Of Course I'm lying...

Στα ηχεία μας σήμερα:
YELLO
Of course I'm lying
Blazing Saddles
Otto di Catania
και
This Mortal Coil
The Jweller

Πίνακας του
Edward Jakob von Steinle
Austrian painter
(born 1810, Wien, died 1886, Frankfurt)

The Lorelei ( 1864 )

Σού λέω ψέματα,
όταν σε κοιτώ βαθιά στα μάτια
σού λέω ψέματα,
όταν σε αγκαλιάζω
σού λέω ψέματα,
όταν με φιλάς
σού λέω ψέματα,
όταν με ρωτάς αν σε αγαπώ
σού λέω ψέματα,
ότι είσαι ο μοναδικός
σού λέω ψέματα,
όταν ορκίζομαι ότι θα ζήσουμε
για πάντα μαζί
σού λέω ψέματα,
όταν αγωνιάς

σού λέω ψέματα,
όταν κλαίω
κι όταν γελάω

Κι όποτε με ρωτάς αν λέω ψέματα,
κάθε φορά που δακρύζω
και υπόσχομαι,
ότι θα είμαι δίπλα σου,
ό,τι κι αν συμβεί,
οι ίριδες των ματιών μου
στενεύουν επικίνδυνα

αστράφτοντας σ' όλα τα χρώματα της λίμνης
μέχρι το χρυσαφί-κίτρινο να ορμήξει
στο τρομαγμένο βλέμμα σου,

τρίβομαι χαδιάρικα στην αγκαλιά σου
και ψιθυρίζω απαλά στ' αυτί σου

Of course I'm lying...

Λ.Κ. 2008

Ψάξε με...

Στα ηχεία μας σήμερα:
Dali's Car - His Box
Clan Of Xymox - A million Things
Radiohead - Climbing Up The Walls

Πίνακας
του
Jean-Baptiste Mallet
(French artist,
born 1795 - died 1835)

Gothic Bathroom

Βυθίζω τις σάρκες μου
όλο και πιο βαθιά
στα κύτταρά σου
λιώνει ως κι ο τελευταίος
αντιπερισπασμός
λυγίζει ακόμα και
η σιδερόφρακτη αντίσταση

Ψάξε με
και πάρε με μαζί σου
ψάξε με και αντιμετώπισέ με
ψάξε με και νίκησέ με

Θέλω να ηττηθώ
μονάχα από σένα

Ψάξε με

Λ. K. 2008

Hush, little baby...

Στα ηχεία μας σήμερα:
Summertime
(από την όπερα Porgy and Bess)
του George Gershwin,

I Never Talk To Strangers
του
Tom Waits (με Bette Midler)
και
She Is So Beautiful
από τον
Mike Scott and the Waterboys
(because you once sang it to me...)

Έργο του
Auguste Rodin
(από τα προσχέδια)
(born November 12, 1840, Paris, France
died November 17, 1917, Meudon)

Hush little baby,
hush now
I'm here with you
I'm here for you
come into my arms
lie slow and weep
I'll kiss your tears dry
I'll love you tonight
hush, my sweet darling
'cause the living might not be easy
but I'm holding you tight
I'm by your side
I may vanish into thin air tomorrow
but tonight I'm all yours, sweetie
So, hush now, baby
dry your eyes
and make love to me
be mine tonight

Hush, hush,
hush now, darling...

L.K. 2008

Μη με ρωτάς...

Στα ηχεία μας σήμερα:
Café del Mar
(Από Chillhouse MIX2
and Vol. 8)
True House
Esa Magia
Tranquility
and
Gula Gula

Πίνακας του
Amedeo Modigliani
( born July 12, 1884, Livorno, Italy
died January 24, 1920, Paris, France )


Sorrowful Nude

Μη με ρωτάς
πώς με λένε
δεν έχω όνομα
Μη με ρωτάς απόψε
Μη διερωτάσαι από πού είμαι
δεν είμαι από πουθενά
μη με ρωτάς
δεν είμαι καμία
είμαι αυτή που θέλεις να είμαι
είμαι αυτή που ονειρεύτηκες
ίσως κι αυτή που μίσησες
μη με ρωτάς από πού έρχομαι
έρχομαι από την κόλαση
αλλά εσύ δεν θέλεις να το ξέρεις
γιαυτό μη με ρωτάς
δεν έχω αντοχές
αλλά μη με ρωτάς πόσο ακόμα
γέμισέ μου το ποτήρι μόνο
και κάνε μου συντροφιά σιωπηλά
και μη ρωτάς
δεν έχω απαντήσεις
δεν έχω παρελθόν
ούτε μέλλον
δεν έχω τίποτα
μόνο αυτή τη στιγμή
γιαυτό μη ρωτάς
τίναξε την κάφτρα σου στο τασάκι
και κοίταξέ με μέσα από τα δαχτυλίδια
του γαλάζιου καπνού
και μη ρωτάς
διψάς για μένα
κι εγώ για σένα
μα το πρωί θάμαστε δυο ξένοι
γιαυτό μη ρωτάς ποια είμαι
από πού έρχομαι
πού πάω
μη ρωτάς γιατί δεν σε κοιτάζω
δεν σε κοιτάζω,
μα σε βλέπω
η καρδιά σου είναι ένα γυάλινο δοχείο
γεμάτο καυτό αίμα

εγώ δεν σε κοιτάζω
μα σε βλέπω

εσύ με κοιτάζεις
μα δεν με βλέπεις

γιαυτό μη ρωτάς αν σε ξέρω
μη ρωτάς γιατί δεν κάνω ερωτήσεις
μη ρωτάς γιατί δεν θέλω να σε αλλάξω
μη ρωτάς τίποτα απόψε
μόνο αγκάλιασέ με...

Απόψε...
Αύριο θα έχω φύγει

Λ. Κ. 2008

Να Πω Το Σ' Αγαπώ...

Στα ηχεία μας σήμερα:
ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ
(Θάνος Μικρούτσικος
Τραγούδι: Κώστας Θωμαΐδης)
και
LoverMan
(Nick (fucking exploding) Cave)


Πίνακας
του
Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα
(February 26, 1906 – September 3, 1994)




Ο γλυκός μου Αntoine,με έχει προσκαλέσει
(εδώ και πολύ καιρό!)
να πω το Σ' ΑΓΑΠΩ, με ένα ποίημα,
με ένα τραγούδι...

ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ,
λοιπόν...


Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.


Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...

Κ. Π. Καβάφης


Επέστρεφε, λοιπόν...
Επέστρεφε...
Και παίρνε με...

Αν θέλουν, ας πουν, πόσο αγαπούν,
μ' ένα ποίημα/τραγούδι
οι αγαπημένοι:

Μιχαήλ,
Ηλίας,
Δημήτριος,
Λου,
The wrong guy...

Kissing you...missing you...

Βοούσε Το Αίμα Σου

Πίνακες του
John Henry Fuseli
Swiss painter
(born 1741, Zürich, died 1825, London)

Ezzelin and Meduna

Βοούσε το αίμα σου
στη σιωπή
άκουγα το βουητό του
να ενώνεται με το βουητό
του εκτοπλάσματος
των ερπουσών ψυχών

Γεύτηκα τις πληρωμές σου
αμέτοχη ερινύα
των ηδονών του Άδη

Σε ασπάστηκα
σε κατακερμάτισα
σε ξόδεψα

Αξόμπλιαστη εικόνα
κέρινη και διάτρητη
διαδρομή με δανεικά καπίκια
εσκούδος
από πειρατικές γαλέρες
και παραμύθια
από ματωμένα χείλη

Βοούσε κι η σιωπή η ίδια
καθώς τεμαχιζόταν

Πόσα ταξίδια ξοδεμένα
για ένα τόσο δα
μικρό κομμάτι...

Λ.Κ.2008

Silence

Τράπεζες: Οι νέοι Shylock ή Υπάρχει Ελπίδα;

Πίνακας του
Bernardino Luini
Italian painter, Lombardian shool
(born 1480, Luino, died 1532, Milano)

Στα ηχεία μας σήμερα:
Richard Wagner
Parsifal
Mein Vater!


Salome with the Head of St John the Baptist

Άραγε, αυτή η χώρα έχει ελπίδα;
Αυτή η "μαζική συμφορά", που έχει ενσκήψει σ' αυτό το γεωγραφικό μήκος και πλάτος,
η οποία ονομάζεται "νεοέλληνες", έχει ελπίδα;
Αυτός ο τόπος, ο άνυδρος, ο ακαλλιέργητος, ο αφημένος και παρατημένος στους 4 ανέμους, έχει ελπίδα;
Αυτοί, που έχουν "όραμα" για τον τόπο, το οποίο εξαντλείται στο χτίσιμο και κλείσιμο των ποταμών, έχει ελπίδα;
Αυτοί που σχεδιάζουν τη νέα πόλη, κατεδαφίζοντας καλαίσθητες μονοκατοικίες, αναγείροντας τσιμεντένια κουτιά, με αποτέλεσμα ένα κομμάτι γης, χωρητικότητας 77 ατόμων να κατοικείται από 1007, έχουν ελπίδα;
Αυτοί οι δρόμοι, που είναι αδύνατον να περπατηθούν από ανθρώπους, αφού μόνιμα είναι παρκαρισμένα αμάξια σε κέθε τετραγωνικό μέτρο, έχουν ελπίδα;
Αυτά τα μυαλά, που εκτονώνονται σε παντοειδείς δραστηριότητες, πλην της πλέον κρίσιμης, που είναι η αντίσταση, έχουν ελπίδα;
Υπάρχει ελπίδα, όταν οι ψηφοφόροι εκλέγουν για αρχηγό κρατους κάποιον ανύπαρκτο, μεταφορικά και κυριολεκτικά;
Έχουν ελπίδα οι κυβερνώντες, όταν εντολοδόχος τους είναι το κεφάλαιο , που διακινείται μεταξύ μιας προκλητικής ολιγαρχίας;
Υπάρχει ελπίδα, όταν οι τράπεζες είναι οι Σάυλοκ του 21ου αιώνα;
Υπάρχει ελπίδα για όλους εμάς, που αγωνιούμε για ένα δίκαιο και φωτεινό μέλλον;
Για όλους εμάς, που δεν εφησυχάζουμε;
Για όλους εμάς, που δεν σιωπούμε;
Για όλους εμάς, που δεν κλείνουμε τα μάτια;
Για όλους εμάς, που αγωνιζόμαστε καθημερινά, μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες;
Για όλους εμάς, που ξέρουμε, ότι υπάρχει κάτι καλύτερο και ότι το να το αναζητούμε, δεν είναι ΟΥΤΟΠΙΑ;

Υπάρχει ελπίδα;

Υπάρχει;
Υπάρχει;
Υπάρχει;
Υπάρχει;
Υπάρχει;
Υπάρχει;

Λ.Κ.2008

Δεν Μπορείς ...

Πίνακας
του
Oskar Kokoschka
(born March 1, 1886, Pöchlarn, Austria
died February 22, 1980, Villeneuve, Switzerland)

PLAYING

Στα ηχεία μας σήμερα
Moby
~If Things Were Perfect~
and
~Down Slow~

Ξεπηδάει το αίμα από την πληγή

και δεν μπορείς να το σταματήσεις

όσο κι αν προσπαθείς

Θεέ μου, δεν μπορείς

κι ας πασχίζεις

κι ας γδέρνονται τα μύχια

κι ας κραυγάζει η μέρα

κι ας χτυπιέται σαν τρελή η νύχτα

ξεπηδάει το αίμα

και δεν μπορείς
δεν μπορείς
δεν μπορείς...

να το
σταματήσεις...

Lucy 2008

Σιγώντας Εκκωφαντικά

Στα ηχεία μας σήμερα:
Sergei Rachmaninov (1873-1943)
Romance
και
Rhapsody on a theme by Paganini Op. 43
Variation 11 to 15

Πίνακας
του
William Bell Scott

(born 1811, Edinburgh, Scotland -
died 1890, Penkill Castle)

Albrecht Dürer on the Balcony of his House

Η σιωπή είναι φτιαγμένη από ατσάλι
και υδράργυρο
αλλάζει σχήματα
μεταλλάσσεται
ξεγλιστρά
μετασχηματίζεται
και μετουσιώνεται
σ' αυτό που πάντα ήταν
και ποτέ δεν θα γίνει

Η σιωπή σταλάζει μέσα στο ους
αρρύθμιστων κυψελών
αυλακώνοντας
τις ακαριαίες απολήξεις
υπερευαίσθητων νεύρων
επιφέροντας
λήθαργον γλυκύ και θωπευτικόν
ασχέτως με το γεγονός, ότι
εκχυνόμενη εις το ους του ~αθώου~
επέφερε ακαριαίον θάνατον

Έχει τα μάτια της Χίμαιρας
σε οργασμό
και τους βοστρύχους της γοργούς
εν αναταράξει

Ούλη η κόμη της
κόμη κούρου
εκτυφλωτικού
και κατατμημένου
σε αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία
τα μέλη του οποίου
διάσπαρτα στην ραδιενεργό γη
οριστικοποιούν την απολυτότητά της
Σιγώντας
Εκκωφαντικά!

Λ.Κ. 2008

Απλά Mαθήματα Πολιτικής Οικονομίας

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ _ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΑΓΕΛΑΔΑΣ

Μού το έστειλαν
και είναι ξεκαρδιστικό!!!!

Στα ηχεία μας σήμερα
Radiohead
και
OK Computer
~Let Down~
~Climbing Up The Walls~

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ: Εχεις 2 αγελάδες και δίνεις τη μία στο γείτονά σου

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ: Εχεις 2 αγελάδες, η κυβέρνηση παίρνει και τις δύο και σου
δίνει λίγο γάλα

ΦΑΣΙΣΜΟΣ: Εχεις 2 αγελάδες, η κυβέρνηση παίρνει και τις δύο
και σου πουλά λίγο γάλα

ΝΑΖΙΣΜΟΣ: Εχεις 2 αγελάδες, η κυβέρνηση τις παίρνει και σε σκοτώνει κιόλας

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ: Εχεις 2 αγελάδες , η κυβέρνηση παίρνει και τις 2, σκοτώνει
τη μία, αρμέγει την άλλη και στο τέλος πετά το γάλα

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: Εχεις 2 αγελάδες, πουλάς τη μία, αγοράζεις ένα ταύρο, πολλαπλασιάζεις το κοπάδι και η οικονομία αναπτύσσεται ομαλά. Στη
συνέχεια, πουλάς όλο το κοπάδι, γίνεσαι εισοδηματίας και ζεις καλύτερα.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Εχεις 2 αγελάδες, πουλάς τη μία και αναγκάζεις την
άλλη να παράγει το γάλα που αντιστοιχεί σε 4 αγελάδες. Αργότερα,
προσλαμβάνεις έναν εμπειρογνώμονα για να αναλύσει τους λόγους για τους
οποίους η αγελάδα έπεσε νεκρή.

ΓΑΛΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Εχεις 2 αγελάδες και απεργείς επειδή θέλεις 3.

ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Εχεις 2 αγελάδες και τις ανασχεδιάζεις έτσι ώστε να
έχουν το 1/10 του μεγέθους τους και να παράγουν 20 φορές περισσότερο γάλα.
Μετά σχεδιάζεις ένα έξυπνο καρτούν, το ονομάζεις COWKEMON και το πουλάς σε
όλο τον κόσμο.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Εχεις 2 αγελάδες και τις ανασχεδιάζεις έτσι ώστε να
ζουν 100 χρόνια, να τρώνε μία φορά το μήνα και να αυτοαρμέγονται.

ΙΤΑΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Εχεις δύο αγελάδες αλλά δεν ξέρεις που είναι, έτσι
κάνεις διάλειμμα για φαγητό.

ΡΩΣΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Εχεις δύο αγελάδες, τις μετράς και μαθαίνεις ότι στην
πραγματικότητα έχεις 5. Τις ξαναμετράς και μαθαίνεις ότι έχεις 42. Την
Τρίτη φορά μαθαίνεις ότι έχεις δύο ξανά. Μετά σταματάς να μετράς και
ανοίγεις ακόμη ένα μπουκάλι βότκα.

ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Εχεις δύο αγελάδες, 300 ανθρώπους να τις αρμέγουν,
ισχυρίζεσαι ότι εξασφαλίζεις πλήρη απασχόληση και υψηλή παραγωγικότητα και
συλλαμβάνεις τον δημοσιογράφο που ανακοινώνει τους παραπάνω αριθμούς.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Εχεις δύο αγελάδες, τις πουλάς όσο-όσο, με τα λίγα
χρήματα που σου δίνουν δίνεις προκαταβολή για να πάρεις αυτοκίνητο, το
οποίο αποπληρώνεις σε 7.083 δόσεις.

ΙΝΔΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Εχεις δύο αγελάδες και απλά τις λατρεύεις (είναι ιερό
ζώο στην Ινδία)

ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Εχεις δύο αγελάδες και είναι και οι δύο τρελές.

There Will Be Blood

Στα ηχεία μας σήμερα:
Violin Concerto in D major Op.77
Allegro giocoso

του
Johannes Brahms
(Από το soundtrack της ταινίας)

One Man's Masterpiece ( Paul Thomas Anderson )

One Man Show ( Daniel Day-Lewis )

Based on the novel OIL
by
Upton Sinclair

Ο Paul Thomas Anderson ήταν ένα μειράκιον σχεδόν, όταν έκανε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία το περίφημο Boogie Nights το 1997, σε ηλικία περίπου 26 ετών, με ωριμότητα, σοφία και τολμηρή διείσδυση σε τραχείς και δαιδαλώδεις κόσμους, στα καταγώγια και τους παράδρομους του λαμπερού Χόλιγουντ, αγγίζοντας το ευαίσθητο και αμαρτωλό θέμα των pornostars. Είχε βέβαια προηγηθεί το Hard Eight, εξίσου τολμηρό και σκηνοθετικά άψογο.
Συνεχίζει με την υπέροχη Magnolia του, όπου κατόρθωσε να εκμαιεύσει την καλύτερη ερμηνεία που έδωσε ποτέ ο Tom Cruise, αλλά και όλου του υπόλοιπου καστ, με αποκορύφωμα την συγκλονιστική ερμηνεία του Jason Robards, για να μάς δώσει λίγα χρόνια αργότερα το τρυφερό, γλυκόπικρο ρομάντζο Punch-Drunk Love (2002).

Μα ποιός είναι τέλος πάντων αυτός ο νεώτατος δημιουργός, σκηνοθέτης-συγγραφέας-παραγωγός, που με κάθε νέα δημιουργία του είναι ένας άλλος;
Κάποιος διαφορετικός;
Ο ίδιος έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξή του, ότι φιλοδοξεί να καταπιαστεί
ΜΕ ΟΛΑ τα κινηματογραφικά είδη, επειδή πολύ απλά ξέρει,
ότι μπορεί να το κάνει με επιτυχία!
Και ποιός, τελικά, μετά από το ανατριχιαστικά αποτροπιαστικό νέο του αριστούργημα
THERE WILL BE BLOOD, μπορεί να τον αμφισβητήσει;
Ουδείς, αγαπητοί μου, σάς διαβεβαιώ!
Διότι ο κύριος Anderson, με την νέα του δημιουργία, όχι μόνο μπήκε με τιμές και δόξες στο πάνθεον των μέγιστων της 7ης Τέχνης, αλλά για άλλη μια φορά κατόρθωσε να αποσπάσει άλλη μια μοναδική ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή του οδηγώντας τον κατ' ευθείαν στο Όσκαρ!
Και βέβαια, αν υπήρχε μια χρονιά, που το Όσκαρ σκηνοθεσίας (τουλάχιστον!) θα μπορούσε να μοιραστεί σε δύο ταινίες, αυτή θα ήταν η φετινή!
Η μουσική στο There Will Be Blood είναι ο βασικός μοχλός, που κινεί και αναμοχλεύει το δέος. Μια πλημμύρα ήχων, αρμονιών και δυσαρμονιών αναβράζει άλλοτε σε minor κι άλλοτε σε major κλίμακες, όπως ακριβώς αναβράζει και το πανάκριβο χρυσάφι της γης.
Η πρώτη σκηνή είναι ένα οξύ, δυσάρεστο άκουσμα, ένα τρόχισμα μετάλλων μεταξύ τους, ήχος πρωτόγονος και ανατριχιαστικός!
Κι αυτή πρώτη ανατριχίλα, που διαπερνάει την ραχοκοκκαλιά, συνοδεύει τον θεατή σε όλη την διάρκεια της ταινίας, επικουρούμενη από το άλλοτε, επίσης ανατριχιαστικό, κι άλλοτε ζοφερά επιβλητικό ηχητικό σφυροκόπημα, για να ολοκληρωθεί με το
Violin Concerto in D major Op.77, Allegro giocoso, του Johannes Brahms, στα credits του τέλους!
Ένα ψηφιδωτό, που τα κομμάτια του συντίθενται αργά, ο Θεός, ο δαίμονας, οι δεισιδαιμονίες,
η απάρνηση όλων των συναισθημάτων, των φόβων και όλων των μεταφυσικών εμμονών, είναι το θέμα με το οποίο καταπιάνεται σε όλες του τις ταινίες ο Anderson, στην κάθε μια θωπεύοντάς το με διαφορετικό τρόπο.
Εδώ το puzzle συμπληρώνεται με την τελευταία ψηφίδα, αυτή του αίματος.
Στο αστραφτερό πάτωμα της πλούσιας κατοικίας του ο oil man, o πετρελεάς, έχοντας απαρνηθεί όλες τις άλλες του ιδιότητες, ακόμα κι αυτήν του family man,
για την οποίαν υπερηφανευόταν και η οποία ήταν το άλλοθί του για να καρπώνεται εύκολα, ανώδυνα και ειρηνικά απέραντες εκτάσεις γής, οι οποίες κόχλαζαν κολασμένα από τον μαύρο χρυσό, που κουβαλούσαν στα σπλάχνα τους, συντρίβει με πολλαπλά χτυπήματα όλες τις αμαρτίες, τις δεισιδαιμονίες, όλες τις θρησκοληπτικές εμμονές και τις θεόσταλτες αποκαλύψεις προσωποποιημένες στον γλοιώδη και άπληστο ιερέα, για να μείνει στο τέλος μόνος κυρίαρχος, αυτός και το μαύρο χρυσάφι!
Λιωμένος από το ποτό, αλλά αμετανόητος!
Φιγούρα, όχι τραγική, αλλά πρωτοζωική και αρχέτυπη!
Λιγομίλητος, χωρίς συναισθήματα, αλλά όχι απογυμνωμένος!
Ανοχύρωτος αλλά όχι ηττημένος!
Με απέχθεια για την πλειονότητα των...ανθρώπων!
Αυτό το σχεδόν primal being, είναι απείρως πιο διαφανές (κι ας είναι μόνιμα βουτηγμένος στο πετρέλαιο) από τον δαιμονικό ιερέα, τον Ηλάι,
ο οποίος σκιαγραφείται πολυσύνθετα διαβρωμένος, θολός, βρώμικος, παραληρηματικός, ( ο ιδεοληπτικός θρησκευτικός ιδεασμός του, αποδίδεται τόσο έντεχνα από τον νεαρό Paul Dano, που άνετα θα μπορούσε να συγκριθεί με τον αριστουργηματικό "Apostle" του Robert Duvall ! - αν δεν το έχετε δει ακόμα, σας παρακινώ να το δείτε! ) εξουσιαζόμενος τόσο από γήινες όσο και από δαιμονικές εμμονές, ώστε ακόμα κι ο σταυρός στο στήθος του
φαντάζει εργαλείο του διαβόλου.
Η ταινία δεν είναι απλά το μωσαϊκό μιας εποχής στην αναζήτηση του μαύρου χρυσού!
Ο Anderson της δίνει τρομακτικές διαστάσεις.
Αντιστρέφοντας τα είδωλα, ανατρέποντας τους κανόνες, ο πετρελεάς αναδεικνύεται ο αυθεντικότερος όλων, αφού όλες του οι πράξεις υπαγορεύονται από μια άγραφη δική του ηθική, που είναι πιο ακέραιη από αυτή των θρησκόληπτων και φοβισμένων ανθρώπων, οι οποίοι εκστασιασμένοι αναζητούν το Αίμα του Κυρίου, μέσα στην εκκλησία της 3ης αποκάλυψης του σεληνιασμένου Ηλάι!

Η σχέση του Daniel Plainview με την γη και το πετρέλαιο, είναι σχέση ερωτική, σχέση παθιασμένη, παροξυσμική!
Το προϊόν αυτής της οργασμικής σχέσης, το χρήμα, παρά το γεγονός ότι είναι το τρυφερό φιλέτο, που αφηνιασμένα αγωνιά να γευτεί, τελικά δεν φαίνεται να κινεί τα νήματα των επιδιώξεών του. Η κατάκτηση του αδύνατου τον στοιχειώνει!
Αποκτά μεγάλα κεφάλαια, γίνεται μεγιστάνας του μαύρου χρυσού, αλλά εξακολουθεί να κοιμάται στο πάτωμα. Όμως ποτέ δεν σέρνεται στο χώμα!

Ο Daniel Plainview είναι ο πιο γήινος και "αμόλυντος" άνθρωπος της ταινίας!
Και ο Daniel Day-Lewis με την βαθιά, γεμάτη όγκο φωνή του και την μοναδική του
ικανότητα να "ντύνεται" τους ρόλους του,
έχει δώσει μια καταπληκτική ερμηνεία!

Λ.Κ. 2008

Μαύροι, κατάμαυροι Coen bros

No Country For OLD MEN

Ο τίτλος της ταινίας των αδελφών Coen καίριος!
Η ελληνική του απόδοση, όχι ακριβής. Για την ακρίβεια παραπλανητική!
Παραπέμπει σε μεγάλα και ένδοξα western. με την μόνη διαφορά, ότι η ταινία κάθε άλλο παρά, αυτό που ονομάζουμε, κλασικό western είναι.
Διαδραματίζεται στο Texas, στον ιδιότυπο αυτόν γεωγραφικό τομέα των ΗΠΑ, όπου ακόμα ισχύει η θανατική ποινή και όπου ακόμα νωπό και ζεματιστό είναι το χώμα από το αίμα των κάθε λογής "νόμιμων" και παράνομων ( outlaws), που στοιχειώνουν τον τόπο.
Αν θεωρήσουμε, ότι οι γέροντες είναι μελλοθάνατοι, η ελληνική απόδοση έχει ένα έρμα. Αλλά παρ' όλα αυτά, η βαρύτητα του τίτλου και ολόκληρης της ταινίας πέφτει στις λέξεις "old men".
Και περί αυτού ακριβώς πρόκειται: Δεν υπάρχει χώρος, τόπος, πατρίδα/χώρα για τους γέροντες, αυτούς που με την σοφία της ηλικίας και την πείρα, οσμίζονται, ότι κάτι έρχεται, κάτι ακατανόητο, κάτι απειλητικό, κάτι άγνωστο και επικίνδυνο, κάτι το οποίο δεν μπορούν να σταματήσουν.

( Αυτά στην δεκαετία του '80.
Το 2008 είναι ήδη διαμορφωμένος ο εφιάλτης! )

Παραίτηση ή εξοστρακισμός από το ιδιόμορφο αυτό νέο καθεστώς, αυτήν τη νέα τάξη πραγμάτων, το βίαιο φάντασμα της οποίας τριγυρνά πάνω από τα κεφάλια τους, ζοφερό, αμίλητο, αιμοσταγές και αλάνθαστο σαν καλοκουρδισμένη φονική μηχανή;
The Old Men of the South, αποτραβηγμένοι στη σκιά, με παλιές πληγές, που έχουν κλείσει τόσο, ώστε να μένουν πάντα ανοιχτές, μετρούν τους θανάτους, τους πυροβολισμούς, τα θύματα και τους θύτες, αντιμετωπίζοντας μια νέα μορφή βίας, την βία του χρήματος.
Του βρώμικου χρήματος!
Είχα να δω τόσο συγκλονιστική αποτύπωση της σημειολογίας του χρήματος, από την ταινία του Robert Bresson The Pickpocket, (μερικά χρόνια πριν, σε ειδικό αφιέρωμα για τον καταπληκτικόν αυτό σκηνοθέτη), όπου το (βρώμικο κι εύκολο) χρήμα αλλάζει χέρια με ταχύτητα αστραπής, ενώ ο φακός μονίμως εστιάζει στα χέρια.
Εδώ, οι Joel and Ethan Coen φωτογραφίζουν την γνήσια όψη του χρήματος. Το ακριβό χαρτονόμισμα είναι πάντα βουτηγμένο στο αίμα. Όσες φορές προτείνεται για συναλλαγή, το χρώμα του είναι κόκκινο και η υφή του είναι ξεφτισμένη σαν ένα κουρελόχαρτο!
Κι όμως!
Αυτό το κουρελόχαρτο, εμμέσως, είναι φονικό όχημα για όσους το φέρουν επάνω τους. Γιαυτό πάντα προτείνεται σε αμέτοχους, αλλά καθόλου αθώους, τσαλακωμένο και ματωμένο, και αυτοί, μετέχοντας πλέον, συναλλάσσονται για να το αποκτήσουν, χωρίς να ενδιαφερθούν για τα αποτυπώματα της σφαγής που προηγήθηκε. Το χρήμα συνεχίζει το ταξίδι του, κρίνοντας και επιλέγοντας, ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Ακόμα και ο πιτσιρικάς, που αρχικά χαρίζει το πουκάμισό του στο φάντασμα της βίας, στο τέλος της ταινίας, ανιδιοτελώς και χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα, όταν το παίρνει στα χέρια, λεκιασμένο από το αίμα, αρχίζει να συναλλάσσεται!
Η ταινία είναι μια κατάβαση στον Άδη. Χωρίς οδό διαφυγής. Ο μόνος επιζών, είναι η παράλογη και τυφλή βία, η οποία απομακρύνεται κάτω από το συναινετικό βλέμμα των δεκατετράχρονων, οι οποίοι της έχουν ήδη παράσχει κάλυψη, με αντάλλαγμα ένα ματωμένο χαρτονόμισμα.
Το ταξίδι, που επέλεξαν να μάς ταξιδέψουν τα αδέλφια Coen, μάς αφήνει μια πικρή και στυφή γεύση στο στόμα από χώμα, αίμα και θάνατο.
Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, κατά μια τραγική συγκυρία, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους το περνούν κολυμπώντας σε αφρισμένα ποτάμια απαισιοδοξίας!
Τα δυο αδέλφια δεν αποτελούν εξαίρεση.
Για τους Coen, το ιλιγγιώδες ράλι της βίας και του παραλογισμού της σύγχρονης Αμερικής, που άρχισε με το Blood Simple και συνεχίστηκε με το Fargo, φαίνεται να έχει φτάσει στο αποκορύφωμά του εδώ.

Η ταινία είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε ατόφιο, γνήσιο σινεμά!
Την παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα. Ειδικά το 1ο μέρος, με την συγκλονιστική σκηνοθεσία, τις σκονισμένες εκτάσεις της ερήμου, τα κουφάρια ανθρώπων και ζώων, τα στοιχειωμένα, εγκαταλελειμμένα αμάξια στην μέση του κρανίου τόπου, το αέναο παιχνίδι του ποντικιού με τη γάτα, τους ελάχιστους διαλόγους και τις συγχρονισμένες, χορογραφημένες και απελπισμένες κινήσεις, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο, με συνεπήραν!
Το 2ο μέρος με έστησε στον τοίχο, καθώς ένιωσα την μυρωδιά από τα ματωμένα χρήματα στα ρουθούνια μου κι έψαχνα μια μικρή χαραμάδα για να βγω από το λαγούμι!
Μάταια!
Οι Coen, ( ή μήπως εμείς οι ίδιοι;), έχουν κλείσει όλους τους δρόμους διαφυγής.

Λ. Κ. 2008

Μικρή Θλιβερή Ιστορία

Απόψεις της όμορφης Αθήνας,
πριν την "βιάσουν"

Στα ηχεία μας σήμερα:

Masked Ball
and
Baby did a bad bad thing
από το
soundtrack της ταινίας
EYES WIDE SHUT

Ήταν κάπου στη δεκαετία του '60, όταν ο late (μακαρίτης) Κωνσταντίνος Καραμανλής,
πρωθυπουργός της τότε Ελλάδας και πρόεδρος της τότε δεξιάς παράταξης της ΕΡΕ,
αποφάσισε να "ενδώσει" στην έκρηξη της "οικοδομικής αναδόμησης" της πρωτεύουσας, της Αθήνας δηλαδή, επιτρέποντας να τελεσθεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα, τα οποία μπορεί κανείς να καταγράψει στην σύγχρονη Ελλάδα, δηλαδή αυτό της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής στην Αθήνα.
Οι άδειες ανοικοδόμησης και αναμόρφωσης της πρωτεύουσας ήταν ανεξέλεγκτες.
Ο κάθε εργολάβος και ο κάθε άσχετος από οποιαδήποτε αισθητική καλλιέργεια πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας, ανέλαβαν να ανοικοδομήσουν την πρωτεύουσα, μετατρέποντάς την σε ένα εκτρωματικό και υδροκέφαλο τέρας!
Άνθρωποι - υποτίθεται επιστήμονες - κοντόφθαλμοι, που αδυνατούσαν να προβλέψουν, πώς θα ήταν η κατάσταση σε 20-30 χρόνια!
Άνθρωποι, που ενδιαφέρονταν μόνο για το κέρδος, επιδεικνύοντας ψυχρή αδιαφορία για την πόλη, που ανήκει σε όλους μας.
Άνθρωποι, που αποσκοπούσαν στον γρήγορο πλουτισμό!
Γκρέμισαν τα ωραιότερα νεοκλασικά κτίρια, τα οποία ήταν καμάρι και κόσμημα για την πόλη, για να κτίσουν στη θέση τους ψηλά κτίρια-κουτιά, χωρίς ίχνος φαντασίας, αισθητικής και αρμονίας και τόσο άσχημα, που μόνο συναισθήματα απελπισίας μπορούν να προκαλέσουν στον κάτοικο αυτής της πόλης, καθώς παραπέμπουν στα άναρχα κτίσματα του 3ου κόσμου!
Αντί να ακολουθηθεί το αυτονόητο, αυτό δηλαδή το σχέδιο, που ακολούθησαν εκατοντάδες άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, το οποίο υπαγορεύει την Διατήρηση και Συντήρηση των κλασικών κτιρίων ως κόρη οφθαλμού και ανάπτυξη της νέας πόλης από κάποια γεωγραφικά όρια και πέρα και διατηρώντας ανέπαφο το ιστορικό της κέντρο
οι πλέον ανίκανοι πολιτικοί της τότε κυβέρνησης, υπέγραψαν τις άδειες για κατεδάφιση των αισθητικά πανέμορφων κτιρίων, για να δοθεί χώρος στα "κουτιά", στα οποία φιλοδοξούσε η Δεξιά Παράταξη να στοιβάξει τη μισή Ελλάδα,
καταντώντας την μια χώρα ΜΕΤΑΠΡΑΤΩΝ και ΑΕΡΙΤΖΗΔΩΝ,
αδειάζοντας έτσι την ελληνική περιφέρεια από το δυναμικό της, αποδυναμώνοντας την ύπαιθρο και απαξιώνοντας την αγροτική ανάπτυξη, που θα ήταν πολύ προσοδοφόρα για την χώρα μας, ώστε οι βιομηχανίες, που άρχιζαν να κεφαλαιοποιούν και να αυγατίζουν τα κέρδη τους, να έχουν τα ΦΤΗΝΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ χέρια, που χρειάζονταν!
Κάτι αντίστοιχο, βέβαια, συμβαίνει στις μέρες μας με την παγκοσμιοποίηση!
Μήπως πίστεψε ποτέ κανείς, ότι οι κεφαλαιοκράτες αυτού του κόσμου, κόπτονται για τον Πακιστανό και τον Νιγηριανό ή τον κάθε οικονομικό μετανάστη αυτού του πλανήτη;
ΦΤΗΝΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ είναι το ζητούμενό τους, ώστε να συσσωρεύουν ασύστολα τον πλούτο τους!
Με τον ίδιο τρόπο, λοιπόν, στην νεώτερη Ελλάδα συνετελέσθη το έγκλημα της ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΗΣ και ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗΣ πλέον ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ της Αθήνας μας!
Με τις ευλογίες της τότε δεξιάς παράταξης της ΕΡΕ και του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή!
Από αυτό το έγκλημα γεννήθηκε το "περίοπτον επάγγελμα" του μεγαλοεργολάβου.
Τις συνέπειες αυτού του κακουργήματος τις γνωρίζουμε και τις βιώνουμε καθημερινά όλοι μας.
Κυκλοφοριακό χάος, έλλειψη πρασίνου, μόλυνση του περιβάλλοντος και πλήρες αδιέξοδο για μια ποιοτική διαβίωση σε αυτήν την πόλη, που ήταν κάποτε η πόλη του φωτός και η κοιτίδα του πολιτισμού!
Τη στιγμή, που σε όλες τις Ευρωπαϊκές πόλεις έχουν διατηρηθεί ατόφια τα ιστορικά κομμάτια και όσες επεμβάσεις γίνονται, εξυπηρετούν το σκοπό της περεταίρω συντήρησης και διάσωσης της πόλης, εδώ καθημερινά συντελείται ένα τεράστιο ανοσιούργημα.
Κι άλλες κακοτεχνίες κι άλλη ασχήμια κι άλλο αδιέξοδο!
Και ο νεοέλληνας, μακάριος σε όλο αυτό το χάος, ψάχνει να βρει τι τού φταίει!

Η καταγραφή των γεγονότων από την ιστορία είναι ανελέητη!
Καμιά συμπάθεια για όσους εγκληματούν κατά της ζωής μας!

Λ.Κ.2008

Οι φωτογραφίες είναι από
ΕΔΩ
και
ΕΔΩ

Στην υπηρεσία του Λαού, ή στην υπηρεσία του κεφαλαίου;

Ανίκανοι πολιτικοί συνιστούν ανίκανες κυβερνήσεις!
Η συγκεκριμένη κυβέρνηση, η ΝΔ δηλαδή,
εξυπηρετεί ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ,
καθήκον για το οποίο οι συγκεκριμένοι κεφαλαιοκρατικοί κύκλοι την κρίνουν πολύ ικανή!
Ιδού η διαφορά!

Στην υπηρεσία του λαού, ή στην υπηρεσία του κεφαλαίου;

Αστεία ερώτηση, όταν πρόκειται για την δεξιά παράταξη!

Λ.Κ. 2008

Η ΝΔ ήταν, είναι και θα είναι...

Η ΝΔ ήταν, είναι και θα είναι το κόμμα - υπηρέτης
του μεγάλου κεφαλαίου.
Έτσι ήταν τα πράγματα ανέκαθεν και δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Ο κ. Καραμανλής πήρε - λέει - το θέμα του ασφαλιστικού επάνω του.
Ας προεσέξει, γιατί το θέμα είναι ΒΑΡΥ.
ΑΣΗΚΩΤΟ!
Θα γίνει ατσάλινο βαρίδι και θα παρασύρει κόσμο και κοσμάκη στον βυθό.
Και ο Ναπολέων, κάποτε είχε πάρει τη μάχη του ΒΑΤΕΡΛΩ επάνω του...
Και κατέληξε ν' ατενίζει την Μεσόγειο κι αργότερα τον Ατλαντικό
και να συνομιλεί με τα ψάρια...

Λ. Κ. 2008

ΚιΛεΛεΡ

6 Μαρτίου 1910
επέτειος της αγροτικής εξέγερσης ενάντια στους μεγαλοτσιφλικάδες της Θεσσαλίας.

Στα ηχεία μας σήμερα:
Διονύσης Σαββόπουλος

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
και
Έλσα σε φοβάμαι

(Έλσα σε φοβάμαι
για όσα μ' αναγκάζεις
γιαυτό το αίμα
για αυτές εδώ τις φράσεις...)

Ρε, μάς δουλεύετε;

....

AirPump
Πίνακας του
Joseph Wright
(September 3, 1734 - August 29, 1797)

Από αύριο ακριβαίνει ΤΟ ΨΩΜΙ,
ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ (δύσμοιροι συνταξιούχοι),
το πετρέλαιο, η βενζίνη, οι μετακινήσεις,
πολλά καταναλωτικά αγαθά,
ενώ τρέχει ιλιγγιωδώς το ασφαλιστικό, μέχρι να γκρεμοτσακιστεί!

Τουτέστιν,
εδώ ο κόσμος χάνεται και το μουνί χτενίζεται,
-που λέει και ο θυμόσοφος και κατακαημένος λαός-
με τις κατασκευασμένες κρίσεις - λέει- στο διαδίκτυο,

( πώς να γελάσεις κιόλας με όλα αυτά τα τραγελαφικά )

και τις έτερες
τεχνητές, τεχνικές και τεχνοκρατικές κρίσεις περί συνόρων,
και ονομασίας των Σκοπίων!
( Έξω καλά πάμε, κύριε πρωθυπουργέ, που έλεγε και o your late uncle,
Κ. Καραμανλής.
Μέσα τι γίνεται; )
Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν, θα την έλεγαν Πατίνι!

Ρε λεβέντες πολιτικοί, πάτε καλά;

Και καλά, εσείς καλά τρώτε και πίνετε.
Ρωτάτε και τον άμοιρο Έλληνα, που η μεγάλη γκαντεμιά του τον όρισε να γεννηθεί σε τούτη εδώ την ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ,
τι τραβάει για τον επιούσιο και για να σπουδάσει τα παιδιά του;

Και τα δίδακτρα των φροντιστηρίων αυξάνονται
και πού θα φτάσουν;
Τη στιγμή που η λέξη "φροντιστήριο" είναι άγνωστη στην Ευρώπη,
στην Ελλάδα η παραπαιδεία ανθεί!
Και η ζωή του Έλληνα, τραβάει την ανηφόρα,
όχι με σημαίες και με ταμπούρλα,
αλλά με αγκομαχητά και παραμιλητά, βρισιές και κατάρες!

Γιαυτό, παρατήστε μας με τα ηλίθια προβλήματα,
που κατασκευάζετε κάθε τόσο.
Σάς έχουμε μάθει πια!
Κάνετέ μας τη χάρη!
Ουστ!

Και όπως έλεγε κι ο Νιόνιος:

Χατζηδάκια μ' , Θεοδωράκια μ',
εσείς τρώτε και πίνετε
και μένα με τρώει το μαύρο φίδι...

(Ο τελευταίος στίχος δεν είναι ακριβής.
Όποιος τον έχει, παρακαλώ ας διορθώσει...)

Λ.Κ. 2008

The Razor's Edge

Πίνακες
του
Luca Signorelli
γνωστού και ως
Luca da Cortona
(born 1445/50, Cortona, Republic of Florence
died Oct. 16, 1523, Cortona )

Στα ηχεία μας σήμερα:
Cocteau Twins
Lorelei
and
Pandora

Πίνακες
The Elect
Mose's Testament and Death
and
The Damned

Σφύρα και άκμων
Λεπίδα κοφτερή
Ξυράφια αναφύονται
στην αντίπερα όχθη

Όταν σιγεί η νύχτα
οι χτύποι και οι κρότοι
ανατριχιαστικά ρυθμικοί
γεμίζουν τους υποθαλάμους
των αδηφάγων εγκεφάλων

Ξετυλίγονται
~περιελισσόμενες~
υπόγειες σήραγγες
έρπουν ρευστά πλάσματα
εκτρωματικά
διορθώνοντας
το αιώνιο κρίμα
καταπίνοντας
τα Κρόνεια μέλη

Στην όχθη των μελλούμενων
το δρέπανο της Μνημοσύνης
θερίζει τους πρώιμους καρπούς
των διαμελισμένων κρανίων
ενώ οι διασκορπισμένοι εγκέφαλοι
συνεχίζουν
διερωτώμενοι:

Νομίζω ότι έχω κάτι να κάνω απόψε,
αλλά τι...;

Lucy 2008