
και
Cat On A Hot Tin Roof το 1955.

Lucy 2006

18 comments:

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

einai dynaton me mia tetia gynaika na min moy erxetai i epithimia gia smpania blinis kaisourcream pes moy lucy (anaforika me ena palio sxolio)
kalo to rising sun.....
kisses

lucy of wild flowers said...

Εξαρτάται και πώς θα τα χρησιμοποιήσεις...

;-)

Η φαντασία στην εξουσία...εεε, στον έρωτα θέλω να πω...

LOL

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

mou arese pou xrisimopoises markouze kaipros apantisi sou ta exw xrisimopoisi me tous pio romantikous kai tous pio kinky tropous.giati ston erwta ston polemo kai stin politiki den iparxoun kanones, mono enstika kai parprmiseis....kai kapoies fores eisai kai tyxeros/i.....

The Wrong Guy said...

Τωρα ακούμπησες αγαπημένες χορδές.
Λατρεύω Τένεσι, έχω διαβάσει όλα του τα έργα,πολύ αγαπημένα το Τριαντάφυλλο στο στήθος και Η Λυσσασμένη Γάτα (και λόγω θέματος,χεχε)

Όσο για τον Μπράντο,σε σε αυτη την ταινία είναι όλα τα λεφτά.
Αισθητική τελειότητα φιλενάδα.
Μαζί σου!

lucy of wild flowers said...

@Δημήτριε,

Η Φαντασία στην Εξουσία:
Μαρκούζε, Τσε!
Αλλά ας μην το γυρίσω στην πολιτική...

Kinky and wicked games?
Ahem...
Lucky you!

Άσε την φαντασία να οργιάζει!

lucy of wild flowers said...

@the wrong guy,

είναι πολύ αγαπημένος μου συγγραφέας.
Και τα θεατρικά του υπέροχα!
Για τον Marlon τι να πω;;;

Ας μην ξεχάσουμε και την Λώρα, την εύθραυστη, πολύ ευαίσθητη και κρυστάλλινη, έτοιμη να ραγίσει, ύπαρξη, από το καταπληκτικό "The Glass Menagerie" (Γυάλινος Κόσμος).
Την παράσταση την είδα στο θέατρο "Εμπρός", μια από τις πιο συγκλονιστικές παραστάσεις του ελληνικού θεάτρου ever, σκηνοθετημένη απο τον Τάσο Μπαντή.

Αξέχαστη εμπειρία!

Χαίρομαι για τις ευαίσθητες χορδές...

The Wrong Guy said...

Συμφωνώ για Λώρα. Φταίει και ο Τένεσι όμως που έγραψε έναν τόσο όμορφο γυναικείο ρόλο.Όπως όλοι οι γυναικείοι που έγραφε. Αγαπούσε πολύ τις γυναίκες.

Ilias Dimopoulos said...

Άλλη μια μέρα που έρχομαι και με φιλεύεις εκείνα που χρειάζομαι για ν' "αλλαξοθωρήσω" αναγκαία.

Το καταφύγιο μας εδώ, καλά κρατεί...

Judge Dredd said...

Σπουδαιος τα λογια ειναι περιττα

Εγω παλι εχω ενα κολλημα με το "Ξαφνικα περσι το καλοκαιρι"

markos-the-gnostic said...

πάλι dead lines ε;

lucy of wild flowers said...

@the wrong guy,

ναι, πράγματι τις αγαπούσε πολύ τις παρακμιακές ηρωίδες του, τις χειρίζεται με ιδιαίτερη ευγένεια και ίσως λατρεία.
Γιατί, τι άλλο θα μπορούσε να είναι η Μπλανς Ντιμπουά, παρά μια λατρεμένη ( του ) φιγούρα, που αναζητά απελπίσμένα κάποια ψήγματα αγάπης...
Και η Λώρα το ίδιο, και η Μάγγυ, και τελικά όλοι μας.
Αγάπη ζητάμε, αυτό μόνο...

lucy of wild flowers said...

@Ηλία,

γλυκό το συναίσθημα της καταφυγής.
Ζεστασιά και τρυφερότητα, φιλοδοξούμε να είναι τα δώρα μας, δεν ξέρουμε αν τα καταφέρνουμε...

lucy of wild flowers said...

@judge dredd,

έχω δει την ταινία, νομίζω. Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει. Έχω διαβάσει όμως, το "Καλοκαίρι και Καταχνιά", ( Summer and Smoke ).

Τώρα μόλις, θυμήθηκα ένα άλλο πολύ καλό βιβλίο, το "Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλυν" ( ωμά ρεαλιστικό )της Betty Smith.

Η μεταπολεμική αμερικάνικη λογοτεχνία, κρύβει διαμάντια, τελικά!

lucy of wild flowers said...

@markos,

again and always.

The story of my life...

Judge Dredd said...

Το ενα δεντρο στο Μπρουκλυν σε ελληνικη εκδοση η στα αγγλικα?

Νομιζω αυτο το εκανε ταινια ο Καζαν δεν ειμαι ομως σιγουρα κι αν το εκανε δεν ηταν γνωστος ακομα

lucy of wild flowers said...

Στα αγγλικά "Α tree grows in Brooklyn".

Ποιό έκανε ταινία ο Καζάν;
Με "καλοκαίρι" υπάρχουν, και είναι αρκετά, τα:

Μακρύ, καυτό καλοκαίρι
Καλοκαίρι και καταχνιά
Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι

Θα προσπαθήσω να τα ξεδιαλύνω κάποια στιγμή, ποιός έκανε ταινία ποιό!

:-))

Judge Dredd said...

"A tree grows in Brooklyn"
του Καζαν 1945 κι απο οτι διαβασα ειναι βασισμενο στη νουβελα που ανεφερες

Εχω ακομα καλη μνημη τελικα

lucy of wild flowers said...

@judge dredd,

ωραία, λοιπόν!

Μένει τώρα, να βρούμε την ταινία, που θα είναι πολύ καλή, είμαι σίγουρη!