Sunday, October 5, 2008

Hunger-Bobby Sands ( ΙRA )

Hunger (2008)
written by
Enda Walsh and Steve McQueen
Directed
by
Steve McQueen


Michael Fassbender as Bobby Sands


Η στεγνή, παγερά ανατριχιαστική και σχεδόν μηχανική φωνή της
Margaret Hilda Thatcher, πρωθυπουργού της Μ. Βρετανίας από την 4η Μαΐου, 1979 έως την 28η Νοεμβρίου του 1990, διατρέχει σαν φονικό εργαλείο
την ταινία Hunger, του Steve McQueen.


Το 1981 ήταν ο χρόνος, που ο πολιτικοποιημένος κόσμος του πλανήτη συγκλονίστηκε από την απεργία πείνας του Bobby Sands, (Robert Gerard Sands (Irish: Roibeard Gearóid Ó Seachnasaigh), (9 March 1954 – 5 May 1981), που διήρκεσε 66 ημέρες
και κατέληξε στον θάνατό του, στις φυλακές Maze (HM Prison),
14 χιλόμετρα έξω από το Belfast, στην Κομητεία Antrim, της Βόρειας Ιρλανδίας.


Ο Bobby Sands αρνήθηκε πεισματικά να λάβει ακόμα και νερό με ζάχαρη, κάτι με το οποίο επέζησαν πολλοί απεργοί πείνας, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας, Μίκη Θεοδωράκη, στα χρόνια της χούντας.



Στην ίδια απεργία πείνας, που άρχισε τον Μάρτιο του 1981 και τερμαστίστηκε τον Οκτώβριο του ίδιου έτους πέθαναν άλλοι 9 απεργοί πείνας, όλοι μέλη του IRA και INLA.
Την κηδεία του Bobby Sands τίμησαν πάνω από 100.000 πολίτες, ενώ ο ίδιος είχε ήδη εκλεγεί μέλος του κοινοβουλίου!

Αλλά ας δούμε λίγο την μακάβρια ιστορία των κρατουμένων του IRA,
στις φυλακές H.M. P. Maze.


Οι πολιτικοί κρατούμενοι αντιμετωπίστηκαν από την κυβέρνηση Thatcher, ως κρατούμενοι του κοινού ποινικού δικαίου!
Οι ίδιοι αγωνίσθηκαν μέσα στην φυλακή για σεβασμό των δικαιωμάτων τους και αξίωναν να φορούν τα δικά τους ρούχα κι όχι τη φόρμα των ποινικών κρατουμένων.
Όσοι συλλαμβάνονταν απαιτούσαν να γίνει σεβαστό αυτό τους το δικαίωμα, κάτι το οποίο η αγγλική κυβέρνηση απέρριπτε.
Έτσι κατέληγαν στα κελιά "Blanket" and "Wash". Εντελώς γυμνοί, δηλαδή, με μια κουβέρτα μόνο, σε κελιά χωρίς τουαλέτα, όπου πασάλειβαν τις ακαθαρσίες τους στους τοίχους και άδειαζαν τα ούρα κάθε βράδυ στον διάδρομο.
Τα αποφάγια συσσωρεύονταν σε μια άκρη του κελιού, όπου σκουλήκιαζαν, ενώ πριν από κάθε επισκεπτήριο, πλένονταν με την βία, προσαγόμενοι με ξυλοδαρμούς στην αίθουσα του μπάνιου, όπου ο αρμόδιος δεσμοφύλακας τούς έκοβε τα μαλλιά, σαν να ήταν πρόβατα προς σφαγήν, τραυματίζοντάς τους και χτυπώντας τους ανελέητα.

Ο Bobby Sands απόφάσισε να φτάσει την απεργία πείνας μέχρι το τέλος, γνωρίζοντας, ότι μετά από κάθε θυσία έρχεται η δικαίωση.

Η ταινία είναι ωμή, ρεαλιστική, με εικόνες που σε κάνουν να μουδιάζεις!
Ο πολιτισμένος κόσμος της πάλαι ποτέ μεγάλης αυτοκρατορίας, της Μ. Βρετανίας,
και ο γελοίος ψυχισμός μιας Iron Lady, μιας στυγνής και ανέραστης ξεπερασμένης, grotesque προσωπικότητας, της Thatcher δηλαδή, αποτυπώνονται στην συγκλονιστική αυτήν ταινία, σχεδόν χωρίς διαλόγους, αλλά με την δύναμη των εικόνων, οι οποίες μιλούν πολύ πιο δραματικά, από όσο μπορούν να μιλήσουν χιλιάδες σελίδες διαλόγων...

Οι Φυλακές






Η ταινία σε κρατάει μέσα στα κελιά, να μυρίζεις τις ακαθαρσίες, τα ούρα
και το οξύ, με το οποίο ξεπλένονταν.

Συγκλονιστικά μοναδική η σκηνή, όπου ο δεσμοφύλακας ξεπλένει τον διάδρομο από τα ούρα, αφού έχει ρίξει πρώτα ισχυρό απορρυπαντικό!

Μη δείτε την ταινία, αν δεν αντέχετε...
θα σάς στοιχειώνει για πάρα πολλές νύχτες...
Λ.Κ. 2008









6 comments:

Antoine said...

Αγαπώ τις ταινίες με πολιτικά θέματα! "Τα μαθήματα αμερικανικής ιστορίας" καθώς και το αγαπημένο μου "Das Leben der Anderen" ήταν ταινίες που με σημάδεψαν.

Μη δείτε την ταινία, αν δεν αντέχετε...
θα σάς στοιχειώνει για πάρα πολλές νύχτες...
λίγες ταινίες έχουν τη δύναμη να το κάνουν!

Υ.Γ. Περιμένω και mail... ;)

kioy said...

Πολύ ωραία η αναφορά σου αγαπητή μου... Ο McQueen δείχνοντας το εικαστικό του παρελθόν οπτικοποίησει σκηνές που σε κοπανούν στον τοίχο με τις ακαθαρσίες...
Μου έδωσε πάντως μια μικρή αίσθηση επιδειξιομανίας με την κάμερα εκμεταλλέυοντας το θέμα του, ωστόσο έχτισε μια έγκυρη ταινία πάνω στα βασανιστήρια με αποδέκτες τους Ιρλανδούς και έναν ύμνο στην κοινωνική υπευθυνότητα του πρωταγωνιστή της!

Την καλησπέρα μου...

markos-the-gnostic said...

απίστευτα σκληρή και δυνατή πρέπει νάναι

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

a poem by Blogger “thalassa”
speak to me memory the language of seagulls
behind the hills behind the sweating sight
beds of sand tatooed by sudden wind
curved and open crevices particles of the skin of earth
with snake linear language
where the path into the cliff blue turns white foaming
air seeped through the stones ethereal as moans of this dry land
disconnected lay dormant following the wind of others
elevated lyrical images
of islands in high sea half to light half to gray _darkness
strains of memories
wave rolling wave to become equal in motion... in distance
into my mind to capture the essence
aqua choreography
the barren chest of isles producing depth not seen
by my sweeping cantos of self unity
sounds magical lured by the cardiac tunes
murmuring the language of skin and love songs

speak to me
speak to me memory,
the language of seagulls

have a wonderfullllll week!
Demetrios the Traveller

Pan said...

Καλησπέρα Lucy!

Το ακριβώς αντίθετο νιώθω εγώ.

Ότι, δηλαδή, είναι πιθανόν η πλέον ενδιαφέρουσα ταινία - πιθανόν της σεζόν.

Αυτή που σίγουρα θα δω.

Φιλιά!

Lucy of wild flowers said...

Καλησπέρα σε όλους!!

Παν μου, δεν κατάλαβα...
Ποιό είναι το αντίθετο;;;;

Θα απαντήσω διεξοδικά αύριο στα σχόλιά σας!
ματς