Πλαγιοκοπώντας και σφυροκοπώντας
υποδαυλίζοντας και ερωτοτροπώντας
σε δανείζομαι για να επανέλθω
κύμα πράσινο και αφρίζον
η μανία του μαινόμενου
και η ήττα του ηττημένου
η αλλοφροσύνη του δημιουργού
και η φραγή του λησμονημένου
τα χιλιόμετρα της καταδίωξης
μετρούν αντίστροφα
ΠΑΝΤΑ
ξεγελώντας και γελώντας
καταφεύγοντας και ορμώντας
χαρακώνοντας και ακροπατώντας
σβήνοντας και λαθροκοιτώντας
τα λόγια σου
και τα μηδενικά σου
δεν μετρούν
ΤΩΡΑ ΠΙΑ
νικώντας σε και ξεχνώντας σε
αφήνοντάς σε στο άπειρο
διερωτώμενη αν τάχα
κάποτε υπήρξες
ΥΠΗΡΞΕΣ;
Νικώντας σε στο risk
νικώντας σε με ιερή συμμαχία
απορρυθμιζόμενη και επαναφορτιζόμενη
διερωτώμενη πάλι:
Άραγε υπήρξες
ΠΟΤΕ;
Unfaithfully yours
Loreley
© Lucy 2006
6 comments:
άραγε οπτασίες σαν κι αυτή στον πίνακα υπάρχουν κάπου; υπήρξαν κάποτε;
ακόμη κι εσύ υπάρχεις για μένα μόνο μέσω του web (ενός δικτύου μηχανών)
Αχχχχχ
Όλα όσα κάνουμε είναι μακριά από τη ζωή.
ΖΗΤΩ Η ΑΦΗ!!!!!!!
Όχι, όλα όσα κάνουμε έχουν αφή, οσμή, γεύση.
Έζησα με όλες μου τις αισθήσεις, μόλις λίγες μέρες πριν!
Μακρυά από το δίχτυ, εκεί που όλες οι αισθήσεις στήνουν χορό.
Εκεί, εκεί!
:-)))
Πώς ξέρουμε ότι είναι απλά μια οπτασία; Για τον ζωγράφο ίσως να υπήρξε πραγματικά. Για όλους υπάρχει...(για να μην πω "υπάρχουν") πολλές τέτοιες οπτασίες τριγύρω, όχι άπιαστες. Εμείς είμαστε που δεν έχουμε τα μάτια ανοιχτά να τις θαυμάσουμε, τα χέρια έτοιμα να τις αγγίξουμε, την τρυφερότητά μας σε πρώτο πλάνο, έτοιμη για να τις κρατήσουμε, να τις πείσουμε να μείνουν.
Πολύ ωραίο ποίημα!
@Leigh-Cheri,
σ' ευχαριστώ πολύ!
Η μούσα του καλλιτέχνη πάντα υπάρχει κάπου, στον ιδεατό ή στον πραγματικό κόσμο.
Έχεις δίκιο, οι οπτασίες υπάρχουν γύρο μας, αλλά ή φοβόμαστε ν' απλώσουμε το χέρι, ή κοιτάμε και δεν βλέπουμε. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα, lol.
H τρυφερότητά μας ίσως είναι τραυματισμένη κι αυτό μάς κάνει επιφυλακτικούς και αμυνόμενους.
Να έχεις μια όμορφη μέρα!
:-)
fucking trouble with the log in proccess
testing logging in again...shit!
Post a Comment